#ยุคคาวบอยรุ่งเรือง
ชานยอล ปาร์ค อายุยังไม่มากเท่าไร แค่สามสิบเจ็ดปี ใกล้สี่สิบอยู่ร่อมร่อ แต่ถึงกระนั้นก็ถือว่าอายุยังน้อยในวงการค้าปืน เขาเริ่มต้นจากการเป็นคาวบอยพลัดถิ่น ไปจนกระทั่งเป็นนักดวลปืน จนในที่สุดก็ก่อร่างสร้างตัวจนกลายเป็นพ่อค้าอาวุธชื่อดัง ใครก็ตามในรัฐเท็กซัสนี้ไปจนถึงพื้นที่ข้างเคียง หากต้องการปืนที่ดีที่สุด ก็เป็นอันรู้กันว่าต้องมาหาชานยอล ที่ร้านเหล้าประจำของเขา
นี่คือดินแดนป่าเถื่อนแถบตะวันตกของสหรัฐอเมริกา พื้นที่รายล้อมยังแห้งแล้งและไม่เจริญ ตลบไปด้วยฝุ่นหินทรายและต้นกระบองเพชรจำนวนมาก ยังเป็นยุคที่สุภาพบุรุษยังนัดดวลปืนกันกลางถนน ชักปืนออกมาระดับเอวแล้วก็ต่างคนต่างปล่อยกระสุน เป็นเรื่องของการรักษาศักดิ์ศรีชาติชาย หรือจะเรียกว่าโง่เขลาเบาปัญญาก็สุดแต่ใครจะรู้
ร่างสูงที่สวมหมวกหนังปีกกว้างนั่งลงบนโต๊ะพร้อมกับสมัครพรรคพวกคาวบอยด้วยกัน เขาใช้ปลายกระบอกปืนดันหมวกให้สูงขึ้นไปนิด ก่อนจะสั่งวิสกี้ให้กับตัวเองและพ้องเพื่อน
และทันทีทันใดนั้นวิสกี้ก็มาเสิร์ฟอย่างรวดเร็วทันตา ชานยอลเงยหน้าขึ้นเพื่อพินิจเด็กเสิร์ฟตรงหน้า ลมหายใจของชายหนุ่มสะดุดไปนิดเมื่อเห็นผิวขาวเกลี้ยงเกลา เครื่องหน้าจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อย กำลังวางวิสกี้เสิร์ฟลงตรงหน้าพวกเขา แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือแววตาขี้เล่นซุกซน ที่แพรวพราวเล่นหูเล่นตาใส่จนน่าจับมาตีก้นให้ลาย
“นั่นใคร?” เสียงทุ้มห้าวถามเสียงลากยานตามประสาคาวบอยที่มักจะพูดไม่ค่อยเปิดปากกว้างกันนัก ขณะที่ดวงตายังคงจับจ้องไปที่เด็กเสิร์ฟคนนั้น
“ลูกบุญธรรมของนิก" เซฮุน คาวบอยหนุ่มผู้เปรียบเสมือนมือขวาตอบ สำเนียงเสียงเหมือนกันเป๊ะ มือใหญ่ดันหมวกปีกกว้างของตัวเองขึ้นเล็กน้อยขณะจ้องมองเด็กหนุ่มคนเดียวกันตาเป็นมัน อันที่จริงก็จ้องกันทั้งโต๊ะนั่นแหละ "เห็นว่านิกเพิ่งให้มาช่วยงานที่ร้านได้ไม่ถึงสัปดาห์ แต่เรียกแขกได้อาน"
ก็คงจะจริงอย่างที่ว่า เมื่อคาวบอยหนุ่มๆ ในร้านทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่ร่างอวบอัดผิวขาวจัดซึ่งเดินลัดเลาะคอยเสิร์ฟนู่นนี่ไปมา สะโพกที่ยักย้ายไปมามันน่ามองน้อยเสียเมื่อไหร่ และดูเหมือนแดดแรงๆ แถบนี้จะไม่มีผลต่อผิวผ่องนั่นเลยแม้แต่น้อย
“พวกแกอย่าได้คิดเชียวนะโว้ย" เสียงยานคางของจงอินดังขึ้น "อายุเพิ่งสิบเจ็ด แตกเนื้อไม่เท่าไหร่แต่เหลือเกิน เห็นว่าหนุ่มๆ ติดเจ้าหล่อนกันเพียบ สุดท้ายก็กลายเป็นแค่ของเล่นกันหมด นิกก็เหนื่อยใจจะห้ามลูกตัวเองแล้ว"
“เจ๋ง"
หากคำตอบที่ออกมาจากปากของทั้งชานยอลและเซฮุนทำให้คนพูดเตือนถึงกับต้องส่ายหน้าน้อยๆ แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
“หล่อนชื่ออะไร?” ชานยอลถามขึ้น
“เจ้าหล่อนเกลียดชื่อเต็มตัวเอง เลยให้คนเรียกสั้นๆ แค่แบค น่าฟาดดีไหมล่ะ" เซฮุนเป็นฝ่ายตอบทั้งรอยยิ้มมุมปาก และชานยอลก็เพียงแต่รับฟังโดยไม่ได้ตอบอะไร ร่างขาวผ่องอวบอัดค้ำตัวอยู่กับบาร์เพื่อสั่งเครื่องดื่มจากพ่อบุญธรรม ส่วนเว้าโค้งทำให้ใครหลายคนต้องลอบกลืนน้ำลาย
...และแล้วจู่ๆ ใบหน้าใสนั่นกลับหันมามองที่โต๊ะของพวกเขา สายตาขี้เล่นซุกซนถูกส่งชัดเจนให้กับชานยอล ก่อนเจ้าหล่อนจะกระพือขนตายาวธรรมชาตินั่น แล้วยกยิ้มยั่วที่มุมปากให้
จ๊อกก.... โกรกๆๆๆ....
