คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ::Intro::
NYC
การถูกปลุกให้ตื่นในตอนเช้าด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆของกาแฟ บวกกับบรรยากาศดีๆยามเช้าบนตึกสูงกลางมหานครนิวยอร์ค มองดูความวุ่นวายบนท้องถนนที่ริมระเบียงห้องพร้อมกับจิบกาแฟอุ่นๆเคียงข้างคนที่รักสุดหัวใจ ดูจะเป็นเช้าที่น่าอิจฉาที่สุดของอิมแจบอม แต่..
มัน!!!!!!!!!!!!!!
ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จริง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เพราะในทุกๆเช้าถ้าไม่ถูกปลุกด้วยแรงกระแทกบนศีรษะจากสรรพสิ่งต่างๆไม่ว่าจะเป็นหนังสือ โทรศัพท์ กระเป๋า หรือแม้กระทั่งตะหลิ่ว จาน ช้อม ส้อม ไม่เว้นแม้แต่แก้วกาแฟ(ที่ถึงจะยังไม่มีกาแฟก็เถอะ) หรือถ้าไม่ใช่ของพวกนั้นก็จะเป็น
“เจบี”
“...”
“บี”
“...”
“บี”
“...”
“ไอ้เหี้ยบี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แหกขี้ตาตื่นได้แล้วจะนอนหาพระแสงวิมานอะไรนักหนา งานการไม่ต้องทำรึไง ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย รู้แล้วๆจะอะไรกันนักกันหนาวะ!!!!!!!!!!!!!”
“มึงว่าไงนะ???
“เอ่ออออ บี๋แค่บอกว่าโอ๊ยยยยยยยยเช้านี้มันสดชื่นจังเลยนะจ๊ะเนียร์จ๋า”
“มึงอย่ามามัวเพ้อฝันได้มั้ย แหกตาดูสินี่กี่โมงแล้ว เช้านี้มึงมีประชุม9โมง 7โมงครึ่งเพิ่งจะตื่นไหนจะอาบน้ำแต่งตัว ไหนจะนั่งจิบกาแฟ ไหนรถจะติดอีก ทำไมต้องให้ปลุกมันทุกวัน หัดตื่นเองนี่ตายมั้ย??? แล้วจะมายืนหาเชี่ยอะไรอีกรีบไปอาบน้ำสิ รอพ่อมาตัดริบบิ้นหรอห๊ะ?????”
TBC
ขอบคุณที่หลงเข้ามานะคะ อินโทรเบาๆก่อนเนอะ
น้อมรับทุกคำติชมนะคะ วางมือมานานแล้วเหมือนกัน แหะๆ
สกรีมกันเถอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ติชมทางนี้เลยยยยยย #ฟิคอีแก่ของบี๋
ความคิดเห็น