คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : เรื่อง กลรักเจ้าตัวน้อย ตอนที่ 7 / 1
หลังจากนั่งคุยกันอยู่นาน แจ็คสันจึงชวนมาร์คมาที่ร้านของแบมแบมเพื่อดูว่าควรจะทำยังไงกันต่อไป มาร์คที่ขับรถพาแจ็คสันมาตามทางที่เค้าได้ให้เลขาของเค้าหาที่อยู่จากแฟ้มประวัติคนไข้ของแบมแบม จนมาจอดเลยร้านดอกไม้ของยองแจกับแบมแบมมานิดนึง
“ ร้านนี้ใช่มั้ยว่ะไอ้มาร์ค ” แจ็คสันหันมาถามมาร์คก่อนจะมองไปที่ร้านดอกไม้
“ น่าจะใช่ร้านนี้แหละ ” มาร์คตอบแจ็คสัน
“ ถ้ายังงั้นเดี๋ยวฉันลงไปดูก่อนนะ ส่วนแกนั่งรอไปก่อน ” แจ็คสันบอกมาร์คก่อนจะเดินลงรถไป แจ็คสันเดินเข้ามาในร้านดอกไม้เมื่อเข้ามาแล้วจึงเห็นคนๆหนึ่งกำลังยืนหันหลังจัดดอกไม้อยู่ภายในเคานเตอร์ร้าน ยองแจที่ได้ยินแล้วมามีคนเข้ามาจึงหันกลับมาต้อนรับลูกค้า
“ สวัสดีครับ รับดอกไม้แบบไหนดีครับ ” ยองแจทักทายลูกค้าด้วยรอยยิ้ม แต่ลูกค้าของเค้ากลับยืนนิ่งจนเค้าต้องเอ่ยถามอีกครั้ง
“ ขอโทษครับ คุณต้องการดอกไม้แบบไหนครับ ” ยองแจถามลูกค้าตรงหน้า
“ เอ่อ..... ผมต้องการดอก.....ดอกกุหลาบขาวครับ ” แจ็คสันที่ได้สติตอบตะกุกตะกัก
“ แล้วจะให้จัดช่อแบบไหนดีครับ ” ยองแจถามต่อ
“ แบบไหนก็ได้ครับถ้าคุณคิดว่ามันสวย ” แจ็คสันตอบ
“ ถ้ายังงั้นนั่งรอสักครู่นะครับ ” ยองแจบอกให้ลูกค้านั่งรอเค้าสักพักก่อนจะหันไปจัดดอกไม้ตามที่สั่ง
แจ็คสันที่นั่งมองยองแจจัดดอกไม้อย่างไม่วางตานั่งยิ้มกับภาพตรงหน้า แจ็คสันยอมรับกับตัวเองเลยว่าตอนที่เจ้าของร้านดอกไม้หันมาหัวใจเค้าถึงกับกระตุก คนอะไรน่ารักแบบนี้ ทำเอาเค้าทำอะไรไม่ถูกตอบมั่วๆไปว่าจะเอาดอกกุหลาบขาวทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเอาไปทำอะไร นั่งรอไม่นานยองแจก็เดินมาพร้อมดอกกุหลาบสีขาวช่อสวยในมือมายื่นให้เค้า
“ ดอกไม้ที่คุณสั่งได้แล้วครับ ” ยองแจยื่นช่อดอกไม้ให้แจ็คสันพร้อมยิ้มให้
“ ขอบคุณครับ ” แจ้คสันรับช่อดอกไม้มาก่อนหยิบเงินส่งให้ตามบิลที่ส่งมาพร้อมดอกไม้
“ ขอบคุณเช่นกันครับถ้าคุณอยากได้ดอกไม้อีกครั้งหน้าขอเชิญร้านเราอีกนะครับ ” ยองแจที่รับเงินมาแล้วกล่าวขอบคุณพร้อมโฆษณาร้านเพื่อครั้งหน้าลูกค้าจะได้มาร้านเค้าอีก
“ แล้วผมจะมาใหม่นะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรเหรอครับ ” แจ็คสันได้โอกาสถามชื่อคนตรงหน้า
“ ผม ยองแจ ครับ ” ยองแจยิ้มเหมือนเดิม
“ ผม แจ็คสัน หวัง นะครับ ” แจ็คสันบอกชื่อเค้าบ้าง
