[Fic Got7] Markbam เล่ห์รัก - กลรักเจ้าตัวน้อย- เมียแต่ง

ลำดับตอนที่ #10 : ที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ

หลังจากจัดการให้แบมแบมทานยาเรียบร้อยแล้ว มาร์คที่เดินไปนั่งโซฟาได้เรียกให้แจบอมไปนั่งคุยกับตัวเอง

“ ตกลงคืนนี้จะให้ใครมาดูแลแบมแบม ” มาร์คถามแจบอมเพราะเค้าอยากรู้ว่าใครที่จะมาดูแลคนป่วย

“ ผมมาเฝ้าให้ก็ได้นะครับ ” แจบอมตอบมาร์คด้วยตามที่ตัวเองคิด

“ ไม่ได้ คืนนี้จ้างพยาบาลพิเศษสักคนหรือถ้าไม่ชอบก็ให้ป้าอึนจามาเฝ้า ” มาร์คไม่รอให้แจบอมได้ทันปฎิเสธรีบสั่งออกไป

“ ผมว่าเราถามคนป่วยดีกว่ามั้ยครับว่าจะเอายังไง ” แจบอมบอกมาร์คพร้อมทั้งหันไปถามแบมแบม

“ แบมแบมอยู่คนเดียวได้ครับ ” แบมแบมบอกแจบอมเพราะตัวเองไม่อยากรบกวนใคร

“ จ้างพยาบาลพิเศษ ไม่ต้องถียงแล้วแจบอมไปจัดการให้ด้วย ” มาร์คที่กำลังหงุดหงิดกับความดื้อของแบมแบมสั่งแจบอมให้ไปจัดการ

เมื่อแจบอมออกจากห้องไปแล้วจึงเหลือเพียงมาร์คและแบมแบม แบมแบมที่ทำอะไรไม่ถูกจึงล้มตัวลงนอนหนีสายตาของมาร์คที่มองมาที่เค้าด้วยความเขิน

“ โอ๊ย……..ทำไมหัวใจเราเต้นแรงขนาดนี้เนี่ย ” แบมแบมพูดกับตัวเองเบาๆ เพียงแค่มองสายตาคู่นั้นหัวใจของเค้าก็เต้นแรงเหมือนจะออกมาอยู่ข้างนอก ไหนจะคำพูดที่ยังดังข้างหูเค้าเมื่อกี้นี้อีก……..แบมแบมตายแน่ๆเลย คุณหมอช่วยน้องแบมด้วย

แบมแบมที่เอาแต่พึมพำคนเดียวจนไม่ทันสังเกตว่ามาร์คเดินมายืนข้างเตียงตัวเองเรียบร้อยแล้ว

“ เป็นอะไรรึเปล่า ” มาร์คที่เห็นคนป่วยยุกยิกไม่หยุดจึงเดินมาดู

“ ไม่ได้เป็นอะไรครับ แล้วคุณท่านหิวมั้ยครับ ” แบมแบมที่โดนถามไม่ทันตั้งตัวจึงตอบออกไป

“ พี่มาร์ค ” มาร์คพูดพร้อมมองหน้าแบมแบม

“ อะไรนะครับ ผมไม่เข้าใจ ” แบมแบมที่ไม่เข้าใจความหมายที่คนตรงหน้าพูดจึงถามออกไป

“ เรียกฉันว่า พี่มาร์ค เหมือนที่เรียกแจบอม เข้าใจรึยัง ” มาร์คสั่งแบมแบม

“ แต่ผมไม่กล้า ท่านเป็นถึงคนที่รับอุปการะผมกับน้อง จะให้เรียกแบบนั้นคงไม่ดี ” แบมแบมรีบปฎิเสธมาร์ค

“ นี่เป็นคำสั่ง ฉันสั่งเธอมีหน้าที่แค่ทำตามก็พอ ” มาร์คขึ้นเสียงใส่แบมแบม

แบมแบมพยักหน้าเข้าใจให้มาร์ค พร้อมก้มหน้าน้ำตาคลอเสียใจที่โดนมาร์คดุเมื่อกี้

มาร์คเมื่อเห็นดังนั้นก็โมโหตัวเองที่ทำให้คนตัวเล็กร้องไห้ แจบอมที่ออกไปจัดการเรื่องพยาบาลเฝ้าไข้เสร็จแล้วจึงมารายงานมาร์ค เมื่อมาร์คเห็นว่าแจบอมจัดการทุกอย่างเสร็จแล้วจึงบอกว่าตัวเองจะกลับแล้ว แจบอมจึงไปบอกแบมแบม มาร์คที่หงุดหงิดกับเหตุการณ์เมื่อกี้เดินออกจากห้องไปโดยไม่มองแบมแบมสักนิด แจบอมที่เห็นว่ามาร์คออกไปแล้วจึงตามออกไป เมื่อทั้งคู่ออกไปแล้วแบมแบมจึงลุกขึ้นนั่งกอดเข่าร้องไห้ที่ตัวเองทำให้คุณท่านโกรธอีกแล้ว

หลังจากนั่งร้องไห้ไม่นานประตูห้องของแบมแบมก็ถูกเปิดออกพร้อมเสียงที่มาก่อนตัวซะอีก

“ แบมแบม เป็นยังไงบ้าง ยองแจเป็นห่วงมากเลยรู้มั้ยที่แบมแบมไม่ไปโรงเรียน พอดียองแจเจอน้องยูคพอรู้เรื่องก็รีบมาหาเลยนะ ” ยองแจที่รู้จากยูคยอมว่าแบมแบมเข้าโรงพยาบาลจึงรีบมาเยี่ยมด้วยความเป็นห่วง

