คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #155 : ตอนพิเศษ เรื่อง ลิขิตรักย้อนเวลา ครึ่งแรก
หลังจากคิดอยู่นานก็ทนสงสารคนที่ไม่ได้ไปอ่านในเพจไม่ไหวต้องเอามาลงจนได้ รักทุกคนนะเนี่ยไปอ่านเลยแล้วกันนะ
ตอนพิเศษ ลิขิตรักย้อนเวลา
คุณเชื่อเรื่องปาฎิหารย์บ้างไหม สำหรับผม มาร์ค ต้วน ผมพึ่งรู้ว่ามันมีอยู่จริงในวันที่ผมต้องเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไปตลอดกาล
ย้อนไปเมื่อสามวันที่แล้ว
“ พี่มาร์คครับ ลืมนัดของเราอีกแล้วใช่มั้ยครับ ” เสียงคนรักงอแงมาตามสาย ทำให้ผมรู้สึกผิด
“ ขอโทษนะครับแบมแบม พี่ติดธุระอยู่นะขอโทษนะครับ เอาไว้คราวหน้าพี่จะชดเชยให้นะครับ ” ตำรวจหนุ่มอนาคตไกล อย่าง มาร์ค กำลังขอโทษแฟนของเค้าที่ผิดนัดสำคัญอีกแล้ว
“ แต่วันนี้เป็นวันครบรอบสามปีของเรานะครับพี่มาร์ค ” แบมแบมที่รู้สึกน้อยใจแฟนตัวเองที่ไม่ค่อยมีเวลาให้เค้าเท่าไร ตั้งแต่ครบกันมาหลายปีมาร์คมักเห็นงานของตัวเองสำคัญกว่าเค้าที่เป็นแฟนเสมอ
“ แต่พี่ติดคดีสำคัญอยู่นะครับแบมแบม นายเค้าต้องการให้พวกพี่จับคนร้ายให้ได้เร็วๆ ในหน่วยก็ไม่มีใครได้พักกันสักคน ไม่เชื่อถามแจบอมกับแจ็คสันได้เลยนะครับ ” มาร์คที่หนักใจเมื่อกันที่ต้องผิดนัดกับคนตัวเล็กอีกแล้ว จึงอ้างถึงเพื่อนร่วมงานทั้งสองคนของตัวเองเพื่อให้คนตัวเล็กเข้าใจเค้า
“ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรครับพี่มาร์ค แบมแบมเข้าใจ เอาไว้รอให้พี่เคลียร์งานของพี่ให้เรียบร้อยก่อนพวกเราค่อยนัดกันใหม่ก็ได้ครับ ” แบมแบมที่แม้จะน้อยใจแฟนตัวเองแค่ไหน แต่เพราะเป็นงานที่แฟนเค้ารักมาก แบมแบมจึงไม่อยากทำให้มาร์คต้องกลุ้มใจอีก
“ ขอบคุณนะครับที่เข้าใจพี่ พี่รักแบมแบมนะครับ เอาไว้เสร็จงานเมื่อไรพี่จะรีบไปหานะครับ ” มาร์ครู้สึกโล่งใจขึ้นมากที่แบมแบมเข้าใจเค้า ตั้งแต่ที่คบกันมา มาร์คไม่ค่อยมีเวลาให้แบมแบมเท่าไรแต่แบมแบมก็ยังคงอดทนกับเค้ามาได้จนถึงวันนี้ จึงทำให้มาร์คนั้นรักแบมแบมมาก
“ ครับ แบมแบมรักพี่มาร์คนะครับ ” แบมแบมบอกรักมาร์คอีกครั้งก่อนจะวางสายไป
“ ไงสุดหล่อ ผิดนัดน้องเค้าอีกแล้วเหรอมึง ” แจ็คสันเป็นคนเปิดประเด็นทันทีที่มาร์ควางสายแล้ว
“ อืม วันนี้เป็นวันครบรอบที่คบกันสามปีว่ะ แต่กูก็ไม่ว่างไปตามนัดเค้าอีกแล้ว ” มาร์คหันมาพูดกับแจ็คสันอย่างเซ็งๆ
“ กูหล่ะอิจฉามึงจริงๆไอ้มาร์ค ที่มีแฟนแสนดีอย่างน้องเค้า ไม่งี่เง่า ไม่วุ่นวายแถมยังน่ารักสุดๆ ” แจบอมเพื่อนอีกคนเสริมขึ้นมาบ้าง
