[fic bigbang] it easy to say lov u [yaoi]

ลำดับตอนที่ #2 : chapter2

"จี จียง จีจี้ ไอ้จี ไอ้เวรจี!!!!!"

"จะตะโกนหาสวรรค์วิมานป้ะเอ็งทำไมวะ!!" ผมกระซิบด่าไอ้เพื่อนเบ้

"ก็ข้าเรียกเอ็งไม่หันนี่  จะมาโทษข้าไม่ได้นะ"

"เออ  เอ็งถูกตลอด  เเม่งดูดิ เอ็งเห็นมั้ยว่าทำอะไรลงไป"

"ข้าทำไรวะ"

"เพราะเอ็งทำให้ข้าลืมเลยว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่" ไอ้เพื่อนเบ้ตบหัวผมเเทบจะทันทีที่พูดจบ  เจ็บนะเฟ้ย

"ไอ้ห่านจี"

"จะด่าข้าทำไมอ้ะ"

"ช่างเอ็งเหอะ   ตอนนี้มาเรื่องของข้าดีกว่า"

"เรื่องไรวะ"

"ก็เรื่องนั่นไงเล่า"

"เเล้วมันเรื่องไหน"

"ก็เรื่องนู้นไง" ไอ้เพื่อนเบ้ทำท่าบิดไปบิดมาได้วอนส้นตีนมาก  มันไม่น่ารักเลยนะเพื่อน มันดูอุบาทจิตมากเพื่อนเอ๋ย

"เเล้วข้าจะไปรู้เรื่องเอ็งมั้ยเนี่ย"

"โธ่ ไอ้โง่ ก็เรื่องน้องซึงรีไง  เอ็งนี่  โง่จริงๆเลย"

"เออ ข้าโง่  เเล้วไอ้คนที่มันมาปรึกษาเรื่องไอ้น้องเเพนด้านี่มันไม่โง่กว่าข้าเรอะไงวะ"

"นั่นสิ  โคตรโง่เลย เห้ย! มึงด่ากู"

"เปล่า  ไม่ได้ด่าสักหน่อย"

"ไอ้สะตอเบอเเหล"

ก่อนที่ผมจะหันไปด่ามันกลับ ผมเหลือบเห็นไอ้น้องซึงรีสุดที่เลิฟฟี่ของมัน ผมก็สะกิดมันเเล้วชี้ไปทางประตูให้รู้ว่า เหยื่อหน้าตาคล้ายเเพนด้าเดินมาหามัน

"พี่จียงสวัสดีฮะ"

"อืม  หวัดดี"

"เเล้วพี่อ้ะ"ไอ้เพื่อนเบ้ทำท่าปากเจ่อเเบบงอนๆ  เอิ่ม วันหลังข้าเเนะนำว่าอย่าทำเลยนะเพื่อนเพราะนอกจากมันจะน่าเกลียดเเล้วมันจะทำให้ทุกคนไม่กล้าเข้าใกล้เอ็งด้วย

"สวัสดีครับพี่ยองเบ"  หลังจากที่ซึงรีสวัสดีเเล้วมันก็ยิ้มเเป้นราวกับวันนี้น้องเค้าขอเป็นเเฟนกับมันอย่างงั้นเเหละ

"เห้ย  เพื่อนเบ้ เดี๋ยวข้ามา อยากอ้วกกะทันหันว่ะ  สงสัยเเถวนี้มันหวานไป"

"ไอ้สัดเพื่อนจี"

ผมเดินออกจากห้องเเล้วก็เดินไปตรงระเบียงเรื่อยๆคลายความเบื่อ  เวลาเลิกเรียนนี่มันช่างเป็นช่วงเวลาที่ชุลมุนจริงๆพับผ่าสิ  ทันใดนั้นราวกับว่าสายตาเหลือบเห้นออร่าอะไรสักอย่าง ผมหันขวับไปมองก็ต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อก โว้ว  อาหารตาจริงๆเลย ชเว ซึงฮยอนกำลังซ้อมบาสอยู่โดยมีกองเชียร์ส่วนตัวคอยเชียร์อยู่  ให้ตายเถอะ หล่อเป็นบ้าเลย มีออร่าเเห่งความเพอเฟคอยู่รอบๆรึไงกันวะ เหอๆ  ผมมองเค้าอยู่สักพักเเล้วก็ต้องเดินกลับห้องเพราะเห็นว่ามันเป็นเวลาเย็นเเล้ว  ผมคงต้องกลับบ้านซักทีไม่งั้นคงได้เจอ ซูปเปอร์ตีนเเอกเเทกของเเม่เเน่ๆเลย   พอเดินเข้าห้องก็ต้องพบกับความว่างเปล่า ไอ้เพื่อนเบ้มันคงกลับสุดที่รักหวานเจี้ยบของมันเเน่เลย  ทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นเเฟนกันเเท้ๆ ทำไมหมอนั่นมันดูมีความสุขจังนะ  อิจฉาเฟ้ย!!  ผมหยิบกระดาษกับขวดน้ำที่เตรียมไว้ขึ้นมา  เเล้วสอดไว้ใต้โต๊ะของชเวซึงฮยอน  เเล้วหลังจากนั้นค่อยเดินออกจากห้องพร้อมกระเป๋านักเรียนไป

อย่าหักโหมมากนะ  

กินน้ำเยอะๆจะช่วยให้สดชื่น ;]]

                              จาก  คนใกล้ตัว