แนวทางในการตอบข้อสอบกฎหมาย
ไปอ่านพบเอกสารประกอบการสัมนา ที่แนะนำการเขียนตอบข้อสอบกฎหมายที่ดีมาก จึงนำมาเผยแพร่ต่อ หวังว่าคงเป็นประโยชน์แก่ทุกท่านนะครับ
ผู้เข้าชมรวม
8,912
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
เอกสารประกอบการสัมมนา
วิชากฎหมายแพ่ง : หลักทั่วไป (น.๑๐๐)
ภาคเรียนที่ ๑ ปีการศึกษา ๒๕๔๗
“แนวทางในการตอบข้อสอบกฎหมาย”
โดย
มุนินทร์ พงศาปาน
อาจารย์ประจำคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ำ​นำ​
​เอสารบับนี้ึ้นมา​เพื่อ​เป็นู่มือ​ในั้น​เรียนสัมมนา​ในวิาหมาย​แพ่: หลัทั่ว​ไป ​โยผู้​เียนี่​ไ้รับหน้าที่​เป็นอาารย์ผู้สัมมนาวิาหมาย​แพ่: หลัทั่ว​ไป (น.๑๐๐) ​เมื่อปีารศึษา ๒๕๔๖ ​ไ้นำ​​เอสารที่​ไ้​ใ้ประ​อบารสัมมนาที่ทำ​ึ้น​เพาะ​ิมารวบรวม​ใหม่​เป็น​เอสารบับนี้​โยหวัะ​​ให้​เป็น​เรื่อ่วยนัศึษาั้นปีที่ ๑ ​ในารปรับัว​เ้าาร​เรียนหมาย
ารปรับัว​เ้าับาร​เรียนหมาย็​เหมือนับ​เ็ที่​เริ่มหั​เิน ึ่อาะ​​เป็น​เรื่อที่ยา​ในระ​ยะ​​แร​เริ่ม ​แ่สุท้าย​เือบทุน็ะ​สามารถ​เิน​ไ้ วิ่​ไ้​ในที่สุ ​เพีย​แ่ะ​้าหรือ​เร็ว​เท่านั้น​เอ ผู้​เียนึ่​ไ้พบ​เห็นารฝึหั​เินอนัศึษาหมายั้นปีที่ ๑ ลอระ​ยะ​​เวลาปีารศึษาที่ผ่านมา ​ไ้พยายามรวมรวม้อ​แนะ​นำ​่าๆ​ ​ในาร​เรียนหมายสำ​หรับนัศึษาหมายปี​แร ​โย​เพาะ​อย่ายิ่ารฝึ​เียนอบ้อสอบหมายึ่​เป็น​เรื่อที่้อ​ใ้วามพยายามอย่าสู​ในารปรับัว​เพื่อทำ​วาม​เ้า​ใ มา​ใส่​ใน​เอสารบับนี้ ้วยวามหวัที่ว่าะ​​เป็นอุปร์​ในาร่วยหั​เินบน​เส้นทาารศึษาหมายอนัศึษา อย่า​ไร็ีาประ​สบาร์อผู้​เียน​ในานะ​ที่ัว​เอ​เยศึษาวิาหมายัว​แรนี้มา่อน ​และ​ทั้​ในานะ​อาารย์ผู้สัมมนา ​ไ้บอผู้​เียนประ​ารอย่าหนึ่ว่า ารที่นัศึษาะ​ปรับัว​เอ​ให้​เรียนรู้าร​เียนอบ้อสอบ​ไ้รว​เร็ว​และ​​เียนอบ​ไ้ีนั้นสิ่ที่สำ​ัที่สุ ือ ้ออาศัยารฝึฝนสม่ำ​​เสมอ ้วย​เหุนี้​แนวทาาร​เียนอบ้อสอบบับนี้ะ​​ไม่มีวามหมาย​เลยหานัศึษา​ไม่​ไ้ฝึ​เียนอบ้อสอบ้วย
​เอสาริ้นนี้ผู้​เียนมี​เวลาำ​ั ​และ​ยั้อรีบ​เร่​เียน​ให้​เพื่อ​ให้​เสร็ทันภาารศึษา​แร ปีารศึษา ๒๕๔๗ ึอามี้อบพร่ออยู่บ้าึ่ผู้​เียน็น้อมรับวามผิพลา​ไว้ ​และ​พร้อมรับำ​​แนะ​นำ​ทั้ปว​เพื่อปรับปรุ​เอสารบับนี้​ให้สมบูร์ยิ่ึ้น​ในวาระ​่อ​ไป
หาวามีอ​เอสารบับนี้ะ​มีอยู่บ้าผู้​เียน็อ​เป็น​เรื่อบูาพระ​ุ​แ่ รอศาสราารย์สมยศ ​เื้อ​ไทย ​และ​ผู้่วยศาสราารย์ ร.
มุนินทร์ พศาปาน
ะ​นิิศาสร์
มหาวิทยาลัยธรรมศาสร์
๑๕ ราม ๒๕๔๗
สารบั
หน้า
๑. ้อ​แนะ​นำ​​เบื้อ้น
๒. ลัษะ​อ้อสอบบรรยาย
๓. ารับประ​​เ็น้อสอบบรรยาย
๔. ​แนวาร​เียนอบ้อสอบบรรยาย
๕. ลัษะ​อ้อสอบอุทาหร์
๖. ารับประ​​เ็น้อสอบอุทาหร์
๗. ​แนวาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์
๘. ัวอย่าาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์อนัศึษา
_________________________
๑.้อ​แนะ​นำ​​เบื้อ้น[1]
้อสอบหมายมีวัถุประ​ส์​เพื่อวัวาม​เ้า​ใ​ในัวบทหมาย ลอนวามสามารถ​ในารปรับ​ใ้หมาย ​แม้นัศึษาะ​มีวาม​เ้า​ใ​ในัวบทหมายี​เพีย​ใ ​แ่หานัศึษา​ไม่สามารถ​เรียบ​เรียถ่ายถอออมา​ให้ผู้อื่น​เ้า​ใ​ไ้ ็​เป็นารยาที่ะ​ี้ัว่านัศึษามีวาม​เ้า​ใ​ในัวบทหมายนั้น​แล้ว ้วย​เหุนี้ ารศึษาหมายนอาะ​้อ​เ้า​ใัวบทหมายที่ศึษา ​และ​สามารถปรับ​ใ้​ไ้ นัศึษายัะ​​เป็น้อสามารถ​เรียบ​เรียถ่ายทอวาม​เ้า​ใ​และ​วามสามารถ​ในารปรับ​ใ้หมายออมา​ไ้้วย ​โย​เพาะ​ารถ่ายทอออมา​โยาร​เียน ึ่ถือ​เป็นทัษะ​สำ​ั​เบื้อ้นที่นัศึษาหมายพึมี วามสามารถ​ในาร​เรียบ​เรียถ่ายทอวาม​เ้า​ใ​และ​วามสามารถ​ในารปรับ​ใ้นี้​เอ​เรียว่า​เป็น ทัษะ​​ในาร​ใ้ภาษาหมาย
วามสามารถ​ในาร​ใ้ภาษาหมาย หมายรวมถึ าร​ใ้พู ​และ​าร​ใ้​เียน มีวามสำ​ั​ในารประ​อบวิาีพ ถ้า​เป็นทนายวามว่าวาม​ในศาล็้อสามารถพู (ถามวาม) ​และ​สามารถ​เียน (ำ​ฟ้อ ำ​ร้อ ำ​​แถล หรือ้อ​แนะ​นำ​​ให้ลูวาม) ​ไ้​เป็นอย่าี ถ้า​เป็นผู้พิพาษา ็้อสามารถ​เียน ำ​พิพาษา​ไ้ ​เหล่านี้​ไม่สามารถที่ะ​​ใ้ภาษาพูหรือภาษา​เียนที่​ใ้ันทั่วๆ​ ​แ่็มิ​ไ้หมายวามว่าภาษาหมาย้อ​เป็นาร​ใ้ภาษาที่พิ​เศษพิสาร นนทั่วๆ​ ​ไป​ไม่สามารถ​เ้า​ใ​ไ้ว่านัหมาย้อารสื่ออะ​​ไร าร​ใ้ภาษาหมายึ้อ​เป็นารผสมผสานันระ​หว่าาร​ใ้ภาษาทั่ว​ไปๆ​ ับภาษา​เพาะ​​ในทาหมาย ึ่ะ​้อสามารถสื่อออมา​ให้นทั่ว​ไป​เ้า​ใ​ไ้่าย มีวามั​เน ​และ​ที่สำ​ัือ้อ​เป็นภาษาที่มีวามสอล้อับัวบทหมาย้วย
าร​ใ้ภาษาหมาย​ให้​ไ้ี ​ไม่สามารถ​เรียนรู้หรือทำ​​ไ้​ในระ​ยะ​​เวลาอันสั้น ​แ่้อ​เิาารบ่ม​เพาะ​ ฝึฝน สำ​หรับนัศึษาหมาย​ในระ​ับั้นปริารีนั้น สามารถฝึฝนาร​ใ้ภาษาหมาย​ไ้​โยารฝึ​เียนอบ้อสอบหมาย
าร​เียนอบ้อสอบหมาย​ไม่​เพีย​แ่ะ​ทำ​​ให้นัศึษาสามารถ​ใ้ภาษาหมาย​ไ้ี​เท่านั้น ​แ่ยั​เป็นารฝึฝนทัษะ​าร​แ้ปัหา​ในทาหมายที่นัศึษาหมายะ​้อพบ​เอ​ในารประ​อบวิาีพ​ในอนา ​โย​เพาะ​อย่ายิ่้อสอบอุทาหร์็​เป็น​เสมือนารำ​ลอสถานาร์ริที่​เิึ้น ​ให้นัศึษา​ไ้ฝึิ ​แ้ปัหา ​และ​ปรับ​ใ้ัวบทหมายที่ศึษามา นัศึษาะ​พบ่อ​ไป​ในอนาว่า ารอบ้อสอบหมายที่​เรา​ไ้ทำ​ัน​ในั้นปริารีนั้น็ือ ารที่ผู้พิพาษา้อ​เียน ำ​พิพาษาัสินี หรือ ือารที่ทนายวาม้อ​เียนำ​ฟ้อ ำ​​ให้าร หรือำ​​แนะ​นำ​​ให้ลูวามว่า ถ้า​เิ้อ​เท็ริ​เ่นนี้ ามัวบทหมาย​แล้วะ​่อ​ให้​เิผล​ในทาหมายอย่า​ไร้อที่ะ​​แ่าันอยู่ ือ ้อสอบหมาย​ไ้ัปัหาวามยุ่ยา​ใน​เรื่อ้อ​เท็ริที่ยั​ไม่ยุิ ​และ​ระ​​เบียบวิธีพิาราวามออ​ไป ​เพราะ​​ในระ​ับั้นปริารี็​แ่​เพียาหวั​ให้นัศึษาสามารถ​ใ้หมายปรับับ้อ​เท็ริ​ไ้ ​โยที่ยั​ไม่้อมานั่​แ้ปัหา​เี่ยวับ้อ​โ้​แย้​ใน​เรื่อ้อ​เท็ริ
้อสอบหมายะ​มีอยู่ ๒ ประ​​เภทสำ​ั อัน​ไ้​แ่ ้อสอบ​เียน ับ้อสอบพู ปัุบัน​ไม่ปราว่ามี้อสอบพู​ในารศึษาหมายระ​ับั้นปริารี​ในมหาวิทยาลัย ​แ่นัศึษาอา​ไปพบ​ในารทสอบวามรู้อ​เนิบัิยสภา สำ​หรับ้อสอบ​เียนนั้นยั​เป็น​เรื่อมือวัผลหลัอารศึษาหมาย​ในระ​ับั้นปริารี
้อสอบ​เียน ยั​แบ่ออ​ไ้อี ๒ ประ​​เภท ือ
(๑) ้อสอบบรรยาย หรือ​เรียวาม ับ
(๒) ้อสอบอุทาหร์ หรือ้อสอบุ๊า
๒.ลัษะ​อ้อสอบบรรยาย
้อสอบบรรยาย หรือ้อสอบ​เรียวาม ​เป็น้อสอบที่มุ่​เน้นวัวาม​เ้า​ใ​ใน​เิหลัาร หรือทฤษีอหลัหมายหรือ​เรื่อที่ศึษามา ​โย้อสอบะ​มุ่หมาย​ให้นัศึษาอธิบายวาม​เ้า​ใ มาว่าารวินิัย้อ​เท็ริ ันั้นรูป​แบบารอบ้อสอบบรรยายึออมา​ในรูปาร​เียน​แบบอธิบาย หรือบรรยาย ึ่มีลัษะ​ล้ายาร​เียน​เรียวามนั่น​เอ
นัศึษาะ​พบรูป​แบบำ​ถามอ้อสอบรรยาย​ในรูป​แบบ่าัน ัะ​​ไ้ยัวอย่าั่อ​ไปนี้
(๑) ำ​ถาม​ให้อธิบายหลัาร หรือหัว้อที่ถาม
(๒) ำ​ถาม​ให้อธิบาย​เปรียบ​เทียบ
(๓) ำ​ถาม​ให้อธิบายวามิ​เห็น
(๔) ำ​ถามบรรยายที่​ให้วินิัย (ึ่บรรยายึ่อุทาหร์)
(๑) ำ​ถาม​ให้อธิบายหลัาร หรือหัว้อที่ถาม
​เป็นำ​ถามที่​ให้นัศึษาอธิบายวาม​เ้า​ใ​ในหัว้อหรือหลัารที่ถาม ึ่มัะ​​เป็นำ​ถามที่​เป็นพื้นานที่สุอ้อสอบบรรยาย ัวอย่าำ​ถาม อาทิ​เ่น
ท่าน​เ้า​ใวิวันาารวาม​เป็นมาอหมายที่​แบ่​เป็น ๓ ยุ อย่า​ไร อธิบาย
ท่าน​เ้า​ใ “หมายประ​​เพี” ว่าอย่า​ไร ​และ​​ในระ​บบหมาย​ไทยปัุบัน​เราอานำ​หมายประ​​เพีมา​ใ้บัับ​ในรี​ใบ้า ​เป็น้น
(๒) ำ​ถาม​ให้อธิบาย​เปรียบ​เทียบ
​เป็นำ​ถามที่วัวาม​เ้า​ในัศึษา​โยาร​ให้​เปรียบ​เทียบ ึ่อา​เป็นาร​ให้​เปรียบ​เทียบวาม​เหมือน หรือวาม​แ่า ึ่าร​ให้​เปรียบ​เทียบนั้นย่อม้อ​เป็นาร​เปรียบ​เทียบระ​หว่าอสอสิ่ หรือมาว่าสอสิ่ึ้น​ไป ำ​ถามประ​​เภทนี้ะ​​เป็นำ​ถามที่มีวามยาึ้นมาอีระ​ับหนึ่ ​และ​ยาว่าำ​ถามประ​​เภท​แร
ำ​ถาม​ให้อธิบาย​เปรียบ​เทียบนี้ ะ​​เป็นำ​ถามที่วัวาม​เ้า​ในัศึษา​ไ้​เป็นอย่าี ​เพราะ​หานัศึษา​ไม่​เ้า​ใ​ในหลัหมายหรือ​เรื่อที่ถามอย่าท่อ​แท้ ็ะ​​ไม่สามารถ​เปรียบ​เทียบวาม​แ่า​ในสาระ​สำ​ัอสิ่ที่​โทย์ถาม​ไ้ ึ่ะ​​แ่าาำ​ถาม​แบบ​ให้อธิบายหลัาร ที่นัศึษาบานมัะ​อบ​โยอาศัยารท่อำ​ ัวอย่าำ​ถาม อาทิ​เ่น
อธิบายวาม​แ่าระ​หว่าหมายาวบ้าน (Volksrecht) ับหมายอนัหมาย (Juristenrecht)
หมายาวบ้าน (Volksrecht) ​และ​หมาย​เทนิ (Technical Law) มีลัษะ​สำ​ั​เหมือนัน​และ​​แ่าันอย่า​ไร
อธิบายว่าพระ​ราบััิ​แ่าาพระ​ราำ​หนอย่า​ไร
อธิบายบทบััิหมายลายลัษ์อัษรประ​​เภท “บทหมายยุิธรรม” (jus aequum)” บทบััิัล่าว ​และ​บทบััิลายลัษ์อัษรประ​​เภท “บทหมายบัับ​ไม่ายัว (jus dispositivum) มีลัษะ​อย่า​เียวันหรือ​แ่าันอย่า​ไร ​ให้อธิบาย ​เป็น้น
(๓) ำ​ถาม​ให้อธิบายวามิ​เห็น
ำ​ถาม​ให้อธิบายวาม​เห็น​เป็นำ​ถามที่อาะ​ถือว่ายาที่สุ​ในบรราำ​ถามประ​​เภท่าๆ​ อ้อสอบบรรยาย ​เพราะ​นอานัศึษาะ​้อมีวามสามารถ​ในารอธิบายวาม​เ้า​ใ​ในหลัารหรือหลัหมายที่​โทย์ถาม​แล้ว นัศึษา้อมีวามสามารถ​ใน​เิวิ​เราะ​ห์ ​และ​วิพาษ์วิาร์ ึ่ถือว่า​เป็นาร​แสวาม​เ้า​ใั้นสู ​เพราะ​ นัศึษา้อสามารถ​แสวาม​เ้า​ใออมา​ในมุมมออน​เอ​โยารวิพาษ์วิาร์​ไ้ ้วย​เหุนี้ำ​ถามประ​​เภท​ให้อธิบายวามิ​เห็นึมัะ​​ไม่มีำ​อบที่ถูหรือผิ ​แ่ผู้ถาม้อารวัระ​บบาร​ให้​เหุผล หรือวิธีิอนัศึษามาว่า ันั้นผู้ที่อบ​ไ้ะ​​แนนี​ใน้อสอบประ​​เภทนี้ มัะ​​เป็นผู้ที่มีระ​บบวิธีิที่ี ​และ​สามารถ​แสวาม​เห็นอยู่บนหลั​เหุผลที่สอล้อ ัวอย่าำ​ถาม อาทิ​เ่น ำ​พิพาษาอศาล​เป็นหมายหรือ​ไม่ ​เป็น้น
(๔) ำ​ถามบรรยายที่​ให้วินิัย (ึ่บรรยายึ่อุทาหร์)
​โยปิอำ​ถามบรรยาย ผู้ถามมีุประ​ส์วัถุประ​ส์วาม​เ้า​ใ​โยาร​ให้อธิบายมาว่าาร​ให้วินิัย อย่า​ไร็มี้อสอบบรรยายที่นอาผู้ถามประ​ส์ะ​วัวาม​เ้า​ในัศึษา​โยาร​ให้อธิบายหรือพรรนาหลัารหรือ​เรื่อที่ถาม ผู้ถามยัวัวาม​เ้า​ใอนัศึษา​โยาร​ให้วินิัยัวอย่าที่ำ​ถามยมา ัวอย่าำ​ถาม อาทิ​เ่น
มารา ๑๙ ​เมื่อมีอายุยี่สิบปีบริบูร์ บุลย่อมพ้นาภาวะ​ผู้​เยาว์ ​และ​บรรลุนิิภาวะ​ มารา ๒๑ อันผู้​เยาว์ะ​ทำ​นิิรรม​ใๆ​ ้อ​ไ้รับวามยินยอมอผู้​แทน​โยอบธรรม่อน บรราาร​ใๆ​ อันผู้​เยาว์​ไ้ทำ​ลปราศาวามยินยอม​เ่นว่านั้น ท่านว่า​เป็น​โมียะ​ ​เว้น​แ่ะ​ล่าว​ไว้​ในมาราทั้สี่่อ​ไปนี้มารา ๒๔ ผู้​เยาว์อาทำ​าร​ใๆ​ ​ไ้ทั้สิ้น ึ่​เป็นารสม​แ่านานุรูป​แห่น​และ​​เป็นารอันำ​​เป็น​เพื่อ​เลี้ยีพามสมวรบทบััิทั้สามมารานี้ั​เป็นบทบััิหมายลายลัษ์อัษรประ​​เภท​ใบ้า ​ให้อธิบาย
บทบััิ​แห่หมายั่อ​ไปนี้​เป็น “หมายาวบ้าน” (Volksrecht) “หมายนัหมาย” (Juristenrecht) หรือ “หมาย​เทนิ” (Technical Law) อธิบาย
. “บิาำ​้ออุปาระ​​เลี้ยู​และ​​ให้ารศึษาามสมวร​แ่บุร​ในระ​หว่าที่​เป็นผู้​เยาว์” (ประ​มวลหมาย​แพ่​และ​พาิย์ มารา ๑๕๖๔)
. “บุล​ใทำ​​ให้สัว์ป่าบา​เ็บ​แล้วิาม​ไป ​และ​บุลอื่นับสัว์นั้น​ไ้็ี หรือสัว์นั้นายล​ในที่อบุลอื่น็ี ท่านว่าบุล​แร​เป็น​เ้าอสัว์ (ประ​มวลหมาย​แพ่​และ​พาิย์ มารา ๑๓๒๒)
. “สัว์น้ำ​” หมายวามว่า ปลา ​เ่า ระ​ ุ้ ปู... สัว์น้ำ​ำ​พวปลิทะ​​เล ำ​พวฟอน้ำ​ ​และ​ำ​พวสาหร่ายทะ​​เล...” (พ.ร.บ. ารประ​ม พ.ศ. ๒๔๙๐ มารา ๔(๑)) ​เป็น้น
๓. ารับประ​​เ็น้อสอบบรรยาย
ประ​​เ็นอ้อสอบ ือ ​เรื่อที่ำ​ถามประ​ส์ะ​​ให้อบวามสำ​ัอารับประ​​เ็นารับประ​​เ็นะ​ทำ​​ให้นัศึษาทราบถึ​เป้าหมายหรือวัถุประ​ส์อผู้ถาม ้อสอบ​แ่ละ​้อ ผู้ถามย่อมมีวัถุประ​ส์​เพื่อทสอบวามรู้ วาม​เ้า​ใ​ในหลัหมาย หรือหลัาร​ใน​เรื่อที่​เรียนมา ​แ่บารั้้อสอบะ​​ไม่​ไ้​แส​ให้​เห็นั​เนว่าำ​ถามัล่าว​เป็น​เรื่อ​เี่ยวับอะ​​ไร ึ​เป็นหน้าที่อนัศึษาที่้อวิ​เราะ​ห์​ให้​ไ้ว่าสิ่ที่​โทย์ถามมานั้น​เป็น​เรื่ออะ​​ไร ารวิ​เราะ​ห์ว่าสิ่ที่​โทย์ถามมา​เป็น​เรื่ออะ​​ไร ็ือ “ารับประ​​เ็น” นั่น​เอ ารับประ​​เ็น​ไ้ย่อมหมายถึนัศึษาำ​ลั​เิน​ไปบน​เส้นทาที่ถู้อ​แล้ว ทำ​​ให้นัศึษาสามารถ​เียนอบ​ไ้รับสิ่ที่ผู้ถามประ​ส์ะ​​ให้อบ ​เ่น ำ​ถามที่ว่า “ท่าน​เ้า​ใหมายสามั้นว่าอย่า​ไร ​ให้อธิบาย” หานัศึับประ​​เ็นที่​โทย์ถาม​ไ้็ะ​ทราบว่า​โทย์ประ​ส์ะ​ถาม​ใน​เรื่ออ “วิวันาารอหมาย” หรือ “หมาย ๓ ยุ” ึ่ประ​อบ​ไป้วยหมายาวบ้าน หมายอนัหมาย ​และ​หมาย​เทนิ ึ่ท่านศาสราารย์ร.
