คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #163 : เรื่องสั้น jackjae เมียแต่ง ตอนที่ 21 เสริมตอน
แจ็คสันที่ได้ยินเสียงของคนที่เค้าไม่อยากให้เห็นเค้าในสภาพนี้ที่สุดเค้าถึงกับตกใจ เมื่อกี้จินยองบอกกับเค้าว่ามาคนเดียวแล้วทำไมยองแจถึงมาอยู่ที่นี่ได้
“ มาที่นี่ทำไม กลับไปเถอะ ” แจ็คสันพูดขึ้น
“ ผมไม่กลับ ผมบอกแล้วไงว่าผมจะอยู่ดูแลคุณที่นี่ ถึงคุณไล่ผมก็ไม่ไป ” ยองแจเอ่ยอย่างไม่ยอมเหมือนกัน
“ ไม่ต้องมาทำอะไรให้ผมทั้งนั้น ผมขอแค่คุณไปเถอะอย่ามาสนใจคนไม่ดีอย่างผมเลย คุณกลับไปมีชีวิตที่สดใสของคุณเถอะ อยู่กับผมคุณอาจจะไม่มีความสุขอีกเลยก็ได้ ผมอาจจะมองไม่เห็นเป็นแค่คนตาบอด คุณอย่าเอาอนาคตของคุณมาทิ้งกับคนอย่างผมเลย ถ้าคุณพร้อมเมื่อไรผมจะจัดการเรื่องหย่าให้คุณ ” แจ็คสันตัดใจพูดออกไป เค้าไม่อยากให้ยองแจเอาชีวิตดีๆมาทิ้งกับคนอย่างเค้าถ้าเกิดตาของเค้ามันไม่สามารถมองเห็นจริงๆ
“ ผมไม่หย่า แล้วก็จะไม่มีวันหย่าด้วย คุณไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจแทนผม ผมเป็นสะใภ้ตระกูลหวัง ผมจะอยู่ไม่ไปไหนทั้งนั้น ” ยองแจเอ่ยเสียงแข็ง เค้ารู้ดีว่าแจ็คสันกำลังไล่ให้เค้าไปเพราะไม่อยากให้เค้าต้องมาดูแลหากแจ็คสันต้องตาบอดจริงๆ ซึ่งยองแจทำแบบนั้นไม่ได้ เค้าไม่สามารถทิ้งให้แจ็คสันต้องเผชิญปัญหาทุกอย่างเพียงลำพังได้อีกแล้ว คนๆนี้ไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่คิดเค้าแค่ไม่รู้ว่าทำไมทุกอย่างมันถึงต้องกลายมาเป็นแบบนี้
“ จินยองพาเค้ากลับไปเถอะ ” แจ็คสันที่เห็นว่าพูดกับยองแจไม่ไดจึงบอกกับจินยอง
“ ผมทำแบบนั้นไม่ได้ครับพี่ ถ้าผมทำแบบนั้น พี่ตั้งหากที่จะต้องเสียใจไปตลอด เมื่อที่พี่ต้องทนทุกข์เพียงลำพัง ผมไม่อยากเห็นพี่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว พี่ยอมให้ยองแจเค้าดูแลพี่เถอะนะครับ ผมรักพี่นะครับ อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลยนะ ” จินยองพยายามช่วยพูดให้ทุกอย่างดีขึ้น
“ จินยอง พี่ไม่รู้ว่าตาของพี่จะกลับมามองเห็นอีกรึเปล่าแล้วจินยองจะให้พี่ดึงเค้าให้มาลำบากกับพี่ทำไม อยากอายคนอื่นเค้าเหรอที่ต้องมามีสามีที่ตามองไม่เห็น จะต้องเป็นภาระให้เค้าตั้งมานั่งดูแลคนที่ตาบอดทำอะไรไม่ได้แบบพี่ทำไม จินยองไม่เข้าใจความรู้สึกพี่บ้างเหรอ ว่าพี่ไม่อยากให้เค้าถูกคนอื่นดูถูกที่ต้องมาใช้ชีวิตกับคนตาบอด ” แจ็คสันระบายความในใจของตัวเองออกมาอย่างไม่ปิดบัง เค้าไม่อยากให้ยองแจถูกคนอื่นดูถูกที่ต้องมีสามีตาบอด
