ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chapter5
"นาย!?" ผมมองเค้าอย่างตกใจ จะไม่ให้ตกใจได้ไงก็นี่มัน ชเว ซึงฮยอนนี่ เค้ารู้ชื่อผมได้ไง
"นายคงกำลังคิดว่ารู้ชื่อได้ไงใช่มะ คุณคู่เเข่ง" ให้ตายเหอะ ผมไม่ชอบคำว่าคู่เเข่งจากเค้าเลยจริงๆนะ
-------5%-------
"ถ้าไม่มีอะไร ชั้นขอตัว" ผมรีบตัดบทหลังจากที่เค้าพูดเเบบนั้น ขากำลังก้าวถึงธรณีประตูเเท้ๆ ข้อมือผมก็ถูกดึง ทำให้ผมเซไปเซมา มันเจ็บนะ!!! จับเบาๆไม่ได้รึไงกัน "ปล่อย!!! ชั้นเจ็บ"
"โทษที เเต่คนมีมารยาทไม่ควรเดินหนีคนอื่นในขณะที่เค้าพูดนะ" นี่ใช่ชเว ซึงฮยอนที่ผมเเอบชอบรึเปล่าเนี่ย ทำไมเค้าถึงหยาบคายเเบบนี้นะ[ไม่ได้ดูตัวเองเล้ย]
"ในเมื่อชั้นไม่อยากฟัง ชั้นก็จะไม่ฟัง นายจะทำอะไร ปล่อย!!!"
"เเล้วถ้าชั้นจะไม่ฟังนายเหมือนกันล่ะ"
"ชั้นก็จะร้อง ชะ..อุ้บ" อ้ากกกกกกกกกกกก เฟิร์สคิสโผ้มมมมมมมมมมมมมมม ถูกไอ้คนป่าเถื่อนห้าร้อยช่วงชิงไปเเล้ววววววววว ผมพยายามผลักซึงฮยอนออกเเต่ดูเหมือนคนๆนี้จะยิ่งกดจูบผมมากขึ้น ในตอนเเรกผมพยายามทำทุกวิถีทาง ทั้งกระทืบ ชกอก อะไรต่างๆนาๆ เค้าไม่ขยับเลย จนตอนนี้ผมเริ่มหมดเเรง เข้าอ่อนถึงขนาดไปโอบรอบคอซึงฮยอนเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลงไป เค้าจูบผมนานมาก จนผมเริ่มหมดลมจึงทุบหลังเบาๆเพราะหมดเเรง เค้าค่อยๆถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งเหมือนประมาณว่ายังไม่พอเลย ทำให้ผมที่ได้อิสระทางปากก็รีบกอบโกยเอาอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็ว
"นายนี่อินโนเซนท์จังนะ ยังไม่ทัน..อื้ม" ไม่ใช่เสียงครางนะครับ เเต่ผมปิดปากไอ้คนปากไม่ดีต่างหาก ตอนนี้ผมหน้าเเดงก่ำเเละปากเเดงช้ำ สองมือปิดปากไอ้คนฉวยโอกาส จู่ๆผมก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ที่เปียกๆเเถวฝ่ามือของผม ผมรีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว เเต่เค้ายังดึงมือผมไว้ข้างนึง เเล้วเลียอย่างช้าๆ ทำเอารู้สึกเสียวสันหลังเลยล่ะ"นายมันน่าเกลียดที่สุด!!!" ผมตะคอกใส่หน้าคนที่กำลังจับมือผมไว้อยู่เเล้วพยายามสลัดมือออก
"อะไรกัน พึ่งรู้นะเนี่ยว่าพ่อเเม่นายสอนให้นายหยาบคายเเบบนี้" ผมรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าเเล้วสาดด้วยน้ำเย็นเเบบสุดขั้ว มันชาไปทั้งเเถบ ผมหยุดยืนนิ่งค้างไปเลยสักพัก
---------------20%---------------
"ใช่!!! ชั้นมันหยาบคายเเบบนี้เเหละ ทีนี้ปล่อยมือคนหยาบคายคยยี้ได้รึยัง!!!"