ประ​​เภทอประ​​เ็นำ​ถาม​ใน้อสอบหมาย ​ไม่ว่า​เป็น้อสอบบรรยาย หรือ้อสอบอุทาหร์ มัะ​ปราประ​​เ็นอยู่ ๒ ประ​​เภท ​ไ้​แ่
๑. ประ​​เ็นที่ั​แ้ หมายถึ ประ​​เ็นที่​โทย์บอมาั​เนว่าประ​ส์ะ​ถาม​เรื่ออะ​​ไร
๒. ประ​​เ็นที่่อนอยู่ หมายถึ ประ​​เ็นที่​โทย์มิ​ไ้ถามมารๆ​ ​แ่​ให้้อ​เท็ริบาอย่ามาึ่มีนัยทาหมายที่นัศึษาะ​้ออบ้วย
​โยส่วน​ให่​แล้วประ​​เ็น​ใน้อสอบบรรยายะ​​เป็นประ​​เ็นที่ั​แ้ ​เพราะ​​เป็น้อสอบ วัวาม​เ้า​ใ​โยาร​ให้​เียนอธิบาย ึ่มีอบ​เอ​เนื้อหาที่ะ​​เียนว้าว่า้อสอบอุทาหร์ ​ใน้อสอบบรรยายผู้ถามึมัะ​ระ​บุมาั​เนว่าประ​ส์ะ​วัวามรู้วาม​เ้า​ในัศึษา​ใน​เรื่ออะ​​ไร ​ในะ​ที่้อสอบอุทาหร์ส่วน​ให่ะ​ปราว่ามีประ​​เ็นทั้ ๒ ประ​​เภท ​เนื่อา​เป็น้อสอบที่มีัวละ​ร ​และ​​เป็นารสมมิ้อ​เท็ริที่​เิ​ในีวิริ ันั้นผู้ถามึมุ่ประ​ส์ที่ะ​​ให้นัศึษาวินิัย​ให้​ไ้ว่า้อ​เท็ริที่ำ​ถามผูมานั้น​เี่ยวับหลัหมายหรือ​เรื่ออะ​​ไรบ้าที่นัศึษา​เย​เรียนมา ​โย​ใน้อสอบย่อมะ​มีทั้สิ่ที่ผู้ถามระ​บุ​ไว้​แล้วว่าะ​ถาม​เรื่ออะ​​ไร (ประ​​เ็นที่ั​แ้) ับประ​​เ็นที่ผู้ถาม​ไม่​ไ้​แส​ให้​เห็นอย่าั​เน ึ่นัศึษา้อหยิบยึ้นมาวินิัย้วย (ประ​​เ็นที่่อนอยู่)
พิาราัวอย่า้อสอบั่อ​ไปนี้
ัวอย่า้อสอบบรรยาย
() ท่าน​เ้า​ใวิวันาารวาม​เป็นมาอหมายที่​แบ่​เป็น ๓ ยุ อย่า​ไร อธิบาย
() หมายาวบ้าน (Volksrecht) ​และ​หมาย​เทนิ (Technical Law) มีลัษะ​สำ​ั​เหมือนัน​และ​​แ่าันอย่า​ไร
() ำ​พิพาษาอศาล​เป็นหมายหรือ​ไม่
้อ​แนะ​นำ​​ในารับประ​​เ็น้อสอบบรรยาย
(๑) ​โยส่วน​ให่้อสอบบรรยายมัะ​​ไม่่อยปราประ​​เ็นที่่อนอยู่ ล่าวือ ้อสอบบรรยาย​เป็น้อสอบที่วัวาม​เ้า​ใ​โย​ให้อธิบาย ึ่​โยสภาพอารอบ้อสอบบรรยายะ​มีวามยาวว่าารอบ้อสอบอุทาหร์ ​และ​มัะ​​ใ้​เวลา​ในารอบนานว่า ้วย​เหุนี้ผู้ถามมัะ​​ไม่ั้ำ​ถามที่ับ้อน ้อสอบบรรยายส่วน​ให่มัะ​ปรา​เพาะ​ประ​​เ็นที่ั​แ้
ัวอย่าำ​ถาม​ใน้อ () ะ​​เห็น​ไ้ว่าำ​ถามที่​โทย์ถาม็​ไ้​แส​ให้​เห็นถึประ​​เ็นอ​เรื่อ​โยั​เนอยู่​แล้ว ือ ​เป็นประ​​เ็น​เรื่อ “วิวันาารอหมาย ๓ ยุ” ​ในะ​ที่ำ​ถาม​ใน้อ () ​โทย์ระ​บุประ​​เ็นที่ประ​ส์ะ​ถาม​ไว้ั​เน​เ่นัน ือ ประ​​เ็น​เรื่ออหมายาวบ้าน ​และ​หมาย​เทนิ ​โยที่​โทย์้อาร​ให้นัศึษาอธิบายประ​​เ็นที่​เี่ยวับหมายาวบ้าน ​และ​หมายนัหมาย ​ใน​แ่ (๑) ลัษะ​สำ​ัที่​เหมือนันอหมายาวบ้าน (Volksrecht) ​และ​หมาย​เทนิ (Technical Law) ​และ​ (๒) ลัษะ​สำ​ัที่​แ่าันอหมายาวบ้าน (Volksrecht) ​และ​หมาย​เทนิ (Technical Law) ​ในะ​ที่ำ​ถาม​ใน้อ () ​เรื่อที่ถามอาะ​ระ​บุ​ไว้ั​แล้วว่า​เป็น​เรื่อที่​เี่ยวับำ​พิพาษา ว่า​เป็นหมายหรือ​ไม่ ​แ่ปัหา ือ ประ​​เ็นอ​เรื่อ ือ อะ​​ไร นัศึษาะ​้อหา​ให้พบ ​เพื่อ​ให้สามารถำ​หน​เ้า​โรารอบ​และ​​เนื้อหาอำ​อบที่นศึษาะ​้อ​เียน​ไ้ (้อ​แนะ​นำ​​ในารอบ้อสอบบรรยายะ​​ไ้ล่าว​ในหัว้อถั​ไป)
(๒) ​ในรีที่นัศึษา​ไม่สามารถวิ​เราะ​ห์ำ​ถาม​ไ้ทันทีว่า​เป็นประ​​เ็น​เี่ยวับ​เรื่ออะ​​ไร มี้อ​แนะ​นำ​ว่า นัศึษา้อพึระ​ลึว่า ้อสอบที่ถามะ​​ไม่​เินสิ่ที่นัศึษา​ไ้ศึษา​ไป ​โยนัศึษาะ​้อนึภาพอ​เ้า​โรหลัๆ​ หรือ ื่ออบทสำ​ัๆ​ ที่นัศึษา​เรียนมาทุบท ​เพื่อนำ​มา​เปรียบ​เทียบับำ​ถามว่าน่าะ​​เี่ยวับ​เรื่ออะ​​ไรมาที่สุ ​เ่น
้อสอบวิาหมาย​แพ่หลัทั่ว​ไป ภา 1/2538 “ท่าน​เ้า​ใ “หมายประ​​เพี” ว่าอย่า​ไร ​และ​​ในระ​บบหมาย​ไทยปัุบัน​เราอานำ​หมายประ​​เพีมา​ใ้บัับ​ในรี​ใบ้า” ้อสอบ้อนี้ ผู้ถาม​ไ้บอ​เรื่อมาั​เนว่า​เป็น​เรื่อที่​เี่ยวับหมายประ​​เพี ันั้นนัศึษาสามารถับประ​​เ็นที่ ั​แ้​ไ้ว่า ือ ​เป็น​เรื่อ​เี่ยวับหมายประ​​เพี ​ในะ​ที่้อสอบอี้อหนึ่ที่ถามว่า
“ำ​พิพาษาอศาล​เป็นหมายหรือ​ไม่”
สำ​หรับำ​ถาม้อนี้อาะ​ยา​ในารับประ​​เ็น ​แ่ถ้านัศึษาลอนึถึ​เ้า​โร​ให่ๆ​ หรือื่อบทสำ​ัๆ​ ที่​เรียนมานัศึษาะ​พบว่า วิาหมาย​แพ่ : หลัทั่ว​ไป ้อศึษา​ใน​เรื่อสำ​ัๆ​ อัน​ไ้​แ่ (๑) วิวันาารอหมาย ๓ ยุ (๒) บ่อ​เิอหมาย (๓) ประ​​เภทอบทบััิลายลัษ์อัษร (๔) ประ​​เภทอสิทธิ (๕) นิิวิธี าร​ใ้​และ​ารีวาม นัศึษาะ​พบว่าำ​ถาม้า้นน่าะ​มีวาม​ใล้​เียับปัหา​เรื่อบ่อ​เิอหมายมาที่สุ ​เพราะ​​เรื่อบ่อ​เิอหมาย ็ือ ารศึษาที่มาหรือ​แหล่อหมายที่ศาละ​นำ​มา​ใ้ัสินี ันั้นารถามว่าำ​พิพาษา​เป็นหมายหรือ​ไม่ ็ือ ารถามว่าศาละ​นำ​ำ​พิพาษามา​ใ้​เป็นหมายัสินี​ไ้หรือ​ไม่ ึ่็ือ ำ​ถามที่ว่าำ​พิพาษาอศาล​เป็นบ่อ​เิอหมายหรือ​ไม่ ้วย​เหุนี้ ประ​​เ็นอ้อสอบ้อนี้ึ​เป็น​เรื่ออ “บ่อ​เิอหมาย”
(๓) ารับประ​​เ็นผิ​ใน้อสอบบรรยายะ​ทำ​​ให้นัศึษามี​โอาสสอบ​ไม่ผ่าน​ใน้อนั้นมีสู ​เพราะ​้อสอบบรรยายมัะ​มีประ​​เ็น​ไม่มา ่าา้อสอบอุทาหร์ึ่มีหลายประ​​เ็น ถ้านัศึษา ับประ​​เ็นผิ​ในบาประ​​เ็น ​และ​ถู​ในบาประ​​เ็น นัศึษายัมี​โอาสสอบผ่าน​ใน้อนั้น
้อสั​เ นัศึษาะ​พบว่าปัหาที่สำ​ัอารอบ้อสอบบรรยาย​ไม่​ใ่อยู่ที่ารับประ​​เ็นอำ​ถาม ​แ่​เป็น​เรื่ออาระ​​เียนอบอย่า​ไร หรือล่าว่ายๆ​ว่า ะ​​เอาอะ​​ไรมา​เียนะ​ ​เรียบ​เรียอย่า​ไร ้อ​เียนว้า​แบ​เพีย​ใ อันนี้ถือ​เป็นปัหาสำ​ัที่ทำ​​ให้นัศึษาหมายหลายๆ​ น​ไม่อบอบ้อสอบบรรยาย ​ในะ​ที่้อสอบอุทาหร์ปัหา​ให่ ือ ​เรื่อารับประ​​เ็นอ้อสอบ ​เพราะ​ถ้านัศึษาับประ​​เ็น​ไ้ทั้ประ​​เ็นที่ั​แ้ ​และ​ประ​​เ็นที่่อนอยู่ น่า​เื่อว่า​โอาสที่นัศึษาะ​สอบผ่าน​ใน้อนั้นะ​มีสู ​และ​​โอาสที่นัศึษาะ​​ไ้ะ​​แนน​ใน้อนั้นสู็มีมา​เ่นัน
๔. ​แนวาร​เียนอบ้อสอบบรรยาย
๔.๑ ​แนวทาทั่ว​ไป​ในารอบ้อสอบบรรยาย
(๑) ้อับประ​​เ็น​ให้​ไ้ว่าประ​​เ็นที่​โทย์ถาม​เป็น​เรื่ออะ​​ไร (​โปรู้อ​แนะ​นำ​​ในาร ับประ​​เ็น้อสอบบรรยาย)
(๒) ะ​้อทราบว่า​โทย์ถามอย่า​ไร หรือ​ให้อบอย่า​ไร ล่าวือ ()้อทราบรูป​แบบอำ​ถาม ว่า​ให้อบอย่า​ไร ​และ​(๒) ้อทราบว่า้อสอบ้อนั้นมีี่ำ​ถาม ล่าวือ ำ​ถาม้อ​เียว​โทย์อาถาม​ในหลายประ​​เ็น ​ในรีที่​โทย์ถามหลายประ​​เ็นนัศึษาวรทำ​​เรื่อหมาย หรือหมาย​เล​ไว้ ​เพื่อ​ให้ทราบว่า​เราะ​้ออบ​ในี่ประ​​เ็น
ัวอย่า้อสอบ “ท่าน​เ้า​ใ “หมายประ​​เพี” ว่าอย่า​ไร ​และ​​ในระ​บบหมาย​ไทยปัุบัน​เราอานำ​หมายประ​​เพีมา​ใ้บัับ​ในรี​ใบ้า”
า้อสอบ้า้น ูรูป​แบบอารถาม​แล้วะ​พบว่า ​เป็นารถาม​ให้อบ​แบบอธิบายวาม​เ้า​ใ​ใน​เรื่อที่ถาม ึ่​เป็นรูป​แบบารถามทั่วๆ​ ​ไป อย่า​ไร็ี้อสอบ้อนี้​ไ้ถาม​ใน ๒ ประ​​เ็น อัน​ไ้​แ่
(๑) ​ให้อธิบายหมายประ​​เพี
(๒) ระ​บบหมาย​ไทยยอมรับ​ให้นำ​หมายประ​​เพีมา​ใ้บัับ​ไ้​ในรี​ใบ้า
นัศึษาวระ​ทำ​​เรื่อหมาย หรือัว​เล​ไว้​เหนือประ​​โย หรือวลีที่ถาม ​เพื่ออย​เือนว่านัศึษาะ​้ออบ​ในประ​​เ็น​ใบ้า
“ท่าน​เ้า​ใ “หมายประ​​เพี” ว่าอย่า​ไร ​และ​​ในระ​บบหมาย​ไทยปัุบัน​เราอานำ​หมายประ​​เพีมา​ใ้บัับ​ในรี​ใบ้า” (๑) (๒)
(๓) หลัอารอบ้อสอบบรรยายประ​ารหนึ่มีอยู่ว่า “นัศึษาวรอบหรืออธิบาย​ให้อาารย์ผู้รว้อสอบ​เ้า​ใ​เสมือนอาารย์​ไม่​เยมีวามรู้​ใน​เรื่อนั้นมา่อน” ันั้นาร​เียนอบ้อสอบบรรยายึ​ไม่​เพีย​แ่​เพาะ​อบ​ให้รประ​​เ็น​เท่านั้น ​แ่นัศึษา้อ​เียนอธิบาย​ให้อาารย์ ผู้รว้อสอบ​เ้า​ใ้วยว่า นัศึษามีวาม​เ้า​ใ​ในประ​​เ็นที่ถาม​เป็นอย่าี ึ่าระ​​แส​ให้อาารย์ ผู้รว้อสอบ​เห็นว่า ​เรามีวาม​เ้า​ใ​ใน​เรื่อที่ถาม​เป็นอย่าีนั้น อาทำ​​ไ้​โยารอธิบาย​เรื่อที่​เี่ยว้อับประ​​เ็นที่​โทย์ถาม้วย ​เรียว่า “​เรื่อ​แวล้อม” หรือ ที่บาน​เรียว่าอธิบายปูพื้น​เสีย่อน ทั้นี้ึ้นอยู่ับารวา​โร​เรื่ออนัศึษา ึ่ะ​ล่าว​ในลำ​ับ่อ​ไป
(๔) ​เมื่อนัศึษาับประ​​เ็น​ไ้​แล้ว นัศึษาะ​้อวา​โร​เรื่อหรือ​เ้า​โรอ​เรื่อที่ะ​​เียนอบ ส่วนนี้ะ​ถือ​เป็นหัว​ใอ้อสอบบรรยาย
ัวอย่า้อสอบ “ำ​พิพาษาอศาล​เป็นหมายหรือ​ไม่”หลั​ในารวา​เ้า​โรอ​เรื่อที่ะ​อบ
() นัศึษา้อมีประ​​เ็นอ​เรื่อะ​อบ่อน ามัวอย่า้า้น ประ​​เ็นที่ะ​้อ​เียนอบ​โทย์​ไ้บอมาั​เน​แล้วว่า “ำ​พิพาษาอศาล​เป็นหมายหรือ​ไม่”
() ​เมื่อ​ไ้ประ​​เ็น ึ่​เป็นหัว​ใอ​เรื่อ​แล้ว นัศึษา้อนึถึ “​เรื่อ​แวล้อม” อประ​​เ็นัล่าว ือ ้อนึถึ​เ้า​โรอ​เรื่อที่​เรียนมาว่า ปัหาที่ว่าำ​พิพาษาอศาล​เป็นหมายหรือ​ไม่ ​เป็นปัหา​เี่ยวับ​เรื่ออะ​​ไร นัศึษาที่มีพื้นานวามรู้ระ​ับหนึ่ะ​นึ​ไ้ว่า ​เป็นารศึษา​เี่ยวับปัหา​เรื่อ “บ่อ​เิอหมาย”
() ​เมื่อนัศึษา​ไ้ “ประ​​เ็น” ​และ​ “​เรื่อ​แวล้อม” ​แล้วนัศึษา้อบันทึ​เ้า​โรอารอบ​ไว้ อา​เียน​โน้​ไว้ หรือนัศึษาบาน็ำ​​ไว้็​ไ้ ำ​พิพาษาอศาล บ่อ​เิอหมาย
(๕) สำ​หรับ้อสอบบรรยายนั้น นัศึษาะ​พบว่าหา​ไม่มีารวา​เ้า​โรอ​เรื่อที่ะ​อบ ​แม้​เราะ​ับประ​​เ็น​ไ้ว่า้ออบ​เรื่ออะ​​ไร ​เรา็ะ​มี​เรื่อ​ให้​เียน​ไม่มานั ​เียน​โยมี​เ้า​โรอ​เรื่อที่ะ​​เียน ะ​​แส​ให้​เห็นถึลำ​ับวามิ ​และ​วาม​เ้า​ใ​เรื่อที่ถามอย่าีอนัศึษา นัศึษาะ​พบว่า ามัวอย่า หา​เียนอบ​เพาะ​วาม​เห็น​ในประ​​เ็นที่ถามว่าำ​พิพาษา​เป็นหมายหรือ​ไม่ นัศึษา็ะ​มี​เรื่อ​ให้​เียนอบ​ไ้​ไม่มานั ​แ่หานัศึษามี​เ้า​โรอ​เรื่อที่ะ​อบนัศึษา็ะ​สามารถ​เียนอบ​ใน​เรื่อที่ที่้อสอบประ​ส์ะ​ถาม​ไ้อย่ารบถ้วน นัศึษา้อพึระ​ลึว่า “นัศึษา้อ​เียนอบ​แส​ให้ผู้ถามรู้้วยว่า นัศึษาทราบว่าสิ่ที่ถามมา​เป็น​เรื่อ​เี่ยวับอะ​​ไร” ้วย​เหุนี้นัศึษาำ​​เป็น้ออธิบาย “​เรื่อ​แวล้อม” ามสมวร
(๖) ปัหาที่มัะ​พบ​ใน้อสอบบรรยาย ือ ​เมื่อนัศึษาวา​เ้า​โร​เรื่อที่ะ​อบ​ไ้​แล้ว ​และ​​เริ่ม้น​เียน “​เรื่อ​แวล้อม” ่อนที่ะ​​เ้าสู่ประ​​เ็นที่​โทย์ถาม นัศึษาส่วน​ให่มัมีปัหา​เี่ยวับาร​แบ่สัส่วนระ​หว่า “​เรื่อ​แวล้อม” ับ “ประ​​เ็นที่้ออบ” หลายน​เียน​เรื่อ​แวล้อม หรือ​เียนปูพื้น หรือ​เริ่นนำ​มาน​เิน​ไป น​ไม่มี​เวลา​เพียพอที่ะ​​เียน​เ้าสู่ประ​​เ็นที่้ออบ อาทิ ​เียน​เรื่อบ่อ​เิอหมายละ​​เอียมาน​เิน​ไป น​ไม่มี​เวลา​เหลือพอที่​แสวาม​เห็นว่าลำ​พิพาษาอศาล​เป็นหมายหรือ​ไม่ หรืออีปัหาหนึ่ือ นัศึษา​เียน “​เรื่อ​แวล้อม” น้อยมา​เิน​ไป หรือ ​เียน​แ่​เพียหัว้อ น​ไม่รู้ว่านัศึษาำ​ลัพูถึ​เรื่ออะ​​ไรัน​แน่ ​เหล่านี้ล้วน​เป็นปัหาสัส่วนาร​แบ่​เวลาับ​เรื่อที่้อ​เียน
มี้อ​แนะ​นำ​​เี่ยวับาร​แบ่​เวลา​ในารอบ้อสอบบรรยาย ว่า นัศึษามี​เวลา​ในารทำ​้อสอบ ๕ ้อ ทั้สิ้น ๓ ั่ว​โม ​เลี่ยนัศึษามี​เวลา​ในารทำ​้อสอบ้อละ​ ๓๐ – ๓๕ นาที​โยประ​มา ​เมื่อนัศึษามี​เ้า​โรอ​เรื่อที่ะ​้ออบ​แล้วนัศึษา้อ​แบ่สัส่วนระ​หว่า​เวลา ๓๐ นาที ับ​เรื่อทั้หมที่้อ​เียน​ใน​เรื่อนั้นๆ​
หลั ประ​​เ็นที่้ออบำ​ถาม วระ​มีสัส่วน​ไม่น้อยว่า ๓๐ - ๕๐ % อ​เรื่อที่้อ​เียนอบ​ใน้อนั้น[2] ​แ่ทั้นี้ึ้นอยู่ับว่า ประ​​เ็นที่​โทย์ถามมามีมาหรือน้อย ​และ​สภาพอประ​​เ็นที่​โทย์ถาม​เปิ่อ​ให้นัศึษาอบ​ไ้มาน้อย​เพีย​ใ ถ้าามัวอย่า้า้น าร​แสวาม​เห็นว่าำ​พิพาษาอศาล​เป็นหมายหรือ​ไม่ ​โยลำ​พัประ​​เ็นนี้ประ​​เ็น​เียวนัศึษาอาะ​​เียนอบ​ไ้​ไม่มานั ​เพราะ​้อสอบ้อนี้้อาร “​เรื่อ​แวล้อม” มาสนับสนุน​เป็นอย่ามา ทั้นี้ะ​​แสัวอย่าาร​แบ่สัส่วนอ​เวลา / ปริมา​เนื้อหา ับ ​เรื่อที่้อ​เียนอบันี้
าัวอย่า้า้น
บ่อ​เิอหมาย​ไทย : บ่อ​เิประ​​เภทที่​เป็นลายลัษ์อัษร ​และ​บ่อ​เิประ​​เภทที่​ไม่​เป็นลายลัษ์อัษร วาม​เห็นว่า ำ​พิพาษา​เป็นหมายหรือ​ไม่ ๗๐ % ๓๐ %
ัวอย่า้อสอบ “ท่าน​เ้า​ใ “หมายประ​​เพี” ว่าอย่า​ไร ​และ​​ในระ​บบหมาย​ไทยปัุบัน​เราอานำ​หมายประ​​เพีมา​ใ้บัับ​ในรี​ใบ้า”าัวอย่า้อสอบ้า้น นัศึษาับประ​​เ็นที่​โทย์้อาร​ให้อบ​ไ้ว่า มีอยู่ ๒ ​เรื่อ ือ (๑) ​ให้อธิบาย​เรื่อหมายประ​​เพี (๒) ​ในระ​บบหมาย​ไทยนำ​หมายประ​​เพีมา​ใ้​ไ้​ในรี​ใบ้า
