คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #148 : เรื่องสั้น เมียแต่ง jackjae ตอนที่ 14
ยองแจที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพตาบวม เค้าอาบน้ำแล้วเตรียมตัวเข้านอนเพราะวันนี้เค้าเหนื่อยมามากพอแล้ว ยองแจบอกเด็กรับใช้ในบ้านที่ขึ้นมาตามยองแจลงไปทานอาหารเย็น ว่า ตัวเองปวดหัวไม่รับอาหารเย็น หลังจากนั้นยองแจก็เข้านอนเลย ยองแจหลับไหลไปนานแค่ไหนไม่รู้ จนมารู้สึกตัวตื่นตอนมีคนเข้ามาเอะอะโวยวายในห้อง แล้วก็ไม่ใช่แต่คือ สามีของยองแจนั้นเอง แจ็คสันที่เมามาเค้าเข้ามาในห้องด้วยสภาพเซไปเซมา พร้อมทั้งยังโวยวายเสียงดัง
“ เมียฉันอยู่ไหนว่ะ ทำไมไม่รอผัวตัวเองกลับบ้านใช้ไม่ได้ ” แจ็คสันที่กำลังเมามากเค้าโวยวายเดินมาที่เตียง ยองแจที่เห็นแจ็คสันมาด้วยสภาพแบบนั้นก็เกิดความกลัว ยองแจรีบกระเถิบตัวจะลงจากเตียง แต่ช้ากว่าแจ็คสันที่กระโจนมาจับตัวเค้าเอาไว้
“ เมียอยู่นี่เอง จะรีบไปไหน มาให้ผัวชื่นใจหน่อยสิ ” แจ็คสันที่ยึดตัวยองแจเอาไว้พูดก่อนจะซุกไซร้ยองแจ
“ ปล่อยผมเถอะครับ คุณเมามากแล้ว ปล่อยผมเถอะนะ ” ยองแจพยายามพูดให้แจ็คสันปล่อยตัวเอง แต่ก็ไม่เป็นผล แจ็คสันเงยหน้าขึ้นมามองยองแจที่กำลังดิ้นรนขัดขืนเค้า
“ อย่าเล่นตัวได้มั้ย คนกำลังมีอารมณ์ ” แจ็คสันที่กำลังเมาไม่สนใจยองแจที่กำลังร้องไห้ขอร้องเค้าสักนิด ด้วยเรี่ยวแรงที่ต่างกันทำให้ยองแจต้องยอมรับชะตากรรมอันเลวร้ายอีกครั้ง
ผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ ที่ยองแจต้องทนทุกข์ให้สามีอย่างแจ็คสันได้สุขสม แจ็คสันตักตวงความสุขจากยองแจมากมาย เช้านี้แจ็คสันตื่นไปทำงานอย่างอารมณ์ดี เค้าแต่งตัวโดยหันไปมองภรรยาที่ยังหลับอยู่บนเตียง ก่อนจะยิ้มให้เมื่อคืนเค้ามีความสุขมาก เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วเค้าเดินไปที่เตียงก่อนจะก้มลงไปจูบที่หน้าผากของยองแจ ก่อนจะออกจากห้องนอนมา ก่อนไปทำงานเค้าได้สั่งคุณแม่บ้านไม่ให้ใครขึ้นไปกวนยองแจ แล้วจึงออกไปทำงาน แจ็คสันที่ออกจากห้องไปเค้าไม่ได้รู้เลยว่า คนที่เค้าคิดว่าหลับนั้น ความจริงตื่นนานแล้ว แต่ยองแจไม่อยากเผชิญหน้ากับสามีตัวเองมากกว่า เค้ารอให้แจ็คสันออกไปจึงลืมตาขึ้นมา ยองแจค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความยากลำบาก ก่อนจะนั่งกอดเข่าร้องไห้บนเตียง “ คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่ หรือผมเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ของคุณ ” ยองแจที่จิตใจอ่อนแออย่างถึงที่สุดแล้ว นั่งร้องไห้ออกมาอย่างสุดกั้น หลังจากได้ระบายความรู้สึกออกมาบ้าง