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ” ยองแจก้มหัวทักทายอย่างเป็นทางการ
“ ยินดีเช่นกันครับ ” แจ็คสันก็ทำตอบเช่นกัน แล้วจึงขอตัวเดินออกจากร้านมาขึ้นรถของมาร์คที่จอดอยู่ เมื่อแจ็คสันเปิดประตูขึ้นมานั่งเรียบร้อยแล้วก็เอาแต่มองช่อดอกไม้ในมือแล้วยิ้มอยู่อย่างนั้น จนมาร์คที่กำลังรอว่าแจ็คสันจะพูดว่าอะไรบ้างทนไม่ไหวพูดถาม
“ ไอ้แจ็คสันมึงจะนั่งยิ้มอีกนานมั้ยฉันอยากรู้ว่าเมื่อกี้แกเจออะไรบ้าง ” มาร์คถามแจ็คสัน
“ กรูเจอแต่คนน่ารักที่ชื่อ ยองแจ คนเดียวว่ะแต่คนของมึงกรูไม่เห็นเลย ” แจ็คสันตอบมาร์คแล้วหันมายิ้มกับดอกไม้ในมือต่อ
“ มึงไปตั้งนานได้มาแค่นี้เหรอ ” มาร์คถึงกับหัวเสียกับคำตอบของแจ็คสัน
“ อืม แต่กรูก็ได้เจอกับคนที่กรูตามหามานานนะเว้ย ” แจ็คสันบอกมาร์ค
“ คนอะไรว่ะ ” มาร์ค งง กับคำพูดของแจ็คสัน
“ คนที่เป็นอีกครึ่งชีวิตของกรูไง กรูมั่นใจว่าเป็นคนนี้แหละที่สวรรค์สร้างมาให้กรู ” แจ็คสันพูดด้วยหน้าตาเคลิ้มฝัน
“ โธ่..ไอ้เพื่อนบ้าให้ไปช่วยเพื่อนเจือกไปม่อว่าที่เมียซะงั้นไอ้ชั่วหวัง ” มาร์คที่ได้ยินคำตอบของแจ็คสันด่าเพื่อน
“ มาร์คมึงต้องเข้าใจกรูนะโว๊ย....กรูไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนกรูอยากได้คนนี้ว่ะ ” แจ็คสันยังไม่หยุดเพ้อฝัน
“ มึงหยุดเพ้อเลยไอ้หวัง นั่งรออยู่นี่แหละฉันจะลงไปเอง ” มาร์คที่ทนไม่ไหวบอกแจ็คสันก่อนจะลงรถมาแล้วเข้าไปในร้านดอกไม้
มาร์คเข้ามาในร้านเค้ามองหาคนที่เค้าอยากเจอแต่ไม่พบจนยองแจที่ยืนมองเค้าตั้งแต่เปิดประตูเข้ามาถามขึ้น
“ สวัสดีครับ ต้องการดอกไม้แบบไหนครับ ” ยองแจต้อนรับมาร์ค
“ คือผมมาหาแบมแบมครับ ” มาร์คเอ่ยตอบยองแจ
“ มาหาน้องชายผมเหรอครับ ขอโทษนะครับไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ ” ยองแจถามมาร์คด้วยท่าทีสุภาพ
“ ผมชื่อ มาร์ค ต้วน คับ ” มาร์คตอบคนตรงหน้า ยองแจที่รู้ว่าคนนี้คือพี่ชายของยูคยอมถึงกับตกใจแต่ไม่ได้แสดงอาการอะไรก่อนจะบอกให้มาร์คนั่งรอส่วนเค้าเข้าไปตามแบมแบมด้านใน
“ แบมแบม พี่ชายของยูคยอมมารออยู่ด้านนอกแบมแบมจะไปพบเค้าไหม ” ยองแจถามน้องชายที่นอนพักอยู่ที่โซฟาด้านใน
“ พี่มาร์คมาพบแบมแบมเหรอครับ ” แบมแบมลุกขึ้นมาถามยองแจ
“ อืม เค้าบอกพี่ว่ามาหาแบมแบมพี่ก็เลยให้เค้านั่งรออยู่แล้วแบมแบมจะออกไปพบเค้ามั้ย ” ยองแจบอกแบมแบมแล้วรอคำตอบ แบมแบมนั่งคิดไม่นานก็บอกยองแจ
