ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Got7] Markbam เล่ห์รัก - กลรักเจ้าตัวน้อย- เมียแต่ง

    ลำดับตอนที่ #54 : เรื่อง กลรักเจ้าตัวน้อย ตอนที่ 4

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.74K
      25
      5 ก.ค. 57












    หลังจากพาแบมแบมไปฝากท้องมาเรียบร้อยแล้ว คุณหมอยูคก็คอยแวะมาดูแลแบมแบมที่บ้านจนเป็นหน้าที่ประจำอีกหนึ่งอย่างของหมอยูคยอมไปซะแล้ว ทั้งคอยดูแลเรื่องอาหารการกินสำหรับคนท้องไม่ว่าจะเป็นนมหรือผลไม้ที่หมอยูคต้องซื้อมาเก็บไว้ในตู้เย็นไม่ให้ขาด ทั้งวิธีการดูแลครรภ์และการบรรเทาอาการแพ้ที่แบมแบมยังคงมีอาการแพ้อยู่บ้างแต่ก็น้อยลงกว่าช่วงแรกๆ

     

    “ แบมแบม วันนี้ทานนมรึยัง ” คุณหมอยูคยอมที่เดินเข้ามาในร้านดอกไม้เมื่อเจอแบมแบมที่กำลังนั่งเลือกดอกไม้อยู่ก็ถามทันที

     

    “ ทานแล้วครับ คุณหมอออออออ ” แบมแบมแกล้งลากเสียงยานๆตอบยูคยอม

     

    “ ดีมากครับ คุณแม่คนเก่ง ” คุณหมอยูคยอมที่เดินมานั่งตรงข้ามแบมแบมขยี้หัวแบมแบมเล่น

     

    “ ยูค พรุ่งนี้เราต้องไปตรวจครรภ์อีกแล้วใช่มั้ย ” แบมแบมถามคุณหมอยูค

     

    “ อืม พรุ่งนี้มีนัดตรวจตอนบ่ายแบมแบมจะให้ยูคมารับมั้ย ” คุณหมอยูคถามแบมแบมกลับ

     

    “ ไม่ต้องหรอยูค เดี๋ยวพี่พาแบมแบมไปเองยูคต้องตรวจคนไข้ถ้าต้องมารับแบมแบมจะเสียเวลาเปล่าๆ ” เป็นยองแจที่เอ่ยบอกยูคยอม

     

    “ ก็ได้ครับถ้าพี่ยองแจจะเอาแบบนั้น แต่ถ้าถึงโรงพยาบาลแล้วต้องโทรบอกยูคเลยนะครับจะได้ลงมารอรับที่หน้าประตูโรงพยาบาล ” ยูคยอมยื่นเงื่อนไขกับยองแจ

     

    “ ยูคไม่ต้องลงมารอหรอกเดี๋ยวแบมแบมกับพี่ยองแจขึ้นไปหาที่ห้องตรวจเองอย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่เลยนะยูค ” แบมแบมขอร้องหมอยูค

     

    “ ทำไมหล่ะแบมแบม ยูคจะได้ลงมาดูมาแบมแบมกับพี่ยองแจไม่ลำบากอะไรเมื่อมาถึงโรงพยาบาล ” ยูคยอมอธิบายให้แบมแบมเข้าใจ

     

    “ มันจะลำบากอะไรหล่ะยูค โรงพยาบาลของยูคเป็นโรงพยาบาลเอกชนที่ดีที่สุดแล้วนะ ” แบมแบมเถียงหมอยูค

     

    “ แต่ยูคก็ยังเป็นห่วงอยู่ดีนั้นแหละถ้าไม่ลงมาดูด้วยตัวเอง ” หมอยูคยังคงพยายามต่อรอง

     

    “ ถึงยังไงแบมแบมก็จะขึ้นไปเองถ้ายูคยังดื้อแบมแบมจะไม่ไปเลยด้วย ” แบมแบมแกล้งงอลหมอยูค

     

    “ ก็ได้ไม่ลงมารอก็ได้ครับ แต่ถ้าถึงแล้วต้องโทรบอกเลยนะโอเคนะ ” หมอยูคง้อแบมแบม

     

    “ รับทราบครับคุณหมอ ” แบมแบมยิ้มให้หมอยูค

     

    ก่อนที่ภายในร้านดอกไม้เล็กๆของยองแจกับแบมแบมจะเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของคนในร้านทั้งสามคน

     

    อีกด้านหนึ่ง มาร์คที่มาหาแจ็คสันที่คอนโดอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้มาหลายวันเพราะติดงานที่โรงพยาบาล มาร์คนั่งดื่มกับแจ็คสันและวันนี้คุณชายอิม แจบอมเพื่อนสนิทอีกคนก็มาด้วยเหมือนกัน

     

    “ กินน้อยๆหน่อยไอ้คุณชายมาร์ค มาถึงก็ดื่มเอาดื่มเอานี่มันเหล้านะครับไม่ใช่น้ำเปล่า ” แจ็คสันบ่นมาร์คที่ดื่มเหล้าไม่หยุด

     

    “ แกอย่าห้ามฉันเลยไอ้หวัง กินๆฉันจะได้นอนหลับสนิทสักที แกรู้อะไรมั้ยหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันฝันแปลกๆจนนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว ” มาร์คเล่าเรื่องกลุ้มใจของเค้าให้แจ็คสันฟัง

     