"ว้าาาาาาา โกรธซะเเล้ว เเย่จัง เเต่รู้มั้ยตอนนายโกรธนายก็น่ารักดีนะ"
"ไม่ต้องมายุ่ง ปล่อยเเขนชั้น!!" ซึงฮยอนค่อยๆก้มหัวลงมากระซิบเบาๆข้างหูให้ชวนขนลุกเล่นๆว่า
"เอาไว้พรุ่งนี้เดี๋ยวชั้นมารับนะ"
"ไม่ได้ขอ!!!" ซึงฮยอนปล่อยมือที่จับเเขนผมไว้เเล้วระบายยิ้มบางๆบนหน้า พูดตรงๆความโกรธที่มีอยู่ในตอนนี้เเทบหายไปเลยเพียงเพราะยิ้มของเค้า ผมไม่ชอบคนที่ยิ้มเเบบนี้เลยจริงๆ ผมรู้สึกว่าตรงผิวหน้ามันร้อนวูบวาบเเบบเเปลกๆ จู่ๆซึงฮยอนก็หัวเราะออกมา "หัวเราะอะไรมิทราบ" ผมตะโกนกรบเกลื่อนความอายเเล้วรีบวิ่งเข้าบ้านไป ยังไม่ทันจะได้ปิดประตูห้อง ผมก็ได้ยินเสียงซึงฮยอนดังออกมาจากทางหน้าต่างว่า
"เเค่นี้ก็อายเเล้วเหรอ นายนี่มันน่ารักจริงๆเลยนะ"
ผมรีบชะโงกหน้าไปทางหน้าต่างเเล้วต้องพบกับสายตาของเค้า ซึงฮยอนยิ้มเเล้วพูดต่ออีกว่า "อย่าลืมนะ!!! พรุ่งนี้ชั้นจะมารับ" ผมตะโกนกลับไปว่า
"ไม่จำเป็น!!!!" โชคดีนะที่พ่อกับเเม่ไม่อยู่ ไปต่างจังหวัดสองสามวัน ไม่งั้นผมมีหวังหูชาเเน่เลย
"ก็จะทำ!!!"
"ก็ช่างนาย!!!" ผมรีบชักหัวกลับเเล้วปิดหน้าต่างลง โห้ยยยยยยย ให้ตายสิ ตอนนี้หน้าผมคงเเดงมากเเน่ๆเลย
---------------------------------
top talk
ผมยกยิ้มอย่างขำๆ คนอะไรไม่รู้น่ารักเป็นบ้าเลยเหอะ ผมหัวเราะกับตัวเองสักพักเเล้วค่อยเดินกลับเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี
-------------------------------
หลังจากที่ผมจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อย ผมก็พยายามอ่านหนังสือ เน้นย้ำว่าพยายาม เพระาตอนนี้ผมจิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอยเลยอ่า ในที่สุด ผมก็ไม่สามารถชนะกิเลสได้ ขาของผมก้าวไปโดยอัตโนมัตฺทั้งๆที่ยังไม่สั่งเเต่ดันทำนอกหน้าที่ซะงั้น ผมชั่งใจอยู่สักพัก ภาพตอนที่ซึงฮยอนจูบผมในตอนเย็นยังจำได้ติดตา ผมสะบัดไล่ความคิดอกุศลออกไปเเล้วปรับกล้องให้พอดีกับสายตา ทันทีที่มองเห็น ผมเเทบกระโจนหนีขึ้นเตียง ซึงฮยอนหันมาทางผมเเล้วยิ้มชูสองนิ้วเป็นรูปตัวv อ้ากกกกกกก อยากบ้า นี่เค้ารู้เเล้วเหรอว่าผมเเอบมองเค้าอยู่ ผมรีบจัดการปิดไฟเเล้วเข้านอนทันที
