คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เด็กดื้อ พบเพื่อนใหม่
หลังจากแบมแบมกับยองแจปรับทุกข์กันเสร็จ ยองแจจึงกลับไป แบมแบมที่ตอนนี้มีพยาบาลพิเศษมาดูแลนอนคิดอะไรลำพัง แบมแบมไม่แน่ใจว่าตัวเองคิดกับคุณท่านยังไงแค่เพียงได้อยู่ใกล้ๆก็ใจสั่นไม่หยุดหน้านิ่งๆของเค้าถึงจะดูน่ากลัวแต่ก็ชวนให้มองตลอดเวลาเสียงดุนั้นอีกแต่ทุกครั้งที่ได้ยินกับรู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง ตกลงเราเป็นอะไรกันแน่เนี่ยแบมแบม แบมแบมที่กำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง นอนพลิกไปพลิกมาหลายครั้งจนพยาบาลที่มาเฝ้าต้องมาดูว่าเป็นอะไรรึเปล่า
ทางด้านมาร์คตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาล ก็เอาแต่เดินไปเดินมาในห้องนอนไม่หยุดจนต้องหยิบโทรศัพท์มาโทรหาแจบอม
“ แจบอม แกโทรไปโรงพยาบาลให้ฉันหน่อยสิ ฉันอยากรู้ว่าเด็กคนนั้นเป็นยังไงบ้างมีพยาบาลเข้าไปดูแลรึยัง แล้วรายงานฉันด้วย ” มาร์คไม่รอให้แจบอมพูดอะไรหลังจากสั่งเสร็จก็กดตัดสายทันที
“ เป็นเอามากนะเพื่อนเรา ” แจบอมเอ่ยขึ้นอย่างขำๆกับการกระทำของมาร์ค
หลังจากแจบอมโทรมารายงานว่า พยาบาลได้เข้าไปดูแลแบมแบมแล้วและตอนนี้แบมแบมก็หลับไปแล้วด้วย มาร์คจึงบอกขอบใจแจบอมแต่ก่อนจะวางสายแจบอมได้เอ่ยแซวสวนมาซะก่อน
“ หลงเด็กแล้วหล่ะสิ ” มาร์คที่ได้ยินอย่างนั้นจึงกดวางสายไป
เมื่อเช้าอีกวันมาถึงแจบอมที่ขับรถมารับมาร์คที่บ้านแต่ไม่พบมีเพียงเด็กรับใช้ในบ้านบอกว่าคุณมาร์คออกไปแล้วตั้งแต่เช้า แจบอมที่ไม่รู้ว่ามาร์คไปไหนจึงโทรหา
“ ท่านอยู่ไหนครับ ผมมารับที่บ้านแต่เด็กบอกว่าท่านออกไปแล้ว ” แจบอมรีบถามมาร์คทันทีที่มาร์ครับสาย
“ กำลังไปโรงพยาบาล นายเข้าบริษัทไปก่อนเลยเดี๋ยวเสร็จธุระแล้วจะตามเข้าไป ” มาร์คบอกแจบอมก่อนจะวางสาย ตอนนี้มาร์คกำลังขับรถมาโรงพยาบาลเพื่อไปดูว่าเด็กในอุปการะของเค้าจะดื้อกับนางพยาบาลรึเปล่า เมื่อมาถึงห้องคนป่วยมาร์คเห็นพยาบาลกำลังขอร้องให้แบมแบมทานยาแต่แบมแบมก็ยังคงดื้อเหมือนตอนที่อยู่กับเค้าเมื่อวาน
“ แบมแบม จะกินยาดีๆมั้ย ” มาร์คดุแบมแบม
แบมแบมที่ไม่ทันเห็นว่ามาร์คมาอยู่ในห้องตั้งแต่เมื่อไรถึงกับตกใจที่ได้ยินเสียงขู่นั้น