“ ใช่ๆ ผิดกับอีกสองนางของพวกกูถ้าผิดนัดเมื่อไร องค์ลงทันที ถ้าไม่อาละวาดไม่ใช่ จินยอง กับ ยองแจแน่ๆ ” แจ็คสันกับแจบอมพยักหน้าพร้อมกันเมื่อแจ็คสันพาดพิงถึงแฟนๆของพวกเค้า
“ กูถึงได้รักเค้ามากไง เค้าอดทนกับผู้ชายอย่างกูมาตลอด กูยังคิดไม่ออกเลยถ้าวันหนึ่งกูต้องเสียเค้าไปจริงๆกูจะอยู่ได้รึเปล่า ” มาร์คบอกกับทั้งคู่อย่างที่เค้ารู้สึก
พวกเค้าทั้งสามคนเป็นนักเรียนตำรวจรุ่นเดียวกัน ก่อนที่ทั้งสามจะถูกส่งมาประจำการอยู่ฝ่ายสืบสวนของกรมตำรวจ ด้วยหน้าที่การงานและคดีมากมายที่เข้ามาทำให้พวกเค้าไม่ค่อยมีเวลาของตัวเองสักเท่าไร ทั้งสามคนกำลังอยู่ที่ทำงานภายในกรมตำรวจ พวกเค้ากำลังตามคดีลอบวางระเบิดสามครั้งติดในโซล ที่ทำให้มีคนเสียชีวิตและบาดเจ็บหลายราย และที่สำคัญยังหาผู้ต้องสงสัยไม่ได้อีกด้วย ทำให้พวกเจ้านายชั้นผู้ใหญ่สั่งลงมาให้ฝ่ายสืบสวนรีบตามหาตัวคนร้ายให้ได้เร็วที่สุด เป็นเหตุให้พวกตำรวจในฝ่ายสืบสวนทุกคนไม่มีใครได้หยุดพักสักคน
“ พี่ครับ ผมได้หลักฐานใหม่มาพี่ๆรีบมาดูเร็ว ” ยูคยอมตำรวจรุ่นน้องรีบเอาหลักฐานชิ้นใหม่มาให้พวกพี่ๆดู
“ รีบเอาดูเร็วๆยูค ” แจ็คสันรีบเรียกยูคยอมให้รีบเอามาให้พวกเค้าดู ยูคยอมส่งรูปจากกล้องวรจรปิดจากที่เกิดเหตุระเบิดเมื่อครั้งล่าสุดให้พวกพี่ๆดู
“ นี่เป็นภาพจากกล้องของหน้าร้านสะดวกซื้อที่อยู่ใกล้ที่เกิดเหตุ ภายในภาพมีภาพผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่หมวกปิดหน้าพร้อมใส่ผ้าปิดปาก เดินสะพายกระเป๋าเป้ผ่านหน้าหน้าไปอีกห้านาทีพาไปเค้าเดินผ่านอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่มีกระเป๋าเป้ที่หลังเค้าแล้ว ทำให้พวกมาร์ครีบมองหน้ากัน
“ คนๆนี้น่าสงสัยสุดๆว่ะ ฉันว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับคดีที่ผ่านมาแน่นอน ” แจบอมเสริม
“ ผมก็เห็นด้วยพี่ ถึงได้รีบเอามาให้พวกพี่ดูไงครับ ” ยูคยอมที่โดนให้ไปตามดูกล้องแถวๆที่เกิดเหตุบอกกับพวกพี่ๆของเค้า ทั้งสี่จึงระดมความคิดกันทันที แต่ก่อนที่พวกเค้าจะได้คิดอะไรต่อ ก็มีตำรวจนายหนึ่งรีบเข้ามารายงานเหตุร้ายซะก่อน
“ ผู้กองครับ เกิดเหตุวางระเบิดบนรถเมล์ครับ บนนั้นมีตัวประกันประมาณ 12 คนครับ ” ตำรวจนายนั้นรีบรายงานตามที่รับวิทยุมา
“ นั้นรีบไปที่เกิดเหตุกันเถอะ ” มาร์ครีบบอกกับทุกคนก่อนจะรีบเดินทางไปที่เกิดเหตุลอบวางระเบิด เมื่อพวกมาร์คไปถึงก็เจอกับรถเมล์ที่จอดอยู่ริมถนน ซึ่งตอนนี้ถูกกั้นไว้หมดแล้ว มาร์คกับพวกแจบอม เข้าไปในที่เกิดเหตุก่อนที่ตำรวจที่อยู่ในพื้นที่จะรีบมารายงานสถานการณ์ให้พวกเค้าทราบ
