คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #87 : เรื่อง กลรักเจ้าตัวน้อยตอนที่ 21
วันนี้เป็นวันหยุดของอึนบี สองแม่ลุกจึงเล่นด้วยกันสองคนจนกระทั่งบ่ายอึนบีเริ่มมีอาการปวดหัว
“ คุณแม่ขา น้องอึนบีปวดหัวค่ะ ” น้องอึนบีบอกกับคุณแม่ แบมแบมเดินมานั่งข้างๆลูกสาวก่อนจะใช้มือวางบนหน้าผากของน้องอึนบี
“ ตัวอุ่นๆด้วย สงสัยจะเป็นไข้เดี๋ยวคุณแม่เอายาให้ทานนะค่ะแล้วคุณแม่จะพาขึ้นไปนอนนะลูก ” แบมแบมพูดกับลูกสาวอย่างอ่อนโยน
แบมแบมป้อนอยากและเช็คตัวให้ลูกสาว ก่อนจะพาขึ้นไปนอนบนห้อง
“ นอนพักผ่อนนะค่ะลูก คุณแม่จะอยู่ข้างๆหนูไม่ต้องกลัวนะค่ะ ” แบมแบมนั่งบนเตียงลูบหัวลูกสาว
“ อึนบีรักคุณแม่นะค่ะ ” น้องอึนบีบอกรักคุณแม่ แบมแบมยิ้มให้ลูกสาวก่อนจะก้มลงมาจูบที่หน้าผากของอึนบี
“ คุณแม่ก็รักอึนบีค่ะ อึนบีคือชีวิตของแม่นะลูก ” แบมแบมบอกกับลูกสาวก่อนจะห่มผ้าให้น้องอึนบีที่กำลังจะหลับเพราะฤทธิ์ยา แบมแบมนั่งมองหน้าลูกสาวด้วยความรัก หลังจากน้องอึนบีหลับแบมแบมจึงออกมาสั่งให้ป้าแม่บ้านทำโจ๊กไว้ให้คุณหนูตัวน้อยของบ้านที่กำลังไม่สบาย หลังจากสั่งเสร็จแล้วจึงกลับขึ้นมาดูลูกสาวอีกครั้ง แต่เมื่อเข้ามาในห้องก็ได้ยินเสียงลูกสาวกำลังละเมอเรียกเค้าอยู่
“ คุณแม่ขา คุณพ่อขา ” น้องอึนบีละเมอเรียกแต่พวกเค้า แบมแบมรีบเข้าไปดูลูกก็เห็นน้องอึนบีมีเหงื่อออกท่วมตัวทั้งๆที่ในห้องก็เปิดแอร์ แบมแบมรีบเอามือวางที่หน้าผากลูกอีกครั้งคราวนี้แบมแบมถึงกับตกใจกับความร้อนจากตัวลูกสาว
“ อึนบี อึนบีได้ยินเสียงคุณแม่มั้ยลูก อึนบี ” แบมแบมช้อนตัวลูกสาวมาไว้ในอ้อมกอดและพยายามเรียกให้ลูกสาวรู้สึกตัวแต่อึนบีก็ไม่รู้สึก แบมแบมเริ่มใจไม่ดีร้องไห้ออกมาก่อนจะเรียกเด็กในบ้านให้เข้ามาในห้อง
“ มีใครอยู่บ้างเข้ามาในนี้หน่อยเร็วๆ ” แบมแบมพยายามตระโกนเรียกให้คนเข้ามา ไม่นานก็มีเด็กรับใช้เข้ามา
“ ไปบอกให้คนรถเอารถออกเดี๋ยวนี้ ฉันจะพาอึนบีไปโรงพยาบาล ” เด็กรับใช้รีบทำตามที่แบมแบมสั่ง
ตอนนี้แบมแบมอยู่ในรถที่กำลังไปโรงพยาบาลโดยที่แบมแบมอุ้มลูกสาวไว้ในอ้อมกอด ด้วยความร้อนใจทำให้นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้โทรบอกสามีเรื่องลูก จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาสามี
“ พี่มาร์คครับ น้องอึนบีตัวร้อนมากเลยทำอย่างไงดีครับ ” เมื่อปลายสายรับสายก็รีบพูดด้วยเสียงสะอื้นที่ยังร้องไห้ไม่ได้หยุดตั้งแต่ออกจากบ้าน
“ ใจเย็นนะครับแบมแบม แล้วตอนนี้แบมแบมอยู่ที่ไหนอยู่ที่บ้านรึเปล่าครับพี่จะได้รีบไปรับมาโรงพยาบาล ” มาร์คพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองทั้งๆที่ความจริงแล้วเค้าก็ร้อนใจเหมือนกัน
“ แบมแบมอยู่บนรถแล้วครับใกล้จะถึงโรงพยาบาลแล้ว พี่มาร์ค…..แบมแบมกลัว ” แบมแบมบอกกับสามี
“ ไม่ต้องกลัวนะครับ ลูกต้องปลอดภัยเดี๋ยวพี่จะลงไปรอที่หน้าประตูแบมแบมไม่ต้องกลัวนะครับ ” มาร์คบอกให้ภรรยาสบายใจแล้วจึงวางสาย ส่วนเค้าก็รีบลงรอที่ประตูโรงพยาบาลเค้าสั่งให้พยาบาลเอารถเข็นมารอพร้อมทั้งให้โทรตามคุณหมอจินยองให้มาที่ห้องฉุกเฉิน เมื่อรถของที่บ้านมาถึงมาร์ครีบเปิดประตูด้านหลัง
“ แบมแบมส่งลูกมาให้พี่ครับ ” มาร์คมุดตัวเข้าไปรับลุกจากแบมแบม แล้วจึงพามานอนที่เตียงเข็นที่เตรียมไว้แล้ว เมื่อเอาน้องวางเสร็จแล้วพยาบาลก็รีบเข็นน้องไปห้องฉุกเฉินโดยมาร์คจูงมือภรรยาที่ต้องนี้ร้องไห้อย่างหนัก
“ ไม่ต้องร้องนะครับ ลูกถึงโรงพยาบาลแล้วนะครับไม่ต้องกลัว ” มาร์คบอกภรรยาก่อนทั้งคู่จะรีบตามอึนบีไป
จินยองที่ถูกตามตัวลงมาดูอาการอึนบี เค้ารีบเช็คอาการเบื้องต้นอย่างละเอียดก่อนจะเดินมาหาแบมแบมที่ยืนร้องไห้อยู่ข้างๆมาร์ค
“ แบมแบมน้องอึนบี มีอาการอย่างไงบ้างก่อนจะเป็นแบบนี้ ” หมอจินยองถามแบมแบมด้วยสีหน้าเครียดๆ
“ อึนบีบอกผมว่าปวดหัว ผมดูแลว่าแกน่าจะมีไข้เลยให้ทานยาแล้วแกก็หลับไป ผมออกมาสั่งให้ป้าเตรียมโจ๊กขึ้นไปแกก็เป็นแบบนี้แล้ว พี่จินยองครับ อึนบีเป็นอะไรมากมั้ยครับ ” แบมแบมเล่าให้จินยองฟังก่อนจะถามถึงอาการของลูกสาว
“ ขอให้พี่เช็คอย่างละเอียดก่อนนะแบมแบม ” หมอจินยองพูดแค่นั้นก่อนจะเดินกลับไปสั่งให้พยาบาลเจาะเลือดน้องอึนบีไปตรวจ
“ พี่มาร์ค ลูกเป็นอะไรกันแน่ครับ ทำไมต้องเจาะเลือดด้วย ” แบมแบมที่เห็นลูกโดนเจาะเลือดเริ่มใจไม่ดีอีกครั้งถามสามี มาร์คทำหน้าลำบากใจแต่เค้าก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าลูกเป็นอะไร
“ มันเป็นขั้นตอนตรวจธรรมดาครับ เพื่อให้ดูให้แน่ชัดว่าลูกเป็นอะไรครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ ” มาร์คอธิบายให้แบมแบมฟัง เพื่อให้แบมแบมคลายกังวล