“ ครับ ผมจะออกไปพบเค้า ” แบมแบมมองหน้าพี่ชายตัวเองก่อนจะค่อยๆลุกเดินออกมาโดยมียองแจช่วยประคอง แบมแบมที่เดินออกมาหามาร์ค เมื่อเดินออกมาแล้วเค้าเห็นมาร์คที่นั่งรออยู่นั่งมองมาทางเค้าก่อนแล้วทั้งคู่ซบตากันก่อนแบมแบมจะนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามเค้า
“ คุณมาหาผมมีอะไรรึเปล่าครับ ” แบมแบมถามมาร์ค
“ ฉันอยากมาถามอะไรเธอหน่อย ” มาร์คบอกแบมแบม
“ นั่นก็เชิญถามมาเถอะครับ ” แบมแบมที่ยังคงไม่แสดงอาการอะไรถามมาร์คด้วยท่าทีเฉยๆ
“ ผมขอพูดตรงๆเลยแล้วกัน ว่าเด็กในท้องของคุณลูกผมใช่มั้ยครับ ” มาร์คถามออกไป
“ ครับ เค้าคือลูกของคุณแต่ผมขอพูดไว้เลยก็แล้วกันนะครับ ว่าเด็กคนนี้ผมเลี้ยงคนเดียวได้คุณไม่จำเป็นจะต้องมากังวลใจว่าพวกเราจะเรียกร้องอะไร เราแค่ขออยู่ตามทางของเราก็พอ ” แบมแบมตอบคนตรงหน้าด้วยท่าทีเรียบเฉย
“ แต่ผมคงทำให้ไม่ได้เพราะที่คุณพูดถึงเค้าก็คือลูกของผมเหมือนกันถ้าคุณจะให้ผมอยู่เฉยๆผมคงทำให้ไม่ได้จริงๆ ” มาร์คตอบทันทีที่แบมแบมพูดจบ
“ แต่ผมไม่ต้องการอะไรจากคุณจริงๆนะครับ ผมเลี้ยงเค้าได้คุณไม่ต้องห่วงนะครับแล้วผมจะบอกเค้าว่าพ่อเค้าคือใครจะไม่ปิดบังอะไรทั้งสิ้น ” แบมแบมต่อรองกับมาร์ค
“ แต่ผมก็ขอยืนยันคำเดิมว่าผมต้องการดูแลเด็กคนนี้เหมือนกัน ถึงผมกับคุณเราจะไม่ได้รักกันแต่เมื่อมีเค้าขึ้นมาแล้วผมต้องรับผิดชอบชีวิตลูกของผม ” มาร์คบอกแบมแบม
“ ครับ เราไม่ได้รักกันเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเป็นอุบัติเหตุที่ผมไม่อยากจำสักเท่าไร แต่ผมก็ไม่อยากเอาเรื่องของผมไปทำร้ายความรู้สึกของคนอื่นเหมือนกัน ” แบมแบมมองหน้ามาร์ค
“ คุณหมายความว่ายังไง ทำร้ายความรู้สึกของใคร ” มาร์คถามแบมแบม
“ คุณลืมแล้วเหรอครับว่าคุณมีคู่หมั้นอยู่แล้ว แล้วถ้าคู่หมั้นคุณทราบเรื่องนี้เค้าจะรับได้มั้ยที่อยู่ๆคู่หมั้นของตัวเองไปทำคนอื่นท้อง คุณลองคิดถึงจิตใจของคู่หมั้นคุณบ้างนะครับ สำหรับผมถึงผมจะเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่บ้างแต่ผมก็มีความสุขที่กำลังจะได้เจอหน้าและเลี้ยงเจ้าตัวน้อยที่กำลังจะเกิดแต่คู่หมั้นของคุณเค้าจะได้รับแต่ความเสียใจและความผิดหวังที่ตัวเองไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ผมคงยอมให้คุณทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นไม่ได้จริงๆ คุณกลับไปเถอะนะครับ ผมกับลูกเราอยู่กันเองได้ไม่ต้องการอะไรจากคุณจริงๆ ” แบมแบมพูดให้มาร์คได้คิดก่อนที่เค้าจะลุกขึ้นเดินเข้าไปด้านในโดยไม่รอให้มาร์คได้ทักท้วงอะไร
