คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #132 : เรื่องสั้น เมียแต่ง jackjae ตอนที่ 11
แจ็คสันที่คิดว่ายองแจคงไม่ไปไหนนอกจากบ้านของตัวเอง เค้าจึงขับรถมาที่บ้านของยองแจ แจ็คสันที่ยืนลังเลว่าจะเข้าบ้านยองแจได้ยังไงก็มีคนเรียกเค้า
“ พี่แจ็คสัน สวัสดีครับมาทำอะไรครับเนี่ย ” แบมแบมกับยูคยอมที่พึ่งกลับจากเรียนถามแจ็คสัน แจ็คสันที่เห็นแบมแบมทำหน้าแปลกใจจนแบมแบมต้องอธิบาย
“ บ้านผมอยู่หลังนั้นครับ แบมแบมกับยูคยอม เราอยู่บ้านติดกันครับ ” แบมแบมอธิบายด้วยรอยยิ้ม
“ อ๋อ ครับ พี่มารับภรรยากลับบ้านครับ ” แจ็คสันบอกกับแบมแบม
“ พี่ยองแจ มาบ้านเหรอครับพี่เขย ” เป็นยูคยอมที่ถามแจ็คสัน
“ ครับ เห็นเค้าบอกว่าจะกลับมาเอาของที่บ้าน พอดีพี่เห็นว่านานแล้วก็เลยขับรถมารับกลับครับ ” แจ็คสันที่คิดเรื่องโกหกน้องเมียสดๆร้อนๆ ทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้ทั้งสองคนสงสัย
“ พี่จะเข้าบ้านใช่มั้ยครับ เดี๋ยวผมเปิดบ้านให้สงสัยพี่ยองแจคงล็อคไว้ ” ยูคยอมที่ได้ยินแจ็คสันพูดก็เข้าใจแบบนั้น
“ ขอบคุณครับ น้องยูค ” แจ็คสัน ขอบคุณน้องเมียตัวเอง ที่ไม่สงสัยในตัวเค้า ยูคยอมเปิดประตูบ้านให้แจ็คสันก่อนจะพูดขึ้น
“ เดี๋ยวผมต้องไปเอาของที่บ้านแบมแบมก่อน พี่เขยเข้าไปหาพี่ยองแจก่อนเลยครับ ” ยูคยอม ที่ต้องไปเอาของที่บ้านแบมแบม บอกกับแจ็คสันก่อนจะเดินไปบ้านแบมแบม แจ็คสันเดินเข้าไปในบ้านยองแจ เค้ามองหายองแจที่ด้านล่างก็ไม่เจอจึงขึ้นไปดูชั้นบน แจ็คสันเดินขึ้นมาข้างบนเค้าเห็นประตูห้องห้องหนึ่ง เปิดแง้มไว้จึงเดินไปดูเผื่อเป็นห้องของคนที่เค้ากำลังตามหา แจ็คสันเดินเข้าไปดูในห้องนั้น ก็เจอกับยองแจที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง แจ็คสันเดินไปยืนข้างเตียงเค้ายืนมองยองแจที่กำลังหลับโดยไม่รู้ว่าเค้าเข้ามาในห้อง แจ็คสันนั่งที่บนเตียงข้างๆยองแจเค้าใช้มือเกลี่ยผมที่ตกมาปรกหน้ายองแจออก
“ เธอเป็นคนยังไงกันแน่นะ ทำไมต้องมาแต่งงานกับคนที่เธอไม่เคยรู้จักง่ายๆแบบนี้ อยากได้สมบัติหรืออยากแต่งจริงๆกันแน่ ” แจ็คสัน ที่กำลังสับสนกับความคิดของตัวเองพูดออกมาเบาๆขณะที่มองหน้ายองแจไปด้วย
ยองแจที่กำลังหลับอบ่างสบายขยับตัวเมื่อโดยรบกวนการนอน แจ็คสันที่เห็นยองแจเริ่มขยับก็เอามือออกและรีบลุกขึ้นยืนเหมือนไม่มีอะไรขึ้นเมื่อกี้ ยองแจที่กำลังสลึมสะลือ ลืมตาขึ้นก่อนจะเห็นคนที่เค้าหนีออกมายืนอยู่ข้างเตียง
“ คุณ มาได้ยังไง ” ยองแจที่ตกใจที่ตื่นมาเจอแจ็คสัน รีบลุกขึ้นนั่งถอยติดหัวเตียงด้วยความกลัว
