ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ``คลังแสงบีเอพี。 ( Official。)

    ลำดับตอนที่ #4 : [ OS ] Kiss Kiss : โล่แจ

    • อัปเดตล่าสุด 21 ต.ค. 56


    Title : Kiss Kiss
    Pairing : เซโล่ x ยองแจ
    Rate : NC-13
    Author : Limited Edition

     ก่อนจะนอนอยากเจอเธอเป็นคนสุดท้าย คนแรกของเช้าถัดไป ฉันก็อยากเห็นเธอ เช้าก็มีแต่เธอ ค่ำก็มีแต่เธอคนเดียวเท่านั้น ££££

     

    โดยปกติแล้วคนรักทั่วไปเค้าทำอะไรกันหรอครับ? นี่ผมใสซื่อนะ นี่ไม่รู้จริงๆ ความสัมพันธ์ตอนนี้ค่อนข้างกำกวมอย่างแรง ไม่รู้จะเริ่มยังไงดีผมตื่นขึ้นมาทุกวันมันควรจะมีแค่ตุ๊กตาที่แฟนคลับให้นอนมองหน้าผมอยู่ใช่ปะครับ แต่ตอนนี้มันมีอะไรที่ใหญ่กว่านั้น... คงจำตำนานแอปเปิ้ลลูกนั้นได้สินะครับ มันเป็นความทรงจำที่ดี(?) รึป่าวผมไม่แน่ใจ

     

    กระพริบตาปริบๆมองคนที่กำลังกอดผมไว้ในอ้อมแขน มันอุ่นมากเลยผ้าห่มเป็นหมันไปโดยปริยายปกติมันไม่เคยจะมีอยู่บนโลกใบน้อยของผมหรอกครับ ไอ่ที่เรียกว่าผ้าห่มน่ะ โน่น เตียงของพ่อวอนบินปูซานโน่น คิดแล้วเศร้าครับไม่เคยจะได้ห่มผ้า แต่มีคนมาห่มผมแทน มักเน่บีเอพีน่ารักนะครับ ทุกวันทุกคืนก็จะมานอนกับผม ไม่นอนธรรมดา นอนกอดนอนก่ายแนบชิดจนจะสิงร่างผมเข้าไปทุกที

     

    จุนฮงขยับตัวเล็กน้อย ผมก็ลุ้นครับใจมันเต้นตึกตัก เพราะมักเน่ของเราโตเร็วผมที่โดนกอดก็ถูกหัวโตๆที่เป็นสตอเบอรี่เกยเอาไว้ ผมรู้สึกตัวหดเหลือสองนิ้วเอง ภาพตรงหน้าก็เป็นคอยาวๆขาวๆนี่แหละครับ มองลงไปหน่อยที่เห็นหมดแหละครับ ฮั่นแหน่ะ น้องเค้าใส่เสื้อครับอย่าตื่นเต้น

     

    "อือ พี่ยองแจอ่า"

     

    "หือ" ผมดันอกกว้างให้ออกห่างเล็กน้อยเพราะตอนนี้จุนฮงกระชับอ้อมกอดมากขึ้น หายใจไม่ออก..

     

    "นี่จุนฮงอ่า กอดแน่นไปแล้ว" ผมพยายามขยับตัวออกเพื่อมองว่าจุนฮงตื่นหรือละเมอกันแน่ ผลออกมาคือ

     

    "โอ๊ะ ตื่นแล้ว" จุนฮงตาโตเมื่อเห็นว่าผมตื่นแล้ว ดูท่าทางดีใจของมักเน่สิน่ารักใช่เล่น แสดงอาการดีใจที่เพิ่มเลเวลขึ้นมาด้วยการหอมแก้มผม "ฟอดดดด"

     

    อืม ... และอีก

     

    "ฟอดดด" มันน่าจะพอใช่มั้ยครับสำหรับการขโมยหอมแก้มยูยองแจ แต่..ไม่เลยนั่นแค่เริ่มต้น จุนฮงยังคงหอมแก้มซ้ายทีขวาทีจนรู้สึกบอบช้ำ

     