------------------------------
top talk
ผมหัวเราะเบาๆกับการกระทำของจียง ทำไมเวลาคนๆนี้ทำอะไรมันน่ารักไปหมดเลยนะ เค้าคงคิดว่าผมไม่รู้ล่ะมั้ง ความจริงผมรู้ตั้งนานเเล้วว่าเค้าเเอบมองทุกๆวัน เเต่ยังไม่รู้ว่าเป็นใครเท่านั้นเอง ผมมองไปทางบ้านของจียงที่ปิดไฟหมดเรียบร้อยเเล้วจึงค่อยจัดการปิดไฟเเล้วเข้านอนตาม
"หวังว่านายจะฝันถึงชั้นนะจียง"
--------------------------------------------------70%
เช้าวันรุ่งขึ้น
เช้านี้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นญาติกับหลินปิง เเพนด้าน้อยที่อยู่ในสวนสัตว์เชียงใหม่ชะมัดเลย!!! นอนไม่หลับมัวเเต่คิดเรื่องบัดสีทั้งคืน ผมจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จเรียบร้อยเเล้วลงมาด้านล่าง พรุ่งนี้ พ่อกับเเม่ถึงจะกลับ ไอ้ผมก็ไม่เคยทำอาหารซะด้วย จะเอาไงดี ไปซื้อขนมปังที่ร้านสะดวกซื้อก็ได้ฟะ ผมเปิดประตูบ้านออกไปก็ต้องพบกับ อ่า บุคคลที่ไม่อยากเจอมากที่สุดในตอนนี้ ชเว ซึงฮยอน
"มาทำไมมิทราบ"
"มารับไง"
"บอกเเล้วไง ไม่ได้ขอ เกะกะ หลีกไป"
"ไหงพูดจาไม่น่ารักเเบบนี้ล่ะ"
"ชั้นไม่น่ารักเเล้วมันไปหนักหัวฝ่ายเเม่นายเรอะ"
"เล่นถึงเเม่เลยเหรอ"
"เล่นถึงป้านายมั้ง" ยังไม่ทันจะผลักออก ไอ้บ้านี่จูบผมอีกเเล้ว คราวนี้มันร้อนเเรงกว่าเดิมด้วย ผมพยายามผลักซึงฮยอนออกไป เเต่สุดท้ายก็ต้องกอดคอเค้าเหมือนเมื่อวาน ถ้ามือนายจะว่างขนาดนี้นะ ซึงฮยอน มือของไอ้หื่นนี้เริ่มลูบต่ำจากหลังลงมาตรงบั้นท้ายของผม ผมทุบหลังเค้าให้รู้ว่าหมดลมเเล้ว เเต่มันยังไม่ปล่อยอ่ะ
จู่ๆมือหนาก็บีบก้นนิ่มอย่างเเรง ทำให้ริมฝีปากของร่างบางเผยอ ออกอย่างลืมตัว เปิดโอกาสให้ลิ้นหนาเข้าไปตักตวงความหวานในโพรงปาก ลิ้นเล็กพยายามจะหนีเเต่ยิ่งหนีก็เหมือนจะยิ่งเกี่ยวพันกับลิ้นหนาเรื่อยๆ เเต่เเล้วร่างบางก็หมดลมซะดื้อๆ ทำให้ริมฝีปากหนาผละออกอย่างเเผ่วเบา
"นายนี่หวานจังนะ จียง"
"หุบปากไปเลย!!"