“ พี่มาร์ค แบมแบม อึนบีเป็นยังไงบ้าง ” หมอยูคยอมรีบเข้ามาในห้องฉุกเฉินหลังจากพยาบาลไปรายงานว่าน้องอึนบีเข้าโรงพยาบาล
“ จินยองกำลังตรวจอยู่ ” มาร์คบอกกับยูคยอม หมอยูคยอมมองไปที่เตียงคนไข้ที่จินยองกำลังรักษาอยู่
“ ผมไปดูหลานหน่อยนะครับ ” หมอยูคยอมบอกกับพี่ชาย ก่อนจะเดินไปดู มาร์คนั้นเค้าก็อยากเข้าไปดูเหมือนกันแต่ต้องอยู่เป็นเพื่อนแบมแบมที่กำลังขวัญเสียและอีกอย่างให้หมอเฉพาะทางอย่างจินยองเป็นคนดูเองจะดีกว่า
หมอยุคยอมที่เข้าไปดูหลานสาวคุยอะไรบางอย่างกับหมอจินยองด้วยสีหน้าเคร่งเครียดก่อนจะเดินกับมาหาพี่ชาย
“ พี่จินยองฉีดยาลดไข้ให้อึนบีแล้วครับ แบมแบมไม่ต้องเป็นห่วงนะ ” หมอยูคบอกให้พี่สะใภ้ตัวเองสบายใจ
“ ขอแบมแบมเข้าไปดูลูกหน่อยได้มั้ยยูค ” แบมแบมเอ่ยขอหมอยูค
“ เข้าไปสิแบมแบม ” หมอยูคยิ้มให้แบมแบม แบมแบมจึงเดินไปดูลูกสาว
เมื่อแบมแบมไปแล้วหมอยูคยอมก็เปลี่ยนสีหน้าจากยิ้มแย้มเป็นเครียดทันที
“ มีอะไรจะบอกพี่รึเปล่ายูค ” มาร์คที่เห็นสีหน้าน้องชายจึงรีบถาม
“ พี่รีบตามแบมแบมไปเถอะครับ เอาไว้ให้ผลเลือดออกมาก่อนค่อยคุยกันอีกทีนะครับ ” หมอยูคยอมพูดกับพี่ชายแค่นั้นก่อนจะเดินออกมา มาร์คมองตามน้องชายก่อนจะเดินไปดูลูก
หมอยูคยอมกลับมาที่ห้องตรวจของเค้าและสั่งพยาบาลว่าเค้างดรับคนไข้แล้ว เมื่อพยาบาลออกไปแล้วหมอยูคยอมก็เอามือปิดหน้าตัวเองร้องไห้เงียบๆก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
“ ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลยนะ อึนบีหลานอา ” หมอยูคยอมยังคงร้องไห้เงียบๆคนเดียว
อึมครึ้มมั้ยหล่ะเด้กๆๆๆๆ ป้ามีเรื่องให้ทุกคนมาเล่นกันด้วยหล่ะ นั้นก็คือ เด็กๆอยากให้หมอเยรินได้รับจุดจบแบบไหนแสดงความคิดเห็นของแต่ละคนมากันหน่อยนะ ป้าอยากรู้เผื่อจะเอาไปเสริมในเรื่องได้ มาแสดงความคิดเห็นกันเยอะๆนะค่ะ …… ป้ารักทุกคนนะ
ป้ามีเรื่องอยากขอร้องนิดนึง........น้องๆคนไหนที่ทำopv ฟิคเป็นช่วยทำให้ป้าสักอันได้มั้ยค่ะป้าอยากได้แต่บอกตรงๆป้าทำไม่เป็น เห็นเรื่องอื่นเค้ามีกันแล้วอยากให้เรื่อง กลรักเจ้าตัวน้อยมีบ้าง ถ้าใครทำให้จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยจ๊ะ....... ช่วยป้าหน่อยนะเด็กๆ
เพจของป้า ป้าแก่ เล่ห์รัก ฝากๆๆๆด้วย
ความคิดเห็น