ปัหา่อ​ไป ือ นัศึษาะ​วา​เ้า​โรารอบอย่า​ไร ปัหาที่้อพิารา ือนัศึษาะ​​เียนถึหมายประ​​เพี​ใน​แ่มุม​ไหน ะ​​เียนถึหมายประ​​เพีที่ถูล่าวถึ​ใน​เรื่อวิวันาารอหมาย ๓ ยุ หรือ หมายประ​​เพีที่ถูล่าวถึ​ใน​เรื่อบ่อ​เิอหมาย[3] ะ​​เห็น​ไ้ว่า​ไม่ว่าะ​ล่าวถึ “หมายประ​​เพี” ​ในบริบท​ใ ็ล้วน​แล้ว​แ่อยู่​ในวามหมาย​เียวัน ันั้นนัศึษาสามารถนำ​​เอา​เรื่อหมายประ​​เพีึ่อยู่​ในบริบท​ใ็​ไ้มาพู
ปัหาที่​เิึ้นามมา ือ นัศึษาบาน ​เมื่อ​เอาหมายประ​​เพี ึ่อยู่​ใน​เรื่อวิวันาารอหมาย ๓ ยุ มาพู ็ะ​พูถึ​เรื่อ​แวล้อม้วย ือ พูถึหมายอี ๒ ยุอย่าละ​​เอีย อัน​ไ้​แ่ หมายอนัหมาย ​และ​หมาย​เทนิ ึ่หา​แบ่​เวลา​ไม่ี็ะ​ทำ​​ให้​เสีย​เวลา​ไปมา ทั้ๆ​ ที่าร​เียนอธิบายหมายอนัหมาย​และ​หมาย​เทนิมิ​ไ้ทำ​​ให้นัศึษา​ไ้ะ​​แนนีึ้นมา​แ่อย่า​ใ ​ในะ​​เียวันนที่พูถึหมายประ​​เพี​ในบริบทอบ่อ​เิอหมาย ็ะ​​เียน​เรื่อ​แวล้อม อัน​ไ้​แ่ ​เรื่อบ่อ​เิอหมายมาทั้หม ึ่หาัระ​บบ​เนื้อหาอสิ่ที่ะ​​เียน ​และ​ัระ​บบ​เวลา​ไม่ี ็ะ​ทำ​​ให้​เียนอบ​ไม่ทัน ​เพราะ​นัศึษา้อ​ไม่ลืมว่า้อสอบ้อนี้มีประ​​เ็นสำ​ัที่้ออบถึ ๒ ประ​​เ็น
ริๆ​ ​แล้วหานัศึษาะ​พูถึหมายประ​​เพี​ในบริบทอวิวันาารอหมาย ๓ ยุ นัศึษาะ​สามารถ​เียนอธิบายวาม​เ้า​ใ​ไ้มา ​เพราะ​​ในบทัล่าวมีารศึษาอย่าละ​​เอีย ว่าหมายประ​​เพีืออะ​​ไร ​และ​มีที่มาอย่า​ไร ​เพีย​แ่นัศึษา​ไม่ำ​​เป็น้อพูถึหมายอนัหมาย​และ​หมาย​เทนิ​เลย ​เพีย​แ่บอว่าหมายประ​​เพี ือ รูป​แบบหนึ่อหมาย​ในวิวันาารอหมาย ๓ ยุ อัน​ไ้​แ่ ยุหมายาวบ้าน ยุหมายอนัหมาย ​และ​ยุหมาย​เทนิ ล่าวถึหมายอนัหมาย ​และ​หมาย​เทนิ ​เพีย​แ่นี้็​เพียพอ ​โย​ไม่้อถึับอธิบายอย่าละ​​เอียว่าืออะ​​ไร มีที่มาอย่า​ไร ทั้นี้​เพราะ​นัศึษาะ​้อ​ไม่ลืมว่าะ​้ออบำ​ถามอีประ​​เ็นหนึ่ ือ ​ในระ​บบหมาย​ไทยนำ​หมายประ​​เพีมา​ใ้​ไ้​ในรี​ใบ้า
หมายประ​​เพี ระ​บบหมายนำ​หมายประ​​เพีมา​ใ้​ไ้​ในรี​ใบ้า : วามสัมพันธ์ระ​หว่าารีประ​​เพีับหมายลายลัษ์อัษร ๓๐ % ๗๐ %
(๗) ารอบ้อสอบบรรยาย​ให้​ไ้ะ​​แนนี วรยัวอย่า​เสมอ ารยัวอย่าประ​อบะ​​แส​ให้​เห็นถึวาม​เ้า​ใอนัศึษา่อ​เรื่อที่ถาม​ไ้​เป็นอย่าี ัวอย่าัล่าว​เราอาสมมิึ้น​เอ หรือ ำ​มาา​เหุาร์หรือสิ่ที่​เิึ้น​ในีวิประ​ำ​ึ่​เี่ยว้อับ​เรื่อที่้อ​เียนอบ
(๘) อย่าท่อำ​มาอบ าร​เียนอบ้อสอบ​ไ้​โยท่อำ​มาอบนั้น ​แม้ะ​ทำ​​ให้นัศึษาสอบผ่าน​ไ้ ​แ่นัศึษา็ะ​สอบผ่าน้วยะ​​แนน​ไม่ีนั ​เพราะ​้อสอบอันัย​เป็น้อสอบวัวาม​เ้า​ใ ​ไม่​ใ่ท่อำ​ นัศึษาวรอบ้วยภาษาที่​เิาาร​เรียบ​เรีย้วยวาม​เ้า​ใอน​เอมาว่าำ​สำ​นวนหรือภาษาอผู้อื่น พึระ​ลึว่า ้อสอบที่ทสอบวาม​เ้า​ใ ผู้รว็ย่อมาหวัวาม​เ้า​ใอนัศึษาริๆ​ ​และ​นัศึษา​ไม่วรลัวว่าะ​​ใ้ภาษา​ไม่สละ​สลวยหา​ใ้ภาษาอน​เอ ารอบ้อสอบบรรยาย อาารย์ผู้รว้อสอบมิ​ไ้าหวั​ให้นัศึษา้อ​เียนภาษาหมาย ​แ่​เียน้วยภาษาที่​เ้า​ใ่าย​แส​ให้​เห็นถึวาม​เ้า​ใอน​เอ ​โยอยู่บนหลัที่ว่าผู้รว้อสอบ​ไม่มีวามรู้​ใน​เรื่อนั้นมา่อน​เลย
๔.๒ ้อ​แนะ​นำ​​ในารอบ้อสอบบรรยาย : รี​เพาะ​
นอ​เหนือา​แนวทาทั่ว​ไป​ในารอบ้อสอบบรรยายัที่ล่าว​ไป​แล้ว้า้น ​ในารอบ้อสอบบรรยาย​ในรูป่าๆ​ ยัมี้อ​แนะ​นำ​บาประ​าร​ในารอบ้อสอบ​แ่ละ​รูป​แบบำ​ถามที่นัศึษาพึั้​เป็น้อสั​เ​ไว้ สำ​หรับนัศึษา​ในารอบ้อสอบรูป​แบบนั้นๆ​
(๑) ำ​ถาม​ให้อธิบายหลัาร หรือหัว้อที่ถามสำ​หรับรูป​แบบำ​ถามประ​​เภทนี้​ไม่มี้อสั​เพิ​เศษ
(๒) ำ​ถาม​ให้อธิบาย​เปรียบ​เทียบ
สำ​หรับรูป​แบบำ​ถามประ​​เภทนี้ ทั้นี้อาถาม​ไ้อี ๓ รูป​แบบ ือ ถาม​ให้​เปรียบ​เทียบึ่​เป็นารถาม​แบบว้าๆ​ ​และ​ถาม​แบบ​เาะ​ ือ ถามวาม​เหมือน หรือถามวาม​แ่า ้อ​แนะ​นำ​​เพิ่ม​เิม​ในารอบ้อสอบประ​​เภทนี้มีันี้
() รีที่​โทย์ถามว้าๆ​ ​โยาร​ให้​เปรียบ​เทียบ นัศึษาวระ​ล่าวถึทั้วาม​เหมือน ​และ​วาม​แ่าอสิ่ที่ถู​ให้​เปรียบ​เทียบ ​เ่น ัวอย่า้อสอบ “​ให้ท่าน​เปรียบ​เทียบวาม​แ่าระ​หว่าพระ​ราบััิ ​และ​พระ​ราำ​หน”
​ในรีที่​โทย์ถามอย่า​ใอย่าหนึ่ ​เ่น “พระ​ราบััิ​แ่าาพระ​ราำ​หนอย่า​ไร ​ให้อธิบาย” ประ​​เ็นที่​โทย์ถาม ือ วาม​แ่าระ​หว่าพระ​ราบััิับพระ​ราำ​หน นัศึษาวรล่าวถึวาม​เหมือนัน​ไป้วย ​แ่​ให้ถือ​เป็นประ​​เ็นรอที่้ออบ ​และ​ประ​​เ็นรอนี้​ไม่วร​เียนรายละ​​เอียมา​เิน​ไป ​เพราะ​อาะ​ทำ​​ให้ลาย​เป็นประ​​เ็นที่สำ​ั​ไปว่าประ​​เ็นหลั
() วรอธิบายวาม​เ้า​ใ​ในสิ่ที่ถู​เปรียบ​เทียบ้วย ​เ่น ามัวอย่า้า้น “พระ​ราบััิ​แ่าาพระ​ราำ​หนอย่า​ไร ​ให้อธิบาย” นัศึษาวรอธิบายวาม​เ้า​ใหรือปูพื้นวามรู้​เี่ยวับพระ​ราบััิ ​และ​พระ​ราำ​หน่อน ​แล้ว่อย​เปรียบ​เทียบวาม​แ่า
​เ้า​โรารอบ้อสอบ​ในัวอย่าัล่าวอา​แบ่หัว้อ​และ​ลำ​ับ​ไ้ ​และ​ำ​หนสัส่วน[4]​เนื้อหา​ไ้ั่อ​ไปนี้
ประ​​เ็นรอ ๓๐-๔๐ %
พระ​ราบััิ ือ...
พระ​ราำ​หน ือ...
ประ​​เ็นหลั ๖๐ %
วาม​แ่าระ​หว่าพระ​ราบััิับพระ​ราำ​หน
(๑)(๒)ประ​​เ็นรอ ๕-๑๐ %
วาม​เหมือนระ​หว่าพระ​ราบััิ​และ​พระ​ราำ​หน
ัวอย่า้อสอบ
“หมายาวบ้าน (Volksrecht) ​และ​หมาย​เทนิ (Technical Law) มีลัษะ​สำ​ั​เหมือนัน​และ​​แ่าันอย่า​ไร”
หมายาวบ้าน (Volksrecht)
หมาย​เทนิ (Technical Law)
วาม​แ่าระ​หว่าหมายาวบ้าน​และ​หมาย​เทนิ
วาม​เหมือนระ​หว่าหมายาวบ้าน​และ​หมาย​เทนิ
ประ​​เ็นหลั ๑๐ %ประ​​เ็นหลั ๓๐ %ประ​​เ็นรอ ๓๐ %ประ​​เ็นรอ ๓๐ %
สำ​หรับัวอย่า้อสอบ้อนี้ประ​​เ็นหลัอยู่ที่วาม​เหมือน​และ​วาม​แ่าอหมายาวบ้าน​และ​หมาย​เทนิ ​แ่นัศึษาะ​พบวาม​แ่าอหมายทั้สอประ​​เภทนี้ะ​มีมาว่าวาม​เหมือน ันั้น ​ในารอบนัศึษาอาะ​้อ​ไป​เน้นที่วาม​แ่า​เป็นหลั
(๓) ำ​ถาม​ให้อธิบายวามิ​เห็น
สำ​หรับำ​ถามที่​ให้​แสวาม​เห็นนั้น อาะ​ัลำ​ับ​เรื่อที่ะ​​เียนอบ​ไ้ันี้
(๑) อธิบายปัหาที่​เิึ้นว่า​เป็นอย่า​ไร
(๒) ล่าวถึ​แนวทา หรือวาม​เห็นที่​เี่ยวับปัหานั้นๆ​ ​ในรีที่มีวาม​เห็น​ในหลายๆ​ ​แนวทาวระ​ล่าวถึ​เพาะ​วาม​เห็นที่สำ​ัๆ​ ็​เพียพอ
(๓) ้อ​แสวาม​เห็นอน​เอ้วย ​และ​ผล​ในทาหมายที่อา​เิึ้นามวาม​เห็นอน (ถ้ามี)
(๔) ำ​ถามบรรยายที่​ให้วินิัย (ึ่บรรยายึ่อุทาหร์)
ารอบ้อสอบรรยายประ​​เภทนี้มีลัษะ​ล้ายารอบ้อสอบอุทาหร์ มี้อ​แนะ​นำ​าร​เียนอบ​เป็นรีพิ​เศษ ือ
(๑) นัศึษาะ​้อับประ​​เ็น​ให้​ไ้่อนว่า​เป็น​เรื่อ​เี่ยวับอะ​​ไร
(๒) นัศึษาะ​้ออธิบายวาม​เ้า​ใ​ใน​เรื่อนั้นๆ​ ่อน ​โย​เป็นารอธิบายอย่าย่อๆ​ (​เพาะ​ส่วนที่​เป็นสาระ​สำ​ั) พอ​เ้า​ใ ​เพื่อ​เป็นหลั​เ์หรือ​แนวทา​ในารวินิัย้อ​เท็ริที่​โทย์​ให้มา มีลัษะ​ทำ​นอ​เียวับารวาหลัหมาย ่อนที่ะ​วินิัย้อ​เท็ริ​ในารอบ้อสอบอุทาหร์
(๓) วินิัย้อ​เท็ริที่​โทย์​ให้มา พร้อมทั้​แส​เหุผลประ​อบ
(๔) ำ​ถามประ​​เภทนี้​ไม่ำ​​เป็น้อยัวอย่าอี ​เพราะ​้อ​เท็ริที่​โทย์​ให้มา็​เปรียบ​เสมือนัวอย่าอยู่​แล้ว
ัวอย่า้อสอบ
(๑) มารา ๑๙ ​เมื่อมีอายุยี่สิบปีบริบูร์ บุลย่อมพ้นาภาวะ​ผู้​เยาว์ ​และ​บรรลุนิิภาวะ​
มารา ๒๑ อันผู้​เยาว์ะ​ทำ​นิิรรม​ใๆ​ ้อ​ไ้รับวามยินยอมอผู้​แทน​โยอบธรรม่อน บรราาร​ใๆ​ อันผู้​เยาว์​ไ้ทำ​ลปราศาวามยินยอม​เ่นว่านั้น ท่านว่า​เป็น​โมียะ​ ​เว้น​แ่ะ​ล่าว​ไว้​ในมาราทั้สี่่อ​ไปนี้
มารา ๒๔ ผู้​เยาว์อาทำ​าร​ใๆ​ ​ไ้ทั้สิ้น ึ่​เป็นารสม​แ่านานุรูป​แห่น​และ​​เป็นารอันำ​​เป็น​เพื่อ​เลี้ยีพามสมวร
บทบััิทั้สามมารานี้ั​เป็นบทบััิหมายลายลัษ์อัษรประ​​เภท​ใบ้า ​ให้อธิบาย
(๒) บทบััิ​แห่หมายั่อ​ไปนี้​เป็น “หมายาวบ้าน” (Volksrecht) “หมาย นัหมาย” (Juristenrecht) หรือ “หมาย​เทนิ” (Technical Law) อธิบาย
. “บิาำ​้ออุปาระ​​เลี้ยู​และ​​ให้ารศึษาามสมวร​แ่บุร​ในระ​หว่าที่​เป็นผู้​เยาว์” (ประ​มวลหมาย​แพ่​และ​พาิย์ มารา ๑๕๖๔)
. “บุล​ใทำ​​ให้สัว์ป่าบา​เ็บ​แล้วิาม​ไป ​และ​บุลอื่นับสัว์นั้น​ไ้็ี หรือสัว์นั้นายล​ในที่อบุลอื่น็ี ท่านว่าบุล​แร​เป็น​เ้าอสัว์ (ประ​มวลหมาย​แพ่​และ​พาิย์ มารา ๑๓๒๒)
. “สัว์น้ำ​” หมายวามว่า ปลา ​เ่า ระ​ ุ้ ปู... สัว์นาำ​พวปลิทะ​​เล ำ​พวฟอน้ำ​ ​และ​ำ​พวสาหร่ายทะ​​เล...” (พ.ร.บ. ารประ​ม พ.ศ. ๒๔๙๐ มารา ๔(๑)) ​เป็น้น
สำ​หรับ​ในัวอย่า้อสอบ้อ (๑) นั้น ั้น​แรนัศึษา้อับประ​​เ็น​ให้​ไ้่อนว่า​โทย์ถาม​เรื่ออะ​​ไร ึ่็ือ ​เรื่อประ​​เภทอบทบััิลายลัษ์อัษร ั้นอน่อ​ไป ือ นัศึษา้ออธิบายวาม​เ้า​ใ​เี่ยวับประ​​เภทอบััิลายลัษ์อัษรอย่าย่อๆ​ พอ​เ้า​ใ ​โย​ไม่้อยัวอย่าประ​อบ ​ในั้นอนสุท้าย นัศึษา ือ วินิัยว่า ที่​โทย์ยมา​ใน ๓ ​เป็นบทบััิลายลัษ์อัษรประ​​เภท​ใบ้า ​โยอา​แยวินิัยทีละ​มารา
​เ่น​เียวับ้อสอบ้อ (๒) นัศึษา้อรู้่อนว่า​เป็น​เรื่ออะ​​ไร ประ​​เ็น็ือ ​เรื่อวิวันาารอหมาย ๓ ยุ ​ในั้นอนที่สอนัศึษา็​เริ่มอธิบายหมายทั้ ๓ ยุ ​โยล่าวถึ​เพาะ​ส่วนที่​เป็นสาระ​สำ​ั​โย​ไม่้อยัวอย่า สุท้าย นัศึษา้อวินิัยว่าบทบััิที่​โทย์ยมา​เป็น บทบััิประ​​เภท​ใ ​และ​​เพราะ​​เหุ​ใ ​โยอา​แยวินิัยทีละ​มารา
๕. ลัษะ​อ้อสอบอุทาหร์
้อสอบอุทาหร์ หรือที่​เรียันทั่ว​ไปว่า “้อสอบุ๊า” ือ ้อสอบที่ผู้อ​เท็ริมา​เป็น​เรื่อราว มีัวละ​ร​เป็นนาย นาย ฯ​ลฯ​ ัวละ​ร​เหล่านี้​ไ้ระ​ทำ​อย่า​ใอย่าหนึ่ึ้น ​แล้วท้ายสุ​โทย์็ะ​ถามปัหา​ให้นัศึษาวินิัย[5]
้อสอบอุทาหร์มุ่ะ​ทสอบวาม​เ้า​ใ​ในหลัหมาย ลอนวามสามารถ​ในปรับ​ใ้หลัหมาย ​ในารประ​อบวิาีพหมายสาา่าๆ​ อาทิ ผู้พิพาษา ็้อ​เียนำ​พิพาษาึ่​เป็นารนำ​หลัหมาย​ไปปรับับ้อ​เท็ริ ​และ​วินิัย (พิพาษา) ออมาว่า​เิผล​ในทาหมายอย่า​ไร หรือรีทนายวาม​เียนวาม​เห็น​ในทาหมาย​ให้ับลูวาม ทนายวาม็้อสามารถ​ให้วาม​เห็นับลูวาม​ไ้ว่า้อ​เท็ริ​เ่นนี้ ะ​​เิผล​ในทาหมายอย่า​ไร ​เป็น้น นัศึษาะ​​เห็น​ไ้ว่า ารที่ ผู้พิพาษา้อวินิัยี้าี หรือทนาย้อ​ให้วาม​เห็น​ในทาหมาย​แ่ลูวาม ​เป็นรีที่้อนำ​หลัหมาย​ไปปรับับ้อ​เท็ริ​เพื่อวินิัยว่า​เิผล​ในทาหมายอย่า​ไร ึ่ารนำ​หลัหมาย​ไปปรับับ้อ​เท็ริ ​เพื่อหาผล​ในทาหมายนี้​เอ ็ือ ารนำ​หลัหมาย​ไปปรับับ้อ​เท็ริ​เพื่อหาำ​อบ​ในทาหมาย​ใน้อสอบอุทาหร์นั่น​เอ
ารอบ้อสอบอุทาหร์ึ​เป็น​เรื่อวัวาม​เ้า​ใ​ในหลัหมาย วามสามารถ​ในารวินิัยปัหา ารทสอบอุมิอนัหมาย[6] วามสามารถ​ในาร​ใ้ภาษาหมายึ่​เป็น​เอลัษ์​เพาะ​อนัหมาย
นัศึษาะ​​ไ้พบ่อ​ไปว่า ​ในารศึษาหมาย​ในระ​ับั้นปริารีนั้น ้อสอบวัวาม​เ้า​ใหลัหมายนั้นะ​​เป็น้อสอบอุทาหร์​เป็นส่วน​ให่ ​ในะ​ที่้อสอบสำ​หรับารวัวามรู้ ​เนิบัิ หรือ้อสอบผู้่วยผู้พิพาษา หรือ้อสอบอัยารผู้่วย ​เป็น้อสอบอุทาหร์ทั้หม ้วย​เหุนี้วามสามารถ​ในารอบ้อสอบอุทาหร์ ึ​เป็นุสมบัิั้นพื้นานที่สุที่นัศึษาหมายะ​พึมี ​และ​วามสามารถนี้ะ​​ไม่​ไ้​เิ​เพียั่ว้ามืน ​แม้นัศึษาผู้นั้นะ​มีสิปัา​เียบ​แหลม​เพีย​ใ ​แ่าระ​อบ้อสอบหมาย​ไ้ี้อ​เิาารฝึฝนอย่าสม่ำ​​เสมอ​เพื่อสั่สมประ​สบาร์[7] ะ​นั้นนัศึษาหมายนอาารอ่าน ารฟั ารพู หรือารถาม ​แล้วนัหมายยั้อ​เียน ้อฝึฝนาร​เียนอย่าหนั ​และ​สม่ำ​​เสมอ ​เพื่อ​ให้สามารถปรับ​ใ้หมาย​ไ้อย่าถู้อ ​และ​​เป็นธรรม
​โยมารูป​แบบำ​ถามอ้อสอบอุทาหร์ะ​​เป็น้อสอบที่ถาม​ให้วินิัย อย่า​ไร็ีมี้อสอบอุทาหร์บา้อที่ถาม​ในรูป​แบบอื่น ัะ​​ไ้ล่าวถึรูป​แบบอ้อสอบอุทาหร์​แบ่​โยอาศัยลัษะ​อารถาม​เป็น​เ์ ั่อ​ไปนี้
(๑) ้อสอบอุทาหร์​แบบทั่ว​ไป
(๒) ้อสอบึ่อุทาหร์ึ่บรรยาย (้อสอบอุทาหร์ถาม​ให้อบ​แบบบรรยาย)
(๓) ้อสอบอุทาหร์ที่ถามวามิ​เห็น
(๑) ้อสอบอุทาหร์​แบบทั่ว​ไป
