คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : [ SF ] ทิกเกอร์ : บังชาน
"ถ้าวันหนึ่งภรรยาของคุณเกิดทำอะไรแปลกๆขึ้นมาคุณจะทำยังไงครับ?"
ยงกุกที่นั่งแต่งเพลงใหม่มาทั้งวันยืดแขนทั้งสองข้างขึ้นสูงบิดขี้เกียดไปมาสองสามทีก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินออกจากห้องทำงานไปยังห้องครัวเพื่อหาอะไรกิน นาฬิกาบนฝาผนังห้องบอกว่านี่เป็นเวลาสามทุ่มกว่าๆแล้ว
มือเรียวหยิบแก้วน้ำและเปิดตู้เย็นออก รินน้ำเย็นใส่แก้วก่อนจะยกดื่มจนหมดแก้ว
"ฮ่าๆๆ จุนฮงวิ่งไปที่ห้องครัวหน่อย คิคิ"เสียงหวานคุ้นหูดังขึ้น ยงกุกวางแก้วก่อนจะหันไปเจอกับ..ภรรยาตัวเองที่กำลังขี่หลังลูกสาวคนสุดท้องอยู่
"เล่นอะไร"เค้าถามออกไปคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย
"จุนฮง หนีๆ"ฮิมชานที่ขี่หลังเซโล่อยู่สะกิดให้เซโล่พาตัวเองหนีกลับไปที่เดิม ยงกุกมองเซโล่ที่วิ่งถอยหลังหายไปเค้าเห็นอะไรแปลกๆนะ
"โอเคนะจุนฮง"ฮิมชานกระซิบบางอย่างกับจุนฮงแล้วเงยหน้าขึ้นมามองยงกุกที่เดินมาพิงประตูห้องนั่งเล่นมองพวดเค้า
"เอาตุ๊กตาใครมาเล่นน่ะ"ยงกุกกอดอกแล้วถามฮิมชานคนโดนถามยิ้มตาหยีแทนการตอบคำถาม
"แล้วใส่ชุดอะไร ใครซื้อให้"ยงกุกยังคงถามต่อ
"จุนฮงพาม๊าไปที่ปลอดภัยหน่อย ป๊าเดินมาแล้วๆๆๆ"เซโล่วิ่งพาฮิมชานไปอยู่บนโซฟา ยงกุกเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
"ยงกุกอ่า อย่าทำอะไรเค้าเลยน้า อ๊าาาๆๆจุนฮงหนีๆ"ฮิมชานพยายามแบ้วใส่ยงกุกแต่ไม่ได้ผล ยงกุกเดินปราดเข้ามาหมายจะคว้าตัวฮิมชาน แต่จุนฮงก็พาฮิมชานหนีไปอีก
"เซโล่ปล่อยม๊ามาให้ป๊าเร็ว"ยงกุกเริ่มใช้ความเป็นพ่อบังคับ
"ไม่เอา เดี๋ยวป๊าทำม๊า"เซโล่ปฎิเสธแล้วยิ้มอย่างร่าเริง
"งั้นเดี๋ยวป๊าซื้อสเก็ตบอร์ดให้"ยงกุกยื่นข้อเสนอ
"จุนฮงอ่า ไม่รักม๊าหรอถ้าจุนฮงปล่อยม๊านะ ม๊าโดนป๊าดุแน่เลย"ฮิมชานอ้อนเซโล่
"งั้นป๊าเพิ่มมะเขือเทศเชอรี่ให้อะพาเที่ยวด้วย"ยงกุกยื่นข้อเสนอมากขึ้น เซโล่เริ่มลังเล
"ป๊าห้ามดุม๊านะ"
"ได้สิ"ยงกุกรับปาก
"ห๊ะ ไม่นะจุนฮงอย่าปล่อยม๊าน้าาา"ฮิมชานร้อง แต่ก็ไม่ทันซะแล้วเซโล่ปล่อยตัวฮิมชานลงแล้ววิ่งหนีเข้าห้องนอนไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งฮิมชานยืนยิ้มแห้งๆให้กับยงกุก
"ยงกุกอ่า เค้าแค่..อ๊าๆไม่น้าๆๆ"ฮิมชานวิ่งหนียงกุกที่จู่ๆก็วิ่งเข้ามาหวังจะจับตัวเค้า คนตัวเล็กวิ่งหนีไปอยู่ด้านหลังโซฟาตัวใหญ่ยงกุกอยู่ฝั่งตรงข้าม ดังนั้นตอนนี้เลยมีโซฟาที่ช่วยชีวิตน้อยๆของฮิมชานไว้
"ใครซื้อชุดนอนนี้ให้คิมฮิมชาน"ยงกุกเปิดประเดนเพราะยังไงฮิมชานก็ไม่ยอมให้จับง่ายๆแน่