“ แบมแบมทำไมถึงยอมรับกับเค้าหล่ะว่าเค้าคือพ่อของเด็กคนนี้ ” ยองแจที่สงสัยถามแบมแบม
“ เค้ามาหาเราถึงที่นี่ทั้งๆที่เค้าไม่รู้จักเราด้วยซ้ำแสดงว่าเค้าต้องรู้อะไรมาบ้างแล้วหล่ะครับถึงมาถามความจริงจากเราอีกอย่างที่นั่นเป็นโรงพยาบาลของเค้านะครับแค่อยากรู้ว่าเด็กเป็นลูกเค้ารึเปล่ามันไม่ใช่เรื่องยากสู้เราบอกความจริงกับเค้าแล้วคุยด้วยเหตุผลดีกว่า ” แบมแบมอธิบายให้ยองแจฟัง
มาร์คที่เดินออกมาแล้วขึ้นมาบนรถ ฟุบหน้ากับพวงมาลัยอย่างคนที่กำลังเครียดหนัก แจ็คสันที่เห็นสภาพเพื่อนจึงไม่กล้าอะไร ปล่อยให้มาร์คอยู่เงียบๆส่วนเค้าก็นั่งมองเฉยๆ
“ เค้าไม่ยอมให้ฉันรับผิดชอบว่ะ ” มารืคที่ฟุบหน้ากับพวงมาลัยพูดขึ้น
“ เอาไว้เราค่อยหาวิธีไปพูดกับเค้าใหม่ก็ได้นิว่ะอย่าคิดมากเลย ” แจ็คสันให้กำลังใจเพื่อน
“ เค้าบอกว่าจะไม่ยอมทำให้จินยองต้องมาเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเด็ดขาด ” มาร์คยังพูดต่อ
“ เค้าพูดกับแกแบบนี้จริงๆเหรอว่ะ เค้าสุดยอดจริงๆเลยว่ะที่เห็นใจคนอื่นมากกว่าตัวเอง ” แจ็คสันชื่นชมความคิดของคนตัวเล็ก
“ กรูจะทำยังไงดีว่ะ กรูไม่อยากเสียลูก กรูอยากดูแลเค้า ” มาร์คระบายให้แจ็คสันฟัง
“ ใจเย็นๆค่อยๆคิดทุกอย่างมันต้องมีทางออก ” แจ็คสันตบไหล่มาร์คอย่างให้กำลังใจ พอดีที่โทรศัพท์ของมาร์คดังขึ้นหน้าจอโชว์ว่า จินยอง โทรมา
“ ครับ ว่าไงครับจินยอง ” มาร์คที่รับสายจินยองพูดขึ้น
“ ได้ครับเดี๋ยวพี่เข้าไปนะครับ พี่พาแจ็คสันไปด้วยนะครับพอดีมาธุระด้วยกัน ครับรอพี่สักพักนะครับ ” มาร์ควางสายจากจินยองก่อนจะหันมามองแจ็คสันที่อยากรู้ว่าจินยองว่ายังไง
“ จินยองชวนไปกินกาแฟพอดีเค้าพึ่งพัก กำลังรออยู่ในร้านกาแฟในโรงพยาบาล ” มาร์คอธิบายให้แจ็คสันฟัง
“ อ้าว ฉันต้องไปด้วยเหรอว่ะ ” แจ็คสันชี้ตัวเอง
“ อืม กินเสร็จแล้วจะไปส่ง ” มาร์คบอกแค่นั้นแล้วจึงขับรถออกมา มาร์คใช้เวลาขับรถไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล เค้ากับแจ็คสันเดินไปที่ร้านกาแฟที่จินยองนั่งรออยู่
“ มากันแล้วเหรอครับ สวัสดีครับพี่แจ็คสัน ” จินยองทักทายแจ็คสันที่นั่งตรงข้ามเค้าส่วนมาร์คก็มานั่งฝั่งเดียวกับเค้า
“ สวัสดีครับ คุณหมอจินยองที่น่ารัก ” แจ็คสันหยอกจินยอง
“ พี่แจ็คสันอ่ะ ชอบล้อจินยอง ” จินยองหัวเราะกับแจ็คสัน แล้วจึงหันมามองมาร์คที่นั่งหน้าเครียดข้างๆเค้า
“ พี่มาร์คทำไมทำหน้าเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจแบบนี้หล่ะครับ มีอะไรที่จินยองพอจะช่วยได้ก็ระบายออกมาบ้างเถอะครับ ให้คู่หมั้นคนนี้ได้ช่วยพี่บ้างนะ ” คุณหมอจินยองผู้แสนดีจับมือมาร์คแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
