ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Got7] Markbam เล่ห์รัก - กลรักเจ้าตัวน้อย- เมียแต่ง

    ลำดับตอนที่ #165 : เรื่อง กลรักเจ้าตัวน้อย ตอนที่ 41

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.29K
      7
      8 ธ.ค. 57



























    หลังจากที่ยองแจถูกพาออกมายังห้องพักแล้ว ทุกคนก็มารอในห้องกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา รวมถึงหมอยูคผู้สร้างคดีหมากฝรั่งสามกล่องไว้ด้วยเช่นกัน ซึ่งถูกสายตาพิฆาตจากแบมแบมเป็นระยะๆ ทุกครั้งที่นึกถึงสิ่งที่หมอยูคก่อไว้จนหลานสาวตัวน้อยผู้ใสซื่อ เก็บมาถามอย่างไม่ได้คิดอะไรจนคนเป็นแม่ถึงกับลมจับไปหลายรอบ หมอยูคยิ้มแห้งๆให้เพื่อนตัวเล็กที่มีศักดิ์เป็นพี่สะใภ้ตัวเองอย่างรู้สึกผิด ก่อนจะเอ่ยออกไป

     

    “ อย่ามองฉันแบบนั้นสิแบมแบม ก็ขอโทษไปแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้สักหน่อย ขอโทษนะ คราวหน้า ยูคสัญญาว่าจะไม่ซื้อแถวนี้อีกแล้ว นะๆๆ เลิกค้อนยูคสักทีเถอะ ” หมอยูคยอม ขอโทษเพื่อนตัวเองอย่างรู้สึกผิดจริงๆ

     

    “ นี่แน่ใจใช่มั้ยยูคว่ารู้สึกผิดจริงๆ ยังมีหน้ามาพูดอีกนะว่าจะไม่ซื้อแถวนี้อีก แน่ใจใช่มั้ยนั้นว่าสำนึกผิดจริงๆ มันน่าโดนสักตุ๊บดีมั้ยฮ่ะ ” แบมแบมชี้หน้าหมอยูคเพื่อนตัวเอง

     

    “ อ้าว ยูคผิดอะไรอีกหล่ะแบมแบม ก็สัญญาแล้วไงว่าจะไม่ซื้อแถวนี้อีก รับรองจะไม่มีใครเอาอะไรมาพูดให้เสียหายอีกแล้ว ยูคสัญญานะครับ พี่สะใภ้สุดสวยของยูค ” หมอยูคยิ้มให้เพื่อนตัวเอง ด้วยคิดว่ามันคงน่ารักมากมาย

     

    อึนบีที่นั่งอยู่ในตักของคุณพ่อตัวเอง มองดูคุณแม่กับคุณอาหมอของตัวเอง เถียงกันไปกันมา ก่อนจะเงยหน้ามาถามคุณพ่อด้วยความสงสัย

     

    “ คุณพ่อขา คุณแม่กับคุณอา พูดเรื่องอะไรกันเหรอค่ะ น้องอึนบีเห็นคุณแม่ทำหน้าเหมือนโกรธคุณอาหมอเลยค่ะ ” เด็กน้อยอึนบีถามคุณพ่ออย่างสงสัย

     

    “ ไม่มีอะไรหรอกค่ะลูก คุณแม่กำลังสั่งสอนคุณอาที่ คุณอาหมอของอึนบีทำผิดอยู่ค่ะลูก คนทำผิดต้องถูกสั่งสอนค่ะ ” มาร์คอธิบาย ก่อนจะยิ้มให้ลูกสาวตัวน้อยอย่างเอ็นดู

     

    “ มาร์ค ไปบอกให้แบมแบมเลิกหน้างอได้แล้วหล่ะ พอดีกันลูกในท้องออกมาหน้างอกันพอดี ” แจบอมที่นั่งอยู่กับภรรยาคนสวยบอกกับมาร์ค

     

    “ ใช่แล้วไอ้มาร์ค เด๋วเกิดลูกแกออกมาหน้างอ ต้องเตรียมหมอเอาไว้ศัลยกรรมเลยนะว้อย ” แจ็คสันที่นั่งอยู่ข้างเตียงของภรรยาที่ยังคงนอนหลับอยู่ บอกกับมาร์ค

     

    มาร์คที่ได้ยินแบบนั้นจึงหันมาคุยกับลูกสาว

     

    “ น้องอึนบี นั่งตรงนี้นะค่ะ ขอคุณพ่อไปพาคุณแม่มานั่งกับเรากันดีกว่านะครับ ” มาร์คบอกกับลูกสาว ก่อนจะวางน้องอึนบีลงบนเก้าอี้ ส่วนตัวเค้าเดินไปหาภรรยาคนสวยที่เถียงกับหมอยูคอยู่

     

    “ แบมแบม เลิกหงุดหงิดก่อนนะครับ เด๋วลูกออกก็หน้างอกันพอดี แค่นี้เจ้ายูคมันก็รู้สึกผิดแย่แล้วนะครับ ไปนั่งกับลูกเรากันนะครับ ” มาร์คบอกกับแบมแบมก่อนจะยิ้มให้ แบมแบมถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะหันไปมองหมอยูค

