คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #125 : เรื่องสั้น เมียแต่ง jackjae ตอนที่ 7
ทางด้านแบมแบมที่ต้องหมั้นกับมาร์ค เค้ารู้สึกดีที่ว่าที่คู่หมั้นเป็นผู้ชายที่ดูเป็นผู้ใหญ่และดูนิสัยดีมากๆ เค้าได้เอาเรื่องนี้ว่าคุยกับยูคยอมเพื่อนสนิทของตัวเองที่มหาลัย
“ ยูค พี่มาร์คเค้าดูเป็นคนดีมากๆเลยหล่ะ เราว่าก็ดีเหมือนกันนะที่พ่อให้เราหมั้นกับพี่เค้า ” แบมแบมพูดกับยูคยอมด้วยรอยยิ้มแห่งความพอใจ
“ ครับ ดีใจด้วยนะที่เจอคนดีๆ แต่ฉันสงสารพี่ยองแจว่ะ ต้องมาแต่งกับผู้ชายอย่างพี่แจ็คสัน ดูก็รู้ว่าไม่ชอบพี่ยองแจเอามากๆเลย ไม่เข้าใจพ่อเลยจริงๆทำไมต้องเอาพี่ยองแจไปแต่งกับผู้ชายแบบนั้น ” คำพูดแรกยูคยอมดีใจกับเพื่อนตัวเองที่ได้เจอผู้ชายดีๆ แต่ประโยคหลังกับสงสารพี่ชายตัวเองที่ถูกจับแต่งงานกับแจ็คสัน
“ เราขอโทษนะยูค ที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ ” แบมแบมที่ได้ยินคำพูดเพื่อน ทำให้รู้สึกผิด
“ ไม่เป็นไรหรอกแบมแบม ยูคแค่สงสารพี่ยองแจเค้าเท่านั้น ยูคเข้าใจพวกพ่อที่ท่านต้องทำแบบนี้ ” ยูคยอมที่เห็นสีหน้าเศร้าๆของเพื่อน พูดออกไป
“ ถึงยังไงแบมแบมก็ยังคงรู้สึกไม่ดีอยู่ดีนั้นแหละยูค ที่ต้องเป็นต้นเหตุให้พี่ยองแจมาแต่งงานแบบนี้ ถ้าไม่เพราะพี่แจ็คสันรักเราแบบคนรัก พ่อคงไม่ต้องหาวิธีแยกพี่แจ็คสันออกจากเราแบบนี้ ” แบมแบมบอกกับยูคยอมเศร้าๆ ยูคยอมเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของแบมแบมที่รู้เรื่องของครอบครัวแบมแบมดี แล้วยังอยู่บ้านติดกันมาตั้งแต่เกิดด้วย
“ ไม่เป็นไรหรอกแบมแบม เราเชื่อว่าสักวันคนดีๆอย่างพี่ยองแจจะทำให้คนอย่างพี่แจ็คสันสยบให้เค้าได้แน่ๆ ” ยูคยอมบอกกับแบมแบมเพื่อให้เพื่อนรู้สึกดีขึ้น
“ ใช่เราก็เชื่อว่าคนดีๆอย่างพี่ยองแจ ต้องทำให้พี่แจ็คสันรักได้แน่ๆ ” แบมแบมยิ้มกับยูคยอม ก่อนที่ทั้งคู่จะยิ้มให้กัน
ตอนเลิกเรียน แบมแบมแยกกับยูคยอม เพราะวันนี้ ว่าที่คู่หมั้นของเค้านัดมารับที่มหาลัย หลังจากแบมแบมยืนรอได้ไม่นานรถคันหรูก็มาจอดด้านหน้าแบมแบม พร้อมกับคู่หมั้นสุดหล่อที่เปิดประตูรถลงมายืนยิ้มให้เค้า
“ รอพี่นานมั้ยครับ ” มาร์คที่ลงมาจากรถถามแบมแบม
“ ไม่นานหรอกครับ แบมแบมพึ่งออกมาครับ ” แบมแบมตอบมาร์คก่อนจะยิ้มให้อย่างน่ารัก
“ นั้นไปกันเลยมั้ยครับ ” มาร์คถามแบมแบม