มาร์คหันมามองหน้าจินยองที่จับมือเค้าอยู่ก่อนจะถามขึ้น
“ จินยองอยากแต่งงานมั้ยครับ ” มาร์คเอ่ยถามจินยอง
“ อยากสิครับพี่มาร์ค จินยองอยากแต่งงานกับคนที่เรารักและเค้าก็รักเราเหมือนกัน ถ้าแต่งงานเมื่อไรจินยองจะมีลูกสักคนต้องมีความสุขมากแน่ๆครับเลยครับ ” จินยองตอบมาร์คด้วยรอยยิ้ม มาร์คมองจินยองที่กำลังยิ้มให้เค้า
“ จินยองครับ ถ้าพี่จะขอยกเลิกการหมั้นของเราสองคนจินยองจะว่ายังไงครับ ” มาร์คเอ่ยถามจินยองที่กำลังมองหน้าเค้า จินยองที่ได้ยินคำถามของมาร์คถึงกับเงียบไปก่อนแจ็คสันที่นั่งฟังอยู่ด้วยจะรีบพูดขึ้น
“ ไอ้มาร์คมันอำจินยองเล่นครับ น้องจินยองตกใจมากมั้ยครับพอดีพี่กับไอ้มาร์คพนันกันมาในรถว่าถ้ามันทำให้จินยองตกใจได้พี่จะเลี้ยงเหล้ามัน ” แจ็คสันพยายามหัวเราะกลบเกลื่อน
“ จินยองตกใจหมดเลย พี่มาร์คกับพี่แจ็คสันเล่นอะไรกันก็ไม่รู้ จินยองนึกว่าพี่มาร์คพูดจริงๆซะอีกที่ไหนได้หาเรื่องกินเหล้ากันชัดๆ ” จินยองที่รู้ความจริงจากแจ็คสันต่อว่าทั้งคู่อย่างงอลๆ
“ พี่ขอโทษนะครับน้องจินยองไม่นึกว่าจินยองจะเชื่อจริงๆ ” แจ็คสันแก้ตัวกับจินยอง
“ ไม่เล่นด้วยแล้ว จินยองขอตัวไปทำงานต่อดีกว่า จินยองไปก่อนนะครับพี่มาร์คพี่แจ็คสัน ” จินยองเอ่ยลาทั้งสองด้วยรอยยิ้มแล้วจึงออกไป เมื่อจินยองออกไปแล้วแจ็คสันจึงหันกับมาต่อว่ามาร์คที่นั่งตรงข้ามเค้า
“ มึงกำลังคิดจะทำอะไรไอ้มาร์ค มึงพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงมึงไม่สงสารจินยองบ้างเหรอว่ะ ” แจ็คสันขึ้นเสียงกับมาร์ค
“ ก็กรูกำลังหาทางแก้ปัญหาอยู่ไง ” มาร์คบอกแจ็คสัน
“ วิธีของมึงมันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาแต่มันกำลังจะเพิ่มปัญหาให้เมิงรู้เอาไว้ซะด้วย ” แจ็คสันยังคงต่อว่ามาร์ค
“ กรุไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะ กรูสับสนไปหมดแล้ว ” มาร์คกำมือแน่นอย่างคนที่กำลังโมโหตัวเอง
“ มึงค่อยๆคิดสิว่ะอย่าใช้อารมณ์แก้ปัญหาแบบนี้ ” แจ็คสันบอกมาร์ค
“ ถึงยังไงกรูจะอยู่ข้างๆมึงนะโว๊ย มีอะไรที่กรูช่วยได้กรูจะช่วยมึงเต็มที ” แจ็คสันพูดกับมาร์คอย่างหนักแน่น
มาต่อให้แล้วจ๊ะ มันเหมือนกำลังดราม่าใช่มั้ยค่ะทนๆกันไปหน่อยนะค่ะเรื่องมันต้องไปแบบนี้ค่ะไม่อย่างนั้นมันจะขาดรสชาติ.............ป้ารักเด็กๆทุกคนเน้อ ^^
ความคิดเห็น