“ พี่มาร์ค มาตั้งแต่เมื่อไรครับ ” แบมแบมถามมาร์คด้วยความกลัวเพราะคิดว่ามาร์คคงเห็นแล้วว่าตัวเองไม่ยอมทานยา
“ ก็มาทันเห็น เด็กบางคนไม่ยอมกินยาแล้วกัน ” มาร์คบอกแบบไม่จริงจัง
“ พี่พยาบาลครับ เอายาให้แบมแบมหน่อยครับ ” แบมแบมรีบเรียกพยาบาลให้ส่งแก้วยามาให้ตัวเองพร้อมทั้งรีบกินยาแต่โดยดี เมื่อกินเสร็จก็ส่งแก้วคืนให้พยาบาล พยาบาลสาวได้แต่หัวเราะเบาๆกับการกระทำของแบมแบม ก่อนออกจากห้องไม่ลืมหันไปส่งยิ้มหวานให้กับมาร์คอีกด้วย
มาร์คที่เห็นแบมแบมทานยาเสร็จแล้วเดินไปยืนข้างเตียงแล้วจึงเอ่ยถาม
“ เป็นยังไงบ้าง ยังปวดหัวอยู่รึเปล่า ” แบมแบมที่ได้ยินมาร์คถามแบบนั้นก็ดีใจที่มาร์คเป็นห่วงตัวเอง
“ ไม่ปวดแล้วครับ แล้วก็ไม่มีไข้แล้วด้วยครับ ” แบมแบมตอบมาร์คพร้อมรอยยิ้ม
“ แล้วแจบอมบอกเธอเรื่องน้องชายรึยัง ” มาร์คถามแบมแบมอีกครั้ง
“ เมื่อคืนพี่แจบอมโทรมาบอกแล้วครับว่ายูคไปเก็บตัวนักกีฬา ” แบมแบมที่รู้เรื่องยูคจากแจบอมเมื่อคืนบอกมาร์ค
“ อืม เดี๋ยวฉันต้องไปทำงานแล้วเธอก็อย่าดื้อกับพยาบาลเค้านักหล่ะถ้าฉันรู้โดนทำโทษแน่ ” ก่อนไปมาร์คไม่ลืมจะขู่แบมแบมไว้ แบมแบมยิ้มให้มาร์คก่อนมาร์คจะออกไป
มาร์คที่มาถึงบริษัทเจอแจบอมที่กำลังรอเค้าอยู่
“ ท่านไม่สบายเหรอครับถึงไปโรงพยาบาลแต่เช้า หรือ ว่าป่วยทางใจครับ ” แจบอมเมื่อเห็นมาร์คมาถึงแล้วรีบเอ่ยถามทันที
“ ว่างงานมากรึไงถึงมีเวลามาแซวเจ้านายแบบนี้หรือต้องให้ฉันเพิ่มงานให้เอามั้ย ” มาร์คประชดแจบอม
“ แค่นี้งานผมก็ยุ่งมากแล้วครับเจ้านาย ” แจบอมบ่นให้มาร์คได้ยิน
ตอนพักเที่ยงแจบอมที่ได้รับคำสั่งจากมาร์คให้มาดูแบมแบมว่าเป็นอย่างไงบ้าง กำลังจะเดินเข้าห้องที่แบมแบมพักอยู่รู้สึกเหมือนมีคนแอบมองตัวเองจึงพยายามมองดูแถวนั้นว่ามีใครมองอยู่รึเปล่าแต่ก็ไม่มีใครจึงเดินเข้าห้องไป เมื่อแจบอมเข้าไปแล้วจินยองที่แอบอยู่หลังเสาต้นใหญ่จึงออกมา
“ พี่แจบอม มาหาใครที่นี่นะ ” จินยองคิดอย่างสงสัย วันนี้เค้ามาเยี่ยมเพื่อนที่ป่วยเข้าโรงพยาบาลพอดีกับที่เห็นแจบอมเดินเข้ามาในโรงพยาบาลจึงแอบเดินตามมา
ด้านแจบอมเมื่อเข้ามาในห้องก็พบกับยองแจที่มาเยี่ยมแบมแบมเช่นกัน
“ สวัสดีครับ แจบอมฮยอง ” ยองแจทักทายแจบอม
