คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นายหน่ะมันก็แค่ของเล่นของชั้นดงฮ[แก้ไขแล้ว]
ดงแฮกับคิบอมมาโรงเรียนพร้อมกันทำให้ เด็กสาวในโรงเรียนอิจแดงแฮเป็นแถวๆ ไหนจะแทฮวาอีก
“ นายลงไปได้แล้ว! ” คิบอมตวาดดงแฮ ดงแฮต้องเดินลงจากรถอย่างอ่อนแรง ทำไมพ่อกับแม่เค้าต้องจากเค้าไปทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งให้เค้าเจอกับ คิบอมด้วย
“ ดงแฮ!! ” แทฮวาตะโกนเรียกดงแฮ เมื่อเห็นว่าร่างบางดูเพลียเหลือเกิน ดงแฮหันไปทางต้อนเสียง
“ มีอะไรหรอครับ ” ดงแฮถามเสียงเรียบ ในใจตอนนี้มันล้าไปหมด
“ ดงแฮดูซึมๆอยากพักผ่อนไหม^^ไปกับผมสิ ” แทฮวาฉุดมือดงแฮวิ่งมาหลังโรงเรียน ก็เห็นพวกคิบอมกำลังสูบบุหรี่กันอยู่ ดงแฮตัวสั่นเทาไปหมด ไม่รู้เหมือนกันแค่เห็นคิบอมก็กลัวแล้วจริงๆ
“ อ้าวสวัสดี นี่ลี ดงแฮ ห้องเดียวกับชั้นรึป่าว^^ ” คิบอมแสร้งยิ้มให้ดงแฮ ทำไมไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับเรื่องที่ได้ทำมา
“ อะ..อืมใช่ ” ดงแฮไม่กล้าตอบอะไรมาก เพราะเห็นรอยยิ้มที่เลวร้ายของร่างสูงที่ชื่อว่า คิบอม เค้าก็กลัวเหลือเกิน
“ ขอโทษนะวันนี้ฉันไม่ได้ต้องการมาหาเรื่องพวกนาย ฉันขอตัวก่อนละกัน ” แทฮวารำคาญสายตากวนตีนของพวกคิบอมไม่ไหวเลยเดินออกมาก่อนไม่ใช่ว่าสู้ไม่ได้แต่กลัวว่าร่างบางที่อยู่ตรงนี้จะตกใจ
“ ดงแฮ เราไปดาดฟ้ากันเถอะ^^ ” แทฮวาหันมายิ้มอบอุ่นให้ดงแฮ ร่างบางที่มองอยู่หน้าแดงระเรื่อ รู้สึกดีใจที่ได้รับความอบอุ่นจากคนตรงหน้า
“ อืม^^ ” ดงแฮยิ้มให้แทฮวา ผู้ชายคนแรกที่ไม่คบเค้าเพราะต้องการเซ็กส์ ดงแฮเดินตามแทฮวาขึ้นไปบนดาดฟ้า บนดาดฟ้าโรงเรียน เงียบสงบ และ ลมแรงพอสบาย
“ สบายใจใช่ไหมหละ เวลาที่ดงแฮเหนื่อย ดงแฮก็ขึ้นมาบนนี้มาอยู่คนเดียวมาคิดอะไรให้มันหยุดฟุ้งซ่านดงแฮจะได้มีสีหน้าที่สดใสไงครับ ” ดงแฮหันไปมองแทฮวา ความรู้สึกอบอุ่นนี้ ทำให้ดงแฮรู้สึกแปลกๆ ไม่อยากไปจากคนๆนี้เลย ต่างจาก คิม คิบอม ผู้ชายที่ดงแฮต้องการหนีไปให้พ้น
“แทฮวาครับ ผมว่าเราไปเรียนดีกว่านะครับเดี๋ยวไม่ทัน ” ดงแฮพูด พร้อมเดินจูงมือแทฮวาเดินมาที่ห้องเรียนของตน ก่อนจะโบกมืออำลาแทฮวา แต่เพื่อนๆในห้องก็ไม่อยู่เพราะทุกคนไปเรียนคาบพละ แต่ ยังมีอีกคนที่ยังนั่งอยู่คนเดียว
“ มาได้เวลาจังเมียจ๋า ฉันกำลังต้องการพอดี ” คิบอมยิ้มก่อนจะเดินมาประชิดตัวดงแฮ
“ นายจะทำบ้าอะไร ออกไปจากตัวฉัน!! ” ดงแฮพยายามที่จะสะบัดตัวหนีจากอ้อมกอดของคิบอม แต่ร่างสูงกลับอุ้มร่างบางแล้วกำลังพาเดินไปที่ใดสักแห่ง
“ ปล่อย!!!ปล่อยฉัน ไอ้บ้า ฉันสั่งให้ปล่อยไง ไอ้บ้า!! ” คิบอม เบ้หน้าเล็กน้อยก่อนจะหยุดอยู่ที่ห้องพยาบาล