“ ผมไม่อาย ผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ใครจะพูดอะไรก็ช่างเค้าผมทนได้ อีกอย่างคุณหมอก็บอกแล้วว่ายังมีหวังว่าคุณจะมองเห็น คุณอย่าพึ่งตัดใจแบบนี้สิ เรามาพยายามด้วยกันใหม่นะ เพื่อครอบครัวของเราไง ” ยองแจเดินไปจับมือแจ็คสันเอาไว้
“ คุณจะทนได้ยังไง ผมมันไม่มีค่าให้คุณมาทนเพื่อผมหรอกนะ ” แจ็คสันที่คิดว่าตัวเค้าคงต้องตาบอดแน่ๆยังพยายามให้ยองแจไปจากเค้า
“ ผมทนได้ ผมจะทนทุกอย่างแต่คุณอย่าไล่ผมแบบนี้ ผมทนได้จริงๆนะ ” ยองแจยังคงพูดต่อ
“ ไปเถอะนะผมอยากให้คุณมีความสุขจริงๆ ” แจ็คสันตัดสินใจพูดออกไป
ยองแจร้องไห้ออกมา คนๆนี้จะยอมลำบากคนเดียวไม่ยอมให้เค้าต้องลำบากไปด้วย
“ ผมไปไม่ได้ ลูกในท้องของผมเค้าต้องได้อยู่กับพ่อของเค้า ” ยองแจตัดสินใจพูดเรื่องที่เค้าเก็บไว้ไม่ได้บอกใครออกไป
“ ยองแจ นี่มันจริงเหรอ ” จินยองที่ตกใจถามยองแจ
“ จริง ยองแจมั่นใจว่าตอนนี้ในท้องของยองแจกำลังมีเจ้าตัวน้อยอยู่ ยองแจรู้สึกมาได้สักพักแล้วแต่ยองแจไม่อยากบอกใคร ยองแจขอโทษนะจินยอง ” ยองแจขอโทษกับจินยองที่เค้าปิดบังเรื่องนี้
“ ไม่เป็นไรหรอกยองแจจินยองเข้าใจยองแจนะ ” จินยองยิ้มให้ยองแจ
“ ลูก ของผม ลูกของผม ” แจ็คสันที่ดีใจจนตื้นตันพูดมันออกมาซ้ำๆ
ยองแจมองดูแจ็คสันที่กำลังพูดถึงลูกอย่างคนที่กำลังดีใจ ยิ้มเค้ากำลังยิ้มอยู่ ยองแจบีบมือแจ็คสัน
“ ครับ ลูกของคุณ คุณไม่ต้องการให้เค้าเห็นคุณเหรอ คุณไม่สงสารแกที่ต้องเกิดมาโดยที่คุณไม่ยอมรับแกเหรอครับ ” ยองแจพูดกับแจ็คสัน
“ ไม่ผมต้องการเค้า ผมอยากเลี้ยงเค้า ผมอุ้มเค้า ผมอยากมองเห็นหน้าของเค้า ผมขอโทษ ผมขอโทษที่ทำเรื่องแย่ๆไว้กับคุณยองแจ ผมมันไม่ได้เรื่อง ผมอยากดูแลคุณ ผมอยากดูแลลูก ผมอยากทำให้ทุกอย่างให้คุณกับลูกมีความสุข ผมขอโทษ ผมขอโทษ ” เสียงเครือๆ บอกได้ดีว่าผู้ชายคนนี้กำลังเสียใจจริงๆ ยองแจที่ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้สามีของเค้าได้กลับมามีชีวิตทีดีอีกครั้ง เค้าจะต้องพยายามทำมันให้ได้
“ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่โกรธคุณแล้ว เรามาเริ่มกันใหม่นะ ผมจะอยู่ข้างๆคุณ ผมจะไม่มีวันทิ้งให้คุณต้องเผชิญความเสียใจเพียงคนเดียวอีก เราจะต้องข้ามผ่านพวกมันไปด้วยกันนะครับ ” ยองแจบีบมือให้แจ็คสันได้รับรู้ถึงแม้ตาของแจ็คสันจะมองไม่เห็น แต่เค้าก็อยากให้แจ็คสันรับรู้ว่าทุกอย่างจะดีขึ้น