“ ครับ ” แบมแบมบอกกับมาร์ค ก่อนที่มาร์คจะเดินมาทางฝั่งแบมแบมพร้อมทั่งเปิดประตูรถให้แบมแบมขึ้นไปนั่ง ซี่งแบมแบมก็ขึ้นไปนั่งอย่างเรียบร้อย พอแบมแบมขึ้นแล้วมาร์คก็ปิดประตูให้ก่อนจะกลับมาขึ้นรถแล้วเคลื่อนออกจากมหาลัยไป
หลังจากทั้งคู่ออกไปแล้ว ชายที่อยู่บนรถอีกคันก็เปิดประตูรถออกมายืนมองทั้งคู่ด้วยแววตาโกรธเคือง และ ผิดหวัง แจ็คสันที่ตั้งใจมารับแบมแบมไปทานข้าวขับรถมามหาลัยเพื่อมารับแบมแบมโดยไม่โทรมาบอกก่อน ทำให้ได้เห็นว่าแบมแบมกำลังยืนอยู่หน้าตึกคณะ เค้ากำลังจะขับรถไปจอดที่ด้านหน้าแบมแบมแต่กลับมีรถอีกคันมาจอดตัดหน้าซะก่อน ซึ่งรถคันนั้นมันดูคุ้นมากสำหรับเค้า ยิ่งเจ้าของรถเปิดประตูลงมายิ่งทำให้แจ็คสันมั่นใจมากขึ้น เพราะคนๆๆนั้นคือ เพื่อนของเค้า มาร์ค ต้วน แจ็คสันที่นั่งมองจากในรถ เค้าเห็นทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างคุ้นเคย ยิ่งทำให้เค้ารู้สึกโมโห สับสน และเสียใจ ที่คนสองคนที่เค้ารักทั้งคู่ดูมีความสัมพันธแบบที่เค้าไม่อยากคิด แจ็คสันที่รอจนรถของเพื่อนเคลื่อนออกไป เค้าเฝ้ามองอย่างบอกความรู้สึกไม่ถูก เค้าจะโกรธคนทั้งคู่ดีมั้ยที่ทำแบบนี้ แต่เค้าจะโกรธในสถานะอะไร ในเมื่อคนที่เค้ารักมากไม่เคยรักเค้ามากกว่าคำว่าพี่น้องทั้งๆที่เค้าไม่เคยต้องการแบบนั้นสักนิด และอีกคนเพื่อนสนิทของเค้า เค้าจะโมโหคนๆนั้นได้มั้ยที่เข้ามาหาคนที่เค้ารัก ทั้งที่เป็นเพื่อนของเค้าแท้ๆ แจ็คสันที่กำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองขึ้นมาบนรถก่อนจะขับรถออกไปอย่างแรง จนนักศึกษาในมหาลัยต่างต้องหลบกันเป็นแถว
มาร์คที่ขับรถไปรับแบมแบมที่มหาลัย หลังจากที่ขึ้นรถกันมาแล้ว ทั้งคู่คุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวของกันและกันมาเรื่อยๆ
“ พี่มาร์คกับพี่แจ็คสันเป็นเพื่อนกันมานานยังครับ ” แบมแบมถามมาร์ค
“ ก็ตั้งแต่เรียนมอต้นครับ ” มาร์คตอบน้อง
“ แล้วทำไมตอนพี่อยู่ปีสี่ทำไมแบมแบมไม่เคยเห็นพี่เลยหล่ะครับ ” แบมแบมถามเรื่องที่เค้าสงสัย ตอนที่แจ็คสันกับเค้าได้รู้จักกันตอนนั้นเค้าพึ่งเค้าปีหนึ่งและแจ็คสันก็อยู่ปีสี่แล้ว เค้านั้นรู้จักกับรุ่นพี่แจบอมที่เป็นเพื่อนกับรุ่นพี่แจ็คสันแต่กับพี่มาร์คเค้ากับไม่เคยเห็นหน้า