    “ ฝันแปลกๆ ฝันว่าอะไรว่ะ ” แจ็คสันที่สงสัยถามมาร์ค

     

    “ นั้นสิ แกฝันว่าอะไรทำไมถึงทำให้คนอย่างแกต้องมานั่งคิดมากขนาดนี้ ” อิม แจบอม ที่นั่งกินเหล้าเงียบๆมาสักพักเอ่ยถามมาร์คด้วยความอยากรู้เหมือนกัน

     

    “ ฉันฝันว่า มีเด็กคนหนึ่งมาจับมือฉันแล้วร้องไห้เวลาฉันถามว่าร้องไห้ทำไมเด็กคนนั้นเค้าบอกฉันว่า พ่อไม่สนใจหนูกับแม่เลย หนูคิดถึงพ่อ ” มาร์คเล่าให้ทั้งสองฟังด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี

     

    “ เด็กคนนั้นเรียกแกว่าอะไรนะ ” แจ็คสันที่ได้ยินเรื่องความฝันของมาร์คถามด้วยสีหน้าตกใจ

    “ พ่อ ” มาร์คตอบแจ็คสันก่อนจะยกเหล้าขึ้นซด

     

    “ ไอ้คุณชายแกแอบไปทำใครท้องมั้งรึเปล่าว่ะ เด็กมันถึงมาหาแกขนาดนี้ ” แจ็คสันถามมาร์ค

     

    “ มึงจะบ้าเหรอไอ้หวังอย่างไอ้มาร์คมันไม่มีทางปล่อยเชื้อมันให้ใครง่ายๆหรอกไม่อย่างงั้นคงมีแม่ของลูกมันเป็นร้อยแล้ว ” แจบอมเถียงแทนมาร์คเพราะเป็นที่รู้กันดีว่ากลุ่มของเค้ามักเป็นที่สนใจของคนอื่นเสมอด้วยฐานะและหน้าตาของแต่ละคนย่อมมีคนเข้ามาหาพวกเค้าไม่น้อยและพวกเค้าเองก็มักหาความสุขจากคนพวกนี้เหมือนกันแต่ก็เป็นเพียงความสุขชั่วครั้งชั่วคราวพวกเค้าจึงต้องคุ้มกันตัวเองอย่างดี จึงไม่เคยมีเรื่องลูกหลงมาถึงพวกเค้าเลยสักครั้ง

     

    “ นั้นสิแกก็รู้นิสัยฉันดีนะไอ้หวัง ” มาร์คบอกแจ็คสัน

     

    “ มันก็ไม่แน่ไงเพื่อแกลืมอะไรแบบนี้ ไม่งั้นแกจะฝันแบบนั้นได้ยังไง ” แจ็คสันยังพยายามพูดให้เชื่อในความคิดของเค้า

     

    “ พอๆเลยมันเป็นแค่ความฝันพวกแกจะเก็บมาคิดกันทำไมให้ปวดหัวว่ะ ” แจบอมพูดเพื่อให้เพื่อนทั้งสองยุติเรื่องนี้สักที

     

    “ อืม ช่างมันแต่แกเถอะไอ้คุณอิม หายหน้าหายตาไปเลยนะเพื่อนฝูงไม่ค่อยมาหา ” แจ็คสันยุติเรื่องของมาร์คแต่มาเข้าเรื่องแจบอมต่อ

     

    “ ก็ฉันต้องไปดูแลเค้าบ้าง พวกแกก็รู้กว่าจะหาเวลาเจอกันได้มันยากนะโว๊ย ” แจบอมบอกเพื่อนๆของเค้าที่มองมา

     

    “ ถ้ารักกันขนาดนั้นทำไมไม่แต่งไปเลยว่ะ ” แจ็คสันถามแจบอม

     

    “ ฉันอยากแต่งเหมือนกันว่ะแต่เค้าบอกว่าขอเวลาเคลียร์ปัญหาทุกอย่างก่อน ” แจบอมตอบก่อนจะหันไปมองหน้ามาร์ค

     

    “ ฉันพร้อมตลอดพวกแกพร้อมเมื่อไรก็บอกมาแล้วกัน ” มาร์คบอกแจบอมที่มองหน้าเค้าอยู่

     

    “ ขอบใจแกมากๆนะถ้าพวกฉันไม่ได้แกคงไม่ได้รักกันแบบนี้ ” แจบอมขอบใจมาร์ค

     

    “ ไม่เป็นไรหรอกเมิงเพื่อนกรูส่วนเค้าก็น้องกรูเหมือนกัน ” มาร์คบอกแจบอมก่อนจะยิ้มให้เพื่อนตัวเอง

     

    “ พวกเมิงเลิกทำซึ้งกันสักทีกรูขนลุก ” แจ็คสันแกล้งทำท่าขนลุกประกอบคำพูดของเค้า

     

    “ ไอ้เชี่ยหวัง ” มาร์คกับแจบอมด่าแจ็คสันพร้อมกัน

     

     

     

     

    มาต่อแล้วจ๊ะเด็กๆ ป้าขอย้ำนะค่ะป้าไม่ชอบกินมาม่าทุกชนิดจ๊ะส่วนน้อง maba07 ถ้านู๋เข้ามาอ่านตอนนี้ช่วยแปะเมล์ให้ป้าใหม่ที่นะลูก เมล์เก่าป้าส่งตอนนั้นให้ไม่ได้นะลูก 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×