จินยองน้ำตาคลอ มองคนที่ที่เค้ารักได้เข้าใจกันสักที แม้จะต้องพบเจอกับปัญหามากเท่าไรแต่เค้าเชื่อว่ายองแจจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
แจ็คสันที่แม้ตาจะถูกปิดเอาไว้แต่ด้วยความดีใจที่ตัวเองกำลังจะมีลูกเค้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สะอื้นจนรู้สึกได้ ชีวิตของเค้ากำลังจะมีเจ้าตัวเล็กที่กำลังจะมาเติมเต็มความสุขของเค้า จินยองยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกดีใจแทนพี่ชายและยองแจที่จะได้มีความสุขสักที
ช่วงสายของวันหลังจากคุณหมอเข้ามาตรวจดูอาการของแจ็คสันแล้วจึงอนุญาติให้ออกมาอยู่ที่ห้องพิเศษได้ด้วยอาการโดยร่วมดีขึ้นมากมีเพียงดวงตาที่ต้องดูอาการกันต่อไปว่าจะเป็นยังไง แจ็คสันถูกย้ายออกมาโดยที่มีจินยองกับยองแจตามมาเฝ้าไม่ได้ห่าง จนท่านประธานหวังกับพ่อของยองแจมาถึงโรงพยาบาล ท่านประธานหวังเดินไปยืนข้างเตียงของแจ็คสันเค้ายืนมองดูสภาพของลูกชายที่นอนอยู่บนเตียง ก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
“ พ่อขอโทษที่เป็นคนทำให้แกต้องมาเจอกับเรี่องพวกนี้ ” ท่านประธานหวังเอ่ยขอโทษลูกชายด้วยใจจริง
“ ไม่เป็นไรหรอกครับพ่อ ผมผิดเองที่ไม่เคยรับฟังคนอื่น ผมอคติเองที่คิดว่ายองแจหวังสมบัติของเรา ผมขอโทษครับที่ทำให้พ่อต้องทุกข์ใจ ผมขอโทษครับพ่อ ” แจ็คสันที่คิดได้แล้วทุกอย่างเอ่ยขอโทษพ่อตัวเอง จากสิ่งที่เค้าทำทั้งหมด
ท่านประธานหวังที่ได้ยินลูกชายพูดแบบนั้นเค้าถึงกับน้ำตาไหลออกมา นานมากแล้วที่เค้ากับลูกชายจะพูดกันดีๆแบบนี้ ตั้งแต่แม่ของแจ็คสันตาย เค้าห่วงแต่งานไม่เคยเอาใจใส่แจ็คสันเท่าไรจนช่องว่างของเค้ากับแจ็คสันมากขึ้นเรื่อยๆจนไม่เคยพูดจากันดีๆอีกเลย ยิ่งเค้ามามีภรรยาใหม่เค้าเอาเวลาว่างไปอยู่ที่บ้านนั้นซะมากกว่า ท่านประธานหวังก้มลงไปจูบหน้าผากลูกชายด้วยความรัก
“ พ่อรักแกนะ พ่อขอโทษที่ทำให้แกต้องเหงาและเสียใจคนเดียวมาตลอด ” ท่านประธานหวังบอกกับลูกชาย
“ ผมก็รักพ่อนะครับ พ่อ ” แจ็คสันบอกกับพ่อตัวเอง เค้าเองก็ผิดที่คิดว่าพ่อคงไม่ได้รักเค้า ตั้งแต่เสียแม่ไป พ่อเอาเวลาทำแต่งานทิ้งเค้าให้อยู่กับพวกแม่บ้าน จนเค้าเริ่มคิดว่าพ่อคงไม่ต้องการเค้าเท่าไร จนทุกอย่างเริ่มแย่ลงไปเรื่อยๆ แต่วันนี้หลังจากที่ชีวิตได้ผ่านความตายมาเค้าถึงได้รู้ว่า ตัวเองรักพ่อมากแค่ไหนถึงแม้จะไม่เคยพูดดีๆกันสักเท่าไรแต่เค้าก็รักพ่อของเค้ามากๆ ยองแจยิ้มกับเรื่องดีๆที่กำลังทำให้ครอบครัวเค้าเริ่มจะกลับมามีความสุขอีกครั้ง จินยองเล่าเรื่องยองแจกำลังจะมีทายาทให้ตระกูลหวังแล้ว ทำให้ท่านประธานหวังยิ่งดีใจมากกว่าเก่า พ่อของยองแจเองก็ดีใจมากเช่นกันที่กำลังจะมีหลานตัวน้อยๆสักที ทุกอย่างในตอนนี้เรียกได้ว่าดีขึ้นมากจริงๆ