“ อืม มาเยี่ยมแบมแบมเหรอยองแจ ” แจบอมทักยองแจตอบเค้านั้นรู้จักกับยองแจเพราะเคยเจอตอนคุณครูเรียกพบผู้ปกครองบ่อยๆ
“ ครับ แจบอมฮยองผมกลัวแบมแบมเบื่อ ” ยองแจพูดพร้อมรอยยิ้มให้แจบอม
“ ดีแล้ว พี่ก็มีเวลามาดูได้แค่แป็ปเดียวมียองแจมาอยู่เป็นเพื่อนจะได้ไม่เหงา ” แจบอมบอกกับยองแจเพราะเค้าเองก็กลัวแบมแบมเหงาเหมือนกันที่ต้องอยู่คนเดียว
“ ฮยองไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับเดี๋ยวผมดูแลให้เอง ” ยองแจบอกให้แจบอมวางใจ
“ แล้วแบมแบมทานข้าวทานยาแล้วใช่มั้ย อย่าดื้อหล่ะเดี๋ยวมีคนรู้เข้าเค้าจะมาจับกรอกยาอีกพี่ช่วยไม่ได้นะ ” แจบอมพูดหยอกแบมแบม
“ แจบอมฮยองอ่ะ ไม่ต้องมาแซวผมเลย ” แบมแบมบอกแจบอมอย่างงอลๆที่โดนแซว
“ นั้นพี่กลับไปทำงานก่อนนะ เลิกงานแล้วพี่จะมาเยี่ยมใหม่ ยองแจพี่ฝากด้วยนะ ” แจบอมฝากแบมแบมกับยองแจ
“ ไปทำงานเถอะฮยอง ไม่ต้องห่วง ” แบมแบมเอ่ยบอกแจบอม
หลังจากแจบอมไปแล้ว ขณะที่แบมแบมกับยองแจกำลังคุยเล่นกันอยู่นั้น ประตูห้องก็มีคนเคาะก่อนที่จะเปิดออกพร้อมผู้ชายตัวเล็ก ผิวขาว หน้าตาน่ารักที่เดินเข้ามา
“ ขอโทษนะครับ ที่ผมเข้ามาแต่ผมมีเรื่องอยากถามพวกคุณหน่อยได้มั้ยครับ ” จินยองเอ่ยถามเด็กหนุ่มสองคนที่อยู่ในห้องที่แจบอมพึ่งออกไป เค้าตัดสินใจอยู่นานว่าจะเข้ามาดีหรือไม่ แต่ด้วยความอยากรู้และความกลัวว่าแจบอมจะมีใครซ่อนอยู่รึเปล่า จึงตัดสินใจเข้ามา
“ ได้ครับ คุณอยากถามอะไรก็ถามมาเถอะครับ ” แบมแบมเป็นคนเอ่ยตอบผู้ชายตัวเล็กที่เข้ามาในห้องของเค้า
“ คือ…….ผมอยากรู้ว่าคุณสองคนเป็นอะไรกับแจบอมฮยองเหรอครับ ” จินยองถามออกไป
“ เป็นอะไรกับแจบอมฮยองนะเหรอครับ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะครับแต่ถ้าถามผมคิดว่าแจบอมฮยองเป็นพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งของผมครับ ” แบมแบมตอบตามความรู้สึกของเค้า
“ แล้วคุณเป็นใครเหรอครับ ทำไมถึงอยากรู้เรื่องผมกับฮยอง ” แบมแบมถามจินยองกลับบ้าง
“ ขอโทษนะครับที่ยังไม่ได้แนะนำตัว ผมชื่อ จินยอง ครับ เป็นคนรู้จักของแจบอมฮยองครับ ” จินยองรีบแนะนำตัว