     

    “ ครั้งนี้จะยกโทษให้แล้วกัน แต่ห้ามทำอะไรแบบนี้อีกนะยูค เสียงชื่อคุณหมอหมด ” แบมแบมกำชับกับหมอยูคอีกครั้ง

     

    “ ครับ ยูคสัญญา ” หมอยูค รับปากกับแบมแบม

     

    แบมแบมจึงเดินไปนั่งกับลูกสาวของตัวเอง พร้อมกับสามี หมอยูคที่เห็นว่าทุกอย่างจบแล้วถอดหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะหันไปก้มหัวขอบคุณ แจบอมกับแจ็คสัน ที่ช่วยพูดจนเค้ารอดสักที

     

    แจบอมกับแจ็คสัน หัวเราะออกมาเบาๆ

     

    เสียงเคาะประตูหน้าห้อง ก่อนประตูจะถูกเปิดออก พร้อมกับที่พยาบาลสองคนเข็นรถใส่เด็กแรกคลอดมาส่งให้คุณพ่อคุณแม่ ทุกคนลุกขึ้นมาดูเด็กน้อยตัวแดงที่นอนหลับ อยู่ในรถด้วยรอยยิ้ม แจ็คสันผู้เป็นพ่อมองเด็กน้อยที่เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เค้ากับยองแจ ช่วยกันทำออกมาด้วยความรัก เด็กหญิงตัวน้อยๆที่จะมาเติมเต็มครอบครัวของพวกเค้าให้สมบูรณ์ที่สุด แจ็คสันมองลูกสาวด้วยดวงตาที่ตอนนี้มีน้ำตาคลออยู่นิดๆ ก่อนจะเอานิ้วของเค้าไปเกลี่ยที่แก้มยุ้ยๆนั่นด้วยความทะนุถนอม

     

    “ นางฟ้าของพ่อ หนูสวยที่สุดเลยลูก ” แจ็คสันผู้ได้เป็นคุณพ่อเต็มตัววันนี้ บอกกับลูกสาวตัวน้อยของเค้า

     

    “ น่ารักมากๆเลยครับพี่มาร์ค ” แบมแบมที่ได้เห็นหลานสาวตัวน้อยแล้ว หันไปพูดกับสามีที่กำลังอุ้มน้องอึนบีอยู่

     

    “ ครับ น่ารักมาก น่ารักเหมือนน้องอึนบีของเราเลย ” มาร์คบอกก่อนจะมองลูกสาวที่กำลังอุ้มให้ดูน้องอยู่

     

    “ น่ารักเหมือนอึนบี จริงๆเหรอค่ะคุณพ่อ น้องน่ารักเหมือนอึนบีเลย ” น้องอึนบีถามคุณพ่อก่อนจะพูดอย่างถูกใจ

     

    “ ใช่ค่ะ น่ารักเหมือนอึนบีของพ่อที่สุดเลยค่ะ ” มาร์คยิ้มให้ลูกสาวก่อนจะฟัดไปที่แก้มใสๆนั้นหนึ่งที เรียกเสียงหัวเราะให้เด็กน้อยอย่างชอบใจ

     

    “ พี่แจบอมครับ ลูกของเราจะน่ารักอย่างนี้มั้ยครับ ” หมอจินยองกุมมือสามีก่อนจะถามออกไป แต่สายตายังคงมองเด็กน้อยที่กำลังหลับอยู่ด้วยสายตาอ่อนโยน แจบอมหันมามองภรรยาที่ถามออกมาแบบนั้น ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความรักที่มีให้จินยอง

     

    “ แน่นอนอยู่แล้วครับ ลูกของเราต้องน่ารักมากแน่ๆครับ ” แจบอมกุมมือภรรยาให้แน่นขึ้นเหมือนต้องการให้รู้ว่าเค้าจริงใจมากแค่ไหน

     

    “ อีกไม่นาน เราสองคนก็จะได้อุ้มเค้า หอมเค้า และเลี้ยงเค้าด้วยความรักของเราครับพี่แจบอม ” หมอจินยองหันกลับมามองหน้าสามี ก่อนจะยิ้มให้ ทั้งคู่ยิ้มให้กัน

     

    “ ดีนะครับ ที่ออกมาน่ารักเหมือนพี่ยองแจ ไม่อย่างนั้น ผมว่า พี่แจ็คสันต้องเตรียมติดต่อคุณหมอศัสยกรรมไว้ตั้งแต่ตอนนี้ ถ้าออกมาแล้วหน้าเหมือนพี่แจ็คสัน 5555 ” หมอยูคยอมพูดแหย่พี่ชายคนสนิท

     

    “ ไอ้หมอยูค เมื่อกี้ที่ฉันช่วยแกนี่ไม่มีความดีเลยใช่มั้ยถึงได้มากัดฉันแบบนี้ ” แจ็คสันว่าหมอยูค

     