“ ไอ้แจ็คแกเป็นยังไงบ้างว่ะ รู้มั้ยว่าพวกฉันเป็นห่วงแกมากแค่ไหนที่หลังแกห้ามทำอะไรแบบนี้อีกนะ มีอะไรก็บอกเพื่อนอย่างฉันบ้างสิว่ะอย่าเก็บไว้คนเดียวแบบนี้ ฉันเสียใจรู้มั้ย ” แจบอมที่มาเยี่ยมแจ็คสันบอกกับแจ็คสันด้วยความรู้สึกเสียใจที่เพื่อนต้องมาเจ็บตัวแบบนี้
“ ฉันขอโทษ แกอย่าเสียใจเลยนะฉันไม่ได้ตายซะหน่อย ” แจ็คสันพูดให้แจบอมหัวเราะ
“ ไม่ต้องมาปากดีเลยนะไอ้แจ็คสัน ฉันไม่ยอมให้แกมาทิ้งพวกฉันไปไหนก่อนที่ฉันจะมีลูกมีเมียมาอวดแกหรอก แกต้องอยู่รอดูหน้าลูกฉัน ลูกแก ลูกไอ้มาร์คก่อน ห้ามตายเด็ดขาด ” แจบอมว่าแจ็คสัน
“ เรื่องนั้นฉันเข้าใจ แต่แกให้ฉันรอดูหน้าลูกเมียแกเนี่ย มีไว้ในใจแล้วรึไงว่ะ ” แจ็คสันถามแจบอมแม้ว่าตาเค้าจะมองไม่เห็นก็ตาม
“ ก็เพราะยังไม่มีอ่ะดิ ถึงบอกให้แกรอดูหน้าลูกเมียฉันก่อนไง เนื้อคู่ฉันสงสัยยังไม่เกิดว่ะไม่ยอมมาสักที ฉันอยากมีคนรักเหมือนแกกับไอ้มาร์คมันเหมือนกันนะโว๊ย ” แจบอมบ่นเรื่องนี้ ความจริงทั้งๆที่เค้าก็เรียกได้ว่าเพียบพร้อมทุกอย่างแต่กับยังไม่เคยสักที
“ แกก็เลิกใช้คู่นอนเปลืองซะสิ เนื้อคู่แกจะได้มาสักทีเล่นฟันแล้วทิ้งแบบนี้ใครเค้าอยากจะมาอยู่กับแกว่ะ ” แจ็คสันได้ทีสั่งสอนเพื่อนจอมกะล่อนของเค้า
“ พูดอย่างนี้ฉันเสียหายหมด คุณยองแจกับคุณจินยองอย่าฟังมันนะครับ หัวมันโดนกระแทกเลยฟั่นเฟือนนิดหน่อย ” แจบอมรีบแก้ตัวกับคนน่ารักทั้งสองคนที่กำลังมองหน้าเค้าอยู่
“ แต่ฉันว่าไอ้แจ็คมันพูดถูกนะ ถ้าแกเลิกกะล่อนเปลี่ยนคู่ควรรายวันของแกซะ แกอาจจะเจอคนดีๆก็ได้นะแจบอม ” มาร์คที่พึ่งเข้ามาถึงกับแบมแบมแซวเพื่อนทันที
“ ไอ้มาร์ค มาถึงก็ปากหมาเลยนะมึง ไอ้เพื่อนชั่ว ” แจบอมหันไปด่าเพื่อนที่พึ่งมาถึงพร้อมคู่หมั้นตัวเล็กของเค้า
“ ฉันพูดความจริงผิดตรงไหนว่ะ ” มาร์คยังไม่หยุดแกล้งแจบอม แจบอมหันไปมองเห็นจินยองทำหน้าแหย่ๆกับคำพูดของมาร์คเค้าจึงรีบวิ่งไปปิดปากเพื่อนก่อนจะพูดอะไรมากว่านี้ให้คนตัวเล็กน้องของแจ็คสันรู้สึกแย่กับเค้ามากกว่านี้ ทั้งๆที่เล็งไว้ตั้งนานแต่ยังไม่กล้าจีบสักครั้งด้วยเคยโดนแจ็คสันขู่เอาไว้นานแล้วว่า ถ้าไม่เลิกเจ้าชู้อย่าได้คิดจีบจินยองเด็ดขาด