“ อ้าวคิบอมมาทำไม ” อาจารย์ห้องพยาบาลพูด คิบอมยิ้มกรุ่งกริ่ม จนอาจารย์หันไปมองดงแฮ ก่อนจะพยักหน้า
“ อย่าให้เตียงเปื้อนหละ ” อาจารย์พูดก่อนจะเดินออกจากห้องพยาบาล และล๊อคห้องจากข้างนอกให้ ความจริงแล้ว อาจารย์ห้องพยาบาลก็เป็นแค่ลูกน้องของคิบอมอีกคนนึงเท่านั้น
“ นะ..นาย ไอ้บ้าผล่อยฉัน ฉันจะออกไป ปล่อย!!! ” ดงแฮพยายามดิ้นออกจากคิบอม คิบอมไม่ฟังหรือพูดอะไรทั้งนั้น ผลักดงแฮลงเตียงทันที
“ คำก็บ้าสองคำก็บ้า ถ้าฉันบ้าป่านนี้คงไม่มานั่งทำหน้าหล่อแบบนี้หรอก ” คิบอมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ดงแฮ ก่อนจะประกบริมฝีปากอิ่มของดงแฮ พร้อมกับยาบางอย่าที่เข้ามาในปากดงแฮก่อนะจ้ะรางบางจะปฎิเสธคิบอมก็กดลงไปในคอแล้ว สักพักนึงดงแฮก็รู้สึกร้อนรุ่มและกำลังต้องการ...อย่างมา
“ อะ...อื้ม.. ” เสียงดงแฮครางอย่างพึงพอใจ พยายามที่จะกดริมฝีปากบดเบียดกับคิบอมมากยิ่งขึ้นเสื้อผ้าของดงแฮเริ่มหลุดลุ่ยทีละชิ้น เพียงแค่แว้บเดียวที่ดงแฮกำลัง อ่อนแรงกับแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมา คิบอมก็เดินไปหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา ก่อนจะมา ปลดปล่อยให้ดงแฮ
ดงแฮโดนคิบอมให้กินยาปลุกเซ็กส์ ครั้งนี้จึงเป็นดงแฮซะมากกว่าที่ต้องปลดปล่อยให้ตัวเองและคิบอม พอคิบอมมานั่งดงแฮก็พยายามที่จะบดเบียดตัวเองให้คิบอม คิบอมยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเลือนตัวขึ้น แก่นกลางอยู่ตรงหน้าของดงแฮพอดี ไม่บอกก็รู้ว่าคิบอมต้องการอะไรดงแฮใช้ริมฝีปากครอบครองแก่นกลางของคิบอม คิบอมจึ้งครางขึ้นมาด้วยความเสียวซ่าน
“ อือ...ดีมาก...อา ” คิบอมชมดงแฮ ก่อนจะกระแทกแก่นกายเข้าปากดงแฮ ซ้ำล้าซ้ำเล่า แต่ยังไม่ทันที่คิบอมจะเสร็จคิบอมก็ ถอนกายออกจากปากดงแฮ และมาจับส่วนอ่อนไหวของดงแฮ ก่อนจะลูบไล้ขึ้นลงตามจังหวะ คิบอมรู้ว่าดงแฮใกล้จะเสร็จ คิบอม ก็หยุดการกระทำทุกอย่าง
“ หยุด..ทะ..ทำไม..อา ” ดงแฮครางกระเส่าถามคิบอม คิบอมไม่ตอบก่อนจะสอดแก่นกายเข้าไปในทางอ่อนนุ่มของดงแฮ ไม่มีการสอดนิ้วก่อนแต่อย่างใด
“ อา..อ๊า...อึก...แรงอีก เร็วๆ ” ดงแฮครางกระเส่าสั่งคิบอม ห้องพยาบาลตอนนี้เต็มไปด้วยไฟร้อน
“ อือ..อือ..ใกล้แล้ว ” คิบอมพูดก่อนจะเร่งจังหวะมากยิ่งขึ้น น้ำสีขุ่นขาวของคิบอมเข้าไปในร่างกายดงแฮและของดงแฮก็ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน และทั้งสองก็เริ่มเพลงรักกันอีกรอย
ดงแฮหลับไปคิบอมลุกขึ้นไปหยิบกล้องวีดีโอที่เตรียมไว้ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย...บทรักของเค้าทั้งคู่ได้โดนคิบอมเก็บเอาไว้ในกล้องวีดิโอเรียบร้อยแล้ว...