"ชุดนอนลายทิกเกอร์นี่หรอ ม๊าไปซื้อกับจงออบมา"ฮิมชานยิ้มหวาน แต่ยิ้มได้ไม่นานยงกุกก็วิ่งวนมาหาทำให้ต้องปีนข้ามโซฟาหลบไปอีกทาง ร่างบางวิ่งไปที่โต๊ะอาหาร ยงกุกตามมาอย่างไม่ลดละตอนนี้โต๊ะอาหารกั้นเค้าทั้งสองคนไว้
"ทำไมอะ ป๊าไม่ชอบหรอ"ฮิมชานทำท่าปุ๊อิ้งๆใส่ยงกุกในมือข้างหนึ่งก็ถือตุ๊กตาทิกเกอร์ไว้
"อย่าทำแบบนั้นน่า"ยงกุกเอ่ยแล้ววิ่งเข้าไปหาฮิมชาน ฮิมชานหัวเราะแล้ววิ่งหนีกลับไปที่เดิมที่โซฟาตัวเดิมแบบเดิมนั่นแหละ
"ทำไมอ่ะ ม๊าไม่น่ารักหรอ คิคิ ทิกเกอร์น่ารักจังเลย~"ฮิมชานเอาทิกเกอร์มาจุ้บหลายๆที่แล้วกอดทิกเกอร์ไว้แน่น
"คิม ฮิมชานถ้าทำแบบนั้นป๊าไม่ทนแล้วนะ"ยงกุกขู่ฮิมชาน
"ไมอะ ป๊าโกรธเค้าที่เอาตุ๊กตาป๊ามาเล่นหรอหรืออิจฉาทิกเกอร์"ฮิมชานหัวเราะและทำท่าปุ๊อิ้งๆใส่ยงกุก
"กรี๊ดดดด"ฮิมชานถึงกับกรีดร้องจู่ๆยงกุกก็กระโดดข้ามโซฟามาคว้าแขนเค้าเอาไว้
"ไม่เอาน้า ปล่อยๆๆ"ฮิมชานดิ้นและเอาตุ๊กตาทิกเกอร์ตียงกุก คนโดนตีไม่ระคายเคืองสักนิดแถมกระชากตัวร่างบางเข้ามากอดไว้
"ป๊าอย่าทำไรม๊านะ ปล่อยสิๆๆ"
"อย่าดิ้นสิ"ยงกุกกระซิบข้างหูของฮิมชานเบาๆแค่นั้นคนตัวเล็กก็ยอมหยุดดิ้น
"ป๊าไม่ได้จะทำอะไรม๊าสักหน่อย"มือใหญ่เลื่อนมาลูบหัวร่างบางเบาๆ
"แล้ววิ่งไล่เค้าไมอะ"ฮิมชานก้มหน้าพูดเสียงอ่อย
"ก็ม๊าวิ่งหนีไมอะ"
"เอ้า ก็ป๊าทำหน้าโกรธไมอะ"ฮิมชานเงยหน้าขึ้นมามองยงกุกแล้วทำปากยื่นคิ้วขมวด
"ไม่ได้โกรธ แค่สงสัย"ยงกุกเอานิ้วจิ้มหน้าผากฮิมชานเบาๆหนึ่งที
"สงสัยอะไร เค้าบอกหมดแล้วนิ"ฮิมชานเอียงคอถามอย่างน่ารัก
"สงสัยว่าทำไมม๊าน่ารักจังเลย คืนนี้ขอได้ปะครับ"ยงกุกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะจุ่โจมไปที่แก้มขาวๆนั่น
"อื้อออ ไม่เอาๆๆ"ฮิมชานเอาทิกเกอร์มากั้นปากของยงกุกไม่ให้เข้ามาขโมยหอมแก้มตัวเอง
"ป๊าไปอาบน้ำก่อนนน"
"ถ้าป๊าอาบน้ำแล้วจะให้หรอ"คำถามของยงกุกทำเอาฮิมชานหน้าแดงขึ้น
"เดี๋ยวป๊ามา อาบอย่างไวเลย"ยงกุกยีหัวของฮิมชานจนผมยุ่งไปหมดแล้วคลายอ้อมกอดออก จากนั้นก็วิ่งไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ฮิมชานยิ้มเขินๆกับตัวเองแล้วเดินเข้าไปที่ห้องนอน
"จุนฮงหลับยังเอ่ยยย"
"หลับแล้วฮะ"เซโล่ตอบก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมโปงหลบสายตาของฮิมชาน
"หรอ งั้นเดี๋ยวม๊ามานะ ฝันดีนะ"ฮิมชานปิดไฟแล้วเดินออกจากห้องยังไม่ทันก้าวพ้นประตูก็ได้ยินเสียงของแดฮยอนกับยองแจซุบซิบกัน
"อีกแล้วๆมีอะไรกันอีกแล้ว/เบาๆดิ"
"ดังขนาดนั้นไม่ต้องซุบซิบกันหรอก"ฮิมชานพูดก่อนจะปิดประตู แต่ใครจะให้ทำง่ายๆละเนอะ~
ยงกุกอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกมาหาภรรยาของตัวเองด้านนอก แต่ก็พบกับความว่างเปล่า
'นี่เค้าเรียกว่าเมียหายรึเปล่านะ?'