“ คนร้ายมันโทรมาขู่ว่าได้วางระเบิดบนรถเมล์คันเกิดเหตุครับ โดยที่บนนั้นมีผู้โดยสารทั้งหมด 12 คน มันยังข่มขู่ไว้ด้วยว่า ถ้าใครเข้าใกล้รถเมล์มันจะกดระเบิดทันทีครับ ” ตำรวจที่รับผิดชอบรายงานทุกอย่างให้พวกมาร์ครู้
“ แล้วได้ตรวจสอบรึยังว่ามีระเบิดจริงๆรึเปล่า ” มาร์คถามตำรวจรายนั้น
“ จากที่ตรวจสอบพบระเบิดถูกติดอยู่ที่ประตูรถเมล์หนี่งลูกครับ แล้วเมื่อกี้ผู้โดยสารบนรถยังโทรมาแจ้งขอความช่วยเหลือว่า บนรถยังมีอีกลูกหนึ่งครับ ” ตำรวจรายนั้นรายงานต่อ
“ เอายังไงดีครับ หัวหน้า ” แจ็คสันรีบถามมาร์ค ที่เป็นหัวหน้าของพวกเค้า
“ คนร้ายต้องอยู่แถวๆนี้แน่ มันต้องคอยดูว่าจะมีใครเข้าใกล้รถเมล์รึเปล่า พวกนายให้คนของเรากระจายกำลังออกไปหาบริเวณนี้ทั้งหมดถ้าเจอคนน่าสงสัยให้เข้าจับกุมได้เลย อีกอย่างบอกให้พวกเราระวังตัวด้วย ” มาร์คสั่งการกับแจ็คสัน แจ็คสันจึงรีบไปทำตามที่สั่งทันที
มาร์คกำลังคุยอยู่กับพวกแจบอมและยูคยอม โทรศัพท์ของเค้าก็มีสายเข้า แบมแบม โทรมา มาร์คมองก่อนจะรีบรับสาย
“ แบมแบมครับ พี่กำลังยุ่งอยู่เดียวค่อยคุยกันได้มั้ยครับ ” มาร์คที่รับสายรีบบอกกับแบมแบมทั้งทีก่อนที่แบมแบมจะได้พูดอะไรมา
“ พี่มาร์คครับ แบมแบมอยู่บนรถเมล์ครับ ” แบมแบมตอบมาร์คกลับมา
“ อะไรนะครับแบมแบม แบมแบมว่าอยู่ที่ไหนนะครับ ” มาร์คที่ได้ยินแบมแบมบอกว่าอยู่บนรถเมล์ถามออกไปอีกครั้ง
“ แบมแบมอยู่บนรถเมล์ครับ พี่มาร์คเห็นแบมแบมมั้ยครับ ” เสียงแบมแบมที่กำลังกั้นสะอื้นบอกกับมาร์ค ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นมาร์ครีบมองไปที่รถเมล์ทันที ที่กระจกด้านหลังของรถ มาร์คเห็นแบมแบมที่กำลังมองมาหาเค้า โดยที่มือข้างที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์กำลังแตะกระจกรถมองมาหาเค้าด้วยสายตาเศร้าๆ
“ แบมแบม แบมแบมไปอยู่บนนั้นได้ยังไงครับ เกิดอะไรขึ้น ” มาร์คที่เห็นแบมแบมก็รีบถามออกไปก่อนจะพยายามเข้าไปใกล้รถเมล์คันนั้น แต่ก็ถูกพวกแจบอมขวางเอาไว้
“ หัวหน้าเข้าไปใกล้รถเมล์ไม่ได้นะครับ คนร้ายมันขู่เอาไว้นะครับ ” แจบอมรีบขวางมาร์คที่จะเดินเข้าไปใกล้รถเมล์
“ แต่แบมแบมอยู่บนนั้นนะแจบอม ฉันจะไปช่วยเค้า ” มาร์คตระคอกใส่แจบอม
“ อะไรนะ แบมแบมอยู่บนนั้น ” แจบอมกับยูคยอม รีบหันไปมองที่บนรถจึงเห็นแบมแบมยืนอยู่