“ ก็เมียหายออกจากบ้านทั้งคน ฉันก็ต้องออกมาตามหาสิ ” แจ็คสันที่กำลังโมโหนิดๆกับอาการกลัวของยองแจ ตอบออกไป
“ ใครเมียคุณ ออกไปจากห้องผมเดียวนี้เลยนะ ” ยองแจที่ไม่ชอบคำพูดของแจ็คสัน ตระโกนไล่
“ ห่างกันไม่เท่าไร ทำลืมสงสัยต้องย้ำความจำให้หลายๆรอบ จะได้ไม่ลืมสถานะตัวเองอีก ” แจ็คสันที่ตอนแรก เค้าจะไม่รุนแรงกับยองแจอีกถึงกับเปลี่ยนความคิด ต้องใช้วิธีเดิมอีก เค้าเดินเข้าไปกระชากยองแจให้มาอยู่ในอ้อมกอดของเค้า
“ ปล่อยนะ ผมเกลียดคุณ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ ” ยองแจดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมกอดของแจ็คสัน
“ เสียใจด้วยแล้วกัน ที่เธอจะต้องอยู่กับคนที่เธอเกลียดไปทั้งชีวิตของเธอ ” แจ็คสันที่กำลังโกรธพูดใส่หน้ายองแจ
“ ไม่ ผมไม่ยอม ปล่อยผมนะ ” ยองแจยิ่งดิ้นรน แต่แจ็คสันก็ยิ่งแกล้งรัดให้แน่นขึ้น ทั้งคู่ยึดกันอยู่บนห้องนอนจนได้ยินเสียงยูคยอมที่กำลังเดินขึ้นมาตระโกนหายองแจ
“ พี่ยองแจ อยู่ไหนครับ ” เสียงยูคยอมที่ตระโกนหาพี่ตัวเอง
แจ็คสันที่เห็นยองแจยังไม่หยุดดิ้นเลยตัดสินใจพูดสิ่งที่พึ่งคิดได้ออกไป ที่ข้างหูยองแจ
“ เธออยากให้พ่อเธอ ผิดหวังใช่มั้ยที่เธอหนีออกมาจากบ้านสามีที่พึ่งแต่งงานกัน อยากให้พ่อเธอเสียใจจริงๆใช่มั้ย เลือกเอาว่าจะกลับกันดีๆหรือจะให้พ่อเธอเสียใจ ” แจ็คสันขู่ยองแจ ยองแจที่ได้ยินแบบนั้นก็ลังเลทันที ที่เค้าทำมาทั้งหมดเพื่อไม่ให้พ่อต้องผิดหวัง แล้วถ้าวันนี้เค้าทำให้พ่อต้องเสียใจเองหล่ะ
“ คิดดีๆนะ ว่าเธออยากจะให้ผลมาออกมาแบบไหน ” แจ็คสันที่กอดยองแจอยู่ยิ่งพูดกดดันยองแจเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงของยูคยอมใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ยองแจกัดปากตัวเองอย่างคิดหนัก แจ็คสันแอบยิ้มกับอาการลังเลของยองแจนิดนึงก่อนจะทำเป็นเร่งรัดยองแจต่อ
“ ตกลงว่าจะเอายังไง จะให้ฉันบอกความจริงกับน้องชายของเธอเลยมั้ย พ่อเธอจะได้รู้ด้วยเลย ” แจ็คสันปล่อยยองแจก่อนทำเหมือนจะเดินออกไปหายูคยอม
“ ผมยอมกลับแล้ว คุณอย่าบอกอะไรยูคนะ ผมขอร้อง ” ยองแจรีบจับมือแจ็คสันเอาไว้แล้วขอร้อง
“ แน่ใจแล้วใช่มั้ย ” แจ็คสันยังคงทำหน้าจริงจังอยู่ ก่อนจะถามยองแจอีกครั้ง
“ ครับ ยองแจจะกลับไปอยู่กับคุณ ” ยองแจที่ทำหน้าจะร้องไห้บอกกับแจ็คสัน
“ ก็แค่นั้น ” แจ็คสันบอกกับยองแจก่อนจะเดินมาโอบไหล่ยองแจให้ไปพร้อมกับตัวเอง พอดีกับที่ยูคยอมมาถึงหน้าห้องพอดี
“ จะกลับกันแล้วเหรอครับพี่ยองแจ ” ยูคยอมที่เห็นว่า ยองแจกับแจ็คสันกำลังจะออกจากห้องถามขึ้น
“ อืม พี่จะกลับแล้ว พอดีได้ของที่ลืมแล้วอ่ะ ” ยองแจตอบน้องชายก่อนจะยิ้มให้