ยงกุกหัวเราะกับตัวเองเบาๆแล้วเดินตามหาไปทีละห้องทีละห้อง และมาหยุดที่ห้องสุดท้ายของเค้า ห้องทำงานที่พึ่งออกมาก่อนจะวิ่งไล่จับฮิมชาน
'ไม่อยากเข้าไปเท่าไหร่แฮะ'
ยงกุกถอนหายใจก่อนจะเปิดประตูเข้าไปช้าๆ รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าคมเค้าเจอเข้าแล้ว กระต่ายน้อยฮิมชานนั่งเท้าคางกับโต๊ะรอเค้าอยู่บนเก้าอี้ตัวโปรดของเค้า
"ง่วงนอนละเนี่ย"ฮิมชานบ่นและทำปากยื่น
"ฮ่ะๆ เดี๋ยวป๊าทำให้หายง่วงเอง"ยงกุกยิ้มมือก็เลื่อนไปล็อกประตูเอาไว้สายตาจับจ้องไปยังคนตัวเล็กที่ยิ้มตาหยียงกุกเดินไปที่เก้าอี้และหมุนมันให้ฮิมชานมาหยุดอยู่ตรงหน้าเค้า
"ป๊าจะทำเค้าจริงหยอออ"ฮิมชานเงยหน้าขึ้นมองร่างสูง
วิธีอ่าน NC อยู่ใน fav. Twitter : @_JustLimited
"ง่วงแล้วหรอ"ยงกุกถามฮิมชานที่ตาเริ่มปรือจนแทบลืมไม่ขึ้น
"อือออ ก็วันนี้เล่นทั้งวันเลยนิ"ฮิมชานซบไหล่ยงกุก
"ฮ่ะๆ โอเคๆเดี๋ยวพาไปนอนหรือจะนอนแบบนี้"
"แบบนี้ก็ได้ ถ้ามีป๊า"ฮิมชานตอบเบาๆ ยงกุกยิ้มออกมานานๆทีจะเห็นกระต่ายน้อยของเค้าไม่ดื้อ
"ไปนอนที่เตียงดีกว่า อยู่แบบนี้ไม่ได้นอนหรอก"ยงกุกดันตัวฮิมชานออก คนตัวเล็กขยี่ตาเล็กน้อยแล้วก็ต้องตกใจวาบเมื่อคนตัวใหญ่ถอดแกนกายออกไปโดยไม่บอกกล่าว
"อะ..เอาออกก็บอกด้วยดิ มันเสียวนะ"มือเล็กตีไปที่อกกว้างหนึ่งที ยงกุกหัวเราะๆและหยิบกางเกงของตัวเองมาใส่ และใส่ให้ฮิมชานและติดกระดุมเสื้อให้
"ป๊าชอบชุดนี้ปะ"ฮิมชานถามระหว่างที่ยงกุกติดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จเค้าเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าสวย
"ชอบทุกอย่างที่ม๊าใส่แหละ"ยงกุกตอบพร้อมจูบเบาๆที่หน้าผาก แสดงความรักและห่วงใยที่มีให้คนคนนี้มากๆ
"ดีใจที่ป๊าชอบนะเนี่ย ฮ้าววว~"ฮิมชานหาว
"โอเคๆ เด็กดีง่วงแล้วขี่หลังไปปะ"ยงกุกหันหลังและย่อตัวเล็กน้อยให้ฮิมชานขี่ คนตัวเล็กยิ้มและกระโดดขึ้นไปอย่างร่าเริง ฮิมชานคิดว่าไม่ว่าจะขี่หลังใคร หลังของคนคนนี้แหละ ที่อบอุ่นและน่านอนที่สุด ...
แบบว่าเรื่องนี้แต่งมุ้งมิ้งมาก
แต่งไปก็เขินไป ใครเขินบ้าง คิคิ
ความคิดเห็น