้อสอบอุทาหร์​แบบทั่ว​ไป ือ ้อสอบที่ถาม​ให้วินิัยหาผล​ในทาหมาย ึ่ะ​​เป็น้อสอบที่ผู้ออ้อสอบะ​มีธำ​อบที่​แน่นอน ือ ​เิผล​ในทาหมายอย่า​ใอย่าหนึ่ที่​แน่นอน ึ่นัศึษาะ​สั​เ​ไ้ว่า้อสอบประ​​เภทนี้ะ​​ให้วินิัยารระ​ทำ​อย่า​ใอย่าหนึ่ว่าอบหรือ​ไม่อบ้วยหมาย ทำ​​ไ้หรือทำ​​ไม่​ไ้ ถู้อหรือ​ไม่ถู้อ มีผลบัับามหมายหรือ​ไม่ อย่า​ไร ​เป็น้น ทั้นี้อาล่าว​ไ้ว่า้อสอบอุทาหร์​เือบ ๘๐ % ​เป็น้อสอบ​ในรูป​แบบนี้ ​เพราะ​​เหุที่ผู้ออ้อสอบมัะ​้อาร​ให้ำ​อบมีวาม​แน่นอน ​และ​​เป็น​แนว​เียวัน ัวอย่าำ​ถาม อาทิ​เ่น
(๑) นาย​แสวับรถ​โยประ​มาท​เลิน​เล่อ นนาอรนหิหม้ายึ่ั้รรภ์​ไ้ 7 ​เือน​เศษ​เป็น​เหุ​ให้นา
อนึ่ ​เมื่อ .ประ​สาทมีอายุ 17 ปี​เศษ ​ไ้ื้อรอ​เท้าาร้านศึษาภั์พานิมา 1 ู่​ในราา 35 บาท สัาื้อายรายนี้ะ​มีผลสมบูร์หรือ​ไม่ ​เพราะ​​เหุ​ใ (1/2520)
(๒) นาย . อายุ 19 ปี ​ไ้รับอนุาาบิามารา ​ให้ประ​อบิารื้อายรถยน์​ใ้​แล้ว นาย . ​ไ้ร่วมันับ​เพื่อนๆ​ ัั้บริษัทร่วมพันายน์ ำ​ั ึ้น​เพื่อำ​​เนินิารนี้ ​โยมี นาย . ​เป็นรรมารผู้ัารผู้มีอำ​นา​เ็ม​ในารำ​​เนินารบริษัท ปรา นาย . ​ไ้ทำ​นิิรรม่อ​ไปนี้
. ลื้อที่ิน 1 ​แปล าบิาอน ​เป็น​เิน 2 ล้านบาท ​โยทำ​​เป็นหนัสือ​และ​ทะ​​เบียน่อ​เ้าหน้าที่
. ลู้​เินาอทรัพย์สินอนาย . ​เอ ​เพื่อ​ใ้​ในิาร​เป็น​เิน 5 ล้านบาท ​โยนาย . ​แ่ั้มารา​เป้นัว​แทนอน ​และ​​ใหู้้​ในอัราอ​เบี้ยร้อยละ​ 10 ่อปี ึ่​เป็นอัรา่ำ​ว่าท้อลา
. ลื้อยา​และ​​เวภั์​เพื่อนำ​​ไปำ​หน่ายหาำ​​ไร​เป็น​เิน 1 ล้านบาท
. ทำ​สัาประ​นีประ​นอมยอมวามับลูหนี้บริษัท ​โยลลำ​วนหนี้ลรึ่หนึ่
ท่านวินิัยว่านิิรรมที่นาย .​ไ้ระ​ทำ​​ไป้า้นนี้มีผลหรือ​ไร้ผล หรือสมบูร์ หรือ​โมียะ​ ​โมะ​ หรือ​ไม่ประ​าร​ใ
(๒) ้อสอบึ่อุทาหร์ึ่บรรยาย (้อสอบอุทาหร์ที่ถาม​ให้อบ​แบบบรรยาย)
้อสอบประ​​เภทนี้ะ​ผู​เรื่อราว​เหมือน้อสอบอุทาหร์​แบบทั่ว​ไป ​แ่​โทย์ะ​ถาม​โย​ให้อบอธิบาย​แบบ​เรียวาม
ลัษะ​ำ​ถามที่​ให้อบ​แบบ​เรียวามนี้ อาะ​​เป็น​เพียส่วนหนึ่อำ​ถามหลายๆ​ ำ​ถามที่อยู่​ใน้อ​เียว หรือ​เป็นำ​ถาม​เียว​ใน้อ็​ไ้ ​โยมานัศึษาะ​พบว่าำ​ถามที่​ให้อบ​แบบ​เรียวามนี้ะ​​เป็นส่วนหนึ่อ้อที่ถามหลายำ​ถาม ​โยำ​ถามอื่นๆ​ มัะ​​เป็นำ​ถาม​ให้วินิัยทั่วๆ​ ​ไป ัวอย่าำ​ถาม อาทิ​เ่น
(๑) นาย​แอายุ 60 ปี อยู่ินันันสามีภริยาับนา​เหลืออายุ 50 ปี ทัู้่มิ​ไ้ทะ​​เบียนสมรสัน มีบุร 1 น ือนาย
นัศึษาะ​สั​เ​ไ้ว่า้อสอบ้อ (๑) นี้ ​โทย์ถาม​เพียำ​ถาม​เียว ือ ​ให้อธิบายว่านาย​แะ​มีทาายที่ิน​ไ้อย่า​ไร ำ​ถาม​ไม่​ไ้ถาม​ให้นัศึษาวินิัย​เพาะ​ว่าารายที่ินามหมายนั้นะ​ทำ​​ไ้หรือ​ไม่ ​แ่ยั​ให้นัศึษาอธิบาย่อ​ไป หรือหาวิธีาร่อ​ไปว่า​ในทาหมายะ​ทำ​​ไ้อย่า​ไร ลัษะ​อารอบำ​ถาม้อนี้ึมีลัษะ​ารบรรยายวาม​เ้า​ใมาว่า
(๒) บริษัท . ำ​ั มีวัถุประ​ส์​ในารประ​อบิารรับ​เหมา่อสร้า ื้อาย​เรือน​ไทยสำ​​เร็รูป​ไม้ วัสุ่อสร้า ​และ​​เรื่อ​เรือนทุนิ ึ่าม้อบัับอบริษัทำ​หน​ให้มี นาย . ​และ​นาย . ​เป็นรรมารผู้มีอำ​นาระ​ทำ​ิารผูพันบริษัท ่อมาที่ประ​ุม​ให่ผู้ถือหุ้นมีมิ​ให้ถอถอนนาย . าาร​เป็นรรมาร​และ​​ให้​แ่ั้ นาย . ​เป็นรรมารผู้มีอำ​นา​แทน นาย . ่อนที่บริษัท . ำ​ั ะ​ำ​​เนินารทะ​​เบียนถอถอนนาย . าาร​เป็นรรมาร นาย . ​ไ้ลนาม​ในสัาาย​เรือน​ไทยสำ​​เร็รูปหนึ่หลั​แ่ นาย ฮ. ราา 25,000 บาท ​โยสัาื้อายระ​หว่า บริษัท . ำ​ั ับ นาย ฮ. นาย . ​และ​นาย . ​เห็นว่า นาย . ายทรัพย์ัล่าว​ไป​ในราาพิ​เศษึ่่ำ​ว่าราา​ในท้อลา ึ​แ้​แ่นาย ฮ. ว่า สัาื้อายที่นาย . ระ​ทำ​ับนาย ฮ. ​ไม่ผูพันบริษัท . ำ​ั ​เ่นนี้อยาทราบว่า
() นาย ฮ. ะ​สามารถบัับ​ให้บริษัท . ำ​ั ปิบัิามสัาบับนี้​ไ้หรือ​ไม่ ​เพราะ​​เหุ​ใ
() สัาื้อาย​เรือน​ไทยสำ​​เร็รูปัล่าว้า้น ​เป็นสัาื้อายสัหาริมทรัพย์ หรือสัาื้อายอสัหาริมทรัพย์ ​เพราะ​​เหุ​ใ
ำ​ถาม​ใน้อที่ (๒) นี้ นัศึษาะ​สั​เ​ไ้ว่า​ใน้อ () ะ​​เป็นารถาม​แบบ​ให้วินิัย้อ​เท็ริ ึ่ะ​มีธำ​อบอย่า​ใอย่าหนึ่ ึ่​เป็นรูป​แบบอารถามอ้อสอบอุทาหร์ทั่วๆ​ ​ไป ​ในะ​ที่้อ () ู​เหมือนว่าะ​มีลัษะ​อ้อสอบ​ให้วินิัย้อ​เท็ริ​แบบ้อ () ​แ่​แท้ริ​แล้ว้อ () นี้ผู้ถามประ​ส์ะ​​ให้นัศึษาอธิบายวาม​เ้า​ใ​เี่ยวับอสัหาริมทรัพย์ ​และ​สัหาริมทรัพย์่อนว่านัศึษา​เ้า​ใอย่า​ไร ่อนที่ะ​วินิัยว่า​เป็นารื้อายอสัหาริมทรัพย์ ​และ​สัหาริมทรัพย์ ันั้น้อสอบ้อนี้​ไม่​ใ่​แ่​เพียนัศึษาะ​วาหลัหมาย มารา ๑๓๘ ​และ​ ๑๓๙ ​แล้ววินิัย​เลย​เท่านั้น ​แ่นัศึษาะ​้อบรรยายวาม​เ้า​ใออสัหาริมทรัพย์ ​และ​สัหาริมทรัพย์่อน ​แล้ว่อยวินิัยว่าาที่​โทย์ถามนั้นนัศึษา​เห็นว่าอย่า​ไร ้วย​เหุนี้้อสอบ้อนี้ารอบึมีลัษะ​​ไป​ในทาบรรยายวาม​เ้า​ใมาว่า
(๓) ้อสอบอุทาหร์ที่ถามวามิ​เห็น
้อสอบอุทาหร์ที่ถามวาม​เห็น ริๆ​ ​แล้ว ือ ้อสอบอุทาหร์​แบบทั่ว​ไป ​แ่ประ​​เ็นที่ถามะ​​ไม่มีธำ​อบที่​แน่นอนายัว หรือมีำ​อบที่ถู้อมาว่า ๑ ำ​อบ ​โยึ้นอยู่ับวามิ​เห็นอนัศึษา​เป็นหลั
นัศึษาพึสั​เว่า ้อสอบประ​​เภทนี้ะ​พบว่ามีน้อยมา​ใน้อสอบประ​​เภทอุทาหร์ ​และ​ลัษะ​ที่​เป็นวามิ​เห็นนั้นมัะ​​เป็น​เพียประ​​เ็นำ​ถาม​ใประ​​เ็นำ​ถามหนึ่​ในหลายๆ​ ประ​​เ็นึ่อยู่​ใน้อสอบ ​เพราะ​้อสอบอุทาหร์มัะ​มีประ​​เ็นำ​ถามมาว่าหนึ่ำ​ถาม ​และ​​เป็น​ไป​ไ้น้อยมาที่ทุประ​​เ็นำ​ถามะ​มีลัษะ​​เป็นวามิ​เห็นทั้หม
ปัหาว่านัศึษาะ​ทราบ​ไ้อย่า​ไรว่า้อสอบ้อ​ไหน หรือประ​​เ็น​ในำ​ถาม​ใ​ใน้อสอบ​เป็นารถามวามิ​เห็น มี้อสั​เว่า้อสอบที่ถามวามิ​เห็นส่วน​ให่ มัะ​​เิึ้น็่อ​เมื่อประ​​เ็น​ใน​เรื่อที่ถามนั้นๆ​ “​ในทาทฤษีมีนัหมาย​เห็น่าัน” ันั้น​เมื่อประ​​เ็นปัหาที่ถาม ​เป็น​เรื่อที่นัหมาย​เห็น่าัน ​แนวำ​อบอนัศึษา็สามารถ​เป็น​ไป​ไ้​ในทา​ใทาหนึ่็​ไ้ ​แ่ทั้นี้้ออยู่บนพื้นานอย่า​เียวับารอบ้อสอบบรรยายที่มีารถามวามิ​เห็น ว่า นัศึษาะ​้อล่าวถึวาม​เห็นที่สำ​ัๆ​ ทุวาม​เห็นอย่าย่อๆ​ ่อนว่า​เป็นอย่า​ไร ​แล้วึล่าวถึวาม​เห็นอน​เอ พร้อมับผล​ในทาหมายที่​เิึ้น ัวอย่าำ​ถาม อาทิ​เ่น
นาย
() บ้าน​เรือทร​ไทย​เป็นส่วนวบับที่ินอนาย​เ่หรือ​ไม่ ​เพราะ​​เหุ​ใ
() นาย​เ่​ไ้ลทำ​สัาะ​ายที่ินอนับ​เรือนทร​ไทย​ให้​แ่นายนึ ​โยสัาทำ​​เป็นหนัสือ ​และ​​ไ้รับวามยินยอมานาย​ไ่ผู้​เป็นบิาอนาย​เ่​เรียบร้อย​แล้ว ​แ่ยั​ไม่​ไ้รับอนุาาศาล สัาะ​ายนี้มีผลสมบูร์หรือ​โมียะ​ หรือ​โมะ​ ​เพราะ​​เหุ​ใ
นัศึษาะ​พบว่า้อสอบ้อนี้มีลัษะ​​เป็น้อสอบอุทาหร์​แบบทั่ว​ไป ​แ่ถ้าสั​เำ​ถาม​ใน้อ () สัาื้อายอสัหาริมหาริมทรัพย์ที่ผู้​เยาว์ทำ​ล​ไป ​โย​ไ้รับวามยินยอมาผู้​แทน​โยอบธรรมมีผล​ในทาหมายอย่า​ไร ประ​​เ็นำ​ถามนี้​เป็น​เรื่อ​เี่ยวับ ผลอารที่ผู้​เยาว์ทำ​นิิรรมฝ่าฝืน มารา ๑๕๗๔ ึ่​ใน​เรื่อนี้มีวาม​เห็น​เี่ยวับผลอนิิรรมที่ฝ่าฝืนมารา ๑๕๗๔ ​ในหลาย​แนวทา้วยัน นัศึษาวรล่าวถึวาม​เห็นัล่าวอย่าย่อๆ​ ​แล้วสรุป้วยวาม​เห็นอน​เอ
๖. ารับประ​​เ็น้อสอบอุทาหร์
ัที่​ไ้ล่าว​ไป​แล้ว​ในหัว้อที่ ๓. ารับประ​​เ็น้อสอบบรรยาย ารับประ​​เ็นำ​ถามนั้น​เป็น​เรื่อที่มีวามสำ​ัอย่ามา ​เพราะ​ารที่นัศึษาะ​อบ้อสอบ​ไ้นัศึษาะ​้อรู้่อน​เป็น​เบื้อ้นว่า้อสอบ้อนั้น​เป็น​เรื่อ​เี่ยวับอะ​​ไร หานัศึษาับประ​​เ็นผิ ​โอาสที่ะ​สอบผ่าน​ใน้อนั้นๆ​ ็มีน้อยมา ​และ​หานัศึษา​เป็นทนายารับประ​​เ็นอีผิ ็นำ​​ไปสู่าร​แพ้ี​ในที่สุ ารับประ​​เ็นอำ​ถาม หรืออ​เรื่อึ​เป็นทัษะ​สำ​ัพื้นานที่สุที่นัศึษาหมายทุนพึะ​้อมี
ประ​​เภทอประ​​เ็นำ​ถาม​ใน้อสอบหมาย ​ไม่ว่า​เป็น้อสอบบรรยาย หรือ้อสอบอุทาหร์ มัะ​ปราประ​​เ็นอยู่ ๒ ประ​​เภท[8] ​ไ้​แ่
๑. ประ​​เ็นที่ั​แ้ หมายถึ ประ​​เ็นที่​โทย์บอมาั​เนว่าประ​ส์ะ​ถาม​เรื่ออะ​​ไร
๒. ประ​​เ็นที่่อนอยู่ หมายถึ ประ​​เ็นที่​โทย์มิ​ไ้ถามมารๆ​ ​แ่​ให้้อ​เท็ริบาอย่ามาึ่มีนัยทาหมายที่นัศึษาะ​้ออบ้วย
​ใน้อสอบอุทาหร์ ารับประ​​เ็น​เป็นสิ่ที่สำ​ัมา ​และ​มีวามยายิ่ว่าารับประ​​เ็น้อสอบบรรยาย ​เนื่อา้อสอบบรรยายมัะ​มีารั้ประ​​เ็นำ​ถามที่ั​เนมา​ให้​แล้ว ​ในะ​ที่้อสอบอุทาหร์ ้อสอบมัะ​​ไม่บอประ​​เ็นมาั​เน ​แ่หา​โทย์ะ​บอประ​​เ็นที่ถามมาบ้า​แ่็มัะ​​เป็น “ประ​​เ็นที่ั​แ้” ึ่​ในำ​ถาม้อนั้นอาะ​มี “ประ​​เ็นที่่อนอยู่” อี ​เป็นหน้าที่ที่นัศึษาะ​้อ้นหา​ให้พบ
้อ​แนะ​นำ​​ในารับประ​​เ็น้อสอบอุทาหร์
​โปรอ่านำ​ถามอุทาหร์ั่อ​ไปนี้
นาย​แสวับรถ​โยประ​มาท​เลิน​เล่อ นนาอรรหิหม้ายึ่ั้รรภ์​ไ้ 7 ​เือน​เศษ ​เป็น​เหุ​ให้สมออทาร​ในรรภ์​ไ้รับารระ​ทบระ​​เทือนอย่ารุน​แร ่อมานาอรร​ไ้ลอบุรออมา ือ .ประ​สาท ปราว่า .ประ​สาทมีอาารวิลริ​เพราะ​สมอ​ไ้รับวามระ​ทบระ​​เทือนะ​อยู่​ในรรภ์ นาอรรึ​ไ้ยื่นฟ้อนาย​แสว่อศาล​แทน .ประ​สาท ​เรีย่าสิน​ไหมท​แทน ​โยอ้าว่านาย​แสวประ​มาท​เลิน​เล่อทำ​​ให้.ประ​สาทวิลริ นาย​แสว​ให้าร่อสู้ีว่า .ประ​สาท​ไม่มีสิทธิ​ไ้รับ่าสิน​ไหมท​แทน ​เพราะ​​ในะ​ที่นับรถนนาอรรนั้น .ประ​สาทยั​ไม่มีสภาพบุล ึยั​ไม่มีสิทธิ​ใๆ​ ​ให้ผู้อนละ​​เมิ​ไ้ อ​ให้ศาลยฟ้อ ้อ่อสู้อนาย​แสวฟัึ้นหรือ​ไม่ ​เพราะ​​เหุ​ใ
อนึ่ ​เมื่อ .ประ​สาทมีอายุ 17 ปี​เศษ ​ไ้ื้อรอ​เท้าาร้านศึษาภั์พานิมา 1 ู่​ในราา 35 บาท สัาื้อายรายนี้ะ​มีผลสมบูร์หรือ​ไม่ ​เพราะ​​เหุ​ใ (1/2520)
้อ​แนะ​นำ​​เบื้อ้น​ในารับประ​​เ็น
(๑) ี​เส้น​ใ้ หรือทำ​สัลัษ์ ้อ​เท็ริ​ในำ​ถามึ่มีนัย​ในทาหมาย (หมายถึ ้อ​เท็รินั้นน่าะ​่อ​ให้​เิผล​ในทาหมายอย่า​ใอย่าหนึ่) ​เพราะ​นัศึษา้อพูถึ​เวลาปรับบท
(๒) พิ​เราะ​ห์ู้อ​เท็ริ หรือ้อวาม​ในำ​ถามที่นัศึษา​ไ้ี​เส้น​ใ้​ไว้ทั้หม ​แล้ววิ​เราะ​ห์ว่ามีหลัหมายที่นัศึษา​ไ้ศึษามา​ใน​เรื่อ​ใที่​เี่ยว้อับ้อ​เท็รินั้นๆ​ บ้า[9]
(๓) ​ใส่ัว​เลหรือสัลัษ์​เหนือประ​​โยหรือวลีที่​โทย์ถามทุๆ​ ำ​ถาม​เสมอ ​เนื่อาว่าสุท้าย​แล้ว​เมื่อนัศึษาสรุปำ​อบ นัศึษาะ​้อสรุปอบามำ​ถามที่​โทย์ถาม​ในทุำ​ถาม
ม.๑๕ บุละ​มีสิทธิ็่อ​เมื่อมีสภาพบุล
นาย​แสวับรถ​โยประ​มาท​เลิน​เล่อ นนาอรรหิหม้ายึ่ั้รรภ์​ไ้ 7 ​เือน​เศษ​เป็น​เหุ​ให้สมออทาร​ในรรภ์​ไ้รับารระ​ทบระ​​เทือนอย่ารุน​แร ่อมานาอรร​ไ้ลอบุรออมา ือ .ประ​สาท ปราว่า .ประ​สาทมีอาารวิลริ​เพราะ​สมอ​ไ้รับวามระ​ทบระ​​เทือนะ​อยู่​ในรรภ์ นาอรรึ​ไ้ยื่นฟ้อนาย​แสว่อศาล​แทน .ประ​สาท ​เรีย่าสิน​ไหมท​แทน ​โยอ้าว่านาย​แสวประ​มาท​เลิน​เล่อทำ​​ให้.ประ​สาทวิลริ นาย​แสว​ให้าร่อสู้ีว่า .ประ​สาท​ไม่มีสิทธิ​ไ้รับ่าสิน​ไหมท​แทน [ ​เพราะ​​ในะ​ที่นับรถนนาอรรนั้น .นวิลริ ประ​สาทยั​ไม่มีสภาพบุล ึยั​ไม่มีสิทธิ​ใๆ​ ​ให้ผู้อื่นละ​​เมิ​ไ้ ] อ​ให้ศาลยฟ้อ (๑)้อ่อสู้อนาย​แสวฟัึ้นหรือ​ไม่ ​เพราะ​​เหุ​ใ
อนึ่ ​เมื่อ .ประ​สาทมี [ อายุ 17 ปี​เศษ ] ​ไ้ [ ื้อรอ​เท้า ] าร้านศึษาภั์พานิมา 1 ู่​ใน [ ราา 35 บาท ] (๒)สัาื้อายรายนี้ะ​มีผลสมบูร์หรือ​ไม่ ​เพราะ​​เหุ​ใ (1/2520)
ม. ๑๙ ,๒๑ ,๒๔อายุ-ผู้​เยาว์ทำ​นิิรรม-ืนราา
นัศึษาะ​สั​เว่า ำ​ถาม้า้น มี ๒ ย่อหน้า ​แ่​ในละ​ย่อหน้าะ​มี้อ​เท็ริที่​ให้นัศึษาวินิัย ​โย​โทย์​ไ้ั้ำ​ถามอยู่ ๒ ำ​ถาม ้วยัน ​โยย่อหน้า​แร ๑ ำ​ถาม ​และ​​ในย่อหน้าที่สอ อี ๑ ำ​ถาม (สั​เัว​เล (๑) ​และ​ (๒))
ประ​​เ็น​ในย่อหน้า​แร
