คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1
บทที่1
“เห้ย!!! ไอ้ฟิว หน้าแกไปโดนอะไรวะ” เสียงเพื่อนรักของชั้น’จิ้มจุ่ม’พูดขึ้น
“พี่ตบหน้า”
“หา!!! พี่แกหวงแกอย่างกับอะไรดี จะมาตบหน้าแกได้ไงวะ”
“ก็เอออ่ะดิ!!!! แกรู้มั้ย ตั้งแต่ไอ้จิ้งจกบ้านั่นมาพี่ไฟท์ก็เอาแต่สนใจมันรักมัน จนตอนนี้ถึงขนาดทะเลาะกับชั้นเพื่อปกป้องมัน แกคิดดูดิ!!!!”
“มันเป็นไปได้เหรอวะ”
“มันเป็นไปแล้ว ไอ้จุ่ม แก!!ตอนนี้ชั้นจะทำไงดี ชั้นไม่เข้าใจเลยว่าไอ้แจ้มมันสำคัญกว่าชั้นตรงไหน” ชั้นซบไหล่เพื่อนรักแล้วปล่อยโฮ TT[]TT นี่ชั้นแย่กว่าจิ้งจกอีกเหรอเนี่ย= =
“แกใจเย็นๆก่อนดิ อย่ามาร้องตรงนี้สิวะ อายเค้า แล้วไอ้แจ้มมันคือใครชั้นจะไปตรัสรู้มั้ยวะ”
“โฮ!! ไอ้แจ้มก็คือไอ้จิ้งจกนั่นไงเล่า พี่ไฟท์ตั้งให้มันแถมลูบหัวมันด้วย แงงงงงงง”
“หา!!! ถึงขนาดตั้งชื่อให้เลยเหรอ”
“ฮือ ก็ใช่น่ะสิ “
“บางทีพี่แกอาจจะตั้งชื่อเอาไว้เพราะจะได้เรียกได้ถูกก็ได้นะ”
“แกจะบ้าเรอะ ใช้ส่วนไหปลาร้าคิดเรอะไงวะ! ใครมันจะไปตั้งชื่อกับสิ่งที่เกลียดกันเล่า!!!! โฮ!!”
“เอ้าก็ชั้นอุส่าต์คิดในแง่ดีทำไมพูดหมาๆงี้วะ ช่างมันเถอะ! ยังไงก็ได้ แต่ตอนนี้ชั้นว่าแกไปห้องน้ำดีกว่านะ”
“ฮึก..ก็ได้” หลังจากนั้นจิ้มจุ่มก็พาชันไปที่ห้องน้ำแล้วก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ชั้นร้องไห้จนตาแดงและบวม = = จิ้มจุ่มเลยบอกว่า โดดเรียนคาบแรกเลยดีกว่า (ความจริงอยากโดดด้วยแหละ= = ) พวกชั้นเลยมานั่งกันอยู่ที่ห้องวิทย์ เพราะคาบต่อไปต้องมาเรียนที่นี่
“ชั้นจะหาวิธีจัดการเรื่องนี้ยังไงดีวะ จิ้มจุ่ม จุ่ม ไอ้จุ่ม!!!”ชั้นตะโกนเรียกจิ้มจุ่มหลังจากสังเกตว่ามันนิ่งไป
“ฟิว!!! แกมาดูนี่”
“อะไรของแก ทีชั้นเรียกดันไม่หัน”
จิ้มจุ่มส่งขวดแก้วเล็กๆมาให้ชั้น ข้างในบรรจุของเหลวสีเขียวน่าขยะแขยงอยู่ ตรงด้านหน้ามีกระดาษแปะเอาไว้ ตรงกระดาษมีอักษรเลือนรางอยู่
“ไอ้ของน่ารังเกียจนี่มันอะไรวะ จุ่ม”
“แกอ่านตรงที่เขียนดิ แล้วแกจะยิ้มออก”
“อ่านไม่ออกเว้ย ลายมือยังกับใช้ครีบปลาตะเพียนมาเป็นปากกา ใครจะอ่านออกวะ”
“งั้นฟังชั้นสะกดนี่ ยอ อา ยา ฆอ อา ไม้เอก ฆ่า จอ อิง ไม้โท จิ้ง จอ อก จก”
“จกซกเล็กเหรอวะ”
“โธ่ ไอ้โง่ ยาฆ่าจิ้งจกเว้ย!!!!”