    "พอแล้วน่า" พยายามเบี่ยงหลบทั้งๆที่รู้ว่าไร้ค่ามากจุนฮงยังคงฟัดแก้มของยูยองแจต่อไป จนนิ่งไป ตาวาวช้อนขึ้นมองคนตัวสูงกว่าที่จู่ๆก็หยุดไป ดูเหมือนจุนฮงจะเจออย่างอื่นที่น่าสนใจกว่าริมฝีปากสีแดงน่าลิ้มรส จุนฮงไม่รอช้าที่จะเข้าไปชิมริมฝีปากนั้น ไล่ลิ้มรสริมฝีปากทีละน้อยดูดดึงเบาๆก่อนจะประกบจูบเข้าไปเต็มๆบดเบียดริมฝี ปากเข้าไปโดยไม่กลัวว่ามันจะแหลกสลาย ลิ้นร้อนค่อยๆไล่เลียความหวานเข้าไปช้าๆ ยองแจไม่ได้ปฎิเสธหรือต่อต้านแต่อย่างใด เปิดช่องทางให้จุนฮงได้เข้ามาลิ้มรสหวานเต็มที่ ลิ้นเล็กเกี่ยวกับลิ้นร้อนเกี่ยวพันกันไปมาจนสุดท้ายก็โดนจุนฮงต้อนให้จนมุม

     

    "อือ"ครางออกมาเบาๆอย่างต้องการทักท้วง มือหนาไม่อยู่นิ่งอีกต่อไป ลูบไล้ไปตามเอวบาง ผละออกจากริมฝีปากสีสดเล็กน้อยให้พอได้มีช่องว่างหายใจก่อนจะเบี่ยงแบนความสนใจด้วยการจูบลงไปหนักๆ ยองแจที่ไม่ทันได้คิดอะไร หูอื้อไปหมดได้ยินแต่เสียงใจตัวเองที่เต้นแรงจนแทบระเบิด มันกำลังดังแข่งกับร่างสูงตรงหน้า มือหนาเริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อตัวบาง ลูบไล้ผิวเนียนอย่างหลงไหล ปากก็ดูดดึงริมฝีปากของร่างบางจนมันเริ่มบวมเจ่อขึ้น จากนั้นก็หันไปให้ความสนใจอย่างอื่นต่อจมูกโด่งกดลงกับเนื้อนุ่ม ซอกคอขาวที่มีกลิ่นหอมหวานชวนลุ่มหลง

     

    จุนฮงถูกย้ำเตือนเสมอว่าห้ามสร้างรอยแม้แต่นิดเดียว แต่มันยาก ยากจริงๆเล่นน่ากินขนาดนี้ถ้าไม่ลองกัดชิมดูก็ไม่สนุกสิ

     

    "เฮ้ๆ กินกันแต่เช้าหมายความว่าไงเนี่ย"เสียงของพี่ใหญ่ที่ดูเหมือนจะตื่นเช้ากว่าปกติเอ่ยปรามยองแจที่ได้สติก็รีบดันมักเน่ออกจากตัวเองอย่างรีบร้อน แทบจะถีบจุนฮงออกจากตัวเอง

     

    "พี่ฮิมชานอิจฉาก็บอก"จุนฮงเสยผมพร้อมกับเอ่ยออกมาอย่าง กวนๆ ไม่สนใจท่าทางเหลือกตาใส่ของฮิมชานสักนิด ยองแจหัวเราะแห้งๆยันตัวลุกนั่ง เกาหัวเล็กน้อยพร้อมกับมองไปทั่วห้อง

     

    "ตื่นกันหมดรึยังครับ"

     

    "ไม่อะ พี่พึ่งจะเข้ามานอน"ยองแจพยักหน้ารับรู้ จุนฮงเล่นจูบเค้าซะจนหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง

     

    "โอ๊ะ ทำไมพึ่งเข้ามาล่ะครับ"มักเน่เอ่ยถามพร้อมเนียนลุกนั่งซ้อนตัวยองแจ แถมดึงเอวยองแจเข้ามากอด เอาคางเกยไว้ที่ไหล่มองฮิมชานด้วยสายตาแบ้วๆ ฮิมชานกรอกตาไปมาอย่างเซ็งๆทำหน้าเบื่อโลกใส่แล้วเนียนไม่ตอบคำถามเดินไปล้มตัวลงนอนเสียเฉยๆ ยองแจมองตามก่อนจะยิ้มออกมา