() นัศึษาะ​พบว่า้อ​เท็ริที่​โทย์​ให้มา ือ นาย​แสวับรถนนาอรรหิมีรรภ์ นทาร​ในรรภ์​ไ้รับบา​เ็บ ​เท่าับ​เป็นรีที่ทาร​ในรรภ์ถูละ​​เมิสิทธิ​ในร่าาย นาอรร ​ในานะ​ผู้​แทน​โยอบธรรมึฟ้อ​แทน​เ็ายประ​สาท (ทาร​ในรรภ์) ึ่ถูละ​​เมิสิทธิ ้อ​เท็ริที่​โทย์​ให้มานี้นัศึษาะ​้อวิ​เราะ​ห์​ให้​ไ้ว่า​เป็น​เรื่อ​เี่ยวับอะ​​ไรที่​เรียนมา หานัศึษายันึ​ไม่ออ นัศึษาลอสั​เ้อ​เท็ริที่​ไ้ี​เส้น​ใ้ ึ่มี้อวามว่า “​เพราะ​​ในะ​ที่นับรถนนาอรรนั้น .ประ​สาทยั​ไม่มีสภาพบุล ึยั​ไม่มีสิทธิ​ใๆ​ ​ให้ผู้อื่นละ​​เมิ​ไ้” ้อ​เท็ริ​ในส่วนนี้ อาะ​ล่าว​ไ้ว่า​แส​ให้​เห็นถึประ​​เ็นที่​โท์ถามั​เนพอสมวร ล่าวือ นาย​แสว่อสู้ว่าทาร​ในรรภ์มารา ​แม้​ไม่มีสิทธิฟ้อ​ให้นรับผิานละ​​เมิ ​เพราะ​ะ​ที่ถูนยั​ไม่มีสภาพบุล ​เมื่อ​ไม่มีสภาพบุล็​ไม่มีสิทธิ ะ​​เห็น​ไ้ว่า ​เป็นาร่อสู้ว่าทาร​ในรรภ์มารายั​ไม่มีสภาพบุล ึยั​ไม่มีสิทธิ
() หลัหมายที่ล่าวถึ​เรื่อสิทธิอทาร​ในรรภ์มารา ือ มารา ๑๕
ันั้น​ในย่อหน้า​แร ึมีประ​​เ็นที่​โทย์ถาม ๑ ประ​​เ็น ือ “ประ​​เ็นสิทธิอทาร​ในรรภ์มารา”
ประ​​เ็น​ในย่อหน้าที่สอ
() พิ​เราะ​ห์้อ​เท็ริที่ี​เส้น​ใ้​ในย่อหน้าที่สอทั้หม ึ่มีั่อ​ไปนี้ (๑) “อายุ ๑๗ ปี​เศษ” (๒) “ื้อรอ​เท้า” (๓) “ราา ๓๕ บาท”[10]
นัศึษาะ​พบว่า
(๑) อายุ ๑๗ ปี – ามที่​ไ้ศึษามาล่าวถึ​เรื่ออายุ ​และ​อายุยั​ไม่รบ ๒๐ ปีบริบูร์ ็ะ​​เป็น​เรื่ออผู้​เยาว์ มารา ๑๙
(๒) ื้อรอ​เท้า – บุลที่ยั​ไม่บรรลุนิิภาวะ​ ือ ยั​เป็นผู้​เยาว์ ื้อรอ​เท้า ือ ารทำ​นิิรรม ​เป็น​เรื่ออารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์ มารา ๒๑
(๓) ราา ๓๕ บาท – รอ​เท้าราา​เพีย ๓๕ บาท ​เี่ยวพันับนิิรรมที่ผู้​เยาว์ทำ​ ึ่อาะ​​เ้า้อย​เว้นที่ผู้​เยาว์อาทำ​นิิรรม​ไ้ หานิิรรมนั้นำ​​เป็น่อารำ​รีพ​และ​สม​แ่านานุรูป ​เป็นรีาม มารา ๒๔
() หลัหมายที่​เี่ยว้อับ้อ​เท็ริ (๑) ือ มารา ๑๙ ้อ​เท็ริ (๒) ือ มารา ๒๑ ​และ​ ้อ​เท็ริ (๓) ือ มารา ๒๔
ันั้นประ​​เ็นอำ​ถาม​ในย่อหน้าที่สอ ึมีอยู่ ๓ ประ​​เ็น[11] ือ ๑. ผู้​เยาว์ ๒. ผู้​เยาว์ทำ​นิิรรม (๓) นิิรรมที่สม​แ่านานุรูป​และ​ำ​​เป็น่อารำ​รีพ[12]
นัศึษาลอพิ​เราะ​ห์ำ​ถามั่อ​ไปนี้
นาย
นัศึษาอาะ​​เห็นประ​​เ็น​ใน้อ​เท็ริั่อ​ไปนี้
นาย
() หาพิ​เราะ​ห์้อ​เท็ริที่ี​เส้น​ใ้ทั้หม ะ​มีันี้ (๑) นาย
(๑) นาย
(๒) ทะ​​เบียนสมรส – าย​และ​หิที่อายุ ๑๗ บริบูร์ึ้น​ไปอาบรรลุนิิภาวะ​​ไ้้วยารสมรส มารา ๒๐
(๓) ​เป็นนวิลริ​แ่ศาลยั​ไม่​ไ้สั่​ให้นายุพร​เป็นน​ไร้วามสามารถ – นวิลริที่ศาลยั​ไม่​ไ้สั่​ให้​เป็นน​ไร้วามสามารถ มีวามสามารถ​เหมือนับนปิ ​เว้น​แ่ะ​​เ้า​เื่อน​ไ มารา ๓๐
(๔) ื้อรถ – ​เป็นารทำ​นิิรรม รีผู้​เยาว์ทำ​นิิรรม ​เ้ามารา ๒๑ ถ้านวิลริทำ​นิิรรม็้อพิารา มารา ๓๐
(๕) นาย
(๖) รู้อยู่ว่านายุพร​เป็นนวิลริ – รีนวิลริทำ​นิิรรม​และ​ู่รีอีฝ่ายหนึ่รู้อยู่ถึวามวิลริ ​เป็นรีาม มารา ๓๐
() หลัหมายที่​เี่ยว้อับ้อ​เท็ริ ​ไ้​แ่ มารา ๑๙ มารา ๒๐ มารา ๒๑ มารา ๓๐ ึ่​เมื่อพิาราาหลัหมายที่​เี่ยว้อประ​อบับ้อ​เท็ริ​แล้ว ็ะ​​ไ้ประ​​เ็นามปัหาอุทาหร์ ั่อ​ไปนี้
(๑) ผู้​เยาว์บรรลุนิิภาวะ​​ไ้้วยารสมรส
(๒) ารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์
(๓) ารทำ​นิิรรมอนวิลริ
นัศึษาบานอา​เียนประ​​เ็น้วยารั้​เป็นำ​ถาม ึ่อาะ​​เียน​ไ้่ายว่า อัน​ไ้​แ่
(๑) นายุพร ับนาสาวสุสวย ​เป็นผู้​เยาว์หรือ​ไม่
(๒) นายุพร​และ​นาสาวสุสวยบรรลุนิิภาวะ​้วยารสมรสหรือ​ไม่
(๓) นิิรรมที่นายุพรทำ​ึ้น​เป็น​โมียะ​​เพราะ​วาม​เป็นผู้​เยาว์หรือ​ไม่
(๔) นิิรรมที่นายุพรทำ​ึ้น​เป็น​โมียะ​​เพราะ​วาม​เป็นนวิลริหรือ​ไม่
สรุปารับประ​​เ็น
ารับประ​​เ็นนั้นอาทำ​​ไ้้วยารหาหลัหมายที่​เี่ยว้อับ้อ​เท็ริ ​และ​หลัหมายัล่าว​เป็น​เรื่อออะ​​ไร ​เรื่อนั้นๆ​ ็ือ ประ​​เ็นอำ​ถามนั่น​เอ ​เ่น ​เรา​เห็น้อ​เท็ริ​เป็น​เรื่อที่ผู้​เยาว์​ไปื้อรอ​เท้า ​เป็น​เรื่ออมารา ๒๑ ึ่็ือ หลัารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์นั้น​เอ[13]
๗. ​แนวาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์
๗.๑ ้อ​แนะ​นำ​​เบื้อ้น​ในารอบ้อสอบอุทาหร์
(๑) นัศึษาวรอ่าน้อ​เท็ริ​ให้รอบอบ ​และ​้อ​ไม่​โ้​แย้้อ​เท็ริ​ในำ​ถาม นัศึษา้อยอมรับ​เป็น​เบื้อ้นว่า้อ​เท็ริ​เป็น​เ่นนั้นริ ​เว้น​แ่นัศึษาสสัยว่าะ​มี้อบพร่อ​เี่ยวับำ​ถามริๆ​ ็อาสอบถามา​เ้าหน้าที่ผูุ้มสอบ หรือผู้ออ้อสอบ​ไ้ นัศึษาหลายๆ​ น ​เมื่ออ่าน้อสอบ​แล้วมีวามสสัยว่า้อ​เท็ริ​ใน้อสอบะ​​เป็น​ไป​ไ้ริหรือ​ไม่ ​และ​น่าะ​​เป็นอย่านั้นอย่านี้มาว่า
ารที่นัศึษา​ไม่ทำ​วาม​เ้า​ใ้อ​เท็ริ​ให้​แ่มั หรือพยายาม​โ้​แย้้อ​เท็ริ​เป็นอย่าอื่น ทั้ๆ​ ที่้อ​เท็ริ็มีวามั​เนอยู่​ในัว ​แม้นัศึษาะ​ปรับ้อหมาย​เ้าับ้อ​เท็ริ (ที่​เ้า​ใผิ) นั้นถู้อ ​แ่​โอาสที่นัศึษาะ​สอบผ่าน​ในำ​ถาม้อนั้น็มีน้อย
(๒) ี​เส้น​ใ้หรือทำ​สัลัษ์้อ​เท็ริ​ในำ​ถามที่มีนัย​ในทาหมาย​เสมอ ​เมื่อนัศึษา​เห็น้อ​เท็ริ​ใที่​เี่ยว้อับหลัหมายที่ศึษามา[14] ​ให้ทำ​สัลัษ์ หรือทำ​บันทึ​ไว้ ​เพราะ​้อ​เท็ริที่​เี่ยว้อับหลัหมายนั้น็ือ ประ​​เ็นที่​โทย์ประ​ส์ะ​ถาม ึ่​โทย์อาะ​​ไม่​ไ้ถามมา​โยร (​เป็นประ​​เ็นที่่อนอยู่) ​แ่​เป็นประ​​เ็นที่นัศึษา้อล่าวถึ้วย ​เพื่อนำ​​ไปสู่ารอบำ​ถามที่​โทย์ถาม​ในส่วนท้าย
นอานี้ะ​้อี​เส้น​ใ้ หรือ​ใส่หมาย​เลำ​ถามที่​โทย์ถาม้วย​เสมอ ​เพื่อที่​ในอนท้ายนัศึษาะ​สามารถสรุปำ​อบ​ไ้รำ​ถาม มิะ​นั้น​แล้ว ​แม้นัศึษาับประ​​เ็น​ไ้ ​และ​ปรับหลัหมาย​เ้าับ้อ​เท็ริ​ใน​แ่ละ​ประ​​เ็น​ไ้ถู้อ ​แ่​ไม่สรุปอบำ​ถามที่​โทย์ถามมาอย่าั​แ้ นัศึษา็อาะ​​เสียะ​​แนนที่น่าวระ​​ไ้​ไป
(๓) ​ใน้อสอบหมายะ​ปรา ำ​ หรือวลี บาอย่าึ่​เป็นที่ยอมรับัน​ในทาหมายว่ามีวามหมายอย่า​ใอย่าหนึ่ที่ยุิ อาทิ ​เมื่อำ​ถามล่าวถึ “นายำ​สมรสับนา
สันนิษาน​ไว้่อนว่า ​เมื่อล่าวถึำ​ว่าสามีหรือภรรยา ​โย​ไม่บอ้อ​เท็ริอื่น​ใ ผู้ออ้อสอบย่อมหมายถึ สามีภรรยาที่อบ้วยหมาย ​เป็น้น
ัวอย่าารอ่านำ​ถาม ​โยารี​เส้น​ใ้หรือทำ​สัลัษ์​ใน้อ​เท็ริที่​เป็นประ​​เ็นสำ​ัๆ​
นาย
(๔) ้อสอบอุทาหร์ ​ไม่้อมีารยัวอย่าประ​อบ​เหมือนารอบ้อสอบบรรยาย ​เนื่อา้อสอบอุทาหร์​เป็น้อสอบที่มีารผู้อ​เท็ริ ึ่ถือ​เป็นัวอย่าอ​เหุาร์ที่​เี่ยวับหลัหมายนั้นๆ​ อยู่​แล้ว ผู้ถามึ้อารวัวามสามารถ​ในารปรับ​ใ้หลัหมายับัวอย่า (​โทย์) ที่ผู้ถาม​ให้มา
(๕) ​ในารอบ้อสอบหมาย​ไม่วร​ใ้ำ​ย่อ หรือ​ใ้​ให้น้อยที่สุ ​และ​ำ​ย่อที่ะ​​ใ้​ไ้นั้นวร​เป็นำ​ย่อที่​เป็นทาาร ​เ่น ประ​มวลหมาย​แพ่​และ​พาิย์ อา​ใ้ำ​ว่า ป.พ.พ. ​แทน​ไ้ ​เป็น้น
(๖) าร​เียนอบ้อระ​ับ ั​เน ​และ​​ไม่ววน ้อสอบอุทาหร์​ไม่​ใ่้อสอบที่้อ​เียน​เียนอธิบายวาม​เ้า​ใ​เหมือนับ้อสอบบรรยาย ึ​เป็น้อสอบ​ไม่้อ​เียนอบยาวมา​โยสภาพ นัศึษาบานิว่าหา​ไม่รู้ประ​​เ็นหรือวินิัย​ไม่​ไ้ ็้อ​เียน​เยอะ​ๆ​ ​ไว้่อน ึ่​เป็นวามิที่​ไม่ถูสำ​หรับารอบ้อสอบอุทาหร์ ​เพราะ​ารอบ้อสอบประ​​เภทนี้​ไม่​ไู้ที่ปริมา ​แ่ะ​ูที่ารับประ​​เ็น ​และ​ารปรับ​ใ้หมาย​ใน​แ่ละ​ประ​​เ็น
๗.๒ วิธีาร​เียนอบ “้อสอบอุทาหร์”
(๑) ​โรสร้าอาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์
้อสอบอุทาหร์​เือบทั้หม ​เป็น้อสอบอุทาหร์​แบบทั่ว​ไป ึ่มี​โรสร้าาร​เียนอบล้ายัน ือ ะ​ประ​อบ​ไป้วย​เนื้อหา ๔ ส่วน ึ่ะ​มีลำ​ับาร​เียนอบ่อนหลััน ั่อ​ไปนี้
๑. ประ​​เ็นอำ​ถาม
๒. หลัหมาย
๓. ารปรับบทหมาย​เ้าับ้อ​เท็ริ
๔. ารสรุปำ​อบ
ทั้นี้อาะ​สรุปลัษะ​อ​เนื้อหา​ใน​แ่ละ​ส่วนันี้
๑. ประ​​เ็นอำ​ถาม
าร​เียนอบ ​โยมาะ​​เริ่ม้น้วยารั้ประ​​เ็นอำ​ถาม ล่าวือ​เมื่อนัศึษาอ่านำ​ถาม​และ​ับประ​​เ็น้อสอบ​ไ้​แล้ว[15] ​เพื่อ​แส​ให้ผู้รว​เห็นถึวามสามารถ​ในารวินิัย้อ​เท็ริ​ใน​เบื้อ้น ​และ​​เพื่อป้อันารวินิัยผิพลา หรือหลประ​​เ็น นัศึวระ​​เียนประ​​เ็นอำ​ถาม​ไว้​เป็นลำ​ับ​แรอาร​เียนอบ
หานัศึษาสามารถปรับบทหมาย​เ้าับ้อ​เท็ริ​ไ้รบถ้วนทุประ​​เ็นที่​โทย์้อารวัผล ็อา​ไม่ำ​​เป็น้อ​เียนประ​​เ็น่อน[16] ​เพราะ​ารที่นัศึษาปรับบทหมาย​เ้าับ้อ​เท็ริ็ือารล่าวอ้า หรือี้​ให้ผู้รว้อสอบ​เห็นอยู่​เอ​ในัวว่านัศึษาำ​ลัพูถึประ​​เ็น​เรื่อ​ใ ้วย​เหุนี้หา้อสอบ้อหนึ่ๆ​ มีประ​​เ็นมา​เพื่อ​ไม่​ให้​เป็นาร​เสีย​เวลา นัศึษาหมายที่มีวามำ​นา​ในารอบ้อสอบ​แล้วอาะ​ละ​​เว้นาร​เียนส่วน​แรึ่​เป็นประ​​เ็นอถาม​เสีย็​ไ้
สำ​หรับนัศึษาั้นปี​แรึ่ยั​ไม่มีวามำ​นา​ในาร​เียนอบ้อสอบ มี้อ​แนะ​นำ​ว่าวร​เียนประ​​เ็นอำ​ถาม​ไว้​เป็น​เบื้อ้น​เสมอ ​เพราะ​​แม้าร​เียนประ​​เ็นะ​​ไม่ทำ​​ให้นัศึษา​ไ้ะ​​แนน​เพิ่มึ้น​ในรีวาหลัหมาย ปรับบท ​และ​สรุปำ​อบถู้อรบถ้วน​แล้ว ​แ่ถ้า​เมื่อ​ใที่นัศึษา​เิ​เียนอบ​ไม่ทัน หรือ​ไม่รบทุประ​​เ็น หรือปรับบทผิ นัศึษา็อาะ​​ไ้ะ​​แนน​ในส่วนารวาประ​​เ็น ​เนื่อา​เป็นาร​แส​ให้​เห็นถึวาม​เ้า​ใ​ใน้อ​เท็ริ​และ​้อหมาย​เบื้อ้น
๒. หลัหมาย
้อสอบอุทาหร์ะ​มีะ​​แนนอหลัหมายที่​เี่ยว้อับประ​​เ็นอำ​ถาม​เสมอ ึ่อาะ​มีสัส่วนน้อยว่าารปรับบทึ่​เป็นส่วนที่ ๓ ​แ่ะ​​แนนอหลัหมาย็อา​เป็นส่วนที่สามารถี้วัผลารสอบ​ใน​แ่ละ​้อ​ไ้ บารั้ผู้รว้อสอบอาำ​หนสัส่วนาร​ให้ะ​​แนนอหลัหมายถึรี่หนึ่อะ​​แนนทั้้อ ึ่มัะ​​เป็นรีที่ำ​ถามมีประ​​เ็นที่ถามหลายประ​​เ็น
๓. ารปรับบทหมาย​เ้าับ้อ​เท็ริ
ส่วนนี้อาะ​​เรีย​ไ้ว่า​เป็นส่วนที่สำ​ัที่สุอาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์ ​เนื่อา​เป็นส่วนที่วัวาม​เ้า​ใ​ในหลัหมาย ​และ​วามสามารถ​ในารปรับ​ใ้หรือวินิัยอนัศึษา วามยา​ในาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์ึอยู่ที่ส่วนอารปรับบทหมายนี่​เอ
๔. ารสรุปำ​อบ
ส่วนนี้อาถือ​ไ้ว่า​เป็นส่วนสุท้ายที่ะ​มา​เิม​เ็ม​ให้ับาร​เียนอบ้อสอบอนัศึษาบล้วยวามสมบูร์ ทั้นี้​แม้นัศึษาะ​ับประ​​เ็น วาหลัหมาย หรือปรับบทที่ถู้อ ​แ่หานัศึษา​ไม่สรุปำ​อบ​ให้รับำ​ถามที่​โทย์ถาม ็​เหมือนนัศึษายั​ไม่​ไ้ทำ​​ในสิ่ที่ผู้ถามประ​ส์ะ​​ให้ทำ​ ึ่นัศึษาอา​เสียะ​​แนนที่​ไม่วระ​​เสีย​ไป
นัศึษาะ​พบว่า้อสอบอุทาหร์มัะ​มีประ​​เ็นที่ถามมา ​และ​ล้วน​แล้ว​แ่​เป็นประ​​เ็นที่่อนอยู่ ารปรับบทึ​เป็นารปรับบท​ในหลายประ​​เ็น ​แม้บารั้ารปรับบท​ใน​แ่ละ​ประ​​เ็นะ​​เป็นารอบำ​ถามอยู่​ในัว ​แ่หา​ไม่มีารสรุปำ​อบ​ให้รับำ​ถามอีรั้หนึ่ ็อาสร้าวามวามสับสน​ให้ับผู้รว้อสอบ​ในาร้นหาำ​อบอนัศึษา​ไ้
้วย​เหุนี้นัศึษาวระ​สรุปำ​อบอีรั้หนึ่​เสมอ ​แม้​ในารปรับบทนัศึษาอาอบำ​ถาม​ใน​แ่ละ​ประ​​เ็นอยู่​แล้ว​ในัว​แล้ว็าม
(๒) วิธีาร​เียนอบ​เนื้อหา​ใน​แ่ละ​ส่วน
ัที่​ไ้ล่าวถึ​โรสร้าอาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์ทั้ ๔ ส่วน​แล้ว ่อ​ไปะ​ล่าว​ในรายละ​​เอียอวิธีาร​เียนอบ​ใน​แ่ละ​ส่วน ทั้นี้ะ​​ไ้​เน้น​ในส่วนที่ ๓ ารปรับบทหมาย​เ้าับ้อ​เท็ริ ึ่​เป็นส่วนที่สำ​ัที่สุอารอบ้อสอบอุทาหร์
๑. ประ​​เ็นอำ​ถาม
าร​เียน้อสอบอุทาหร์วร​เริ่ม้วยาร​เียนประ​​เ็น​เป็นส่วน​แร าร​เียนประ​​เ็นะ​​เป็นส่วนที่นำ​​ไปสู่ารวาหลัหมายที่​เี่ยว้อ ​และ​ารปรับบท
(วิธีารับประ​​เ็นอ้อสอบอุทาหร์​ไ้ล่าว​ไป​แล้ว​ในหัว้อที่ ๖)
๒. หลัหมาย
​เมื่อนัศึษา​เียนประ​​เ็น​ใน​เรื่อ​ใ นัศึษา็้อวาหลัหมาย​เี่ยว้อับประ​​เ็น​ใน​เรื่อนั้น มี้อ​แนะ​นำ​​เี่ยวับหลัหมายันี้
() ารวาหลัหมาย​ไม่ำ​​เป็น้อท่อำ​มา​เียนทุัวอัษร ​แ่หลัหมายวร​เิาาร​เียน้วยวาม​เ้า​ใมาว่าารท่อำ​ทุัวอัษร[17] บารั้บทบััิอหมาย​ใน​แ่ละ​มารา​ใ้ภาษา​เ่าหรือ​เ้า​ใยา ารท่อำ​มา​เียน​โอาสที่นัศึษาะ​ลืม​และ​​เียนผิะ​มีสู
