คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2
“เฮียจะไปได้ไง วันนี้ตอนเย็นเรามีซ้อมกันที่บริษัทนะเฮีย” เซฮุนท้วงขึ้น
“ก็ฉันเป็นห่วงเลย์นี่ หรือนายไม่ห่วงลู่ห่าน”คริสเลิกคิ้วถามเซฮุน
“ห่วงสิเฮีย ห่วงมาก ป่านนี้กวางน้อยของผมจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ -3-” เซฮุนว่าพลางทำหน้าจ๋อย
“พอๆ เลิกเถียงกันเลยทั้งสองคน ฉันโทรไปหาเลย์ กับ ลู่มาแล้ว สองคนนั้นไม่เป็นอะไรมาก พรุ่งนี้คงมาเรียนได้ตามปกติแล้ว”
แบคฮยอนตีหน้าขรึม เป็นคนห้ามทัพ ก่อนที่ทั้งสองจะเป็นห่วงแฟนกันโอเวอร์มากไปกว่านี้
“โอเคๆ ไม่ไปก็ได้ เห้ย!ไอยอล มึงให้เมียกินเพ็ดดีกรีเปล่าวะดุชิบ ฮ่าๆ”
“เฮียรู้ได้ไงอะ ฮ่าๆ”
ชานยอลหัวเราะปากกว้างชนิดที่ว่าแมงวันบินเข้าไปได้เลย
“ไอยอล! อยากตายเหรอ!!”
แบคฮยอนขบฟันแน่นทุบตีชานยอลที่หัวเราะที่เฮียคริสแซว
“โอ้ย! ฉันเจ็บนะเบค่อนน้อย มานี่เลย”
หมับ!
ชานยอลรวบแขนของแบคฮยอนที่ทุบตีเขา แล้วดึงแบคฮยอนเข้ามาชิดตัวเขา พร้อมกับหอมแก้มของแบคฮยอน คนตัวเล็กที่หน้าแดงเพราะความโกรธ บัดนี้คงเปลี่ยนเป็นใบหน้าสีแดงเพราะความเขินอายแน่ๆ
“หู่ย มาโชว์สวีทไรแถวนี้วะ เห็นใจคนที่แฟนไม่อยู่ตรงนี้เหมือนฉันบ้างโว้ย” เซฮุนแซวขึ้น
“ฮ่าๆ ไม่ได้หรอกวะ ก็เบค่อนน้อยของฉัน น่าฟัดซะขนาดนี้^^”
“บะ...บ้า! ฉันไม่คุยกับนายแล้ว ไปกันเถอะดีโอ”
“อะ..อืม ไคฉันไปก่อนนะ อย่าไปซ้อมสายละ^^”
“คร้าบบ ที่รัก^^”
“วู้! ไอนี่ก็อีกคู่ละ รอกวางน้อยของฉันมาเรียนก่อนเถอะ!”
//แล้วทุกคนก็หัวเราะกลับความขี้อิจฉาของเซฮุนก่อนจะแยกย้ายกันไปเข้าเรียนในช่วงบ่าย
ณ อีกฟากหนึ่งของเมือง มีศูนย์วิจัยขนาดใหญ่อยู่ซึ่งเป
"ผมทำใกล้สำเร็จแล้วนะด๊อกเตอร์
"ยินดีด้วยครับ ศาสตราจารย์ งั้นผมขอตัวกลับบ้านไปหาลูกสาวก
"อ่อ โอเคๆ เดี๋ยวผมว่าจะอยู่วิจัยต่ออีกสั
กริ๊ก!
"พ่อกลับมาแล้ว หลับแล้วหรือลูก"
"ยังค่ะคุณพ่อ หนูคิดถึงคุณพ่อที่สุดเลย"
เด็กสาวมัธยมปลาย ร่างเล็ก ผิวขาว น่าตาน่ารัก วิ่งเข้ามาสวมกอดคุณพ่อของเธอ
ทั
"แล้วนี่ลูกได้ฉีดยาตามที่พอสั่
"แน่นอนค่ะ ต้องฉีดทุกวันตอน8โมงเช้า หนูไม่ลืมหรอกค่ะ ว่าแต่ทำไมหนูต้องฉีดยานี่ทุกๆว
เด็กสาวทำหน้าตาสงสัยถามคนเป็นพ
คนเป็นพ่อมีแววตากังวลเล็กน้อยก
"มันเป็นสิ่งเดียวที่พ่อคิดว่าน
"เหตุการณ์ร้าย? เหตุการณ์ร้ายอะไรเหรอคะ?" เด็กสาวถามคนเป็นพ่อพลางเขย่าแข
"ตอนนี้มันยังไม่มีอะไรหรอก ลูกไม่ต้องห่วงนะ แล้วพรุ่งนี้ลูกก็จะได้ฉีดยาเป็
"จริงเหรอคะคุณพ่อ เย้! ดีใจจังเลย ต่อไปนี้หนูจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว
"อืม งั้นพ่อขอไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนนะ
"ค่ะ ฝันดีนะคะคุณพ่อ หนูรักคุณพ่อที่สุดเลย^^"
"จ่ะ พ่อก็รักหนูที่สุดเหมือนกัน" คนเป็นพอพูดพลางหอมหน้าผากลูกสา
8.00น.
จึก!
"เจ็บหรือเปล่าลูก"
"ไม่ค่ะ สงสัยหนูคงชินแล้ว ฮ่าๆ"
"งั้นเหรอ ฮ่าๆ"
คนเป็นพ่อหัวเราะพลางเอามือขยี้
"ใครโทรมากันนะ อ่อ ศาสตราจารย์ฮยอกแจนั่นเอง"
"ฮัลโหล ว่าไงครับศาสตราจารย์"
"อึก! จองซู ช่วยฉันด้วย อึก!"
"ค...ครับ ศาสตราจารย์เป็นอะไรครับ ศาสตราจารย์!"
ตรู๊ดด ด
แล้วสายของศาสตราจารย์ฮยอกแจก็ต
"ใครโทรมาเหรอคะคุณพ่อ?"
"อ่อ ศาสตราจารย์ฮยอกแจน่ะ เดี๋ยวพ่อขอไปที่ศูนย์วิจัยก่อน
"มีอะไรร้ายแรงหรือเปล่าคะคุณพ่
"ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก แต่ถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรไม่ชอบม
คนเป็นพ่ออธิบายพลางกอดลูกสาวขอ
"และจำไว้อีกอย่าง ถ้าติดต่อพ่อไม่ได้ หรือพ่อไม่ได้เป็นคนมาเปิดห้องเ
"ทำไมละคะคุณพ่อ คุณพ่อจะไปไหนคะ?"
ลูกสาวถามคนเป็นพ่อ พร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า
ความคิดเห็น