“ ช่วงนั้นพี่ชอบไปอยู่ที่หอสมุดครับ เลยไม่ค่อยไปไหนกับแจ็คสัน แต่พี่ก็เคยได้ยินชื่อแบมแบมจากแจ็คสันบ่อยเหมือนกันนะครับ ไม่คิดว่าจะเป็นคนๆเดียวกัน ” มาร์คตอบข้อสงสัยของแบมแบม ก่อนจะพูดถึงสิ่งที่เค้าพึ่งรู้ หลังจากคุยกันมารื่อยๆ มาร์คถึงได้รู้ว่า แบมแบมคือคนๆเดียวกับคนที่เพื่อนเค้ามีใจให้ แต่แบมแบมคิดกับเพื่อนเค้าแค่พี่น้องเท่านั้น และเค้าก็ได้บอกกับแบมแบมว่าเค้าคือเพื่อนสนิทของแจ็คสันด้วย แบมแบมแปลกใจทันทีก่อนที่พวกเค้าจะเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟังกันมาเรื่อยๆ
“ แบบนี้นี่เอง แบมแบมเข้าใจแล้วครับ ” แบมแบมบอกกับมาร์ค
“ แล้วแบมแบมหล่ะครับ เสียใจมั้ยที่ต้องหมั้นกับพี่ ” มาร์คลองถามน้อง
“ ทำไมพี่มาร์คถามแบมแบมแบบนั้นหล่ะครับ แบมแบมต้องขอบคุณพี่มาร์คมากกว่าที่ยอมมาหมั้นกับแบมแบม คนดีๆแบบพี่ใครๆก็อยากได้ ” แบมแบมบอกกับมาร์คอย่างขำๆ
“ ครับ แล้วหิวมั้ยครับ พี่จะได้พาไปทานข้าวก่อนกลับบ้านครับ ” มาร์ค ถามน้องอีกครั้ง
“ ก็ดีครับ แบมแบมอยากทานไอศกรีมด้วย ” แบมแบมบอกอย่างดีใจ เค้ารู้สึกถูกชะตากับคู่หมั้นคนนี้เหลือเกิน ทำให้เค้าแสดงนิสัยเด็กๆของเค้าออกมา
มาร์คบอกคู่หมั้นของตัวเองที่ดีใจจนยิ้มกว้างเมื่อพูดว่าจะไปทานไอศกรีม “ น่ารัก ” นั้นคือสิ่งที่มาร์คนึกถึงเมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสของคนๆข้างเค้า
แจ็คสันที่ขับรถกลับมาบ้าน เค้าเข้าบ้านด้วยอารมณ์ที่กำลังกรุ่นด้วยความโมโหกับสิ่งที่เค้าพึ่งเจอมา เค้าเดินเข้ามาในบ้านเจอกับเด็กรับใช้
“ ยองแจ อยู่ที่ไหน ” แจ็คสันถามคนใช้คนนั้นด้วยน้ำเสียงดุๆ
“ คุณยองแจ อยู่บนห้องนอนค่ะ ” เด็กรับใช้รีบตอบแจ็คสันด้วยความกลัว
เมื่อแจ็คสันรู้แล้วว่าคนที่เค้าอยากเจออยู่ที่ไหนก็เดินไปทันที เด็กรับใช้มองตามเจ้านายของตัวเองก่อนจะรีบไปรายงาน คุณแม่บ้าน
แจ็คสันขึ้นมาบนห้องนอน เค้ากระชากประตูเปิดอย่างแรงก่อนจะปิดเสียงสนั่น ยองแจที่กำลังจัดเสื้อผ้าของแจ็คสันเข้าตู้มองคนที่พึ่งเข้ามา
“ เพราะคนอย่างเธอ ทำให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เพราะความกระหายเงินของเธอทำให้ฉันต้องเสียคนที่ฉันรักไป ” แจ็คสันที่รีบเดินไปหายองแจผลักยองแจที่ยืนงง ลงกับพื้นห้องอย่างแรง
“ โอ๊ย ” ยองแจที่ถูกพลักล้มร้องออกมาด้วยความเจ็บ แจ็คสันที่เห็นยองแจล้มกับยังไม่หยุดยังคงใส่อารมณ์ต่อ
“ ไม่ต้องมาทำสำออยคนอย่างเธอมันถึกมันด้านกว่าที่เห็นเยอะ ฉันรู้ไม่อย่างนั้นคงไต่เต้าตัวเองมาถึงจุดนี้ไม่ได้หรอก ” แจ็คสันยืนชี้หน้าว่ายองแจอย่างแรงๆ
“ ฉันขยะแขยงเธอสุดๆ ไม่อยากจะถูกตัวสักนิด ” แจ็คสันยังว่ายองแจต่อ