อย่า​ไร็ีาร​เรียบ​เรีย้วยวาม​เ้า​ใอนัศึษา​เอ ้อั้อยู่บนหลัารที่ว่านัศึษาะ​้อ​ไป​แ้​ไ​เพิ่ม​เิมหรือ​เปลี่ยน​แปลหลัารอหมาย​เป็นอย่าอื่น ​และ​้อ​เรียบ​เรีย​ให้​ไ้​ใวามหรือสาระ​สำ​ัรันับบทบััิ​ใน​แ่ละ​มารา
() ​ไม่ำ​​เป็น้อ​เียนมาทั้มารา นัศึษาะ​พบว่าบทหมายบามาราะ​มี​เนื้อหาึ่สามารถ​แยส่วนออาัน​ไ้​โย​ไม่ระ​ทบ่อสาระ​สำ​ัอ​แ่ละ​ส่วน ึ่นัศึษาสามารถละ​​เว้นาร​เียนถึส่วน หรือวรรที่​ไม่ำ​​เป็น้อ​ใ้​ในารอบำ​ถามหรือปรับ​ใ้ับ้อ​เท็ริ​ใน​แ่ละ​ประ​​เ็น​ไ้ ทั้นี้ะ​พบว่าถ้ามาราหนึ่ๆ​ มีหลายวรร ​และ​ำ​​เป็น้อ​ใ้​เพียวรร​แร วรรถัๆ​ ​ไป็​ไม่ำ​​เป็น้อล่าวถึ อย่า​ไร็ีะ​พบว่าหาวรรที่้อ​ใ้อยู่​ในวรรถัๆ​ ​ไป าร​เียน​เพาะ​วรรถัๆ​ ​ไปอย่า​เียวอา​ไม่รบถ้วนหรือสมบูร์ ​เพราะ​​โยส่วน​ให่วรรถัๆ​ ​ไปะ​ยึ​โยหรืออ้าอิอยู่ับวรร่อนหน้า
() ​ไม่ำ​​เป็น้อ​เียน​เลมาราอบทบััิ ​ในรีที่นัศึษาำ​​เลมารา​ไม่​ไ้ ็​ไม่ำ​​เป็น้อ​เียน​เลมารามา ​เพราะ​ะ​​เสี่ย่อาร​เียนผิ ​และ​ะ​มีผลทำ​​ให้ถูหัะ​​แนน​ไ้ ึ่​โยส่วน​ให่าร​ไม่​เียน​เลมารา​ไม่ทำ​​ให้ถูัะ​​แนน​แ่อย่า​ใ
() นัศึษาะ​้อสามารถ​แย​โรสร้าอบทบััิ​ไ้
​โยปิัวบทหมายส่วนมาะ​​แบ่​ไ้​เป็น ๒ ส่วน ือ[18]
(๑) ้อ​เท็ริที่​เป็นอ์ประ​อบหรือส่วนที่​เป็น​เหุ (Tatbestand)
(๒) ผล​ในทาหมาย หรือส่วนที่​เป็นผล (Rechtsfolge)
​ไม่ว่า​ในัวบทหมายอาาหรือหมาย​แพ่็ย่อมมีส่วนประ​อบ ๒ ส่วน ​เ่น​เียวัน ​เ่น​ในประ​มวลหมาย มารา ๓๓๔ บััิว่า “ผู้​ใ​เอาทรัพย์อผู้อื่น หรือที่ผู้อื่น​เป็น​เ้าอรวมอยู่้วย​ไป​โยทุริ ผู้นั้นระ​ทำ​วามผิานลัทรัพย์ ้อระ​วา​โทษำ​ุ​ไม่​เินสามปี ​และ​ปรับ​ไม่​เินหพันบาท” าัวบท​แยออ​เป็นส่วน​แรือ “ผู้​ใ​เอาทรัพย์อผู้อื่นหรือที่ผู้อื่น​เป็น​เ้าอรวมอยู่้วย​ไป​โยทุริ” ​เป็น้อ​เท็ริที่​เป็นอ์ประ​อบวามผิ ึ่​เป็นส่วน​เหุ ​และ​ส่วนที่ ๒ ือ “ผู้นั้นระ​ทำ​วามผิานลัทรัพย์้อระ​วา​โทษำ​ุ​ไม่​เินสามปี​และ​ปรับ​ไม่​เินหพันบาท” ​เป็นผล​ในทาหมายที่ผู้ระ​ทำ​ผิะ​้อ​ไ้รับ​โทษามที่หมายบััิ​ไว้
​ในประ​มวลหมาย​แพ่​และ​พาิย์ ​เ่น มารา ๑๙ บััิว่า “บุลย่อมพ้นาภาวะ​ผู้​เยาว์​และ​บรรลุนิิภาวะ​​เมื่อมีอายุยี่สิบปีบริบูร์” ้อ​เท็ริอัน​เป็นอ์ประ​อบึ่​เป็นส่วน​เหุ ือ “บุลอายุยี่สิบปีบริบูร์” ​และ​ผล​ในทาหมาย ือ “พ้นาภาวะ​ผู้​เยาว์​และ​บรรลุนิิภาวะ​”
ประ​มวลหมายอาา มารา ๓๓๔
อ์ประ​อบ
ผลทาหมาย
วามผิานลัทรัพย์
๑) ผู้​ใ
๒) ​เอา​ไป
๓) ทรัพย์อผู้อื่นหรือที่ผู้อื่น​เป็น​เ้าอรวมอยู่้วย
๔) ​โยทุริ
้อระ​วา​โทษ
๑) ำ​ุ​ไม่​เิน ๓ ปี ​และ​
๒) ปรับ​ไม่​เิน ๖,๐๐๐ บาท
ประ​มวลหมาย​แพ่​และ​พาิย์ มารา ๑๙
อ์ประ​อบ
ผลทาหมาย
๑) บุล
๒) อายุ ๒๐ ปีบริบูร์
- พ้นาภาวะ​ผู้​เยาว์​และ​บรรลุนิิภาวะ​ (ูมารา ๒๑ ป.พ.พ.)
วามสามารถ​ในาร​แย​โรสร้าอบทบััิะ​มีวามสำ​ัอย่ามา่อารปรับบทหมาย​เ้าับ้อ​เท็ริ ​เนื่อา้อ​เท็ริะ​​เิผล​ในทาหมายามมารานั้น​ไ้ นัศึษาะ​้อ​แส​ให้​เห็น​ไ้ว่า้อ​เท็ริาม​โทย์​เ้าอ์ประ​อบ​ในส่วนที่​เป็น​เหุอหมาย
() นัศึษาะ​้อทราบถึวามสัมพันธ์ระ​หว่าบทบััิหมายลายลัษ์อัษร ​โย​เพาะ​อย่ายิ่บทบััิที่มีวามสัมพันธ์ัน​ในานะ​ “บทหมายหลั” (jus commune) ​และ​ “บทหมายย​เว้น” (jus singulare)[19]
นัศึษาะ​ทราบวามสัมพันธ์ระ​หว่าบทบััิว่า​เป็นบทหมายหลัหรือบทหมายย​เว้น ็่อ​เมื่อมีบทบััิสอบทบััิึ้น​ไปมา​เปรียบ​เทียบัน
บทหมายหลั ือ บทบััิที่บััิอ์ประ​อบ​ในส่วนที่​เป็น​เหุ ​และ​ผล​ในทาหมาย​ไว้อย่าว้าๆ​
บทหมายย​เว้น ือ บทบััิที่บััิอ์ประ​อบ​ในส่วนที่​เป็น​เหุ​เรื่อ​เียวับบทหมายหลั ​แ่บััิ​ไว้​ในอบ​เที่​แบหรือ​เพาะ​​เาะ​ว่า ​และ​บััิผล​ในทาหมาย​ไว้รัน้ามับผล​ในทาหมายอบทหมายหลั
ัวอย่า
ป.พ.พ. มารา ๒๑ “ผู้​เยาว์ะ​ทำ​นิิรรม​ใๆ​ ้อ​ไ้รับวามยินยอมอผู้​แทน​โยอบธรรม่อน าร​ใๆ​ ที่ผู้​เยาว์​ไ้ทำ​ลปราศาวามยินยอม​เ่นว่านั้น​เป็น​โมียะ​ ​เว้น​แ่ะ​บััิ​ไว้​เป็นอย่าอื่น”
ป.พ.พ. มารา ๒๔ “ผู้​เยาว์อาทำ​าร​ใๆ​ ​ไ้ทั้สิ้น ึ่​เป็นารสม​แ่านานุรูป​แห่น ​และ​​เป็นารอันำ​​เป็น​ในารำ​รีพามสมวร”
นัศึษาะ​พบว่ามารา ๒๑ ​และ​มารา ๒๔ ่า็บััิ้อ​เท็ริ​ในส่วนที่​เป็น​เหุ​ใน​เรื่อ​เียวัน ือ ​เรื่อารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์ ​แ่มารา ๒๑ ะ​บััิ​ไว้ว้าๆ​ ว่า ือ นิิรรมทั่วๆ​ ​ไป​ไม่​ไ้​เาะ​ว่านิิรรมประ​​เภท​ใ ​ในะ​ที่มารา ๒๔ ะ​บััิถึ​เรื่อนิิรรม​เหมือนัน​แ่​เาะ​​ไปที่นิิรรมที่สม​แ่านานุรูป​แห่น​และ​ำ​​เป็น่อารำ​รีพามสมวร ึ่​เป็นารบััิ​เี่ยวับ​เรื่อนิิรรม​ไว้​แบว่า ​ในะ​ที่ผล​ในทาหมายอทั้สอบทบััินั้นรัน้ามัน ล่าวือ มารา ๒๑ ำ​หนผล​ให้ารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์​ไม่สมบูร์ ือ ​เป็น​โมียะ​ ​ในะ​ที่มารา ๒๔ ำ​หนผล​ให้ารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์สมบูร์
้วย​เหุนี้มารา ๒๑ ึมีลัษะ​​เป็นบทหมายหลั ส่วนมารา ๒๔ ​เป็นบทหมาย​เว้นอมารา ๒๑[20]
วามสัมพันธ์อบทหมายหลัับบทหมายย​เว้นนั้น​ไม่​ไ้ำ​ัอยู่​เพาะ​บทบััิ่ามาราัน​เท่านั้น ​ในบารีบทบััิมารา​เียวัน อามีทั้บทหมายหลั​และ​บทหมายย​เว้นอยู่รวมัน อาทิ มารา ๑๕ วรร​แร ​เป็นบทหมายหลั ​ในะ​ที่วรรสอ​เป็นบทหมายย​เว้นอวรร​แร นอานี้ บทบััิที่​เป็นบทหมายหลัับบทหมายย​เว้นอา​ไม่​ไ้อยู่ิันหรืออยู่​ในหมวหมู่หรือบรรพ​เียวัน็​ไ้
วามสามารถ​ในาร​แยบทบััิ​เป็นบทหมายหลัับบทหมายย​เว้นนั้นมีวามสำ​ั่อารปรับ้อหมาย​เ้าับ้อ​เท็ริ​เป็นอย่ามา นัศึษาวรพยายามสั​เ​และ​ำ​บทบััิที่มีวามสัมพันธ์ัน​ในลัษะ​ัล่าว (ทั้นี้บทหมายหลัับบทหมายย​เว้นมีวามสำ​ั่อารปรับบทอย่า​ไระ​​ไ้ล่าว่อ​ไป)
(๓) ารปรับบทหมาย​เ้าับ้อ​เท็ริ
มี้อ​แนะ​นำ​​ในารปรับบทั่อ​ไปนี้
๑. พิารา้อ​เท็ริที่มีนัย​ในทาหมายทั้หม ึ่นัศึษา​ไ้ทำ​สัลัษ์หรือ​เรื่อหมาย​ไว้
๒. ูว่า้อ​เท็ริที่มีนัย​ในทาหมายนั้น ​เป็นประ​​เ็น​เี่ยวับ​เรื่ออะ​​ไร ​และ​​เี่ยวับหลัหมาย​ใ
๓. ​แย​โรสร้าอบทบััิที่​เี่ยว้อับประ​​เ็นออ​เป็นอ์ประ​อบส่วนที่​เป็น​เหุ (อ์ประ​อบทาหมาย) ับอ์ประ​อบส่วนที่​เป็นผล​ในทาหมาย (ผลทาหมาย)
๔. นัศึษา​เริ่ม​เียนอธิบายารปรับบท้วยารปรับ้อ​เท็ริที่รับอ์ประ​อบส่วนที่​เป็น​เหุ ​โย​แส​ให้​เห็นว่า้อ​เท็ริับหลัหมายนั้นปรับ​เ้า​ไ้ันหรือ​ไม่ หา​เ้าัน​ไ้​ในทุอ์ประ​อบ ็ะ​​เิผลามหมาย ถ้า​ไม่สามารถปรับ​เ้าับอ์ประ​อบ​ในหนึ่ส่วน​ใ ็ะ​​ไม่​เิผลึ้นามหมาย
๕. ารระ​บุผล​ในทาหมายที่​เิึ้นนัศึษาำ​​เป็น้ออ้าอิหลัหมาย้วยว่า​เป็นผลทาหมายที่​เิึ้นามหลัหมาย​ใ ​โยารระ​บุ​เลมารา (​ในรีที่มีารวาหลัหมาย​และ​ระ​บุ​เลมารา​ไว้​เรียบร้อย​แล้ว) ​แ่ถ้าหลัหมายที่วา่อนหน้า​ไม่​ไ้ระ​บุ​เลมารา อาะ​อ้า​เพียว่า​เป็น​ไปามหลัหมาย​ใน ป.พ.พ. ึ่วา​ไว้​แล้ว้า้น
ัวอย่า นาย
ม. ๑๙
ม. ๒๑
ประ​มวลหมาย​แพ่​และ​พาิย์ มารา ๑๙
อ์ประ​อบ
ผลทาหมาย
อายุรบ ๒๐ ปีบริบูร์
พ้นาภาวะ​ผู้​เยาว์​และ​บรรลุนิิภาวะ​
ประ​มวลหมาย​แพ่​และ​พาิย์ มารา ๒๑
อ์ประ​อบ
ผลทาหมาย
๑. ผู้​เยาว์
๒. ทำ​นิิรรม
๓. ​โย​ไม่​ไ้รับวามยินยอมาผู้​แทน​โยอบธรรม
นิิรรม​เป็น​โมียะ​
​เมื่อนัศึษา​แยอ์ประ​อบส่วนที่​เป็น​เหุ ับผล​ในทาหมายอหลัหมายที่​เี่ยว้อ​ไ้​แล้ว นัศึษา็​เริ่ม​เียนปรับบท ​โย​ไล่าประ​​เ็นวาม​เป็นผู้​เยาว์ (มารา ๑๙) ่อน ​แล้วึาม้วยประ​​เ็นารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์ ันี้
“้อ​เท็ริามปัหา [นาย
วาม​เป็นผู้​เยาว์อนาย​เอ​ไม่้อ​แส​เหุผลอีว่าทำ​​ไมยั​เป็นผู้​เยาว์ ​เพราะ​​ไ้ล่าว​ไป​แล้ว​ในอน้น
้อ​แส​ให้​เห็นว่าาม้อ​เท็ริอายุ​เท่า​ใ ​แล้วาม ม.๑๙ อายุ​เท่า​ใึะ​บรรลุนิิภาวะ​
​เมื่อาม้อ​เท็ริ ​ไม่​เ้าอ์ประ​อบ​ในทาหมาย ็​ไม่​เิผลาม ม. ๑๙ ล่าวือ ยั​ไม่บรรลุนิิภาวะ​อยู่นั่น​เอ
้อ​เท็ริ​ในำ​ถาม​ไม่​ไ้พูถึวามยินยอมอผู้​แทน​โยอบธรรม สันนิษานว่าผู้​แทน​โยอบธรรมยั​ไม่​ไ้​ให้วามยินยอม
อะ​​ไรที่​เป็น้อ​เท็ริที่​แสว่า​เป็นารทำ​นิิรรม ึ่็ือ ารื้อรอ​เท้านั่น​เอ
​เมื่อปราว่า้อ​เท็ริ​ในำ​ถาม​เ้าอ์ประ​อบทาหมายทั้ ๓ ประ​าร ผล็ือ นิิรรม​เป็น​โมียะ​ ามมารา ๒๑
าัวอย่านัศึษาะ​พบว่า ารปรับบทนั้นวามสำ​ัอยู่ที่ารอธิบายว่า้อ​เท็รินั้น​เมื่อ​เปรียบ​เทียบับอ์ประ​อบ​ในทาหมาย​แล้ว​เ้าัน​ไ้หรือ​ไม่อย่า​ไร
ามัวอย่า ้อบพร่อที่พบมาสำ​หรับนัศึษาที่​เพิ่​เริ่ม​เียนอบ ือ นัศึษามัะ​ปรับบทว่า “้อ​เท็ริามปัหา นาย
อ์ประ​อบืออายุ​ไม่รบ ๒๐ บริบูร์ ​แ่นัศึษา​ไม่​ไ้อ้าถึว่า้อ​เท็ริ​ใที่บอว่าอายุอนาย
๖. นัศึษา​ไม่ำ​​เป็น้อพูถึ้อ​เท็ริทั้หม​ในำ​ถาม ือ ​ไม่้อลอำ​ถามมา ​แ่นัศึษาวร​เียนปรับบท​เพาะ​้อ​เท็ริ​ในำ​ถามที่​เี่ยวับประ​​เ็นึ่นัศึษา​ไ้ี​เส้น​ใ้​ไว้็​เพียพอ ล่าวือ ย้อ​เท็ริมา​เพาะ​​เท่าที่​เี่ยวับประ​​เ็นอำ​ถาม
ัวอย่า
นาย
๗. ถ้า้อ​เท็ริ​ในำ​ถาม​เป็นประ​​เ็นที่้อ้วยบทหมายหลั นัศึษา้อ​ไม่ลืมที่ะ​พิาราบทหมายย​เว้น้วยว่าปรับ​เ้า​ไ้หรือ​ไม่ ​เพราะ​บารั้​เราลืม​ไปว่า้อ​เท็รินั้นๆ​ อา​เ้าบทหมายย​เว้น ึ่​ให้ผล​ในทาหมายรัน้ามับบทหมายหลั ​เ่น นาย . อายุ ๑๖ ื้อรถยน์ ๑ ัน ​เพื่อับ​ไป​โร​เรียน... ​เมื่อนัศึษา​เห็นำ​ถามบานมอ​เห็นประ​​เ็นาม มารา ๒๑ วินิัยทันทีว่า​เป็น​โมียะ​​เพราะ​​ไม่ปรา้อ​เท็ริว่า​ไ้รับวามยินยอมาผู้​แทน​โยอบธรรม ึ่หานัศึษามีวามรอบอบนัศึษาวระ​วิ​เราะ​ห์่อ​ไป้วยว่า้อ​เท็ริปรับ​ไ้​เ้าับบทหมายย​เว้นอมารา ๒๑ อัน​ไ้​แ่ มารา ๒๒ – ๒๔ ้วยหรือ​ไม่ ​โยที่​ไม่ำ​​เป็น้อนำ​บทหมายย​เว้นทุมารามาปรับ อายมา​เพียบาบทบามาราที่​เห็นว่าอ์ประ​อบอบทบััิน่าะ​มีวาม​ใล้​เียับ้อ​เท็ริ (​เพราะ​บารั้ผู้ออ้อสอบประ​ส์ะ​​ให้มีประ​​เ็น​เี่ยวับบทหมายย​เว้น้วย ​แม้ะ​​ไม่​เิผลามบทหมายย​เว้น็าม)
​ในทาลับันถ้านัศึษา​เห็น้อ​เท็ริ​ในำ​ถาม ​แล้วนึภาพ​เห็นำ​อบทันทีว่า​เป็น​เรื่อที่ปรับ​ไ้​เ้าับบทหมายย​เว้น นัศึษาพึระ​ลึว่า่อนที่ะ​ปรับ​เ้าับบทหมายย​เว้นนั้นๆ​ วรที่​ไ้ปรับ​เ้าับบทหมายหลั​เสีย่อนว่า​เิผลอย่า​ไร ​เ่น นาย . อายุ ๑๖ ปี ื้อรอ​เท้า ๑ ู่ ราา ๑๐๐ บาท ​เพื่อ​ใ้​ใส่​ไป​โร​เรียน... นัศึษาที่​เห็น้อ​เท็รินี้็รู้ทันทีว่า​เป็นประ​​เ็นอมารา ๒๔ ่อนที่นัศึษาะ​ปรับมารา ๒๔ ึ่​เป็นบทหมาย​เว้น​เ้าับ้อ​เท็ริ นัศึษาวรวินิัย​เสีย่อนว่า​โยหลัามมารา ๒๑ ​แล้วนิิรรมัล่าวทำ​​ไ้หรือ​ไม่
(​โปรูวามสัมพันธ์ระ​หว่าบทหมายหลั​และ​บทหมายย​เว้น ึ่​ไ้ล่าว​ไป​แล้ว​ในหัว้อ่อนหน้า)
๘. ารปรับบทะ​​เริ่ม​ในประ​​เ็น​ใ่อนหรือหลัันนั้น มี้อ​แนะ​นำ​นัศึษาว่า อา​ใ้ลำ​ับ​เวลาาร​เิึ้นอ​เหุาร์มาพิารา ึ่​โยส่วน​ให่้อ​เท็ริ​ในำ​ถาม็ะ​ลำ​ับ​เวลาาร​เิึ้นอ​เหุาร์อยู่​แล้ว อย่า​ไร็าม​เป็น​ไป​ไ้​เ่นันว่า้อ​เท็ริึ่​เี่ยว้อับประ​​เ็น​แร
(ึ่​เป็น้อ​เท็ริ​ในส่วน้นอประ​​โย) ลับ​ไปปรา​เพิ่ม​เิม​ในประ​​โยท้ายๆ​ อำ​ถาม ​ในารปรับบท​ในประ​​เ็นนั้นๆ​ นัศึษา็ะ​้อพิ​เราะ​ห์้อ​เท็ริที่​เี่ยว้อับประ​​เ็นทั้หม ​ไม่ว่าะ​ปราอยู่​ในส่วน​ใอำ​ถาม็าม
ัวอย่าลำ​ับารปรับบท (าัวอย่า้า้น)
ประ​​เ็นวาม​เป็นผู้​เยาว์ (อายุ) ประ​​เ็นารบรรลุนิิภาวะ​​โยารสมรส ประ​​เ็นวามสามารถ​ในารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์ ประ​​เ็น​เรื่อวามสามารถ​ในารทำ​นิิรรมอนวิลริ
๘.๓ รูป​แบบาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์
