คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #95 : เรื่อง กลรักเจ้าตัวน้อย ตอนที่ 28
ยองแจที่ออกจากห้องมาด้วยอารมณ์ที่กำลังโกรธจัดเดินไปขึ้นลิฟต์เพื่อไปจัดการหมอเยรินส่วนแบมแบมที่วิ่งตามพี่ชายออกมาด้วยก็ถามพี่ชายอย่างร้อนใจ
“ พี่ยองแจ พี่จะไปไหนครับ ” แบมแบมเอ่ยถามพี่ชายด้วยความร้อนใจในอารมณ์ของพี่ชาย
“ พี่จะไปจัดการ ยายคุณหมอไร้จรรยาบรรณคนนั้นที่ทำให้อึนบีต้องเสียใจขนาดนี้ ” ยองแจที่กำลังโมโหมากบอกน้อง
“ ใจเย็นๆ นะครับพี่ยองแจ ผู้หญิงแบบนั้นพี่ยองแจอย่าไปยุ่งเลยครับเดี๋ยวเธอก็จะไปจากที่นี่แล้ว ” แบมแบมพูดให้พี่ชายตัวเองให้ใจเย็นลง
“ ไม่ได้หรอกแบมแบม ผู้หญิงคนนั้นต้องได้รับการสั่งสอนบ้างว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่มันต่ำทรามขนาดไหน ” ยองแจหันมาพูดกับแบมแบมอย่างจริงจัง
“ แบมแบมก็โมโหเธอมากเหมือนกันครับพี่ยองแจ แต่ที่แบมแบมห้ามพี่เพราะเป็นห่วงพี่กับหลานในท้องนะครับ ” แบมแบมบอกเหตุผลกับยองแจ
“ แบมแบมไม่ต้องห่วงพี่รู้ว่าพี่กำลังทำอะไรอยู่ ” ยองแจบอกกับน้องก่อนจะเงียบไป แบมแบมที่ห้ามพี่ชายไม่ได้ได้แต่วิตก
เมื่อมาถึงชั้นหนึ่งของโรงพยาบาล ยองแจกับแบมแบมเดินมาถามพวกพยาบาลว่าหมอเยรินอยู่ที่ไหน พอดีกับที่หมอเยรินเดินมาทางพวกแบมแบมพอดี
“ คุณหมอเยรินอยู่นั้นค่ะ ” พยาบาลที่เห็นหมอเยรินจึงชี้ให้ยองแจดู
“ คนนั้นใช่มั้ย ” ยองแจถถามพยาบาลอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ ค่ะ คนนั้นแหละค่ะคุณหมอเยริน ” พยาบาลคนเดิมย้ำกับยองแจ ยองแจขอบคุณพยาบาลคนนั้นก่อนจะเดินไปหาเป้าหมาย แต่ก็ถูกดึงแขนเอาไว้
“ พี่ยองแจใจเย็นๆนะครับ ” แบมแบมลองห้ามพี่ตัวเองอีกครั้ง
“ แบมแบมอยู่เฉยๆ เดี๋ยวพี่จัดการให้เอง ” ยองแจมองหน้าน้องจนแบมแบมต้องยอมปล่อยมือ
ยองแจจึงเดินไปขวางหน้าคุณหมอเยริน ซึ่งหมอเยรินก็มองว่าใครมาขวางทางตัวเอง
“ คุณ คือ หมอเยรินใช่มั้ย ” ยองแจถามคนตรงหน้าด้วยท่าทางนิ่งๆ
“ ค่ะ ดิฉัน เยริน ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับฉันรึเปล่าค่ะ ” หมอเยรินทำเป็นแอ็บเรียบร้อยถามยองแจก่อนจะยิ้มให้
“ หน้าตาก็ดีค่ะ การศึกษาก็สูงเป็นถึงหมอ……..แต่ไม่น่านิสัยแย่ขนาดนี้เลย ” ยองแจที่ตอนแรกพูดปรกติก่อนจะพูดอย่างกวนๆ หมอเยรินถึงกับหุบยิ้มก่อนจะมองหน้ายองแจแบบไม่แสดงอาการใดๆ
“ ดิฉันว่า คุณคงเข้าใจอะไรผิดแล้วหล่ะค่ะ ดิฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน ” หมอเยรินยังคงรักษาภาพพจน์ตัวเอง
“ เข้าใจอะไรไม่ผิดหรอกครับ ถ้าคุณคือหมอเยรินที่พยายามจะแย่งสามีของน้องชายผมที่เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผู้อำนวยการโรงพยาบาลแห่งนี้ ” ยองแจเน้นทุกคำให้ทุกคนที่อยู่แถวนั้นได้ยิน ซึ่งได้ผลคนที่มาใช้บริการโรงพยาบาลและพวกนางพยาบาลแซวนั้นต่างมองมาที่พวกเค้าอย่างสนใจ