ทำเอาแจบอมไม่กล้าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย วันนี้ได้โอกาสทั้งทีเจ้าพวกเพื่อนชั่วกับเผาเค้าไม่เหลือต่อหน้าคนตัวเล็ก ถ้าไม่ติดว่าแจ็คสันกำลังเจ็บอยู่เค้าอาจโบกสักทีไปแล้ว แบมแบมที่เห็นมาร์คกับแจบอมกำลังเล่นกันอยู่เค้าจึงเดินเข้าไปดูอาการของพี่ชายตัวเองก่อน เมื่อมายืนข้างเตียงแบมแบมยิ้มให้ยองแจที่กำลังยิ้มให้เค้า ก่อนจะเอ่ยถามคนที่นอนอยู่
“ เจ็บมากมั้ยครับพี่แจ็คสัน ” แบมแบมเอ่ยถามก่อนจะเอื้อมมือตัวเองไปจับมือของพี่ชายมาจับไว้
“ แบมแบมมาเยี่ยมพี่เหรอครับ ” แจ็คสันที่จำเสียงได้ดีว่าคือเสียงของคนที่ครั้งหนึ่งที่เค้าเคยรักมากแค่ไหน
“ ครับ พี่มาร์คเค้าไปรับแบมแบมมาเยี่ยมพี่แจ็คสันพร้อมกันครับ พี่แจ็คสันครับ พี่อย่าโกรธพี่มาร์คเลยนะครับ พี่มาร์คเค้าเป็นห่วงพี่มากนะครับ ” แบมแบมช่วยพูดให้แฟนตัวเองที่ยังกังวลเรื่องที่ทะเลาะกับแจ็คสันอยู่
“ พี่ไม่เคยโกรธมันหรอกครับ พี่โกรธตัวเองมากกว่า แบมแบมไม่ต้องคิดมากอะไรอีกแล้วนะ พี่ยังคงรักแบมแบมเหมือนเดิม แบมแบมคือน้องชายที่พี่จะรักเสมอ เลิกโทษตัวเองได้แล้วนะ เรื่องทุกอย่างเรามาทิ้งมันไปให้หมดแล้วมาเริ่มกันใหม่ พี่จะดูแลลูกเมียของพี่ให้ดีที่สุด แบมแบมก็ต้องดูแลความรักของแบมแบมให้ดีเหมือนกันเข้าใจพี่มั้ย ” แจ็คสันที่รู้ว่าแบมแบมก็กำลังทุกข์ใจกับเรื่องของเค้าพูดออกมา
“ ไอ้มาร์ค ฉันขอโทษนะโว๊ยที่ทำให้แกต้องเจ็บ ฉันจะรักและดูแลยองแจให้ดีที่สุด ส่วนแกก็ต้องดูแลน้องชายฉันให้ดีที่สุดเหมือนกันไม่อย่างนั้นฉันเตะแกแน่ ” แจ็คสันพูดให้มาร์คได้ยินเค้า มาร์คเดินมายืนข้างแบมแบม ก่อนจะจับมี่ขาของเพื่อนเอาไว้
“ ฉันจะดูแลแบมแบมด้วยชีวิตของฉัน แกไม่ต้องห่วง ” มาร์คให้สัญญากับแจ็คสัน
“ ไอ้แจบอม ถ้าแกเลิกเจ้าชู้ได้เมื่อไรเรื่องที่แกเคยขอฉันไว้ ฉันอาจยอมยกให้แกก็ได้นะ เอารึเปล่า ” แจ็คสันที่รู้ดีว่าเพื่อนตัวเอง แอบชอบจินยองมานานแล้วแต่เพราะเค้าเคยขู่เอาไว้ เพื่อนเค้าจึงไม่กล้ายุ่ง แต่ถ้าเพื่อนเค้าเลิกนิสัยได้จริงเมื่อไรเค้าอาจจะยอมเปิดทางให้เพื่อนดู
“ จริงรึเปล่าว่ะไอ้แจ็คสัน ถ้าฉันทำได้แกจะยอมจริงๆนะโว๊ย ” แจบอมรีบวิ่งมาถาม
“ แกทำไม่ได้หรอกว่ะแจบอม แอบมองเค้าต่อไปอีกนานแน่ๆเชื่อฉันสิ ” มาร์คที่รู้เรื่องนี้เหมือนกันแซวเพื่อน
“ แอบมองอะไรกันเหรอครับพี่มาร์ค ” แบมแบมที่สงสัยถามแฟนตัวเอง