--------------------------------
สุดท้ายก็ทนไม่ได้ ต้องมาอัพให้จบ ไม่งั้นมันรู้สึกเเปลกๆ= = วิ้ววววววววววว จูบตั้ง2ครั้งเป็นโบนัสเเถมละกัน 555 อาจจะบรรยายไม่ดี เพราะเราไม่ค่อยเน้นเรื่องเเบบนี้อ่ะ ชอบดูไม่ชอบอ่านไง 555 ล้อเล่นๆ ใครจะสอบก็ขอให้สอบผ่าน อย่าดักดานเหมือนเรานะ
"นายคงกำลังคิดว่ารู้ชื่อได้ไงใช่มะ คุณคู่เเข่ง" ให้ตายเหอะ ผมไม่ชอบคำว่าคู่เเข่งจากเค้าเลยจริงๆนะ
-------5%-------
"ถ้าไม่มีอะไร ชั้นขอตัว" ผมรีบตัดบทหลังจากที่เค้าพูดเเบบนั้น ขากำลังก้าวถึงธรณีประตูเเท้ๆ ข้อมือผมก็ถูกดึง ทำให้ผมเซไปเซมา มันเจ็บนะ!!! จับเบาๆไม่ได้รึไงกัน "ปล่อย!!! ชั้นเจ็บ"
"โทษที เเต่คนมีมารยาทไม่ควรเดินหนีคนอื่นในขณะที่เค้าพูดนะ" นี่ใช่ชเว ซึงฮยอนที่ผมเเอบชอบรึเปล่าเนี่ย ทำไมเค้าถึงหยาบคายเเบบนี้นะ[ไม่ได้ดูตัวเองเล้ย]
"ในเมื่อชั้นไม่อยากฟัง ชั้นก็จะไม่ฟัง นายจะทำอะไร ปล่อย!!!"
"เเล้วถ้าชั้นจะไม่ฟังนายเหมือนกันล่ะ"
"ชั้นก็จะร้อง ชะ..อุ้บ" อ้ากกกกกกกกกกกก เฟิร์สคิสโผ้มมมมมมมมมมมมมมม ถูกไอ้คนป่าเถื่อนห้าร้อยช่วงชิงไปเเล้ววววววววว ผมพยายามผลักซึงฮยอนออกเเต่ดูเหมือนคนๆนี้จะยิ่งกดจูบผมมากขึ้น ในตอนเเรกผมพยายามทำทุกวิถีทาง ทั้งกระทืบ ชกอก อะไรต่างๆนาๆ เค้าไม่ขยับเลย จนตอนนี้ผมเริ่มหมดเเรง เข้าอ่อนถึงขนาดไปโอบรอบคอซึงฮยอนเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลงไป เค้าจูบผมนานมาก จนผมเริ่มหมดลมจึงทุบหลังเบาๆเพราะหมดเเรง เค้าค่อยๆถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งเหมือนประมาณว่ายังไม่พอเลย ทำให้ผมที่ได้อิสระทางปากก็รีบกอบโกยเอาอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็ว
"นายนี่อินโนเซนท์จังนะ ยังไม่ทัน..อื้ม" ไม่ใช่เสียงครางนะครับ เเต่ผมปิดปากไอ้คนปากไม่ดีต่างหาก ตอนนี้ผมหน้าเเดงก่ำเเละปากเเดงช้ำ สองมือปิดปากไอ้คนฉวยโอกาส จู่ๆผมก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ที่เปียกๆเเถวฝ่ามือของผม ผมรีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว เเต่เค้ายังดึงมือผมไว้ข้างนึง เเล้วเลียอย่างช้าๆ ทำเอารู้สึกเสียวสันหลังเลยล่ะ"นายมันน่าเกลียดที่สุด!!!" ผมตะคอกใส่หน้าคนที่กำลังจับมือผมไว้อยู่เเล้วพยายามสลัดมือออก
"อะไรกัน พึ่งรู้นะเนี่ยว่าพ่อเเม่นายสอนให้นายหยาบคายเเบบนี้" ผมรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าเเล้วสาดด้วยน้ำเย็นเเบบสุดขั้ว มันชาไปทั้งเเถบ ผมหยุดยืนนิ่งค้างไปเลยสักพัก
---------------20%---------------
"ใช่!!! ชั้นมันหยาบคายเเบบนี้เเหละ ทีนี้ปล่อยมือคนหยาบคายคยยี้ได้รึยัง!!!"