“ มันจะมากไปแล้วนะค่ะ ที่มากล่าวหาดิฉันแบบนี้ รปภอยู่ไหนมาพาคนสติไม่ดีคนนี้ออกไปจากโรงพยาบาลที ” หมอเยรินที่กำลังอับอายเรียก รปภ โรงพยาบาลให้มาจับยองแจออกไป แต่ก่อนที่ รปภ จะเข้ามาถึงตัวยองแจก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“ อย่าแตะต้องพี่ชายผมเด็ดขาด ถ้าใครไม่อยากถูกไล่ออกจากโรงพยาบาลของสามีผม ” แบมแบมเดินเข้ามาหายองแจก่อนจะมองหน้า รปภ ที่ยืนมองยองแจอยู่ พวก รปภ เมื่อเห็นว่าใครที่ห้ามพวกตนก็ถอยออกไปยืนห่างๆ
แบมแบมหันมามองหน้าหมอเยรินที่กำลังยืนมองพวกเค้าสองคนพี่น้องอย่างโกรธแค้น
“ ผมว่าพี่ชายผมเค้าไม่ได้กล่าวหาคุณหมอหรอกนะครับ ในเมิ่อสิ่งที่เค้าพูดมันเป็นความจริงทุกอย่าง ทั้งเรื่องที่คุณพยายามมาพูดขอสามีของผม ทั้งเรื่องที่มาระรานผมกับอึนบีอีกและที่สำคัญเรื่องที่คุณหมอพยายามเข้าไปอ่อยสามีผมในห้องทำงานแต่พอดีที่ผมไปเห็นซะก่อนคุณหมอจะมาบอกว่าพี่ชายผมกล่าวหาคุณหมอมันคงไม่ถูกแล้วหล่ะครับ ” แบมแบมที่พูดด้วยท่าทางที่มองหมอเยรินด้วยสายตาสมเพช ยิ่งทำให้หมอเยรินโกรธแค้นมากขึ้นกว่าเก่า
“ ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะว่าคนที่มีการศึกษาสูงๆแบบคุณจะทำตัวได้ต่ำช้าขนาดนี้ ความรู้ที่ร่ำเรียนมามันไม่ได้สอนให้คนอย่างคุณมีจิตใจที่ดีบ้างเลยเหรอ คนที่เป็นหมอเค้ามีหน้าที่ช่วยเหลือคนที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก แต่หมออย่างคุณกลับมาซ้ำเติมคนที่กำลังมีความทุกข์ซะเอง เรื่องที่คิดแยกสามีน้องผม ผมไม่ใส่ใจเพราะผมไว้ใจน้องเขยผมว่าเค้ารักครอบครัวตัวเองมากแค่ไหนถึงคุณจะพยายามอ่อยมากแค่ไหนเค้าก็ไม่เล่นด้วยจนต้องไประรานภรรยาเค้าด้วยการเดินเข้าไปบอกว่าขอสามี ดีที่เป็นน้องชายผมคุณถึงยังลอยหน้าลอยตาอยู่ได้ถ้าเป็นผมหล่ะก็คุณกระเด็นออกจากที่นี่ตั้งแต่วันที่มาขอแล้ว หน้าตาคุณหมอก็ดีนะครับไม่มีปัญญาหาเองเหรอครับถึงต้องมาขอคนอื่นหรือมีปัญหาทางจิต รีบไปรักษามั้ยครับจะได้หาย ” ยองแจที่รอจนแบมแบมพูดจบก็พูดเสริมขึ้นมาอีก จนคนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างมองหมอเยรินอย่างตำหนิพร้อมทั้งซุบซิบนินทากันใหญ่ บางคนถึงกับหยิบมือถือมาถ่ายรูปหมอเยรินเก็บไว้เพื่อเอาไปลงในโซเซียลทั้งหลาย หมอเยรินที่กำลังอับอายอย่างมากเก็บอาการไม่ไหวจะเดินเข้าไปทำร้ายร่างกายของสองพี่น้อง แบมแบมที่ระวังตัวอยู่แล้วรีบเอาตัวเองมากันพี่ชายที่กำลังท้องเอาไว้ แต่เยรินที่กำลังจะเข้ามาทำร้ายทั้งคู่กับถูกจับแขนข้างที่กำลังจะยกขึ้นตบแบมแบมเอาไว้ซะก่อน แบมแบมกับยองแจมองคนที่ช่วยพวกเค้า นั้นก็คือ แจ็คสัน นั้นเองที่เข้ามาดึงเยรินไว้ก่อน