“ห้ะ!! มียาแบบนี้ด้วยเหรอวะ”
“ก็ตอนนี้มีแล้วไง แกแอบจิ้กเอายานี้ไปใช้กับไอ้เจี้ยกของแกดิ”
“ไอ้แจ้มเฟ้ย!!”
“เออๆ นั่นแหละ”
“มันจะได้ผลจริงเหรอวะ?”
“เอาน่าๆ ลองๆไปเหอะ คนที่โดนไม่ใช่เราแล้วจะกลัวอะไรวะ”
“จริงอย่างที่แกว่า ชั้นไม่โดนซะหน่อยนี่นะ” ชั้นเอาขวดยาแนบอกแล้วหมุนไปรอบๆ จนจิ้มจุ่มด่าว่าบ้าจึงจะเลิก= =
พอหลังเลิกเรียน ชั้นก็รีบกลับบ้านในทันทีพร้อมกับยาฆ่าจิ้งจกที่แอบขโมยมาในตอนเช้า เมื่อถึงหน้าบ้านก็พบว่า พี่ไฟท์กำลังรออยู่ พอพี่ไฟท์เหลือบเห็นชั้นก็รีบพูดว่า
“วันนี้ทำไมกลับไวจังล่ะ ฟิว”
“หนูจะกลับตอนไหนก็เรื่องของหนู พี่เอาเวลาไปดูไอ้แจ้มของพี่ไม่ดีกว่าเหรอไงกันคะ” ชั้นเดินหลบพี่ไฟท์เข้าไปในบ้าน เเต่พี่ไฟท์ก็คว้าข้อมือชั้นไว้
“พี่ขอโทษเรื่องที่พี่ตบหน้าฟิว แต่ตอนนั้นพี่กำลังสับสน”
“สับสนว่าจะเลือกใครระหว่างน้องสาวแท้ๆกับไอ้จิ้งจกงี่เง่าตัวนั้นใช่มั้ยคะ!!!”
“ไม่ใช่ คือ พี่ ฟิว ฟิว!! ฟังพี่พูดก่อน”
“หนูไม่จำเป็นต้องฟังพี่อีกแล้วค่ะ หนูอยากอยู่คนเดียว” ชั้นวิ่งเข้าไปในห้องเพื่อหลบพี่ไฟท์
“ฟิว ฟังพี่พูดก่อนสิ ฟิว ฟิว!!! โธ่เว้ย!!!” พี่ไฟท์เคาะประตูห้องชั้นแล้วตะโกนไปด้วย แง่ง ถ้าบานประตูหลุดนะ ชั้นจะไปฟ้องพ่อกับแม่ที่อยู่บนสวรรค์คอยดูสิ- -^^^
เสียงเคาะดังอยู่สักพักแล้วก็หายไป ป่านนี้คงเลิกพยายามไปแล้วมั้ง = = เห้ออออ ไม่น่าเชื่อ ตั้งแต่ที่พ่อกับแม่เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุคราวนั้น มันทำให้พี่ชั้นบ้าถึงขนาดไปชอบไอ้จิ้งจกวิปริตนั่นเลยเหรอเนี่ย-0- พอพูดถึงจิ้งจกก็นึกถึงยาฆ่าจิ้งจกที่ขโมยมาได้ ชั้นเอาขวดยาออกมาจากกระเป๋านักเรียนแล้วค่อยๆแง้มประตูห้องออกมา ส่องก่อนว่าพี่ไฟท์อยู่มั้ย เมื่อมองจนทั่วแล้วว่าพี่ไฟท์ไม่อยู่ในรัศมี ชั้นก็จัดการย่องเข้าห้องน้ำไป หลังจากนั้นก็กวาดสายตามองหาไอ้แจ้มตัวต้นเหตุก่อน นั่นไง! มันนอนอาบแดดอยู่= = ชั้นเปิดจุกขวดยา โอ้โห เหม็นเป็นบ้า เคยมีจิ้งจกตายในนี้รึไงวะ-*- แล้วค่อยๆย่องไปหาไอ้แจ้ม หลังจากนั้นก็หยดยาลงบนตัวไอ้แจ้ม สำมะเหร็จ^ ^ ไอ้แจ้มแกตายแน่ อุวะเคี้ยกๆ= = แต่จู่ๆก็มีเสียงทุ้มพร่าดังขึ้นมา