     

    "ยิ้มอะไรฮะ"จุนฮงกระซิบถามแถมหอมแก้มยองแจไปฟอดหนึ่ง"พี่รู้แหละว่าพี่ฮิมชานไปไหนมา"รอยยิ้มแบบผู้เหนือกว่าปรากฎบนใบหน้ายูยองแจ มักเน่อายุน้อยทำท่านึกก่อนจะถามออกไปด้วยความใสซื่อ

     

    "ไม่บอก" ยูยองแจขอเล่นตัวหน่อย ลุกหนีจุนฮงเดินออกนอนห้องนอนไปยังห้องนั่งเล่น ลำบากจุนฮงต้องเดินตามเพราะความอยากรู้ ก้าวยาวๆไม่กี่ก้าว ก็ถึงตัวของยองแจแล้ว คว้าแขนเล็กนั้นเข้าหาตัว ร่างบางปลิวเข้าชนกับกอกว้างอย่างง่ายดายแทบไม่ต้องออกแรงมาก

     

    'พี่ยองแจเหมือนตุ๊กตา'

     

    จุนฮงคิดแบบนั้น ตัวที่จับตรงไหนก็นุ่มนิ่มถึงจะไม่นิ่มแบบพี่ฮิมชาน(นิ่มเพราะอ้วน55 อุ้ย) แต่ก็เป็นแบบที่จุนฮงชอบ หอมแบบที่จุน

     

    "อยากกินพี่ยองแจจังง่อว;3;" มักเน่กอดพี่ชายเอาไว้แล้วอุ้มเหวี่ยงไปมา ยองแจหัวเราะอย่างสนุกสนาน

     

    "เดี๋ยวตก ฮ่ะฮ่ะ"ตีแขนร่างสูงให้ปล่อยตัวเองลง

     

    "ตกลงว่าพี่ฮิมชานไปไหนมาครับ"วนกลับเข้าเรื่องเดิมอีกครั้ง ยองแจแกล้งทำเป็นคิด

     

    "ไม่รู้สิ อื้อ"กำลังเล่นตัวอยู่ จู่ๆมักเน่ก็จู่โจมจูบเข้าใส่ยองแจ หลบไม่ทันเลยโดนจุ้บเต็มๆ

     

    "ถ้าไม่บอก ผมกินพี่ตรงนี้เลยนะ"สายตาเจ้าเล่ห์ถูกส่งมาข่มเหยื่อตัวน้อยในอ้อมกอด ยูยองแจแย่แล้ว

     

    "เห็นรอยที่เอวพี่ฮิมชานปะ"จุนฮงนึกแปปหนึ่งก่อนตอบ

     

    "ไม่เห็น แต่ผมทำให้พี่มีได้นะ!"

     

    "อื้อออ บ้าหรอ"ยองแจกำลังโดนลวนลาม!แต่แล้วก็มีอัศวินมาช่วยยูยองแจ"โอ๊ะนั่น! พี่ยงกุกมาพอดี"ยองแจกันไปเจอลีดเดอร์ที่เดินเข้ามาอย่างงงๆกับภาพตรงหน้า ล่อแหลม นี่คือสิ่งที่ยงกุกคิดได้ จุงฮงหันไปมองแวบหนึ่งก่อนจะกลับมาสนใจเหยื่อตรงหน้าต่อ เอ่อ..

     

    "ไปถามพี่ยงกุกก็แล้วกันนะ จุ้บ" พูดรัวๆเหมือนแร็พก่อนจะจุ้บเบาๆที่ริมฝีปากของจุนฮง ดีดตัวออกมาแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว จุนฮงได้แต่ยืนจับแก้มเพรากำลังยิ้มจนแก้มปริ มันจะแตกแล้วง่ะ

     

    ยงกุกเดินเข้ามาตบไหล่จุนฮงเรียกสติ ก่อนจะผงะกับคำถามของจุนฮง

     

    "พี่ไปทำอะไรมากับพี่ฮิมชานฮะ"

     

     

    จบ........................

    :) Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×