“ วันหลังถ้าพี่จะมาโทรบอกผมล่วงหน้าด้วยนะ ผมจะได้รีบกลับมาหาพี่ก่อน ” ยูคยอมบ่นกับยองแจ
“ เอาไว้ พี่จะมาใหม่นะยูค ” ยองแจเดินออกจากอ้อมแขนของแจ็คสันไปกอดน้องชาย
“ ครับ ผมรักพี่นะ ถ้าพี่มีอะไรก็โทรหาผมได้ตลอดนะครับ ” ยูคยอมที่กอดยองแจอยู่บอกบ้าง
“ อืม ขยันเรียนนะ พี่ทำทุกอย่างเพื่อยูคกับพ่อนะ ” ยองแจที่เงยหน้ามองน้องชาย ใช้มือลูบแก้มยูคยอม
“ ครับพี่ยองแจ ” ยูคยอมยิ้มให้พี่ชายอีกครั้ง ก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินลงมาด้านล่าง แจ็คสันกับยองแจขึ้นมาบนรถแล้ว ส่วนยูคยอมก็ออกมายืนส่งพี่ชายกับพี่เขย
“ พี่ไปแล้วนะยูค ” ยองแจที่ลดกระจกเพื่อคุยกับน้อง บอกยูคยอม
“ ครับ ” ยูคยอมยิ้มให้พี่ทั้งสองก่อนที่แจ็คสันจะออกรถไป หลังจากขับรถออกมาแล้วภายในรถก็ตกอยู่ในความเงียบ ยองแจเลือกจะหลับตาเอาหัวพิงกับเบาะรถเพราะอยากพักผ่อนต่อ แจ็คสันที่ขับรถอยู่ก็ไม่พูดอะไรกับยองแจ แต่ก็แอบมองด้วยหางตาเป็นระยะ ต่อแรกแจ็คสันก็คิดมาก ว่ายองแจจะไม่ยอมกลับง่ายๆ จึงได้เลือกใช้วิธีข่มขู่แบบนั้นซึ่งก็ได้ผลดีกว่าที่คิด ยองแจกลับมากับเค้าอย่างง่ายดาย
“ เธอไปไหนไม่ได้แล้วหล่ะ ฉันไม่ยอมให้เธอออกไปจากชีวิตฉันอีกแล้ว ” แจ็คสันคิดในใจก่อนจะขับรถกลับบ้าน
หลังจากมาถึงบ้าน แจ็คสันอุ้มยองแจที่ยังหลับอยู่เข้าบ้าน คุณแม่บ้านรีบเข้ามาหาแจ็คสัน
“ ป้า เดี๋ยวผมจะพักผ่อนต่อนะ อย่าให้ใครขึ้นไปกวน ” แจ็คสันสั่งคุณแม่บ้านแล้วจึงเดินขึ้นข้างบนไป เค้าวางยองแจบนเตียงก่อนจะจัดท่านอนให้จนเรียบร้อย ส่วนตัวเค้าเดินไปถอดเสื้อผ้าออกเปลี่ยนใส่กางเกงนอนขายาวตัวเดียว แล้วกลับมานอนข้างยองแจ เค้าดึงให้ยองแจมาอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง ก่อนจะหลับบ้าง ยองแจที่เริ่มรู้สึกตัว ลืมตามาเห็นหน้าแจ็คสัน อยู่ห่างจากเค้านิดเดียว ก็พยายามฝืนตัวออก แต่ก็โดนแจ็คสันที่หลับตาอยู่รัดกลับมานอนเหมือนเดิม
“ ฉันง่วง แต่ถ้าเธอยังไม่หยุดดิ้นฉันอาจจะทบทวนบทรักเล็กๆน้อยๆกับเธอซะก่อน แล้วเราจะได้นอนกันจริงๆสักที ” แจ็คสันที่ยังหลับตาอยู่พูดออกมา
ยองแจที่กลัวว่าแจ็คสันจะทำจริงๆอย่างที่พูดจึงหยุดดิ้น แล้วนอนนิ่งๆ จนแน่ใจว่าแจ็คสันหลับไปแล้ว ยองแจมองหน้าผู้ชายที่กำลังนอนกอดเค้า ด้วยความสับสนในใจ
“ คุณต้องการอะไรกันแน่ ทำไมถึงต้องทำแบบนี้ด้วย ” ยองแจคิดในใจถึงการกระทำแปลกๆของแจ็คสัน ก่อนที่จะความง่วงก็ครอบงำเค้าอีกครั้ง
5555555 ผิดหวังอ่ะดิ ที่แจ็คสันไม่ตบจูบแบบจำเลยรักอย่างที่คิด เอามาต่ออีกนิดเพื่อให้จิตแจ่มใส รักเด็กๆทุกคนนะ
ความคิดเห็น