    “ เปล่าพี่ ผมแค่พูดตามความเป็นจริงยังไงพี่ หลานผมเป็นผู้หญิงนะ เรื่องหน้าตาเป็นสิ่งสำคัญมาก ถ้าเลือกดีมาตั้งแต่เกิดถือว่าเป็นบุญเลยนะพี่ ” หมอยูคยังกวนพี่ชายต่อ

     

    “ ไอ้หมอยูค ถ้ายังไม่เลิกพูดรับรองแกได้ไปนอนเล่นในห้องดับจิตแน่ๆเอามั้ย ” แจ็คสันคาดโทษหมอยูค

     

    “ หยุดแล้วครับ ไม่เล่นแล้วครับ ” หมอยูครีบกระเถิบหนีไปอยู่ไกลๆคุณพ่อมือใหม่ เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดี

     

    ยองแจที่เริ่มรู้สึกตัวแล้ว เรียกสามีตัวเอง

     

    “ พี่แจ็คสันครับ ลูกอยู่ที่ไหนครับ ” ยองแจเอ่ยถาม แม้จะยังเพลียอยู่แต่ด้วยความอยากเห็นหน้าลูกของตัวเอง เอ่ยถามสามี

     

    “ ยองแจตื่นแล้วเหรอครับ ที่รัก ” แจ็คสันที่ได้ยินเสียงเรียกของภรรยารีบเดินไปหาที่เตียง ก่อนจะจับมือยองแจมากุมไว้

     

    “ ยองแจอยากกอดลูกครับพี่แจ็คสัน ลูกอยู่ที่ไหนครับ ” ยองแจถามสามีอย่างรอคำตอบ

     

    “ ลูกอยู่นี่แล้วครับ พยาบาลเค้าพามาส่งให้เราแล้วครับ ยองแจรอพี่แป็ปหนึ่งนะครับ พี่จะไปอุ้มลูกมาให้นะครับ ” แจ็คสันบอกกับยองแจ ก่อนจะเดินไปที่รถเข็นเด็กเพื่ออุ้มลูกสาวตัวน้อยมาให้คุณแม่ได้เชยชม แจ็คสันที่พึ่งเคยได้อุ้มครั้งแรก เค้าช้อนลูกสาวขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ก่อนจะอุ้มไปหาคุณแม่ที่นอนรออย่างใจจดใจจ่อ ยองแจที่เห็นแจ็คสันอุ้มห่อผ้าสีขาวนั้นมาให้เค้า ก็ถึงกับน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ผู้ชายที่ดูเหมือนจะเจ้าชู้ขี้เล่นคนนั้น กำลังอุ้มทายาทตัวน้อยที่พวกเค้าเฝ้ารอมานานอย่างระมัดระวัง คุณพ่อที่พึ่งหัดอุ้มเด็กครั้งแรกช่างเป็นภาพที่มีความหมายมากมายสำหรับยองแจ แจ็คสันนำลูกสาวตัวน้อยมาส่งให้คุณแม่ที่กำลังรออยู่ ยองแจรับลูกสาวมาไว้ในอกด้วยความรัก น้ำตาแห่งความปลื้มปิติหยดแล้วหยดเล่าไหลรินออกพร้อมรอยยิ้ม ยองแจก้มจูบที่หน้าผากเล็กๆนั้นด้วยความรักทั้งหมดที่เค้ามี ตลอดเวลาที่เฝ้าทะนุถนอมดูแลตัวเองก็เพื่อสิ่งสำคัญสิ่งนี้ที่อยู่ในท้องของเค้า ความเหนื่อยความเจ็บที่เคยเจอมามลายหายหมดเมื่อได้เห็นผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่ นางฟ้าตัวน้อยๆของเค้าสองคน ที่ทุ่มเทความรักที่มีทั้งหมดให้เพื่อให้ได้มา

     

    “ แม่รักหนูที่สุดนะค่ะลูก หนูคือหัวใจของแม่นะค่ะลูก ” ยองแจบอกกับลูกสาวด้วยน้ำตาแห่งความรัก

     

    แจ็คสันมองภรรยากับลูกสาว หากตอนนี้ถามว่า เค้าอยากได้อะไรอีกหรือไหม เค้าจะบอกเลยว่า เค้าไม่ต้องการอะไรอีกแล้วสำหรับชีวิตนี้ แค่มีภรรยาอย่างยองแจกับลูกสาวที่น่ารักของเค้า เค้าไม่ต้องการเงินทองหรือของมีค่าอะไรอีกแล้ว ในเมื่อสิ่งที่มีค่าที่สุดได้มาอยู่ในมือของเค้าแล้ว ต่อไปนี้เค้าจะพยายามทำทุกอย่างให้ทั้งสองคนที่เค้ารักได้มีความสุขที่สุด วิธีนี้เค้าได้เข้าใจแล้วว่า คำว่า พ่อ มันยิ่งใหญ่มากแค่ไหน

     

     

     

     

     

    กลรักมาเสริฟให้แล้วค่ะหลังจากหายไปพักใหญ่ๆ ขอโทดนะค่ะที่หายไปเลยแต่จะพยายามมาไล่ต่อให้ได้ทุกเรื่องนะค่ะ ขอโทดจริงๆค่ะ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×