"ว้าาาาาาา โกรธซะเเล้ว เเย่จัง เเต่รู้มั้ยตอนนายโกรธนายก็น่ารักดีนะ"
"ไม่ต้องมายุ่ง ปล่อยเเขนชั้น!!" ซึงฮยอนค่อยๆก้มหัวลงมากระซิบเบาๆข้างหูให้ชวนขนลุกเล่นๆว่า
"เอาไว้พรุ่งนี้เดี๋ยวชั้นมารับนะ"
"ไม่ได้ขอ!!!" ซึงฮยอนปล่อยมือที่จับเเขนผมไว้เเล้วระบายยิ้มบางๆบนหน้า พูดตรงๆความโกรธที่มีอยู่ในตอนนี้เเทบหายไปเลยเพียงเพราะยิ้มของเค้า ผมไม่ชอบคนที่ยิ้มเเบบนี้เลยจริงๆ ผมรู้สึกว่าตรงผิวหน้ามันร้อนวูบวาบเเบบเเปลกๆ จู่ๆซึงฮยอนก็หัวเราะออกมา "หัวเราะอะไรมิทราบ" ผมตะโกนกรบเกลื่อนความอายเเล้วรีบวิ่งเข้าบ้านไป ยังไม่ทันจะได้ปิดประตูห้อง ผมก็ได้ยินเสียงซึงฮยอนดังออกมาจากทางหน้าต่างว่า
"เเค่นี้ก็อายเเล้วเหรอ นายนี่มันน่ารักจริงๆเลยนะ"
ผมรีบชะโงกหน้าไปทางหน้าต่างเเล้วต้องพบกับสายตาของเค้า ซึงฮยอนยิ้มเเล้วพูดต่ออีกว่า "อย่าลืมนะ!!! พรุ่งนี้ชั้นจะมารับ" ผมตะโกนกลับไปว่า
"ไม่จำเป็น!!!!" โชคดีนะที่พ่อกับเเม่ไม่อยู่ ไปต่างจังหวัดสองสามวัน ไม่งั้นผมมีหวังหูชาเเน่เลย
"ก็จะทำ!!!"
"ก็ช่างนาย!!!" ผมรีบชักหัวกลับเเล้วปิดหน้าต่างลง โห้ยยยยยยย ให้ตายสิ ตอนนี้หน้าผมคงเเดงมากเเน่ๆเลย
---------------------------------
top talk
ผมยกยิ้มอย่างขำๆ คนอะไรไม่รู้น่ารักเป็นบ้าเลยเหอะ ผมหัวเราะกับตัวเองสักพักเเล้วค่อยเดินกลับเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี
-------------------------------
หลังจากที่ผมจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อย ผมก็พยายามอ่านหนังสือ เน้นย้ำว่าพยายาม เพระาตอนนี้ผมจิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอยเลยอ่า ในที่สุด ผมก็ไม่สามารถชนะกิเลสได้ ขาของผมก้าวไปโดยอัตโนมัตฺทั้งๆที่ยังไม่สั่งเเต่ดันทำนอกหน้าที่ซะงั้น ผมชั่งใจอยู่สักพัก ภาพตอนที่ซึงฮยอนจูบผมในตอนเย็นยังจำได้ติดตา ผมสะบัดไล่ความคิดอกุศลออกไปเเล้วปรับกล้องให้พอดีกับสายตา ทันทีที่มองเห็น ผมเเทบกระโจนหนีขึ้นเตียง ซึงฮยอนหันมาทางผมเเล้วยิ้มชูสองนิ้วเป็นรูปตัวv อ้ากกกกกกก อยากบ้า นี่เค้ารู้เเล้วเหรอว่าผมเเอบมองเค้าอยู่ ผมรีบจัดการปิดไฟเเล้วเข้านอนทันที
------------------------------
top talk