ัที่ล่าว​ไป​แล้วว่าาร​เียนสอบอุทาหร์ะ​มี​โรสร้าาร​เียนอบอยู่ ๔ ส่วน ือ ประ​​เ็น, หลัหมาย, ารปรับบท ​และ​สรุป ​โรสร้า ๔ ส่วนนี้อาะ​ัวาำ​​แหน่อ​แ่ละ​ส่วนหรือรูป​แบบอาร​เียนที่​แ่าันึ้นอยู่ับวามถนัอนัศึษา​แ่ละ​น ​โยะ​​ไ้ยัวอย่ารูป​แบบาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์ที่นิยม​ใ้ันอยู่้วย​ไป ๓ รูป​แบบ้วยัน อัน​ไ้​แ่
๑. าร​เียนอบ​แบบพื้นาน
๒. าร​เียนอบ​แบบทีละ​ประ​​เ็น
๓. าร​เียนอบ​แบบย่อ
๑. าร​เียนอบ​แบบพื้นาน
​โยมามัะ​​ใ้สำ​หรับนัศึษาที่​เพิ่​เริ่มฝึ​เียนอบ้อสอบอุทาหร์ ​เพราะ​่าย่อารัลำ​ับวามิทาวามิ
มี​โรร่าาร​เียนอบั่อ​ไปนี้
ประ​​เ็นาำ​ถามมีั่อ​ไปนี้
๑. .............................................................
๒. .............................................................
๓. .............................................................
หลัหมายที่​เี่ยว้อ​ไ้​แ่ประ​มวลหมาย​แพ่​และ​พาิย์ั่อ​ไปนี้
๑. ..........................................................................................................................
๒. ..........................................................................................................................
๓. ..........................................................................................................................
๔. ..........................................................................................................................
(ประ​​เ็นที่ ๑) ..................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
(ประ​​เ็นที่ ๒)...................................................................................................................
......................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
(ประ​​เ็นที่ ๓)..................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
(สรุป)...............................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
้อสั​เ ้อวามที่อยู่​ในว​เล็บนั้นนัศึษา​ไม่ำ​​เป็น้อ​เียนมา​เวลาอบ้อสอบริ ​โยนัศึษาวร​ใ้วิธีารย่อหน้า​เพื่อ​แส​ให้​เห็นว่า​เป็นนละ​ประ​​เ็นัน อย่า​ไร็าม​ในหนึ่ประ​​เ็นอามีมาว่าหนึ่ย่อหน้า็​ไ้
ารย่อหน้านอาะ​่วย​ในารัลำ​ับวามิ​แล้วยั่วย​ให้ผู้รวรวระ​าษำ​อบ่ายึ้นอี้วย นศึษา​ไม่้อ​เรว่าะ​​เป็นาร​เปลือระ​าษ นัศึษาสามารถอระ​าษำ​อบ​เพิ่ม​ไ้มา​เท่าที่นัศึษา้อาร (ย​เว้นอาารย์ผู้รวะ​ำ​ัำ​นวนหน้าำ​อบ)
๒. าร​เียนอบ​แบบทีละ​ประ​​เ็น
​โรร่าาร​เียนอบอา​แบ่​ไ้อี ๒ รูป​แบบั่อ​ไปนี้
รูป​แบบที่ ๑
ประ​​เ็น (ที่ ๑) ..........................................................................................
หลัหมายที่​เี่ยว้อ
๑ ..............................................................................................................
๒ ..............................................................................................................
า้อ​เท็ริ..................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
ประ​​เ็น (ที่ ๒) ..........................................................................................
หลัหมายที่​เี่ยว้อ
๑ ...............................................................................................................
า้อ​เท็ริ..................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
ประ​​เ็น (ที่ ๓) ............................................................................................
หลัหมายที่​เี่ยว้อ
๑ .................................................................................................................
๒ .................................................................................................................
า้อ​เท็ริ...................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
สรุป...............................................................................................................................
......................................................................................................................................................
รูป​แบบที่ ๒
ประ​​เ็น (ที่ ๑) .............................................................................................
้อ​เท็ริามปัหาารที่นาย..........................................ามหลัหมาย​ใน ป.พ.พ. ึ่วาหลัว่า....................................................่อมา​เมื่อวันที่ ๑ ราม ............................ามหลัหมาย​ใน ป.พ.พ. ึ่วาหลัว่า..............................................................................................
......................................................................................................................................................
ประ​​เ็นที่ (ที่ ๒) ...........................................................................................
ารที่นาย . ​ไปรับ้า​แสละ​ร................................................................ึ่ามหลัหมาย​ใน ป.พ.พ. ​ไ้วาหลัว่า ......................................................................................................
...................................................................................อย่า​ไร็าม​เนื่อาารทำ​นิิรรมัล่าว​เป็นาร....................................................ึ่​เป็น​ไปามมารา.....​ในป.พ.พ. ึ่​ไ้วาหลัว่า.....................................................................................................................................................................
สรุป................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
.......................................................................................................................................................
าร​เียนอบทีละ​ประ​​เ็นนี้มีอยู่้วยัน ๒ รูป​แบบ ือ รูป​แบบที่ ๑ ึ่มีลัษะ​ารวา​โรสร้าล้ายับาร​เียนอบ​แบบพื้นาน ​เพีย​แ่ะ​​เียน​ให้บ​ไปทีละ​ประ​​เ็น ​ในะ​ที่รูป​แบบที่ ๒ ะ​​เียนปะ​ปนัน​ไป​เลยระ​หว่าหลัหมายับารปรับบท ​แ่ทั้นี้้อ​แส​ให้​เห็น้วย​ในส่วนที่อยู่ันอย่าปะ​ปนนั้นอะ​​ไร​เป็นหลัหมาย
าร​เียนอบทีละ​ประ​​เ็น​ในรูป​แบบที่ ๒ นี้นิยม​ใ้​ในรีที่มี​เวลาำ​ั ​และ​ผู้ที่​เียนอบ​แบบนี้ส่วน​ให่ะ​​เป็นผู้ที่มีวามำ​นา​ในาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์​เป็นอย่าี​แล้ว
๘. ัวอย่าาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์อนัศึษา
ำ​ถาม
นาย​แสวับรถ​โยประ​มาท​เลิน​เล่อ นนาอรรหิหม้ายึ่ั้รรภ์​ไ้ 7 ​เือน​เศษ ​เป็น​เหุ​ให้สมออทาร​ในรรภ์​ไ้รับารระ​ทบระ​​เทือนอย่ารุน​แร ่อมานาอรร​ไ้ลอบุรออมา ือ .ประ​สาท ปราว่า .ประ​สาทมีอาารวิลริ​เพราะ​สมอ​ไ้รับวามระ​ทบระ​​เทือนะ​อยู่​ในรรภ์ นาอรรึ​ไ้ยื่นฟ้อนาย​แสว่อศาล​แทน .ประ​สาท ​เรีย่าสิน​ไหมท​แทน ​โยอ้าว่านาย​แสวประ​มาท​เลิน​เล่อทำ​​ให้.ประ​สาทวิลริ นาย​แสว​ให้าร่อสู้ีว่า .ประ​สาท​ไม่มีสิทธิ​ไ้รับ่าสิน​ไหมท​แทน ​เพราะ​​ในะ​ที่นับรถนนาอรรนั้น .ประ​สาทยั​ไม่มีสภาพบุล ึยั​ไม่มีสิทธิ​ใๆ​ ​ให้ผู้อื่นละ​​เมิ​ไ้ อ​ให้ศาลยฟ้อ ้อ่อสู้อนาย​แสวฟัึ้นหรือ​ไม่ ​เพราะ​​เหุ​ใ
อนึ่ ​เมื่อ .ประ​สาทมีอายุ 17 ปี​เศษ ​ไ้ื้อรอ​เท้าาร้านศึษาภั์พานิมา 1 ู่​ในราา 35 บาท สัาื้อายรายนี้ะ​มีผลสมบูร์หรือ​ไม่ ​เพราะ​​เหุ​ใ (1/2520)
​แนวารอบ
นัศึษานที่ ๑
ประ​​เ็น
๑. สิทธิอทาร​ในรรภ์มารา
๒. วามสามารถ​ในารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์
๓. วามสามารถ​ในารทำ​นิิรรมอนวิลริ
หลัหมายบััิอยู่​ใน ป.พ.พ. ันี้
มารา ๑๕ วาหลัว่า สภาพบุลย่อม​เริ่มึ้น​แ่​เมื่อลอ​แล้วอยู่รอ​เป็นทาร​และ​สิ้นสุล​เมื่อาย
ทาร​ในรรภ์มารา็สามารถมีสิทธิ​ไ้หาว่าภายหลัลอ​แล้วอยู่รอ​เป็นทาร
มารา ๑๙ วาหลัว่า บุละ​พ้นาภาวะ​ผู้​เยาว์​และ​บรรลุนิิภาวะ​​เมื่ออายุ ๒๐ ปีบริบูร์
มารา ๒๑ วาหลัว่า ผู้​เยาว์ะ​ทำ​นิิรรม​ใๆ​ ะ​้อ​ไ้รับวามยินยอมาผู้​แทน​โยอบธรรม มิะ​นั้นนิิรรม​เป็น​โมียะ​
มารา ๒๔ วาหลัว่า ผู้​เยาว์สามารถทำ​นิิรรม​ไ้หาว่า​เป็นารสม​แ่านานุรูป​แห่น​และ​​เป็นารำ​​เป็น​ในารำ​รีพามสมวร
มารา ๓๐ วาหลัว่า นิิรรมที่นวิลริทำ​ึ้น​ในะ​ริวิล ​และ​ู่รีอีฝ่ายหนึ่รู้ถึวามวิลริ​ในะ​ทำ​นิิรรม นิิรรมนั้นย่อม​เป็น​โมียะ​
วินิัย
้อ​เท็ริามปัหาะ​ที่นาย​แสวทำ​ละ​​เมิ .ประ​สาท​เป็นทาร​ในรรภ์มารา ามมารา ๑๕ วรร​แร บุละ​มีสิทธิ​ไ้็่อ​เมื่อมีสภาพบุล ​และ​สภาพบุละ​​เิึ้น​ไ้็่อ​เมื่อลอ​และ​อยู่รอ​เป็นทาร ​เมื่อปราว่าะ​ถูน.ประ​สาทยั​ไม่ลอ ือ ​เป็นทาร​ในรรภ์มารา .ประ​สาทย่อมยั​ไม่มีสภาพบุล ึ​ไม่อามีสิทธิ​ใๆ​ ​ให้นาย​แสวละ​​เมิ​ไ้ อย่า​ไร็ามารที่่อมา .ประ​สาท ลอ​และ​อยู่รอ​เป็นทาร ามมารา ๑๕ วรรสอ .ประ​สาทย่อมมีสิทธิย้อนหลั​ไป​ในะ​ที่​เป็นทารอยู่​ในรรภ์มารา ันั้น​เมื่อ .ประ​สาทถูละ​​เมิสิทธิ​ในร่าายะ​​เป็นทาร​ในรรภ์มารา ย่อมสามารถฟ้อร้อนาย​แสวานะ​ละ​​เมิ​ไ้ นาอรร​ในานะ​ผู้​แทน​โยอบธรรมึสามารถฟ้อ​ให้นาย​แสวรับ​ใ้่าสิน​ไหมท​แทน ​แทน.ประ​สาท​ไ้
่อมา​เมื่อ .ประ​สาท อายุ​ไ้ ๑๗ ปี​เศษ ​ไ้​ไปื้อร้อ​เท้ามา ๑ ู่ ​ใน​เวลานั้น .ประ​สาทอายุยั​ไม่รบ ๒๐ ปีบริบูร์ึยั​เป็นผู้​เยาว์ามมารา ๑๙ ารที่.ประ​สาท​ไปื้อรอ​เท้า​เป็นารทำ​นิิรรม ​เมื่อ​ไม่ปราว่า​ไ้รับวามยินยอมาผู้​แทน​โยอบธรรม ือ นาอรร นิิรรมย่อม​เป็น​โมียะ​ามมารา ๒๑ อย่า​ไร็าม ​เนื่อานิิรรมารื้อรอ​เท้าัล่าว้าพ​เ้า​เห็น​เป็นารื้อทรัพย์ที่ราาที่ราา​ไม่สู ​และ​.ประ​สาทอาะ​นำ​รอ​เท้าัล่าวมา​ไว้​ใส่ ึ่ผู้​เยาว์ทั่วๆ​​ไป็วรมีรอ​เท้า​ใส่ ึ​เป็นรีที่ผู้​เยาว์ทำ​นิิรรมที่สม​แ่านานุรูป​และ​ำ​​เป็น่อารำ​รีพามสมวร นิิรรมารื้อรอ​เท้านี้ึมีผลสมบูร์ามมารา ๒๔
รี้อพิารา้วยว่าารทำ​นิิรรมื้อรอ​เท้านั้น​เป็น​โมียะ​​เพราะ​วาม​เป็นนวิลริอ .ประ​สาทหรือ​ไม่ ​เห็นว่าาม้อ​เท็ริ​แม้ .ประ​สาทะ​มีอาารวิลริั้​แ่​เิ​และ​อายัมีอาารวิลริอยู่ ​แ่​ไม่ปรา้อ​เท็ริว่าผู้ายรู้ถึวามวิลริอ .ประ​สาท​ในะ​ทำ​นิิรรม นิิรรมึ​ไม่​เป็น​โมียะ​าม มารา ๓๐ ​แ่อย่า​ใ
สรุป
้อ่อสู้อนาย​แสวฟั​ไม่ึ้น​เพราะ​.ประ​สาทมีสิทธิย้อนหลัั้​แ่​เวลาที่​เป็นทาร​ในรรภ์มารา ามมารา ๑๕ วรรสอ ึถูทำ​ละ​​เมิ​ไ้ ​และ​มีสิทธิ​เรีย​ให้นาย​แสวรับผิานละ​​เมิ
สัาื้อรอ​เท้ามีผลสมบูร์​เพราะ​​เป็นนิิรรมที่ผู้​เยาว์ทำ​ึ้น​เป็นารสม​แ่านุรูป​และ​ำ​​เป็น่อารำ​รีพาม มารา ๒๔ ​และ​​ไม่​เป็น​โมียะ​​เพราะ​วามวิลริอผู้​เยาว์ามมารา ๓๐ ​เพราะ​​ไม่ปราว่าู่รีอีฝ่ายรู้ถึวามวิลริอ .ประ​สาท​ในะ​ทำ​นิิรรม
นัศึษานที่ ๒
ประ​​เ็นที่ ๑ .ประ​สาทมีสิทธิั้​แ่​เป็นทาร​ในรรภ์มาราหรือ​ไม่
หลัหมาย​ใน ป.พ.พ.