ยองแจก็ลุกขึ้นไปจัดการกับตัวเอง ก่อนจะลงมาข้างล่าง ยองแจเจอกับคุณแม่บ้านที่รีบเข้ามาถามยองแจว่าไม่สบายหรือเปล่า เมื่อได้เห็นหน้าหมองๆของยองแจ ยองแจปฎิเสธว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร ก่อนจะถามว่าท่านประธานออกไปทำงานรึยัง คุณแม่บ้านรายงานว่าท่านประธานยังอยู่ในห้องทำงาน ยองแจจึงสั่งให้คุณแม่บ้านไปทำงานต่อ ยองแจที่ตัดสินใจได้แล้วจึงขึ้นไปหาพ่อสามีบนห้องทำงาน
ยองแจที่ไม่อาจจะทนรับความเจ็บปวดที่คนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีตัวเอง กระทำกับเค้าได้อีกยองแจเข้าไปหาท่านประธานหวังที่อยู่ในห้องทำงานที่บ้าน ยองแจเดินไปหยุดที่หน้าโต๊ะทำงานของท่านประธานหวัง
“ อ้าว มีอะไรลูกถึงเข้ามาหาพ่อ ” ท่านประธานหวังถามลูกสะใภ้ของตัวเอง
ยองแจที่ทำหน้าเศร้าๆ ไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับนั่งคุกเข่าลงกับพื้น ทำให้ท่านประธานหวังตกใจ
“ ยองแจ หนูเป็นอะไรลูก ” ท่านประธานรีบลุกขึ้นไปหายองแจ ก่อนจะจับให้ยองแจลุกขึ้นแต่ยองแจกับขืนตัวเอาไว้ก่อนจะร้องไห้ออกมา
“ คุณพ่อ ยองแจขอโทษครับ ยองแจทนอยู่กับเค้าไม่ไหวแล้วจริงๆครับ ” ยองแจร้องไห้คุกเข่าขอโทษพ่อสามีตัวเองที่เค้าไม่สามารถทนอยู่กับแจ็คสันได้อีกแล้ว
ท่านประธานหวังที่เห็นยองแจคุกเข่าร้องไห้ก็สงสาร คงเป็นเค้าที่ผิดเองที่เป็นคนดึงให้ยองแจต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้
“ ไม่ต้องขอโทษพ่อหรอกยองแจ พ่อผิดเองที่ทำให้ยองแจไม่มีความสุข พ่อคิดว่าถ้าเป็นยองแจคงสามารถทำให้ลูกชายของพ่อรักได้แน่นอน แต่พ่อไม่คิดว่ามันจะทำให้หนูต้องทนทรมานขนาดนี้ พ่อขอโทษ ” ท่านประธานหวังขอโทษยองแจ
“ คุณพ่อ ” ยองแจที่ได้เห็นว่าท่านประธานหวังรู้สึกยังไง ก่อนร้องไห้ออกมา เค้าอ่อนแอเองที่ไม่สามารถทนสามีได้ ทำให้พ่อสามีต้องเสียใจด้วยอีกคน
“ หนูไปเถอะลูก ถ้ามันจะทำให้หนูยิ้มได้อีกครั้ง พ่อจะเป็นคนพาหนูออกไปเอง ” ท่านประธานหวังบอกกับยองแจ เค้าตัดสินใจแล้วว่า เค้าจะเป็นคนพายองแจออกไปเองโดยที่จะไม่บอกให้ลูกชายนิสัยแย่ๆของเค้าได้รู้ว่ายองแจหายไปไหน
แจ็คสันที่มาทำงานอย่างอารมณ์ดี เค้านั่งทำงานก่อนจะนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เค้ามีความสุขกับภรรยาตัวเอง ตอนแรกยอมรับว่าเค้าเมา แต่หลังจากนั้นมันคือความรู้สึกของเค้าล้วนๆ เค้าต้องการคนๆนี้มากขึ้นทุกๆวัน แค่นึกถึงก็ทำให้เค้ายิ้มได้ ป่านนี้คงยังนอนหลับอยู่แน่ๆ แจ็คสันยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงยองแจ ก่อนที่เค้าจะทำงานต่อ เพื่อจะได้กลับไปหายองแจเร็วๆ
