คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter4
"พี่จียงงงงงง" เสียงเเพนด้าน้อยของไอ้เบ้ดังมาเเต่ไกล ว้อยยย อย่าเรียกได้มั้ยเนี่ย เขินเฟ้ย
"ซึงรี เเกหุุบปากไป ถ้าไม่อยากโดนถีบ"
"ใจร้าย! สมน้ำหน้าต้องมาเเขวนคอประจาน"
"ซึงรี!!!!!" ถ้าผมหลุดจากการทำโทษเเขวนคอนะ ผมจะจับมันเเก้ผ้าเเล้วไปส่งบ้านไอ้เบ้ คอยดู!!!
"พี่อ่ะ อุส่าต์จะมาบอกข่าวเเท้ๆ"
"ข่าวอะไร"
"ผมพึ่งรู้ว่าพี่ยองเบชอบผมเเหละ" กริบมาก ซึงรี นายเเกล้งชั้นรึเปล่าเนี่ย นี่นายปัญญาอ่อนเกินไปเเล้ว!!! ไอ้เบ้มันเเสดงออกซะขนาดนั้นนายเพิ่งมารู้เรอะ!!!
"เมื่อวานพี่เค้ามาบอกผมตอนหลังเลิกเรียน"
"เเล้วนายตอบตกลงใช่มะ"
"เปล่า"
"อ่าวเห้ย!"
"ผมปฎิเสธพี่เค้าไป เพราะผมมีคนที่่ชอบอยู่เเล้ว"
หลังจากที่ซึงรีมาบอกผม ผมก็รีบเก็บกระเป๋าเเล้วก็โดดร่มที่หลังโรงเรียน กะไว้อยู่เเล้ว ถ้าไอ้เบ้ไม่มามันต้องมีเรื่องเเน่ๆ ผมวิ่งไปที่บ้านมันอย่างสุดชีวิต บ้านของไอ้เบ้เป็นคอนโด ผมเคยมาบ้านมันบ่อยมากโดยเฉพาะช่วงที่ผมต้องโดนทำโทษจากพ่อกับเเม่ ผมจะมาซุกหัวนอนที่นี่ ฮ่าๆ พ่อกับเเม่มันอยู่บ้านนอกส่งเงินมาให้มันใช้ทุกเดือน มันเลยตั้งใจเรียนเพื่อเป็นการตอบเเทนพระคุณอะไรไม่รู้ของมัน ในที่สุดก็ถึงจุดมุ่งหมายซักที ผมกดออดรัวๆ
"คร้าบๆ รู้เเล้วๆ" เสียงไอ้เบ้ดังตรงอินเตอร์โฟน[ใช่ป่ะ ไม่เเน่ใจ555]
------------------------30%
"ไอ้เบ้!!!!!! เปิดประตูสิว้อยยยยยยยยยยยยย" ผมตะโกนพร้อมทุบประตูอย่างบ้าคลั่งหลังจากที่ไอ้เบ้มันเปิดประตูเเล้วรีบปิด
"กุไม่เปิดเว่ยยยยยยยย อย่าทุบสิวะะะ"มันตะโกนออกมา
"กุจะไม่หยุด จนกว่าเมิงจะให้กุเข้า"
"ไอ้เวร!!! อย่าเเหกปากว้อยยยยยยย กุอายเค้า!!!"
"เมิงอายก็ให้กุเข้าสิวะ!!!"
"ไม่มีทาง!!!!!"
"งั้นกุจะทำเเบบนี้ต่อไป"
เเกร็ก
ในที่สุดความพยายามของผมก็เป็นผล ไอ้เบ้โผล่หน้าออกมา หน้ามันนี่อย่างกับก็อปหน้าไอ้ซึงรีมาเปี้ยบ เพื่อนเอ๋ย วันหลังเดี๋ยวเอาไผ่มาให้กินนะ เหอๆ ผมเบียดตัวเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันจะนั่งมันก็ดันพูดจี้ใจดำอีกละ
"เเล้วเอ็งไม่ไปเรียนเหรอ"เล่นซะสะอึกเลยนะเมิง
"ข้าเป็นห่วงเอ็งไง เลยโดดร่มมา"
"พอพ่อกะเเม่เมิงรู้โทษข้าไม่ได้นะ"นั่นไง ประโยคเด็ดที่ผมกลัว
"ว่าเเต่กุ เเล้วทำไมเมิงไม่ไปเรียนล่ะ"
"กุ..."