“ ไม่มีอะไรหรอกครับแบมแบมไอ้มาร์คมันพูดไปเรื่อย ” แจบอมรีบดักเอาไว้ก่อนที่มาร์คจะพุดอะไรออกไป เค้ายังไม่พร้อมให้คนตัวเล็กรู้อะไรตอนนี้จริงๆ
“ จินยอง ” แจ็คสันเรียกจินยอง
“ ครับพี่แจ็คสัน จะเอาอะไรเหรอครับ ” จินยองลุกขึ้นมาถามพี่ชาย
“ จินยอง มาเฝ้าพี่แบบนี้แฟนจินยองจะว่าพี่รึเปล่า ” แจ็คสันถามจินยอง
“ พี่แจ็คสันพูดอะไรเนี่ย แฟนเฟินอะไรจินยองไม่มีหรอกครับ จินยองยังไม่มีแฟนสักหน่อยพูดอะไรก็ไม่รู้ ” จินยองหัวเราะพูดอย่างขำๆ
“ อ้าวเหรอ พี่ก็คิดว่าจินยองมีแฟนแล้วซะอีก ขอโทษนะ ” แจ็คสันพูดขอโทษน้องชาย
“ ไม่เป็นไรครับ จินยองไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ” จินยองยิ้มให้พี่ชายแม้จะมองไม่เห็นเค้าก็ตาม
แจบอมที่ได้ยินแบบนั้นหัวใจมันพองโตทันที คนๆนี้ยังไม่มีแฟนแสดงว่าทางของเค้าโล่งสะดวก
“ ไอ้แจบอม ถ้าแกคิดจะมีลูกมีเมียก็รีบๆเลยนะ เพราะฉันนำแกไปเยอะแล้วนะ ” แจ็คสันพูดกับเพื่อน
“ แค่แต่งงานก่อนนี่ นำไม่เยอะเท่าไรฉันยังตามทัน ” แจบอมบอกแจ็คสัน
“ ลูกฉันก็กำลังจะมีแล้ว ถามยองแจดูสิ ” แจ็คสันได้โอกาสอวดเพื่อนๆ
มาร์ค แบมแบมกับแจบอม มองหน้ายองแจอย่างทึ่งๆ ยองแจพยักหน้าให้พวกเค้าด้วยใบหน้ายิ้มๆ
“ เอาจริงเหรอว่ะ ฉันกำลังจะมีหลานแล้วเหรอเนี่ย ดีใจสุดๆเลยว่ะ ” แจบอมพูดอย่างดีใจ
“ ดีใจด้วยนะครับยองแจ ดีใจด้วยนะครับพี่ยองแจ ” มาร์คกับแบมแบม ยิ้มให้ยองแจ
“ ขอบคุณครับ ” ยองแจขอบคุณทั้งสองคน
“ แต่ฉันกลัวจะไม่ได้เห็นหน้าเค้าว่ะ ไม่รู้ว่าตาของฉันจะมองเห็นรึเปล่า ” แจ้คสันที่ตอนแรกก็ยังดีๆแต่เมื่อคิดถึงเรื่องดวงตาของเค้าก็เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
ทุกคนมองไปที่แจ็คสัน ก่อนจะทำหน้าเศร้าๆกัน ยองแจจึงเป็นฝ่ายพูดออกไป
“ อย่าคิดมากนะครับ คุณต้องมองเห็นแน่นอนยองแจ เชื่อว่าคุณต้องมองเห็นครับ ” ยองแจพูดให้กำลังใจสามีตัวเอง
“ ผมอยากเห็นหน้าคุณกับลูกที่สุดครับ ” แจ็คสันบอกกับยองแจ
“ ยองแจจะอยู่ข้างๆคุณไม่ไปไหนอีกแล้ว รักษาตัวเพื่อยองแจกับลูกของเรานะครับ ” ยองแจพูดให้แจ็คสันมีกำลังใจสู้ต่อไป
เอาไปอีกครึ่งหนึ่ง ขอโทษที่ห่างหายไปหลายวันนะค่ะ ด้วยเหตุผลส่วนตัวทำให้ต้องทิ้งฟิคไปก่อน แต่ตอนนี้จะพยายามกลับมาต่อเรื่อยๆนะค่ะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันไปไหนนะค่ะ ส่วนเรื่องรวมเล่มป้าไม่มีความรู้รื่องรวมเล่มเลยค่ะเลยไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นและอีกอย่างคือกลัวไม่มีใครเอาอายเค้าค่ะ5555
ความคิดเห็น