ท่านประธานหวังพายองแจมาที่ ร้านกาแฟน่ารักๆร้านหนึ่งที่อยู่ห่างจากเมืองหลวงออกมา ท่านประธานหวังเดินนำยองแจเข้าไปในร้าน โดยที่มีพ่อของยองแจเดินเข้ามาพร้อมยองแจด้วย เมื่อเข้ามาในร้านก็มีผู้ชายน่าตาน่ารักเดินยิ้มมาหาพวกเค้า
“ สวัสดีครับ คุณลุง ” ผู้ชายคนนั้นก้มหัวให้ท่านประธานหวังกับพ่อของยองแจ
“ สบายดีใช่มั้ยจินยอง ” ท่านประธานหวังถามจินยอง
“ สบายดีครับ ” จินยองตอบกับท่นประธานหวัง ก่อนจะยิ้มให้ยองแจที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“ จินยอง นี่ หนูยองแจ ลูกสะใภ้ฉันเอง ” ท่านประธานหวัง แนะนำยองแจให้จินยองรู้จัก
“ สวัสดีครับคุณยองแจ ผมจินยองครับ ” จินยองยิ้มให้ยองแจ
“ สวัสดีครับ ” ยองแจยิ้มให้จินยอง ยองแจรู้สึกว่าจินยองเป็นคนน่ารักมากๆ ก่อนที่ทั้งหมดจะไปนั่งคุยกันที่โต๊ะด้านใน หลังจากที่ได้นั่งคุยกัน ทำให้ยองแจรู้ว่า จินยอง คือ ลูกชายของคนขับรถที่เสียชีวิตพร้อมแม่ของแจ็คสันในอุบัติเหตุ ตอนนั้น จินยองไม่มีใครท่านประธานหวังที่สงสารจินยอง จึงอุปการะให้การศึกษาและเปิดร้านกาแฟแห่งนี้ให้จินยอง ซึ่งจินยองนั้นนับถือท่านประธานหวังมาก
“ ลุงจะให้ยองแจ มาอยู่กับจินยองสักพักนะ ” ท่านประธานหวังบอกกับจินยอง
“ ได้ครับคุณลุง จินยองจะดูแล คุณยองแจอย่างดีเลยครับ ” จินยองรับปากกับท่านประธานหวังอย่างอารมณ์ดี ที่จะมีเพือนมาอยู่ด้วย
“ อย่าเรียกผมว่าคุณเลยครับ เรียกว่า ยองแจ เฉยๆก็พอครับ ” ยองแจที่ได้ยินจินยองเรียกเค้าว่าคุณก็รีบห้าม
“ ครับ ยินดีที่จะได้มาอยู่ด้วยกันนะครับ ” จินยองยิ้มให้ยองแจอย่างเป็นมิตร
“ อยู่ที่นี่ไปก่อนนะลูก เอาไว้พ่อจะมาเยี่ยมหนูบ่อยๆ ” ท่านประธานหวังคุยกับลูกสะใภ้
“ ขอบคุณนะครับคุณพ่อ ที่เข้าใจยองแจ ” ยองแจขอบคุณท่านประธานหวังที่พาตัวเองมาอยู่ที่นี่
“ หนูคือลูกของพ่อคนหนึ่ง พ่อจะทนเห็นหนูทุกข์ใจได้ยังไง ” ท่านประธานหวังบอกกับยองแจ
หลังจากนั่งคุยกันอีกสักพัก ท่านประธานหวังกับพ่อของยองแจ กำลังจะกลับ ยองแจออกมายืนส่งพ่อทั้งสองของตัวเองที่หน้าร้าน โดยที่ท่านประธานหวังขึ้นไปรอบนรถก่อน โดยปล่อยให้ยองแจกับพ่อได้คุยกันลำพัง
“ เอาไว้พ่อจะมาเยี่ยมหนูนะลูก ” พ่อของยองแจลูบหัวของยองแจ
“ ครับพ่อ พ่อไม่โกรธยองแจใช่มั้ยครับ ที่ออกมาจากที่นั้นแบบนี้ ” ยองแจที่กลัวพ่อเสียใจที่ออกมาจากบ้านสามีหลังจากแต่งงานได้ไม่นาน
“ พ่อรู้ว่าหนูทำเพื่อพ่อ มาเยอะแล้วลูก ต่อไปนี้พ่อจะไม่ขอให้ลูกทำอะไรเพื่อพ่อีกแล้ว นอกจากขอให้ลูกมีความสุขเพื่อตัวเองมากๆ แค่นั้นที่พ่อต้องการ ” พ่อของยองแจบอกกับยองแจด้วยความรัก เค้านั้นเสียใจที่ทำให้ชีวิตของลูกต้องมาพบเจอกับความเจ็บช้ำ