“ เวรกรรมไปอยู่บนนั้นได้ยังไงเนี่ย ” แจบอมถึงกับสบถออกมา
“ หลบสิ ฉันจะไปช่วยเค้า ” มาร์คที่ต้องนี้เป็นห่วงความปลอดภัยของแบมแบม พยายามจะเข้าไป
“ ใจเย็นๆสิครับหัวหน้า ผมรู้ว่าหัวหน้าเป็นห่วงแบมแบม แต่ถ้าหัวหน้าเข้าไปแล้วคนร้ายมันกดระเบิดขึ้นมาคนบนรถทั้งหมดจะเป็นอันตรายนะครับ ” แจบอมเตือนสติมาร์ค มาร์คจึงได้หยุดโวยวาย
“ คนร้ายติดต่อเข้ามาครับ ” ตำรวจนายหนึ่งตระโกนบอกพวกมาร์ค พวกเค้ารีบวิ่งไปที่ตำรวจรายนั้นทันที
“ มันว่ายังไงบ้าง ” มาร์คถามตำรวจบนรถปฎิบัติการของตำรวจที่เข้ามาประจำการในพื้นที่เกิดเหตุ
“ มันโทรมาบอกว่า ถ้าพวกเรายังขืนเข้าใกล้รถอีกมันจะกดระเบิดบนรถทันทีครับ ” ตำรวจที่อยู่บนรถรายงานตามที่ได้รับข้อมูลมา
“ แสดงว่ามันอยู่แถวนี้จริงๆ มันถึงได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ” เป็นยูคยอมที่ออกความคิดเห็น
“ วิทยุไปหาแจ็คสัน ให้รีบหาคนต้องสงสัยให้เร็วกว่านี้มันต้องอยู่แถวๆนี้แน่ ” มาร์คสั่งกับแจบอม ก่อนจะมองไปบนรถที่ตอนนี้แบมแบมยังคงมองเค้าอยู่ มาร์คหยิบโทรศัพท์มาแนบหูตัวเองอีกครั้ง
“ อย่าคิดมากนะครับพี่มาร์ค แบมแบมไปเป็นอะไรหรอกครับ ใจเย็นๆนะ ” แบมแบมบอกกับมาร์คที่มองเค้าอยู่เหมือนกัน เสียงผู้โดยสารคนอื่นบนรถกำลังร้องไห้ขอความช่วยเหลือกันเสียงดัง ลอดผ่านเข้ามาในสายของแบมแบม
“ แบมแบมกลัวมากมั้ยครับ ” มาร์คถามออกไป ทั้งๆที่ตอนนี้อกเค้ามันจะระเบิดอยู่แล้ว แต่ต้องพยายามไม่แสดงออกให้แบมแบมกังวลมากกว่านี้
“ แบมแบมไม่กลัวหรอกครับ แค่ได้เห็นพี่มาร์คอีกครั้งแบมแบมก็ไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ” แบมแบมยิ้มทั้งน้ำตาให้มาร์ค ตรงที่มาร์คยืนอยู่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน
“ พี่จะพยายามทำทุกอย่างเพื่อช่วยแบมแบมให้ได้ รอพี่หน่อยนะ ” มาร์คที่ตอนนี้เสียงสั่นมากบอกกับแบมแบม
“ พี่มาร์ค แบมแบมรักพี่มาร์คมากนะครับ ” แบมแบมพูดออกมาพร้อมมือที่แตะกระจกรถเหมือนพยายามสื่อกับมาร์ค
แค่เพียงคำพูดแค่นั้น มาร์คถึงกับกั้นน้ำตาของตัวเองไม่อยู่อีกแล้ว เค้าร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ ถ้าวันนี้เค้าไปหาแบมแบมตามที่นัดกันแบมแบมก็จะไม่ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ มาร์คเอามือปิดหน้าร้องไห้ จนแจบอมกับยูคยอม ที่ยืนมองอยู่ต่างพากันสงสาร
“ พี่มาร์ค อย่าร้องไห้สิครับ แบมแบมอยากไม่เห็นพี่มาร์คร้องไห้เลย ” แบมแบมพูดมาตามสายด้วยเสียงสะอื้นไม่ต่างกับมาร์ค
“ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ ” มาร์คที่กำลังเสียใจพึมพูดขอโทษแบมแบม
“ คนร้ายมันโทรเข้ามาอีกแล้วครับ ” ตำรวจบนรถตระโกนมา มาร์ครีบเช็ดน้ำตาตัวเองแล้วรีบไปรับสายของมัน
“ แกต้องการอะไร พูดมา ” มาร์คถามมันด้วยความโมโห
“ อย่าโวยวายสิครับคุณตำรวจ ผมแค่จะโทรมาบอกคุณว่า คุณมีเวลาอีกแค่สามนาทีก่อนที่รถคันนั้นจะระเบิด ดูให้ดีนะครับคุณตำรวจ ” คนร้ายหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนที่มันจะวางสายไป มาร์ครีบวิ่งกลับไปดูที่รถเมล์อีกครั้งคราวนี้คนบนรถต่างพยายามทุบกระจกรถเพื่อเอาชีวิตรอด พวกตำรวจที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างพากันทำหน้าสลดที่ทำอะไรไม่ได้ หากเข้าไปคนร้ายจะกดระเบิดลูกที่ติดอยู่ที่ประตูทั้งที่
มาร์ครีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยกับแบมแบมต่อด้วยความร้อนใจ
“ แบมแบมครับ ระเบิดบนรถมันทำงานแล้วใช่มั้ย ” มาร์ครีบถามแบมแบม
“ ครับ มันเริ่มถอยหลังแล้วครับพี่มาร์ค พี่อย่าเข้ามานะครับแบมแบมไม่อยากให้พี่มาร์คเป็นอะไร ” แบมแบมยังคงมองมาที่มาร์คอยู่
“ ถามไอ้แจ็คสิ ว่ามันหาไอ้เหี้ยนั้นเจอรึยังว่ะ ให้พวกมันรีบหาสิว่ะ ” มาร์คหันไปตระโกนเร่งแจบอม เค้ากำลังจะต้องเห็นแบมแบมตายต่อหน้าเค้าจริงๆใช่มั้ย
“ โธ่เว้ย กูไม่รอแล้ว ” มาร์คที่ไม่สนอะไรแล้วพยายามจะวิ่งเข้าไปแต่พวกยูคยอมกับล็อคตัวเค้าไว้
“ ปล่อยกูไอ้ยูค กูจะไปช่วยแบมแบม ปล่อยกูสิว่ะ พวกมึงปล่อยกู ” มาร์คพยายามดิ้นให้หลุดแต่พวกลูกน้องเค้าไม่ยอมปล่อย
“ ไม่ได้ครับ พวกผมปล่อยไม่ได้มันอันตรายครับ ” ยูคยอมที่ช่วยล็อคมาร์คกับแจบอมพูดขึ้น
“ ถ้าพวกมึงไม่ปล่อยกู กูยิงพวกมึงแน่ ปล่อยกู ” มาร์คตระคอกพร้อมทั้งดิ้นรนให้หลุดจากการถูกขวาง
คนบนรถต่างมายืนทุบกระจกร้องไห้เพื่อขอให้ช่วยพวกเค้า เวลาของพวกเค้าเหลือไม่มากแล้ว ภาพพวกนั้นสร้างความสะเทือนใจให้พวกตำรวจและคนที่อยู่แถวนั้นอย่างมาก บางคนถึงกับร้องไห้ออกมา
มาร์คที่ถูกล็อคตัวเอาไว้เค้ามองแบมแบมที่ยืนร้องไห้มองมาที่เค้าอย่างน่าสงสาร มาร์คหยิบโทรศัพท์ของเค้าที่ล่วงไปที่พื้นขึ้นมา
“ แบมแบม แบมแบมครับ ” มาร์คร้องไห้เรียกแบมแบม