"รอเมิงสบายใจเเล้วค่อยพูดก็ได้" ผมเดินไปที่ห้องนอนของมันเเล้วล้มตัวลงนอนหลังจากที่โยนเป้ไปไว้บนโต๊ะ สักพักไอ้เบ้ก็เดินเข้ามาพร้อมเบียร์สองกระป๋อง "ข้าไม่เเดกสุราเมรยะมัจฉะปะมาทัดถานา" ผมพูดขึ้น
"กุไม่ได้ให้เมิงเเดก กุเเดกเอง ส่วนเมิงไปหาเเดกเองไป"
"ไอ้เวร" ผมลุกขึ้นไปเเย่งเบียร์ของไอ้เบ้เเล้วกระโดดนั่งลงบนเตียงอีกครั้ง
"ไหนบอกไม่กินไง"ไอ้เบ้เงยหน้ามามองผมอย่างเคืองๆ พอดีมันนั่งพื้นน่ะครับ
"เห็นคนอกหักเเล้วกุสงสาร กินเป็นเพื่อน"
"ถุย ทำเป็นพูดดี เเต่เห้ย!!! ใครบอกเมิงวะ"
"ซึงรีมาบอกกุเมื่อเช้า"
"งั้นเหรอ"
"ใช่ มันปฏิเสธเมิงใช่มะ"
"อืม ซึงรีบอกว่ามันมีคนที่ชอบอยู่เเล้ว"
ผมซดเบียร์อึกใหญ่เเล้วก็เอนกายนอนลงบนเตียงจากนั้นก็พูดว่า"ใครวะ? ทำลายชีวิตเพื่อนกุได้ขนาดนี้นี่ไม่เบาเลยนะ"
"เมิงไม่ต้องรู้หรอก"
"ไหงพูดงี้วะ กุพร้อมจะรับฟังเมิงทุกเรื่องขอเเค่เมิงบอกกุ กุพร้อมจะช่วยเมิง พวกเราเป็นเพื่อนกันนะเว้ย"
"กุไม่อยากพูดถึงว่ะ จียงวันนี้กุขอสักวัน ให้กุได้ทำตามใจหน่อย"
"กุไม่ได้ว่านี่ เเล้วเเต่เมิง วันนี้กุก็อยากตามใจคนอกหักเหมือนกัน"
หลังจากที่ซดเบียร์เเค่คนละกระป๋อง เริ่มเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเราคุยกันสัพเพเหระ เช่น คบกันมากี่ปีเเล้ว? ความประทับใจตอนเเรก? เเต่ไอ้เบ้จะไม่พูดถึงเรื่องของซึงรีเลย พูดเเต่เรื่องที่เจอกันครั้งเเรก พอผมมองนาฬิกาอีกทีก็บ่ายสามเเล้ว ผมคิดว่าตัวเองควรจะกลับได้เเล้วเลยบอกลามัน มันมาส่งที่หน้าห้องเเล้วบอกว่า
"พอเมิงลงไปชั้นล่างเเล้วเดี๋ยวกุจะโทรหา"
"โทรทำซากไรวะ อยู่ตรงนี้ก็คุยดิวะ เมิงรวยนักรึไง"
"เอาน่าๆ" มันก็ขู่เเกมบังคับจนทำให้ผมเลิกสงสัยเเล้วลงไปเเต่โดยดี ตอนที่ผมอยู่ชั้นล่างเเละกำลังจะออกจากล็อบบี้คอนโดมันก็โทรมาอย่างที่มันพูดจริงๆ
"จะบอกกุได้ยัง มีไรวะ"
"เมิงจำที่ซึงรีบอกว่ามันมีคนที่ชอบได้มั้ย"
"จำได้"
"มันบอกกุว่ามันชอบเมิง"
"อะไรนะ!!!!"ผมตะโกนอย่างตกใจทำเอาผู้คนที่สวนไปสวนมามองอย่างสงสัย
"เมิงไม่ต้องขึ้นมานะ"มันพูดดักผม
"เมิงไม่เป็นไรใช่มั้ย"
"กุไม่เป็นไรเเล้ว พูดตรงๆกุหายตั้งเเต่ที่เมิงบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันเเล้ว กุคิดว่าเมิงไม่ได้คิดจะหักหลังกุหรอก"
"เมิง...กุ"
"เมิงไม่ต้องพูดไร กลับบ้านไป วันนี้ไม่ต้องโทรมานะ กุอยากอยู่คนเดียว"
"เมิงไม่คิดสั้นนะ"
"จะบ้ารึไง นี่กุนะ อกหักไม่ตายหรอก"
"ก็ดีที่เมิงคิดอย่างงี้"
"งั้นเเค่นี้นะ"
"อืม"
ผมรอมันตัดสายเเล้วค่อยเดินกลับบ้าน ไม่อยากจะเชื่อ ไอ้เเพนด้าชอบผม ผมทำให้ไอ้เบ้ต้องเสียใจ ให้ตายสิ มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย ผมคิดเพลินๆไปเรื่อยๆจนกระทั่งรู้ตัวเมื่อถึงหน้าบ้านเเล้ว ผมกำลังจะก้าวเข้าบ้านเเต่ก็มีเสียงนึงที่ทำให้ผมชะงัก
"หายไปไหนมาน่ะ ควอน จียง"
--------------------100%
เห้ออออออออออออ กว่าจะจบเเต่ละตอน เล่นเอาเหงื่อตกเลย บ้านใครฝนตกกันบ้างอ่ะ บ้านเราฝนตกหนักเลย ฮ่าๆ ขอให้พรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนเถิ้ดดดดดดดด
ความคิดเห็น