“ ยองแจรักพ่อมากนะครับ ” ยองแจกอดพ่อร้องไห้ ร่ำลากันไม่นานพวกท่านจึงกลับไป
ยองแจกลับเข้ามาในร้าน ด้วยตาแดงๆ เค้ากำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ทีที่แห่งนี้
แจ็คสันที่เลิกงานกลับมาบ้าน เค้านั้นอยากกลับมาดูว่าคนขี้เซาของเค้านั้น กำลังทำอะไรอยู่ แต่เมื่อขึ้นไปบนห้องเค้ากับไม่เจอใคร แจ็คสันเดินดูในห้องแต่หายองแจไม่เจอเหมือนทุกครั้งที่กลับมาบ้าน เค้าจึงลองไปดูด้านล่างเผื่อยองแจอาจจะอยู่ในครัว แต่เมื่อไปหาก็มีเพียงเด็กๆรับใช้เท่านั้น แจ็คสันเริ่มหงุดหงิด เค้าลองเดินออกไปดูที่สวนแต่ก็ยังหาไม่เจอ จนความอดทนของเค้าหมดลง
“ ป้า มาหาผมหน่อย ” แจ็คสันที่กลับเข้ามาในบ้านตระโกนหาแม่บ้านตัวเอง
“ ค่ะ คุณหนู มีอะไรให้ป้ารับใช้ค่ะ ” คุณแม่บ้านรีบออกมาหาแจ็คสัน
“ ยองแจ อยู่ไหนทำไมผมหาเค้าไม่เจอ ” แจ็คสันถามอย่างหงุดหงิด
“ ป้าไม่ทราบค่ะ ” คุณแม่บ้านตอบแจ็คสัน อย่างกลัวๆ
“ ป้าบอกว่าไม่รู้ได้ยังไง คนทั้งคนนะป้า ป้าบอกไม่รู้ได้ยังไง ” แจ็คสันตวาดใส่คุณแม่บ้าน
“ ป้าไม่รู้จริงๆค่ะ ว่าคุณยองแจหายไปไหน ” คุณแม่บ้านยังคงยืนยันคำเดิม เพราะเธอถูกท่านประธานหวังสั่งไว้แล้วว่าห้ามบอกแจ็คสันเด็ดขาดว่า ยองแจไปกับท่าน
“ โธ่เว้ย ทำงานแย่ๆแบบนี้ได้ยังไงกันป้า คนๆเดียวไม่รู้ว่าหายไปไหน มันน่าโมโหจริงๆ ” แจ็คสันยังคงตวาดใส่คุณแม่บ้านอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะเดินขึ้นไปดูบนห้องอีกครั้งเพื่อจะรู้ว่ายองแจไปไหน แจ็คสันเปิดประตูตู้เสื้อผ้าของยองแจเพื่อดูว่ายองแจเอาอะไรไปบ้าง แต่เมื่อเปิดดูกลับไม่มีของๆของยองแจอยู่เลย แจ็คสันที่เห็นแบบนั้นเค้าปิดประตูตู้กระแทกอย่างแรงก่อนจะสบถออกมา
“ คิดจะหนีจากฉันนั้นเหรอ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก ” แจ็คสันพูดออกมาอย่างโกรธแค้นก่อนจะเดินออกจากห้องนอน เพื่อไปที่รถของเค้า แจ็คสันที่ขับรถออกมาจากบ้านเค้าลองโทรหายองแจ แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ ยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้แจ็คสันรุนแรงมากกว่าเดิม
“ ไอ้มาร์ค หวังว่ามึงจะไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ” แจ็คสันที่หายองแจไม่เจอ ทำให้เค้านึกถึงเพื่อนตัวเองที่เคยอยู่กับยองแจในวันนั้น
ตัดฉับ รอตอนต่อไป แต่บอกได้เลยว่าตอนหน้า เพื่อนทั้งสองจะฉะกันแล้ว ความจริงอันเจ็บปวดของมาร์คกำลังจะเปิดเผย รอตอนต่อไปนะค๊าฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น