“ ร้องไห้ทำไมแบมแบม ปวดหัวมากเหรอยองแจไปตามหมอให้นะ ” ยองแจที่เห็นว่าเพื่อนตัวเองร้องไห้ก็ตกใจจะรีบออกไปตามหมอแต่ก็ถูกแบมแบมดึงมือไว้ซะก่อน

“ แบมไม่ได้เป็นอะไรหรอกยองแจ แต่แบมเสียใจที่ทำให้ท่านโกรธอีกแล้วทั้งๆที่พึ่งจะได้อยู่ใกล้ๆแล้วแท้ๆ ” แบมแบมระบายความในใจให้ยองแจฟัง

“ ท่านไหนอ่ะแบมแบม ” ยองแจที่ยังไม่เข้าใจถามแบมแบม

“ ยองแจจำคนที่อยู่กับแบมแบมในห้องน้ำเมื่อคืนได้มั้ย เค้าคือท่านต้วน ที่รับอุปการะแบมแบมกับน้อง ”  แบมแบมอธิบายให้ยองแจฟัง

“ ผู้ชายคนนั้น คือ ท่านต้วนของแบมแบมเหรอ โห้ยังหนุ่มอยู่เลยยองแจคิดว่าจะแก่กว่านี้ซะอีก ” ยองแจถึงกับตกใจที่รู้ว่าคนเมื่อคืนคือคนที่เพื่อนของเค้าอยากเจอมานาน

“ แล้วแบมไปทำอะไรให้ท่านของแบมแบมโกรธหล่ะ ” ยองแจถามแบมแบมต่อ แบมแบมจึงตัดสินใจเล่าเรี่องทุกอย่างให้ยองแจฟัง

“ อย่าพึ่งคิดมากสิแบมแบม พรุ่งนี้เค้าอาจจะมาเยี่ยมแบมแบมอีกก็ได้ ” ยองแจที่ได้ฟังเรื่องราวทุกอย่างจึงพูดปลอบใจเพื่อน

“ แล้วถ้าเค้าไม่มาหล่ะยองแจ แบมแบมจะทำยังไงดี ” แบมแบมที่ยังไม่มั่นใจรีบถามยองแจ

ยองแจที่ไม่เคยเห็นแบมแบมแคร์ใครขนาดนี้มาก่อนจึงตัดสินใจถามแบมแบมออกไป

“ แบมแบม ยองแจขอถามอะไรหน่อยสิแต่แบมแบมต้องตอบตามจริงนะ ” แบมแบมพยักหน้าให้ยองแจ

“ แบมแบมคิดยังไงกับท่านของแบมแบมเหรอ  ยองแจไม่เคยเห็นแบมแบมเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ ”  ยองแจถามออกไป แบมแบมที่เมื่อได้ยินคำถามถึงกับอึ้งไปก็จะพูดขึ้น

“ แบมแบมก็ไม่รู้ว่าคิดยังไงเหมือนกันแต่รู้แค่ว่าอยู่ใกล้เค้าแล้วอบอุ่น ได้ยินเสียงของเค้าแล้วแบมแบมมีความสุข แบมแบมอยากอยู่กับเค้านานๆอ่ะยองแจ ” แบมแบมตอบยองแจอย่างที่ตัวเองรู้สึก

“ โอเค ยองแจเข้าใจแบมแบมแล้วถ้าแบมแบมคิดว่าแบมแบมทำอะไรแล้วมีความสุขยองแจจะช่วยแบมแบมเอง ” ยองแจบอกกับแบมแบม

“ ยองแจ แล้วเค้าจะสนใจเด็กๆอย่างเราเหรอ ” แบมแบมที่ยังคิดมากถามยองแจ

“ ไม่ลองก็ไม่รู้สิแบมแบม ที่แบมแบมเล่าให้ยองแจฟังเมื่อกี้ยองแจว่าเค้าก็ต้องคิดอะไรกับแบมแบมบ้างแหละไม่งั้นเค้าจะมาหาแบมแบมทำไมทั้งๆที่ผ่านมาเค้าไม่เคยให้แบมแบมเจอเค้าสักครั้งแถมยังจูบนั้นอีกเชื่อยองแจสิ ” ยองแจพยายามพูดให้กำลังใจแบมแบม

“ จริงๆเหรอยองแจ ” แบมแบมที่ได้ยินยองแจพูดแบบนั้นก็ดีใจ

“ เชื่อยองแจเถอะ รับรองมีลุ้น ” ยองแจตอบแบมแบมอย่างหนักแน่น

เอามาต่ออีกตอนครบสองตอนที่สัญญากันแล้วนะจ๊ะ…….เหนื่อยมากเพลียสุดๆแต่งนิยายมันไม่ง่ายเลยค่ะพิมพ์สดคิดสดทุกวันอยากทำออกมาแล้วมีคนชอบผลงานของเรา ป้าเริ่มเข้าใจนักเขียนคนอื่นๆแล้วหล่ะค่ะที่เวลาเราไปอ่านแล้วเค้าบอกให้เราเม้นให้เค้าบ้างพึ่งจะเข้าใจตอนที่เริ่มเขียนผลงานของตัวเอง เพราะการที่มีคนมาเม้นมันหมายถึงว่าเค้าชอบผลงานของเราเวลาที่ได้เห็นมันมีกำลังใจสุดๆเลย  จะพยายามมาต่อเรื่อยๆถ้าวันไหนไม่โดนหมามันแย่งคอมนะค่ะ^^