“ อย่าเสียใจนะครับพี่มาร์ค แบมแบมจะเฝ้ามองพี่มาร์คอยู่ข้างบนนะครับ พี่มาร์คต้องมีความสุขให้มาก อย่าเสียใจกับเรื่องนี้เด็ดขาด ถ้าแบมแบมมองพี่มาร์คจากข้างบนแบมแบมจะต้องเสียใจแน่ๆ พี่มาร์คครับ พี่มาร์คต้องอยู่ต่อไปให้ได้นะครับแบมแบมรักพี่มาร์คนะ รักมากนะครับ ” แบมแบมร้องไห้มองมาร์คที่ตอนนี้นั่งคุกเข่ากับพื้นร้องไห้คุยโทรศัพท์กับแบมแบม
“ พี่รักแบมแบมนะครับ พี่รักแบมแบม แบมแบม ” มาร์คร้องไห้เรียกแบมแบมอย่างน่าสงสาร
แบมแบมมองมาร์คทั้งน้ำตา ก่อนจะหันหลังไปมองระเบิดที่พื้นรถเมล์ที่ตอนนี้เหลือแค่สิบวินาทีสุดท้าย แบมแบมหันกลับมามองมาร์คอีกครั้งเค้ายิ้มให้มาร์คครั้งสุดท้าย
“ ลาก่อนนะครับพี่มาร์ค ” สิ้นคำพูดของแบมแบมเสียงระเบิดก็ดังสนั่นพร้อมทั้งลูกไฟกองใหญ่จะเกิดขึ้น พวกตำรวจในบริเวณต่างหลบกันวุ่นวาย ส่วนมาร์คพวกแจบอมลากเค้าหลบออกมา เมื่อเสียงระเบิดเงียบลงมาร์คหันไปมองซากรถเมล์คันเกิดเหตุที่ตอนนี้เหลือเพียงซากและเปลวไฟบนรถ
พวกตำรวจต่างเข้าไปดับไฟกันวุ่นวาย ส่วนมาร์คเวลานี้เค้านอนไปกับพื้นถนนร้องไห้อย่างคนที่ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว แจ็คสันที่พึ่งกลับมาหลังจากที่แจบอมวิทยุไปบอกเค้า ยืนมองหัวหน้าของเค้าที่นอนร้องไห้อย่างน่าสงสาร
มาร์คที่กำลังเสียใจกับการจากไปของคนรักของตัวเอง เค้าเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องนอนของเค้า พร้อมทั้งเปิดซีดีดู วีดีโอที่เคยถ่ายกับแบมแบมตอนที่พวกเค้าไปเที่ยวด้วยกัน เสียงหัวเราะของแบมแบม รอยยิ้มของแบมแบม ทุกคำพูดที่แบมแบมยิ้มให้เค้าที่ถ่ายวีดีโอตอนไปเที่ยวมีความสุขด้วยกัน มาร์คมองภาพเหล่านั้นก่อนจะร้องไห้ออกมา สามวันมาแล้วตั้งแต่เกิดเหตุวางระเบิดรถเมล์ ตำรวจยังไม่สามารถหาตัวคนร้ายได้เหมือนเดิม มาร์คที่เป็นหนึ่งในครอบครัวของผู้สูญเสียในครั้งนั้น เค้าเอาแต่เก็บตัวร้องไห้อยู่บ้านโดยไม่สนใจงานของตัวเองอีก โดยมีแจบอม แจ็คสัน และ ยูคยอมคอยมาดูเค้าเสมอเพราะกลัวว่ามาร์คจะคิดทำอะไรสั้นๆ มาร์คไม่กิน ไม่พูดไม่คุยกับใคร เค้าเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง เปิดวีดีโอพวกนั้นนอนดูซ้ำไปซ้ำมา
“ สวรรค์มีอยู่จริงรึเปล่า ถ้ามีอยู่จริงผมขอโอกาสสักครั้งได้มั้ย ขอโอกาสให้ผมได้กลับไปแก้ไขทุกอย่างได้มั้ยให้ผมได้มีโอกาสพาคนที่ผมรักคืนมา ขอแค่ครั้งเดียว ขอแค่ครั้งเดียวจริงๆ ” มาร์คที่นอนร้องไห้มาตลอดหลายวัน เค้าร้องไห้ขอร้องต่อสวรรค์ให้เค้าได้มีโอกาสกลับไปแก้ไขอดีตเพื่อช่วยคนรักของเค้า
เด็กในเพจเค้าได้อ่านครึ่งที่สองแล้วนะ ถ้ารอไม่ไหวก็ตามไปที่เพจได้นะจ๊ะ
ความคิดเห็น