“ ดงแฮนายหน่ะมันก็แค่จองเล่นของฉันของเล่นที่แสนหวานและแสนสกปรก.. ” คิบอมพูดขึ้น คิบอมเดินไปใส่เสื้อผ้าให้ร่างบางที่สลบอยู่ เค้าก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมเค้าต้องการทำร้ายร่างบางมากขนาดนี้...
“ อืม...แทฮวาช่วยฉันด้วย ” ดงแฮละเมอออกมาคิบอมยิ้มเล็กน้อย
“ ใครก็ช่วยนายไม่ได้ทั้งนั้นแหละ ” คิบอมพูดเสียงดังจนดงแฮสดุ้งตื่นขึ้นมา นึกถึงบทรักเมื่อกี้เค้าก็แทบอยากจะฆ่าตัวเองยิ่งนัก ทำไมเค้าถึงเผลอทำอะไรบ้าๆไปได้นะ
“ ไอ้ชั่วแก!!!! ” ดงแฮตะโกนจะด่าคิบอม คิบอมก็ยิ้มไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“ ตื่นมาก็ว่ากันเลยหรอ ทีเมื่อกี้ยังขอให้ฉัน...อยู่เลยนะ ” คิบอมพูด ดงแฮเงียบ
“ แกมันสกปรกแกเอาอะไรให้ฉันกิน ไอ้เลว!!! ” ดงแฮพูดขึ้น ก็ตอนที่คิบอมจูบดงแฮนั้นคิบอม สอดยาอะไรเข้ามาด้วย
“ ว๊า...ฉันคิดถึงบทรักเมื่อกี้จังฉันขอดูอีกหน่อยละกัน^^ ” คิบอมพูดพร้อมหยิบกล้องวีดิโอขึ้นมาดูดงแฮเห็นดังนั้น เลยหยิบมาดู ข้าตามผนของคิบอม ดงแฮหลงกลคิบอมอีกแล้ว
“ นาย!!ลบมันออกเดี๋ยวนี้ อย่าให้ฉันขยะแขยงตัวเองมากกว่านี้เลย ฮึกๆ ” ดงแฮร้องไห้ออกมา คิบอมยิ้ม
“ ไม่ลบ แต่ฉันจะไม่ให้คนอื่นดู ถ้านายทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง วันไหนที่นาย ขัดขืน วันนั้น ทุกคนจะได้เห็นบทรักของสองผัวเมียคู่นี้ ” คิบอมพูดรอยยิ้มร้ายๆออกมาจากปากดงแฮแทบอยากจะฆ่านัก
“ นาย
ฝ่ายซองมิน
ซองมินรู้สึกกระวนกระวายเมื่อดงแฮหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ คิบอมก็หายตัวไปด้วยเค้ารู้สึกปลกๆกับคิบอม เค้าเกลียดดวงตาที่คิบอมมองดงแฮเหลือเกิน
“ คยูกี้ มินนี่เป็นห่วงดงแฮ... ” ซองมินพูดกับคนรักของตน คยูมองคนตัวเล็กก่อนจะจูงมือซองมินขึ้นรถ
“ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันจะให้คนตามหาให้นะ ซองมินไปกินข้าวกับผมดีกว่า ” คยูยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ซองมิน
“ แต่...ฉันรู้สึกแปลกกับคิบอมนะคยู สายตาที่คิบอมมองดงแฮเหมือนต้องการจะทำร้ายดงแฮเลย ” ซองมินพูด คิบอมก็หายไปดงแฮก็หายไปทั้งๆที่ ซีวอนยังไปนั่งกินข้าวกับฮีชอลอยู่เลย
“ อย่าคิดมากเลยซองมินครับ ถ้าใครทำอะไรดงแฮผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน อีกอย่างไอ้แทฮวามันคงจะไม่ยอมเด็ดขาดแน่ ” คยูพูดสีหน้าจริงจัง
“ นั่นสินะไปกินข้าวกันเหอะ ฉันหิวแล้ว ” ซองมินพยายามยิ้มสดใสให้คยู
ตอนนี้ดูเหมือนทั้งคู่ยังรักกัน อีกไม่นาน ความเลวร้ายจะคืบคลานมาหาซองมินและคยูฮยอนอย่างแน่นอน
--------------------------------------
สำหรับตอน NCให้ กด CTRL + A จ๊ะ
ความคิดเห็น