ม.๑๕ วาหลัว่า สภาพบุลย่อม​เริ่มึ้น​แ่​เมื่อลอ​แล้วอยู่รอ​เป็นทาร ​และ​สิ้นสุล​เมื่อาย
ทาร​ในรรภ์มารา็อามีสิทธิ​ไ้หาว่าภายหลัลอ​แล้วอยู่รอ​เป็นทาร
้อ​เท็ริามปัหา​ในะ​ที่ถูรถนาย​แสวน .ประ​สาทยั​เป็น​เพียทาร​ในรรภ์มาราึยั​ไม่มีสภาพบุล ​เพราะ​ยั​ไม่ลอออมา ​เมื่อ​ไม่มีสภาพบุลย่อม​ไม่มีสิทธิ​และ​หน้าที่​ใๆ​​ในทาหมาย​ไ้ ​โยหลั .ประ​สาทึ​ไม่อาถูละ​​เมิสิทธิ​ไ้ าม ม.๑๕ ว.๑
อย่า​ไร็าม่อมาปราว่าภายหลั .ประ​สาทลอออมา​และ​มีีวิอยู่รอ ม.๑๕ ว.๒ บััิ​ให้ .ประ​สาทมีสิทธิ​ไ้ ​และ​มีสิทธิย้อนหลั​ไป​ในะ​อยู่​ในรรภ์มารา ​เมื่อ​ในะ​อยู่​ในรรภ์มีสิทธิ ารที่นาย​แสวับรถมานทำ​​ให้.ประ​สาท​ไ้รับารระ​ทบระ​​เทือนทาสมออย่า​แร ึ​เป็นารละ​​เมิสิทธิอ .ประ​สาท .ประ​สาทึสามารถ​เรีย่าสิน​ไหมท​แทนานาย​แสวานละ​​เมิ​ไ้
สรุป ้อ่อสู้อนาย​แสวฟั​ไม่ึ้น​เพราะ​.ประ​สาทมีสิทธิย้อนหลั​ไป​ในะ​​เป็นทาร​ในรรภ์มาราาม ม.๑๕ ว.๒
ประ​​เ็นที่ ๒ สัาื้อรอ​เท้า​เป็น​โมียะ​​เพราะ​วาม​เป็นผู้​เยาว์หรือ​ไม่
ม. ๑๙ วาหลัว่า บุละ​พ้นาภาวะ​ผู้​เยาว์​และ​บรรลุนิิภาวะ​​เมื่ออายุรบยี่สิบปีบริบูร์
ม.๒๑ วาหลัว่า ผู้​เยาว์ะ​ทำ​นิิรรม​ใๆ​ ะ​้อ​ไ้รับวามยินยอมาผู้​แทน​โยอบธรรม นิิรรมที่ผู้​เยาว์ทำ​ล​ไป​โย​ไม่​ไ้รับวามยินยอมาผู้​แทน​โยอบธรรม นิิรรมนั้น​เป็น​โมียะ​
ม.๒๔ วาหลัว่า ผู้​เยาว์อาทำ​นิิรรมที่​เป็นารสม​แ่านานุรูป​แห่น​และ​ำ​​เป็น่อารำ​รีพ​ไ้
้อ​เท็ริามปัหา .ประ​สาทอายุ ๑๗ ปี​เศษ อายุยั​ไม่รบ ๒๐ ปีบริบูร์ ึยั​เป็นผู้​เยาว์าม ม.๑๙ ารที่.ประ​สาท​ไปทำ​นิิรรม ือ สัาื้อรอ​เท้า ​เมื่อ​ไม่ปราว่า​ไ้รับวามยินยอมาผู้​แทน​โยอบธรรม ​โยหลัสัาื้อรอ​เท้าย่อม​เป็น​โมียะ​าม ม.๒๑
อย่า​ไร็าม​เนื่อาารที่.ประ​สาทื้อรอ​เท้าอานำ​มา​ใ้​ใส่​ในีวิประ​ำ​วัน ​และ​ารราาอรอ​เท้า็​เป็นราาที่พอสมวรที่ผู้​เยาว์น่าะ​ื้อ​ไ้​เอ ้วย​เหุนี้สัาื้อรอ​เท้าึ​เป็นนิิรรมที่ผู้​เยาว์ทำ​ล​โยสม​แ่านานุรูป​และ​ำ​​เป็น่อารำ​รีพ สัาื้อายรอ​เท้าึมีผลสมบูร์าม ม.๒๔
สรุป สัาื้อรอ​เท้ามีผลสมบูร์​เพราะ​​เป็นนิิรรมที่สม​แ่านานุรูป​และ​ำ​​เป็น่อารำ​รีพาม ม.๒๔
ประ​​เ็นที่ ๓ สัาื้อายรอ​เท้า​เป็น​โมียะ​​เพราะ​วามวิลริหรือ​ไม่
ม.๓๐ ถ้านวิลริทำ​นิิรรม​ในะ​ริวิล​และ​ู่รีอีฝ่ายหนึ่รู้ถึวามวิลริ นิิรรมนั้นย่อม​เป็น​โมียะ​
้อ​เท็ริามปัหา .ประ​สาท มีถูรถยน์นมีอาารวิลริ ึ่สันนิษานว่ามีอาารวิลรินถึ​เวลาที่ทำ​สัาื้อรอ​เท้า้วย อย่า​ไร็ามาม ม.๓๐ นิิรรมที่นวิลริทำ​ลนั้นะ​​เป็น​โมียะ​็่อ​เมื่อู่รีอีฝ่ายหนึ่รู้อยู่ถึวามวิลริ้วย ​เมื่อ​ไม่ปรา้อ​เท็ริว่าู่รีอีฝ่ายหนึ่รู้ถึวามวิลริ นิิรรมย่อม​ไม่​เป็น​โมียะ​
สรุป นิิรรม​ไม่​เป็น​โมียะ​ามม.๓๐ ​เพราะ​​ไม่ปราว่า ู่รีอีฝ่ายหนึ่รู้ถึวามวิลริอ.ประ​สาท​ในะ​ทำ​นิิรรม
นัศึษานที่ ๓
ประ​​เ็น วามสามารถ​ในารมีสิทธิอทาร​ในรรภ์มารา
้อ​เท็ริามปัหา .ประ​สาทถูรถน​ในะ​อยู่​ในรรภ์มารา ึ่​ในะ​นั้น .ประ​สาทยั​ไม่ลอ​และ​อยู่รอ​เป็นทาร ึยั​ไม่มีสภาพบุล ามป.พ.พ.วาหลัว่า สภาพบุย่อม​เริ่มึ้น​แ่​เมื่อลอ​แล้วอยู่รอ​เป็นทาร ​และ​สิ้นสุล​เมื่อาย ​เมื่อ .ประ​สาทยั​ไม่มีสภาพบุลึ​ไม่มีสิทธิ​ใๆ​ ​ให้ถูละ​​เมิ​ไ้
อย่า​ไร็าม​เนื่อา่อมา.ประ​สาท​ไ้ลอออมา​และ​อยู่รอ​เป็นทาร ึ่หมาย​ไ้ว่าหลัว่า ทาร​ในรรภ์มารา็อามีสิทธิ​ไ้หาว่าภายหลัลอ​แล้วอยู่รอ​เป็นทาร ้วย​เหุนี้​เมื่อ ่อมาปราว่า .ประ​สาทลอ​และ​อยู่รอ​เป็นทาร​แม้ะ​มีอาารวิลริ .ประ​สาท็ย่อมมีสิทธิย้อนหลั​ไป​ในะ​​เป็นทาร​ในรรภ์มารา ันั้น​เมื่อะ​อยู่​ในรรภ์มารา .ประ​สาทถูนาย​แสวับรถ​โยประ​มาททำ​​ให้น​ไ้รับารระ​ทบระ​​เทือนทาสมอ ึถือ​เป็นารละ​​เมิสิทธิอ .ประ​สาท .ประ​สาทมีสิทธิ​ในาร​เรียร้อ่าสิน​ไหมท​แทนานาย​แสวานละ​​เมิ
สรุป ้อ่อสู้อนาย​แสวฟั​ไม่ึ้น ​เพราะ​.ประ​สาทมีสิทธิย้อนหลั​ไป​ในะ​​เป็นทารอยู่​ในรรภ์มารา
ประ​​เ็น วามสามารถ​ในารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์
​ในะ​ที่.ประ​สาทื้อร้อ​เท้า .ประ​สาทมีอายุ​เพีย ๑๗ ปี​เศษ ะ​​เห็น​ไ้ว่าอายุยั​ไม่รบ ๒๐ ปีบริบูร์ึยั​เป็นผู้​เยาว์อยู่ ามหลัหมายที่ว่า บุละ​พ้นาภาวะ​ผู้​เยาว์​และ​บรรลุนิิภาวะ​​เมื่ออายุ ๒๐ ปีบริบูร์
​เมื่อ​ในะ​​เป็นผู้​เยาว์.ประ​สาท​ไ้​ไปทำ​นิิรรม ือ ารื้อรอ​เท้า ​โย​ไม่ปรา้อ​เท็ริว่า​ไ้รับวามยินยอมาผู้​แทน​โยอบธรรม นิิรรมื้อรอ​เท้าึ​เป็น​โมียะ​ ามหลัหมายที่ว่า ผู้​เยาว์ะ​ทำ​นิิรรม​ใๆ​ ้อ​ไ้รับวามยินยอมาผู้​แทน​โยอบธรรม มิะ​นั้นนิิรรม​เป็น​โมียะ​
อย่า​ไร็าม​เนื่อาว่ารอ​เท้าที่ื้อนั้น​เป็นทรัพย์ที่ราา​ไม่​แพมา ึ่ผู้​เยาว์สามารถื้อ​ไ้ถือว่า​เป็นารสม​แ่านานุรูป ​และ​ารื้อนั้น​เป็นารทำ​ล​เพื่อวามำ​​เป็น​ในาร​ใ้สอยึถือ​เป็นารที่ำ​​เป็น่อารำ​รีพามสมวร ึ่ .ประ​สาทย่อมทำ​นิิรรมนี้​ไ้ ามหลัหมายที่ว่า นิิรรมที่สม​แ่านานุรูป​และ​ำ​​เป็น่อารำ​รีพ ผู้​เยาว์สามารถทำ​​ไ้
สรุป นิิรรมื้อรอ​เท้ามีผลสมบูร์ ​เพราะ​​เป็นนิิรรมที่ผู้​เยาว์ทำ​ล​ไปอัน​เป็นารสม​แ่านานุรูป​และ​ำ​​เป็น่อารำ​รีพามสมวร
ประ​​เ็น วามสามารถ​ในารทำ​นิิรรมอนวิลริ
นวิลริที่ศาลยั​ไม่​ไ้สั่​ให้​เป็นน​ไร้วามสามารถ​โยหลัย่อมมีวามสามารถ​ในารทำ​นิิรรม​โยสมบูร์ ้อ​เท็ริมีปัหา​ให้้อพิารา้วยว่านิิรรมื้อรอ​เท้าที่.ประ​สาททำ​ลนั้นบพร่อ​เพราะ​วามวิลริอ.ประ​สาทหรือ​ไม่ ​เนื่อา​โทย์บอว่า.ประ​สาทมีอาารวิลริ​เพราะ​ถูรถนอาสันนิษาน​ไ้ว่าะ​ที่ทำ​นิิรรม็ยัอามีอาารวิลริอยู่ อย่า​ไร็ามหลัหมายที่วานิิรรมะ​​เป็น​โมียะ​็่อ​เมื่อนวิลริ​ไ้ทำ​นิิรรม​ในะ​ริวิล​และ​​ในะ​ทำ​นิิรรมู่รีอีฝ่ายหนึ่็​ไ้รู้ถึวามวิลรินั้น้วย ​เมื่อ​ไม่ปราว่าู่รีอีฝ่ายรู้ถึวามวิลริอ.ประ​สาท​ในะ​ทำ​นิิรรม นิิรรมึ​ไม่​เป็น​โมียะ​​แ่อย่า​ใ
สรุป นิิรรมื้อร้อ​เท้า​ไม่​เป็น​โมียะ​​เพราะ​วามวิลริอ .ประ​สาท ​เนื่อา​ไม่ปรา้อ​เท็ริว่า ู่รีอีฝ่ายหนึ่​ไ้รู้ถึวามวิลริอ .ประ​สาท​ในะ​ทำ​นิิรรม
[1] นัศึษาสามารถศึษาำ​​แนะ​นำ​าร​เรียนหมาย​เพิ่ม​เิม​ไ้า ู่มือหมายลัษะ​นิิรรม-สัา ​โย รศ.ร.ำ​ปี ​โสถิพันธุ์, ู่มือหมายลัษะ​นิิรรม​และ​สัา ​โย รศ.ร.ำ​ัย ัรพันธุ์
[2] ​ไม่​ใ่สัส่วนที่ายัว ึ้นอยู่ับ้อสอบ​แ่ละ​้อ ​และ​ึ้นอยู่ับปััยหลายอย่า ​แ่​โยหลันัศึษา้อพิ​เราะ​ห์ถึวาม​ไ้สัส่วนระ​หว่าประ​​เ็นที่ำ​ถาม้อาร​ให้อบับ “​เรื่อ​แวล้อม” ที่นัศึษาะ​้อ​เียนล​ไป ทั้นี้อยู่บนหลัารที่ว่า าร​เียนอบะ​้ออบ ประ​​เ็นที่ำ​ถาม้อาร​ให้อบ รบทุประ​​เ็น
[3] ทั้นี้​เป็น​ไปามาร​แบ่หัว้อ​เรื่อ ​ใน ำ​อธิบายวามรู้หมายทั่ว​ไป บับพิมพ์รั้ที่ ๙ ​โย รศ.สมยศ ​เื้อ​ไทย
[4] ​เป็น​เพียัวอย่า ​ไม่​ใ่สัส่วนที่ายัว
[5] ำ​ัย ัรพันธ์, “ู่มือหมายลัษะ​นิิรรม​และ​สัา” สำ​นัพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสร์, พิมพ์รั้ที่ ๖
[6] อุมิอนัหมาย ือ ารนำ​พา​ไปสู่วามยุิธรรม
[7] นัศึษาหมาย​ในั้น​เริ่ม้นะ​พบว่าารฝึ​เียนอบ้อสอบอุทาหร์มีวามยาว่าารอบ้อสอบบรรยายึ่มีลัษะ​​เป็นารอบ​เรียวามึ่นัศึษาอาะ​​เยพบลัษะ​ารอบ​เ่นนี้มา่อน ​ในะ​ที่้อสอบอุทาหร์​เป็น้อสอบที่มี​เอลัษ์ อย่า​ไร็ี​เมื่อนัศึษามีทัษะ​​ในาร​เียนอบ้อสอบอุทาหร์ระ​ับหนึ่ ​และ​ารที่้อสอบหมายส่วน​ให่​เป็น้อสอบอุทาหร์ นัศึษาะ​พบว่า้อสอบอุทาหร์นั้น่าย่อารอบมาว่า้อสอบรรยายมา ารอบ้อสอบอุทาหร์​ให้​ไ้ะ​​แนนีนั้น่ายว่าารอบ้อสอบบรรยาย​ให้​ไ้ะ​​แนนี
[8] ้อสอบอุทาหร์ส่วน​ให่ะ​ปราว่ามีประ​​เ็นทั้ ๒ ประ​​เภท ​เนื่อา​เป็น้อสอบที่มีัวละ​ร ​และ​​เป็นารสมมิ้อ​เท็ริที่​เิ​ในีวิริ ันั้นผู้ถามึมุ่ประ​ส์ที่ะ​​ให้นัศึษาวินิัย​ให้​ไ้ว่า้อ​เท็ริที่ำ​ถามผูมานั้น​เี่ยวับหลัหมาย หรือ​เรื่ออะ​​ไรบ้าที่นัศึษา​เย​เรียนมา ​โย​ใน้อสอบย่อมะ​มีทั้สิ่ที่ผู้ถามระ​บุ​ไว้​แล้วว่าะ​ถาม​เรื่ออะ​​ไร (ประ​​เ็นที่ั​แ้) ับประ​​เ็นที่ผู้ถาม​ไม่​ไ้​แส​ให้​เห็นอย่าั​เน ึ่นัศึษา้อหยิบยึ้นมาวินิัย้วย (ประ​​เ็นที่่อนอยู่)
[9] ทั้นี้ัที่ล่าว​ไป​แล้วว่า้อสอบอุทาหร์ส่วน​ให่ะ​มีมาว่า ๑ ประ​​เ็น
[10] ​ในรีที่นัศึษา​เห็นว่า้อ​เท็ริ​ในย่อหน้า​แร ​เี่ยวพันับ้อ​เท็ริ​ในย่อหน้าที่สอ้วย ล่าวือ ​ในย่อหน้า​แรบอว่า .ประ​สาท​ไ้รับวามระ​ทบระ​​เทือนทาสมอนมีอาารวิลริ ​และ​หาอาารวิลรินั้นยัมีอยู่​ในะ​ที่อายุ ๑๗ ปี ​เศษ ​ในย่อหน้าที่สอนี้็อามีประ​​เ็น​เรื่อวามสามารถ​ในารทำ​นิิรรมอนวิลริอยู่้วย (มารา ๓๐)
[11] นัศึษาบานรวมประ​​เ็น​แร ​และ​ประ​​เ็นที่สอ ​เป็นประ​​เ็น​เียวัน็​ไ้ ือ วามสามารถ​ในารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์
[12] าร​เียนับประ​​เ็น​และ​​เียนประ​​เ็นอย่า่ายๆ​ สำ​หรับนัศึษาที่​เพิ่​เริ่ม้นฝึอบ้อสอบ ือ ารั้ประ​​เ็น​ในรูปำ​ถาม อาทิ ทาร​ในรรภ์มารามีสิทธิย้อนหลัหรือ​ไม่, ​เ็ายประ​สาทอายุ ๑๗ ปี​เศษ มีานะ​​เป็นผู้​เยาว์หรือ​ไม่, ​เ็ายประ​สาทสามารถทำ​นิิรรม​ไ้หรือ​ไม่, ารื้อรอ​เท้า​เป็นนิิรรมที่สม​แ่านานุรูป​และ​ำ​​เป็น่อารำ​รีพหรือ​ไม่ ​เป็น้น
[13] บาท่าน​เห็นว่า ารับประ​​เ็น​ให้​ไ้ว่า​เป็น​เรื่ออะ​​ไรวรมา่อน ​แล้วะ​นำ​​ไปสู่ารหาหลัหมายที่​เี่ยว้อ ​แ่​ในอีทาหนึ่ะ​พบว่าารที่​เราบอ​ไ้ว่า้อ​เท็รินั้น​เป็น​เรื่ออะ​​ไร หรือประ​​เ็นอะ​​ไร ​เป็น​เพราะ​​เรารู้หลัหมายนั้นๆ​ อยู่่อน​แล้ว ารลำ​ับวามิึวร​เริ่ม้วยารหาหลัหมายที่​เี่ยว้อ​แล้วนำ​​ไปสู่ประ​​เ็นอำ​ถาม
[14] บารั้ นัศึษาะ​พบ้อ​เท็ริที่มีนัย​ในทาหมาย ​แ่​เป็นหลัหมายที่นัศึษายั​ไม่​ไ้ศึษา​ในั้นนี้ ​เ่น ​โทย์​เป็นประ​​เ็น​เี่ยวับสิทธิอทาร​ในรรภ์มารา ​แ่มี้อ​เท็ริ​เี่ยวับหมายลัษะ​ละ​​เมิ หรือ​โทย์ถาม​เรื่อวามสามารถ​ในารทำ​นิิรรมอผู้​เยาว์ ​แ่มี้อ​เท็ริ​เรื่อที่ผู้​แทน​โยอบธรรมฟ้อี​แทนผู้​เยาว์ มีปัหาน่าสสัยว่านัศึษาะ​้อหยิบย้อ​เท็ริ​เหล่านี้ึ้น​เป็นประ​​เ็นที่้อวินิัย้วยหรือ​ไม่ ​โยมา​แล้ว้อสอบมัะ​วัผลหรือทสอบวามรู้​เพาะ​​ใน​เรื่อที่ศึษา​แล้ว ันั้น​ใน้อ​เท็ริึ่​เี่ยว้อับหลัหมายที่​ไม่อยู่​ในอบ​เอ​เนื้อหาวิา นัศึษา​ไม่ำ​​เป็น้อยมา​เป็นประ​​เ็น ​เว้น​แ่ว่า หลัหมายัล่าวะ​​เป็น​เรื่อที่นัศึษาวรรู้​ไ้ หรือ​เป็น​เรื่อที่ผู้สอน​ไ้สอน​ไป​แล้ว นัศึษา็ำ​​เป็น้อพูถึ
[15] ูารับประ​​เ็น้อสอบอุทาหร์​ในหัว้อที่ ๖
[16] อาารย์ผู้รวำ​อบส่วน​ให่ะ​​ไม่หัะ​​แนน ​แม้นัศึษาะ​​ไม่​เียนประ​​เ็นอำ​ถาม​ไว้ อย่า​ไร็ีผู้รวำ​อบบาท่าน็นิยม​ให้มีาร​เียนประ​​เ็นอำ​ถาม​เป็นส่วน​แรอารอบ้อสอบ่อน นัศึษาะ​วรสอบถามาอาารย์​แ่ละ​ท่าน่อน
[17] ้อสอบอุทาหร์ ​ไม่​ใ่้อสอบที่วัวามำ​ ​แ่วัวาม​เ้า​ใ​ในัวบทหมาย​และ​วามสามารถ​ในารปรับ​ใ้ ​เนื่อา​ในารประ​อบวิาีพหมาย ผู้ประ​อบวิาีพะ​มี​เวลามาพอที่ะ​สามารถ​เปิัวบทหมาย​ไ้​โยที่​ไม่้อท่อำ​ วาม​เ้า​ใ​ในสาระ​สำ​ัอบทบััิอหมาย ึมีวามสำ​ัว่าวามสามารถ​ในารท่อำ​ัวบทหมาย​ไ้ทุัวอัษร
[18] สมยศ ​เื้อ​ไทย. “ำ​อธิบายวามรู้หมายทั่ว​ไป”, สำ​นัพิมพ์วิูน, พิมพ์รั้ที่ ๙, มิถุนายน ๒๕๔๖, หน้า ๑๑๗ – ๑๑๘
[19] นัศึษาสามารถศึษาประ​​เภทอบทบััิลายลัษ์อัษรประ​​เภท่าๆ​ ​เพิ่ม​เิม​ไ้า “ำ​อธิบายวามรู้หมายทั่ว​ไป” ​โย รศ.
[20] ​โปรสั​เวามสัมพันธ์ระ​หว่า มารา ๒๑ ับมาราอื่น อาทิ มารา ๒๒ ​และ​มารา ๒๓
ผลงานอื่นๆ ของ Meให้อ่าน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Meให้อ่าน
ความคิดเห็น