“ แต่ผมว่าพี่คงไม่ใช่แค่คนรู้จักธรรมดาของแจบอมฮยองหรอกใช่มั้ยครับ ไม่งั้นคงไม่เข้ามาถามพวกผมแบบนี้หรอก ” เป็นยองแจที่ถามคำถามนี้กับจินยอง ยองแจรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูแปลกๆตอนแรกที่ถามคำถามแบมแบมดูวิตกกังวลกับคำตอบแต่พอรู้คำตอบกับดูโล่งใจขนาดนั้น ต้องมีอะไรแน่ๆ
“ คือ……..ผม ” จินยองที่ถูกถามกลับจากยองแจถึงกับตอบไม่ถูกเค้าไม่รู้ว่าตอบว่ายังไงดีถ้าจะบอกว่าแอบตามมาเพราะความหึงทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกันก็กลัวจะถูกหัวเราะเยาะเอาเปล่าๆ
“ พี่ชอบแจบอมฮยองเหรอครับ ” ยองแจลองพูดตามที่ตัวเองคิด เมื่อจินยองได้ยินคำถามของยองแจถึงกับหน้าซีดที่โดนจับได้
“ พี่บอกกับพวกผมได้นะครับ ถึงเราจะพึ่งรู้จักกันแต่พวกผมอาจจะช่วยพี่ได้นะ ” ยองแจบอกจินยองจากใจจริง เค้ารู้สึกถูกชะตากับคนๆนี้
“ ผมชื่อยองแจ ส่วนเจ้าคนป่วยนั้นชื่อแบมแบมครับ ” ยองแจแนะนำตัวให้จินยองรู้จักบ้าง
จินยองมองดูเด็กทั้งสองคนเค้าเองก็รู้ถูกชะตากับเด็กทั้งสองเหมือนกันหลังจากตัดสินใจไม่นานจินยองจึงเล่าเรื่องที่เค้าแอบชอบแจบอมมาหลายปีแต่แจบอมก็ไม่มีที่ท่าจะสนใจเค้าสักนิดมีแต่เค้าที่พยายามอดทนเข้าหาแจบอมอยู่เสมอ เมื่อจินยองเล่าจบ ยองแจที่นั่งฟังอย่างตั้งใจจึงพูดขึ้น
“ พี่จินยอง พี่ช่างน่าสงสารเหลือเกินโดนแจบอมเมินขนาดนี้ยังอดทนเพื่อความรักผมนับถือพี่มากๆเลย ” ยองแจที่รู้สึกทึ่งกับความรักของจินยองพูดพร้อมจับมือจินยองมากุมไว้
“ ต่อไปนี้พี่จินยองไม่ต้องกลัวนะครับ ยองแจคนนี้จะหาวิธีทำให้แจบอมฮยองมาสยบแทบเท้าพี่จินยองให้ได้ ” ยองแจบอกกับจินยองอย่างจริงจัง จินยองที่ตกใจกับการกระทำของยองแจหันหน้าไปหาแบมแบม
“ พี่จินยองไม่ต้องตกใจหรอกครับ ยองแจมันเป็นคนแบบนี้แหละครับชอบสงสารคนอื่น พี่เตรียมใจได้เลยแจบอมฮยองเสร็จพี่จินยองแน่ๆ ” แบมแบมอธิบายให้จินยองหายตกใจ
“ แบมแบมแกคอยดูนะ ยองแจคนนี้จะทำให้พี่จินยองสมหวังให้ได้ ” ยองแจพูดอย่างหมายมั่น
ครบ 100% แล้วนะจ๊ะ กำลังร้อนๆเลย พิมเสร็จลงเลยเหมือนเดิมกลัวเด็กๆรอ ถ้ามีผิดพลาดยังไงก็ขอโทษนะจ๊ะ ชอบไม่ชอบบอกป้ามั้งนะค่ะเด็กๆ แล้วก็ป้าขอสารภาพว่านิสัยยองแจในเรื่องนี้ป้าเอามาจากแท็กที่ว่า ยองแจใสๆไม่มีจริง คือป้าชอบคำนี้เลยขอจัดให้เค้าสักหน่อย55555
ความคิดเห็น