คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เด็กกำพร้า รับอุปการะ
ภายใต้สายฝนที่โปรยปรายมีเด็กน้อยสองคนยืนร้องไห้ต่อหน้าหลุมศพบุคคลที่เป็นที่รักทั้งสองคน พ่อและแม่ของเด็กน้อยทั้งสองประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตทั้งคู่ทิ้งให้ แบมแบมในวัย สิบสาม และ ยูคยอม สิบสอง ต้องเผชิญชีวิตอย่างลำพัง ญาติๆที่เหลืออยู่ก็ไม่มีใครคิดจะรับเด็กทั้งสองไปดูแลทำให้ตอนนี้เด็กทั้งสองกำลังจะถูกส่งตัวไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
“ ยูคยอมไม่ต้องกลัวนะต่อไปนี้พี่คนนี้จะดูแลน้องเอง ” แบมแบมพูดกับน้องชายของตน
“ พ่อครับแม่ครับ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับแบมแบมจะดูแลยูคยอมให้ดีที่สุดครับ ” แบมแบมหันไปสัญญากับหลุมศพพ่อและแม่
ภาพของเด็กน้อยสองคนที่ยืนร้องไห้ต่อหน้าหลุมศพพ่อแม่นั้น ห่างออกมาอีกไม่ไกลมีชายหนุ่มสองคนยืนมองภาพนั้นอยู่ หลังแว่นตาดำนั้นไม่มีใครรู้ว่าชายคนนั้นกำลังคิดอะไรอยู่
“ ผมขอโทษครับ แต่ผมสัญญาว่าเด็กสองคนนั้นจะไม่ลำบากอย่างแน่นอน ” ชายหนุ่มพูดลอยไปกับสายลมก่อนจะหันหลังเดินไปขึ้นรถที่มีลูกน้องเปิดรออยู่
ณ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
หลังจากเด็กหนุ่มทั้งสองถูกส่งตัวมาอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กแห่งนี้ ทั้งสองมักจะเก็บตัวอยู่ด้วยกันเสมอและไม่เคยทำตัวมีปํญหากับใคร
“ แบมแบม ครูฮันนา เรียกหาอยู่นะ ” เด็กในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าวิ่งมาบอกแบมแบม
“ พี่แบมแบม ครูเค้าเรียกหาพี่ทำไมครับ ” ยูคยอมรีบถามพี่ของตนด้วยกลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“ ไม่มีอะไรหรอกยูค ครูเค้าคงเรียกไปใช้งานหล่ะมั้ง ” แบมแบมตอบน้องของตนเพราะไม่อยากให้น้องคิดมาก
หลังจากบอกยูคยอม แบมแบมก็รีบมาหาครูฮันนาพร้อมยูคยอมที่ไม่ยอมให้แบมแบมมาคนเดียว
“ ครูเรียกผมเหรอครับ ” แบมแบมถามคุณครูฮันนาผู้ดูแลเด็กๆในสถานเลี้ยงเด็กแห่งนี้
“ มาแล้วเหรอ แบมแบมมานั่งนี่ก่อนสิยูคด้วยมานั่งด้วยกันครูมีเรื่องจะบอกเราทั้งสองคน ” คุณครูฮันนาเรียกทั้งสองมานั่งข้างๆตนพร้อมรอยยิ้มหลังจากทั้งสองนั่งลงคุณครูจึงพูดขึ้น
“ ครูมีเรื่องดีจะบอกเธอทั้งสองคนนะ แบมแบม ยูคยอม ครูยินดีกับเธอทั้งสองด้วยนะมีคนใจดีมาขอรับพวกเธอทั้งสองคนไปอุปการะจ๊ะ ” หลังจากคุณครูพูดจบ แบมแบมและยูคยอมที่นั่งเงียบถึงกับพูดไม่ออกด้วยไม่คิดว่าจะมีคนใจดีขออุปการะเค้าทั้งสองคน
หลังจากออกมาจากห้องครูฮันนา แบมแบมกับยูคยอมเดินกับมาห้องของตน “ พี่ครับ พี่ไม่ดีใจเหรอครับที่มีคนเค้ามาขอรับเราสองคนไปอุปการะ ” ยูคยอมถามพี่ชายของตนที่ตั้งแต่ออกมาจากห้องครูฮันนาก็เอาแต่เงียบไม่พูดอะไร
“ ไม่ใช่พี่ไม่ดีใจนะยูค แต่พี่แค่คิดว่าเราสองคนไม่ได้ฝันไปใช้มั้ย ” ยูคยอมถึงกับหลุดขำกับคำพูดของพี่ชายตัวเล็ก
ณ ชั้นบนสุดของบริษัทใหญ่
“ จัดการเรื่องที่ฉันสั่งเรียบร้อยมั้ย แจบอม ” มาร์ค ต้วน นักธุรกิจหนุ่มหล่อไฟแรง ด้วยอายุยังน้อยแต่สามารถบริหารบริษัทได้อย่างดี ถามลูกน้องและเพื่อนสนิทของตนหลังจากสั่งให้ไปทำงานให้ตน “ เรียบร้อยแล้วครับท่าน อีกสองวันจะส่งคนไปรับครับ ” อิม แจบอม เลขาส่วนตัวของมาร์ค ตอบผู้เป็นนาย “ ฉันฝากนายจัดการ เรื่องที่พักของสองคนนั้นด้วยแล้วกันให้ไปอยู่คอนโดห้องที่ฉันพึ่งซื้อไว้แล้วก็ให้ป้าอึนจาไปอยู่ดูแลเด็กสองคนนั้นด้วย ส่วนเรื่องเรียนและเรื่องอื่นๆนายจัดการไปได้เลย ” มาร์คสั่งแจบอม อีกครั้ง “ ครับนาย แล้วนายจะให้บอกเด็กสองคนนั้นว่านายเป็นใครครับ ” มาร์คเงียบไปหลังจากที่แจบอมถามตน “ บอกแค่ว่า ฉันชื่อ ต้วน ก็พอ ” มาร์คบอกแจบอม
“ ครับ นั้นผมจะบอกว่าให้เรียกว่า ท่านต้วน นะครับ ” แจบอมพูดแค่นั้นพร้อมกับก้มหัวให้นายของตนก่อนหันหลังเดินออกไป
“ ขอโทษ ” มาร์คพูดเบาๆ
หวัดดีจ๊ะ ป้าแก่เปิดเรื่องใหม่อีกแล้วเอาแต่ใจตัวเองมาก555 เรื่องพยศรักมันยังดองไว้อยู่เลยอย่าพึ่งเขวี้ยงขวดเขวี้ยงรองเท้าใส่ป้าเลยนะจ๊ะ แบบว่าอารมณ์ยังไม่มีแต่อยากแต่งเรื่องนี้เอาดื้อๆขอทำตามใจตัวเองหน่อยนะ เม้นบ้างไรบ้างก็ดีนะค่ะป้าจะได้มีแรงแต่งแต่ถ้าไม่มีคนเม้นอาจจะช้าบางหายบ้างก็อยากโกดกันนะป้าแก่แล้ว ไปหล่ะนะ……………..เด็กๆๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น