“ ถ้าคุณแตะต้องภรรยาผมแม้แต่นิดเดียว ถึงเป็นผู้หญิงผมก็ไม่เอาไว้เหมือนกัน ” แจ็คสันพูดกับคนที่กำลังจะทำร้ายภรรยาของเค้า ก่อนจะปล่อยเยรินแล้วเดินมาหาภรรยาของตัวเอง
“ เป็นอะไรมั้ยครับที่รัก ไม่ได้โดยทำร้ายอะไรใช่มั้ยครับ ” แจ็คสันถามภรรยาอย่างเป็นห่วง
“ ยองแจไม่ได้เป็นอะไรครับ ขอบคุณนะครับที่ช่วยยองแจกับแบมแบมไว้ ” ยองแจกล่าวขอบคุณสามีตัวเอง
“ ที่หลังอย่าทำอะไรแบบนี้อีกนะครับ พี่เป็นห่วงมากเลยนะครับ ” แจ็คสันห้ามภรรยาของเค้าก่อนจะหันมามองเยรินที่ยังยืนอยู่ที่เดิม
“ คุณจะออกไปเองหรือจะให้ผมสั่งให้คุณหิ้วคุณออกไป ” แจ็คสันพูดกับเยรินอย่างเสียงดัง
“ คิดเหรอว่าฉันอยากจะอยู่ที่นี่นักหรือไง ถึงไม่มีที่นี่คนอย่างฉันก็ไม่เดือดร้อนอยู่แล้ว ส่วนพวกแกปากดีไปเถอะ อีกไม่นานแกก็ต้องเสียใจที่ไม่สามารถช่วยชีวิตลูกตัวเองได้ ฉันจะรอดูวันนั้น ” หมอเยรินชี้หน้าแบมแบม
“ คงไม่มีวันนั้นหรอกนะครับคุณหมอเยริน ถึงยังไงผมก็ต้องรักษาลูกสาวผมจนหายคงไม่มีวันที่ภรรยาของผมจะต้องเสียใจหรอกนะครับ ” มาร์คที่พึ่งเดินเข้ามาพูดกับหมอเยริน แบมแบม ยองแจและแจ็คสัน มองมาร์คที่ตอนนี้เดินมาโอบไหล่แบมแบมเอาไว้
“ ผมอยากจะบอกอะไรคุณหมอสักอย่างนะครับว่า ผมไม่เคยคิดจะนอกใจภรรยาของผมเลยสักครั้ง ผมรักภรรยาและลูกสาวของผมมาก ส่วนที่ผมเคยไปทานข้าวกับคุณทุกครั้งเพราะผมคิดว่าคุณคือลูกน้องคนหนึ่งในโรงพยาบาลของผมเท่านั้นและที่สำคัญทางโรงพยาบาลของเราก็ไม่ต้องการบุคลากรที่มีจิตใจแย่ๆเข้ามาทำงานกับเราอยู่แล้ว ผมขอบคุณที่คุณหมอแสดงตัวตนที่แท้จริงของคุณออกมา ทางเราจะได้บอกกล่าวและเตือนโรงพยาบาลในเครือต่างๆของเราให้พิจารณาการรับคุณที่จะเข้าทำงานโรงพยาบาลอื่นๆหลังจากนี้นะครับ ” มาร์คพูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
หมอเยรินกรี๊ดออกมาด้วยความแค้นใจที่ถูกทำถึงขนาดนี้ มาร์คหันไปสั่ง รปภ ที่ยืนอยู่
“ พาคุณคนๆนี้ออกไปจากโรงพยาบาลของฉัน และหลังจากนี้อย่าปล่อยให้เข้ามาในโรงพยาบาลฉันอีก ” เมื่อสั่งเสร็จมาร์คก็โอบไหล่ภรรยาและหันไปพยักหน้าให้แจ็คสันก่อนจะเดินออกไปไม่หันมามองหมอเยรินที่ถูก รปภ เชิญให้ออกจากโรงพยาบาล
ต่อไปนี้ยายหมอไม่แคร์สื่อก็จะหายไปจากครอบครัวของมาร์คสักที55555 เอาจนเสร็จจนได้ช่วงนี้ ป้ารู้สึกว่า สมองมันเบลอๆ ง่วง เพลียตลอด แต่ก็ต้องลุกมาปั่นกลรักต่อให้เด็กๆที่รออยู่ สำหรับคนที่พึ่งเข้ามาอ่านใหม่นะค่ะ เหตุผลที่ป้าลงน้อยเพราะป้าต้องใช้คอมที่บ้านน้าของป้าลง และต้องดูแลตาของป้าที่แก่มากแล้วด้วย ทำให้มีข้อจำกัดของตัวเองเหมือนกัน ป้าจึงอาศัยลงน้อยแต่ลงบ่อยๆ เพื่อไม่ให้ขาดตอนเพราะถ้าเด็กๆจะเอายาวๆเกรงว่าจะได้เจอกันแค่อาทิดหล่ะตอนแน่ๆ ทนทำใจกับความน้อยของป้าหน่อยนะลูก ย้ำๆๆๆๆเสมอ ป้ารักทุกคนนะค่ะ
อย่าลืมเพจป้านะค่ะ ป้าแก่ เล่ห์รัก เข้าไปพูดคุยกันได้นะค่ะป้าไม่กัด
ความคิดเห็น