“นี่เธอทำอะไรกับชั้นเนี่ย ยัยเห่ย” อ้ากกกกก ทั้งประโยคไม่สนใจ แต่ ‘ยัยเห่ย’ นี่มันหมายความว่าไงฟะ เอ๊ะ แต่เดี๋ยว ในห้องน้ำไม่มีคนอยู่นอกจากชั้น เสียงใคร? ชั้นรีบมองรอบตัวก่อน ไม่มีใครอยู่ แล้วเสียงนั่นมาจากไหนกันนะ
“ชั้นอยู่นี่ ยัยเห่ย”ชั้นรีบมองตามเสียง ก็ต้องร้องกรี้ดขึ้นมาสุดเสียง
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“โอ้ย!!! มันแสบหูนะยัยงั่ง กรี้ดอยู่ได้ เดี๋ยวพ่อตบให้หน้าหันเลยนิ”
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“โอ้ยยยยยยย ยัยบ้า หุบปากว้อยยยยยยยยยยยยย”
“แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง จิ้งจกพูดได้TT[]TT”
“ยัยปากยังไม่ได้ซ่อม! จิ้งจกบ้านเธอหล่อเหมือนแบรดพิสอย่างนี้เหรอ”
ชั้นมองหน้าไอ้แจ้มอย่างหวาดๆ นี่มันอะไรกัน!! อยู่ๆไอ้แจ้มพูดได้ แถมมันพูดเหมือนมันไม่ใช่จิ้งจกด้วย อย่าบอกนะว่า ไอ้ยาฆ่าจิ้งจกเฮงซวยนั่นมัน …. โอ้ยแม่อยากโดดแม่น้ำไนล์ให้หัวโหม่งหินตาย= = จู่ๆร่างของไอ้แจ้มก็มีควันสีเขียวรอบๆ - -^^^ สีอื่นไม่ได้รึไงวะ จากนั้นร่างเล็กอัน(ไม่)น่าถนุถนอมของไอ้แจ้มก็ลอยขึ้นมา กรี้ดดดดดดดดดดดด อย่าเข้าหน้าชั้นนะ-*- แล้วมันก็แปลงร่าง!! เอ้ย ร่างมันใหญ่ขึ้นต่างหากล่ะ หัวที่แหลมๆของมันกลับกลายเป็นหัวมนุษย์ ลำตัวยาวและใหญ่ขึ้น แขนยาวขึ้น ขาด้วยเช่นกัน และแล้วตอนนี้ควันสีเขียวก็หายไปเหลือไว้เพียงผู้ชายคนนึง ที่ตอนนี้ไม่นุ่งผ้าเลยสักชิ้น!!!!
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผู้ชายเปลือยยยยยยยยยยยยยยยยยย”ชั้นร้องลั่นบ้านแล้วก็หมดลม สลบเอาดื้อๆ ภาพสุดท้ายที่เห็นคือ หน้าไอ้แจ้มตอนเป็นคน= =
ความคิดเห็น