“ ขยะแขยง ไม่อยากถูกตัวผม คุณก็อย่ามาเข้าใกล้ผมสิครับ อยู่ไกลๆผมได้ยิ่งดีเพราะผมก็ไม่ได้อยากอยู่ใกล้คุณสักนิด ถ้าไม่เห็นแก่ผู้ใหญ่ผมไปจากที่นี่นานแล้ว ” ยองแจที่หมดความอดทนว่าแจ็คสันทั้งที่ตัวเองยังนั่งอยู่ที่พื้นด้วยความเจ็บ
“ ไม่อยากอยู่ก็รีบๆไปสักที ฉันไม่อยากเห็นเธอที่นี่นานๆ ” แจ็คสันที่ตอนนี้ก้มลงมาบีบแขนยองแจเอาไว้บอกด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง
“ ไม่มีทาง แล้วช่วยปล่อยแขนผมด้วยไหนว่าขยะแขยงผมยังไงแล้วมาจับแขนผมทำไม ” ยองแจมองแจ็คสันอย่างไม่กลัว แจ็คสันเมื่อได้ยินคำพูดของยองแจก็รีบปล่อยมือแต่ก็ไม่วายผลักยองแจอีกครั้ง ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดมือในกระเป๋ากางเกงมาเช็ดมืออย่างรังเกียจ
“ อย่าคิดว่าฉันอยากจับคนอย่างเธอ ” แจ็คสันที่เช็ดมือเสร็จแล้วขว้างผ้าเช็ดหน้าใส่ยองแจก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ยองแจที่นั่งอยู่ที่พื้น ถอนหายใจครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้ตั้งแต่เจอกับผู้ชายอย่างแจ็คสัน คุณแม่บ้านที่รีบเข้ามาในห้องทันทีที่เห็นแจ็คสันออกไปหลังจากเด็กไปรายงานว่า คุณแจ็คสันดูอารมณ์เสียมากๆก่อนจะถามหาคุณยองแจว่าอยู่ไหน ” คุณแม่บ้านที่เป็นห่วงยองแจเลยรีบตามขึ้นมาดู คุณแม่บ้านเข้าไปดูคุณหนูคนใหม่ที่พึ่งแต่งเข้ามา
“ คุณยองแจเป็นอะไรมั้ยค่ะ ดิฉันได้ยินเสียงโวยวายของคุณแจ็คสัน ” คุณแม่บ้านที่ช่วยพยุงยองแจให้ลุกขึ้นถามยองแจ
“ ไม่เป็นอะไรหรอกครับป้า เค้าก็แค่คงอารมณ์เสียอะไรมามากกว่า ผมเริ่มชินแล้วหล่ะครับ ” ยองแจพูดกับคุณแม่บ้าน
“ โธ่ คุณยองแจ ” คุณแม่บ้านที่พยุงยองแจให้มานั่งบนเตียงลูบมือยองแจอย่างสงสาร
“ ผมทนได้ครับ ป้าอย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะครับ ผมกลัวคุณพ่อท่านจะรู้ ผมไม่อยากให้คุณพ่อไม่สบายใจครับ ” ยองแจขอร้องกับคุณแม่บ้าน
“ คุณยองแจไม่ต้องห่วงนะค่ะ ดิฉันจะไม่บอกใครเด็ดขาด ” คุณแม่บ้านรับปากกับยองแจ เธอไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมคุณหนูแจ็คสันถึงไม่ชอบภรรยาของตัวเองทั้งๆที่คุณยองแจทั้งน่ารักและนิสัยดีขนาดนี้
มาต่อแล้วจ๊ะ มันชักจะยาวเกินไปหล่ะ รู้สึกกันมั้ยว่าทำไมป้าหายไปแบบแปลกๆ คือช่วงนี้ไฟหมดอารมณ์ไม่มี แต่ไม่ได้คิดจะทิ้งนะจ๊ะ อย่าตกใจ ป้าไม่ทิ้งพวกเราแน่นอนจ๊ะ
ความคิดเห็น