ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Just a meeting : 2
ความเดิมตอนที่แล้ว
บรรยายกาศอันแสนเงียบสงบ สายลมพาพัดใบไม้ร่วงหล่น อุณหภูมิอากาศที่ลดลงตามสภาพอากาศยามย่างเข้าฤดูใบไม้ร่วง ท้องฟ้าเปิดกว้างดวงดาวนับล้านส่องแสงแวววับจับขั้วหัวใจ แสงจันทร์อันอ่อนโยนสาดแสงพาดลงบนตัวนกบนกิ่งไม้
นกฮูก
ซึ่งข้างๆนั้นคือคุณซานต้า
ตึง ตึ่ง
เสียงนาฬิกาดังกังวานไปทั่วทั้งโรงเรียน บ่งบอกเวลาเที่ยงคืนเข้าสู่วันฮาโลวีน
"ได้เวลาแล้วสินะเจ้านกบ้า"
"ใช่แล้ว เจ้าบ้า เจ้าบ้า"
"ฉันจะทำเป็นไม่ได้ยินก็แล้วกันนะ" ชายหนุ่มพูดพลางหยิบก้อนหินข้างตัวขึ้นมา และออกแรงปาหินไปยังหน้าต่างโรงยิม
"ประตูแห่งเหล่าข้าจงเปิดออก"
"และโปรดนำทางข้ากับบุตรแห่งอินทรี"
"สู่ ณ ดินแดนต้องห้าม"
เพล้ง
เสียงกระจกแตกดึงความสนใจจากนักบาสและโค้ชโรงเรียนเซย์รินให้หันไปมอง
หวูบหนึ่ง ขณะที่กระจกกำลังแตก สายลมเย็นยะเยือกพัดผ่านร่างกายจนรู้สึกหนาวจัด ฝุ่นที่ปลิวมาตามลมนั้นเข้าตาจนมองอะไรไม่เห็น อิซึกิยกมือขึ้นขยี้ตาแล้วกระพริบตาแรงๆ พอลืมตาขึ้นลมเย็นๆนั้นก็หายไปแล้ว แต่เมื่อมองไปรอบๆ
"นี่มัน อะไรกัน !" เขาแทบทรุดลงกับพื้นเมื่อพบว่า ไฟโรงยิมดับและรอบข้างทุกอย่างต่าง...หยุดนิ่ง
ร่างของทุกคนต่างแข็งราวกับหิน
"บ้าหน่า เฮ้ ฮิวงะได้ยินฉันไหม คิโยชิ นี่พวกนาย"
"เรียกไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอก" ชายชุดซานต้าเอ่ยพร้อมก้าวเข้ามาในโรงยิม เสียงของรองเท้ากระทบพื้นไม้ปาเก้ดังสะท้อนไปทั้งโรงยิม
"ใช่แล้วเสียใจด้วยนะหนุ่มน้อย" เสียงทุ่มใสของนกฮูกพูดเสริม
"นกตัวเมื่อเช้า แล้ว...อย่าบอกนะว่าคุณเป็นคนทำน่ะ"
"มันก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแล้วแหละ" เขาตอบด้วยท่าทีกวนประสาท
"แต่อย่างน้อยฉัน ก็ไม่ได้เขียนจดหมายงี่เง่าที่นายอ่าน" พูดพลางยักไหล่บ่งบอกว่าเรื่องจดหมายมันช่างไร้สาระสำหรับตนขนาดไหน
"คุณต้องการอะไร" อิซึกิกดเสียงต่ำ สถานการณ์ตรงหน้าเขานั้นมันช่างไม่ปกติอย่างถึงที่สุด แต่เขาก็ต้องใจเย็นให้มากที่สุดเช่นกัน
"ก่อนอื่นเลยเราลืมเรื่องที่สำคัญไป" พูดพร้อมก้าวเดินไปตรงหน้าหนุ่มน้อยผมดำ แล้วยืนมือที่สวมถุงมือออกมา หวังจับมืออีกฝ่าย
"ชื่อของผมคือ สปรูซ และเจ้านี่ชื่อ ลินิน" ตอนนี้น่ะนะ
"และสิ่งที่ผมต้องการ อีกไม่นานคุณก็รู้"
อิซึกิยังคงยืนนิ่ง ไม่คิดยื่นมือไปทักทายคนตรงหน้า แต่ก็ชักมือแทบไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายถือวิสาสะยื่นมือตัวเองมาจับมือของเขา
และเมื่อเงยหน้ามอง เขาก็พบว่าชายหนุ่มสูงกว่าเขาเพราะเขาต้องเงยหน้าเล็กน้อยเพื่อสบตาอีกฝ่าย
ถึงจะมองไม่ชัดเพราะมืดก็เถอะ...
แต่ตาสีแบบนี้มันคุ้นชะมัด
ด้วยการแต่งตัวของอีกฝ่ายปิดมิดชิด แถมหนวดขาวยาวเฟื้อยจะมีก็แค่ผมกับตานั้นแหละที่พอจะเห็นได้
"ไม่ต้องมองค้อนใส่เลย วันนี้ฉันมาทักทายเฉยๆ และเตรียมตัวเล่นเกมไว้ได้เลย เดี๋ยวฉันจะพานายกลับ"
"ที่นี่คือทามโซนหรอ"
"อืม...ฉันเรียกที่นี่ว่า ดินแดนต้องห้ามน่ะ"
"แต่ ในจดหมาย"
"อ๋อ ไอ้หัวหน้าเรียกแบบนั้นแหละ"
"เวลามันหยุด---"
"พอ...ฉันจะพานายกลับ"
"ประตูแห่งเหล่าข้าจงเปิดออก"
"และโปรดนำทางข้ากับบุตรแห่งอินทรี"
"สู่ ณ ดินแดนแห่งมนุษย์"
อีกครั้งที่ลมเย็นยะเยือกพัดผ่านเขาไป ครั้งนี้เขาเห็นแล้วว่าเขามาที่นี่ได้อย่างไร ประตูไม้ปรากฎขึ้นตรงหน้าเขาสีเดียวกับสีตาของชายที่คุยกันเมื่อครู่ ประตูเปิดออกพร้อมแสงสว่างแยงตาแล้วทุกอย่างก็วูบดับไป
"อิซึกิ นี่ อิซึกิ"
TBC
แงง มาอัพแล้วเด๋อค่าาาา สั้นไปไหมคะเนี่ยตอนเขียนรู้สึกเยอะอยู่แต่พออ่านแล้วมันแปปเดี๋ยวจริงๆนะคะเนี่ย จะพยายามมาแต่งต่อเรื่อยๆนะคะ
มีคนโพล่มาแล้วค่ะคือคุณสปรูซ สปรูซนี่เป็นชื่อ'ต้นสน'นะคะ Spruce
ส่วนนกฮูก ชื่อลินินค่ะ Linen เป็นผ้านะคะ คิดว่าน่าจะรู้จักกันมาบ้าง แฮะๆ
แล้วก็คนที่เขียนจดหมายเป็น แบล็คเจด นะคะ Black Jade แปลว่า หยกดำค่ะ ถ้าอ่านดีๆจะรู้นะคะว่ามีตำแหน่งอะไร
ขอบคุณที่ติดตามและเข้ามาอ่านกันนะค่าา ♡
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น