วิสกี้ในปากคาวบอยหนุ่มร่วงลงใส่แก้วจนเกิดเสียงน้ำไหลเมื่อถูกท่าพิฆาตเซ็กซี่ขยี้ใจจนได้ แม้มันอาจดูน่าสมเพชแต่เขาก็ต้านทานเซ็กส์แอพพีลนั่นได้ไหวจริงๆ
“เก็บอาการหน่อยแก" เสียงจงอินปรามห้าวๆ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
เด็กหนุ่มที่ชื่อแบคหัวเราะเบาๆ เมื่อได้บริหารเสน่ห์จนสมใจ ก่อนจะหันหน้ากลับมา หากแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเล็กน้อยพอเป็นพิธีเมื่อร่างสูงที่หมายตามายืนอยู่ข้างตัวแถมยังจ้องตัวเองตาเป็นมัน
“เอ้า ชานยอล แกอยากได้อะไรเพิ่มล่ะหือ?” นิกเอ่ยถามลูกค้าหน้าประจำ แต่ชานยอลไม่ตอบ สิ่งเดียวที่ทำคือมองเด็กข้างตัวเท่านั้น
“Daddy... (ป๋า)” ร่างเล็กยิ้มยั่วอีกครั้งขณะมองร่างสูงกลับ "อยากได้อะไรเหรอฮะ เดี๋ยวแบคเอาไปเสิร์ฟให้"
ร่างสูงกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อยิ่งอยู่ใกล้แค่นี้ก็เห็นผิวเนื้อวับๆ แวมๆ แถมเจ้าหล่อนยังบีบแขนเข้าหากันจนอกเสื้อร่นมาข้างหน้าเปิดช่องให้ดูเต็มตามากกว่าเดิม ผ้ากันเปื้อนที่ผูกไว้ไม่ได้ช่วยกันอะไรสักนิด
“...วิสกี้"
“That’s bad... (แย่จัง...)” นิ้วชี้และนิ้วกลางของแบคไต่ไปบนเคาน์เตอร์บาร์เข้าหาคนตัวสูง สีหน้าไม่ได้ดูแย่เหมือนคำพูดสักนิด "มันหมดแล้วน่ะสิฮะป๋า...”
“...”
“อื้มม..." แบคเลียริมฝีปากขณะมองคาวบอยหนุ่มใหญ่ตรงหน้า ที่กลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกขยับขณะมองเขาอยู่ "นิก งั้นเดี๋ยวผมไปเอาวิสกี้ที่หลังร้านก่อนนะ"
แล้วร่างอวบอัดก็หมุนตัวเดินเข้าไปหลังร้านโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง ชานยอลที่ยังคงเบลอๆ กลืนน้ำลายอึกใหญ่อีกครั้ง เขาเอ่ยสั่งเตกีล่ากับนิก แล้วกระดกมันดื่มหมดในชอตเดียว หลังมือยกขึ้นเช็ดปากลวกๆ ก่อนร่างสูงจะอาศัยช่วงที่บาร์กำลังแสนวุ่นวายเดินเข้าไปที่หลังร้านราวกับถูกมนต์สะกดทันที
...ล่อเสืออย่างชานยอล ปาร์คเข้าถ้ำ อย่าคิดล่ะว่าจะไม่สนอง...
เพียงเข้าไปหลังร้านก็พบกับร่างอวบอัดที่กำลังนั่งคอยตัวเองอยู่ก่อน แบคยกยิ้มยั่วอย่างชอบใจ ก่อนจะเดินนำเข้าไปจนออกมาที่ประตูอีกด้าน เด็กหนุ่มเดินนำเข้าไปในห้องๆ หนึ่งที่นิกใช้เก็บกองฟาง มีเตียงขนาดกลางวางอยู่ใกล้ๆ นิกคงใช้สำหรับนอนเฝ้าในตอนกลางคืนบางวัน เพื่อป้องกันไม่ให้หัวขโมยที่มีมากมายมาขโมยฟางของตนไปได้ และเมื่อร่างสูงก้าวตามเข้ามาในห้อง ก็เห็นแบคที่กำลังนั่งอ้าขาเป็นท่าเปิดเปลือยอยู่บนนั้น เจ้าหล่อนกัดริมฝีปากพลางกระดิกนิ้วชี้เรียกให้เขาเข้าไปหา
“Come here... daddy”
CUT
-- THE END --
จบงงไหม?
คุณงง เจคก็งง 55555555555555
ถ้ามีเวลาเพิ่มขึ้น หรือเกิดนึกอยากเปลี่ยนแปลงอะไร จะมาเกลาให้ดีกว่านี้นะคะ
แต่ตอนนี้คิดได้แค่นี้จริงๆ ค่ะ
รู้สึกเริ่มต้นดี ดูมีความเจค (?) ถึงกับค้นหาข้อมูลคาวบอย เอาหนังสือที่เคยอ่านออกมาอ่าน... ... แต่ลงท้ายอะไรเนี่ย 5555555555555555555555555555555
ยังไงก็อย่าลืมคอมเมนต์กันนะคะ สกรีมแท็กได้ที่ #ป๋าชานคาวบอย
จะรออ่านความไร้สติของทุกท่านเฉกเช่นคนแต่งนะคะ 5555555