ผมหัวเราะเบาๆกับการกระทำของจียง ทำไมเวลาคนๆนี้ทำอะไรมันน่ารักไปหมดเลยนะ เค้าคงคิดว่าผมไม่รู้ล่ะมั้ง ความจริงผมรู้ตั้งนานเเล้วว่าเค้าเเอบมองทุกๆวัน เเต่ยังไม่รู้ว่าเป็นใครเท่านั้นเอง ผมมองไปทางบ้านของจียงที่ปิดไฟหมดเรียบร้อยเเล้วจึงค่อยจัดการปิดไฟเเล้วเข้านอนตาม
"หวังว่านายจะฝันถึงชั้นนะจียง"
--------------------------------------------------70%
เช้าวันรุ่งขึ้น
เช้านี้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นญาติกับหลินปิง เเพนด้าน้อยที่อยู่ในสวนสัตว์เชียงใหม่ชะมัดเลย!!! นอนไม่หลับมัวเเต่คิดเรื่องบัดสีทั้งคืน ผมจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จเรียบร้อยเเล้วลงมาด้านล่าง พรุ่งนี้ พ่อกับเเม่ถึงจะกลับ ไอ้ผมก็ไม่เคยทำอาหารซะด้วย จะเอาไงดี ไปซื้อขนมปังที่ร้านสะดวกซื้อก็ได้ฟะ ผมเปิดประตูบ้านออกไปก็ต้องพบกับ อ่า บุคคลที่ไม่อยากเจอมากที่สุดในตอนนี้ ชเว ซึงฮยอน
"มาทำไมมิทราบ"
"มารับไง"
"บอกเเล้วไง ไม่ได้ขอ เกะกะ หลีกไป"
"ไหงพูดจาไม่น่ารักเเบบนี้ล่ะ"
"ชั้นไม่น่ารักเเล้วมันไปหนักหัวฝ่ายเเม่นายเรอะ"
"เล่นถึงเเม่เลยเหรอ"
"เล่นถึงป้านายมั้ง" ยังไม่ทันจะผลักออก ไอ้บ้านี่จูบผมอีกเเล้ว คราวนี้มันร้อนเเรงกว่าเดิมด้วย ผมพยายามผลักซึงฮยอนออกไป เเต่สุดท้ายก็ต้องกอดคอเค้าเหมือนเมื่อวาน ถ้ามือนายจะว่างขนาดนี้นะ ซึงฮยอน มือของไอ้หื่นนี้เริ่มลูบต่ำจากหลังลงมาตรงบั้นท้ายของผม ผมทุบหลังเค้าให้รู้ว่าหมดลมเเล้ว เเต่มันยังไม่ปล่อยอ่ะ
จู่ๆมือหนาก็บีบก้นนิ่มอย่างเเรง ทำให้ริมฝีปากของร่างบางเผยอ ออกอย่างลืมตัว เปิดโอกาสให้ลิ้นหนาเข้าไปตักตวงความหวานในโพรงปาก ลิ้นเล็กพยายามจะหนีเเต่ยิ่งหนีก็เหมือนจะยิ่งเกี่ยวพันกับลิ้นหนาเรื่อยๆ เเต่เเล้วร่างบางก็หมดลมซะดื้อๆ ทำให้ริมฝีปากหนาผละออกอย่างเเผ่วเบา
"นายนี่หวานจังนะ จียง"
"หุบปากไปเลย!!"
--------------------------------
สุดท้ายก็ทนไม่ได้ ต้องมาอัพให้จบ ไม่งั้นมันรู้สึกเเปลกๆ= = วิ้ววววววววววว จูบตั้ง2ครั้งเป็นโบนัสเเถมละกัน 555 อาจจะบรรยายไม่ดี เพราะเราไม่ค่อยเน้นเรื่องเเบบนี้อ่ะ ชอบดูไม่ชอบอ่านไง 555 ล้อเล่นๆ ใครจะสอบก็ขอให้สอบผ่าน อย่าดักดานเหมือนเรานะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น