คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ห้องแล็บ
CHAPTER 3
" ห้องแล็บ "
เช้าวันต่อมา รถยนต์ญี่ปุ่นคันเดิมขับมาจอดบริเวณหน้าบ้านพักของอรดีแต่เช้าตรู่ หญิงสาวเจ้าของรถ เปิดประตูก้าวลงมาพร้อมกับตะโกนเรียกเพื่อนรัก
." อร..แต่งตัวรึยังจ๊ะ ชั้นมารับละนะ "
" เสร็จแล้วจ้า " ผู้อยู่ในบ้านตะโกนตอบ ก่อนจะเปิดประตูบ้านเดินออกมาก้าวขึ้นรถด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ปรารถนามองเพื่อนรักอย่างสงสัย
" อร.. นี่เข่ากับแขนไปโดนอะไรมาเนี่ย เขียวช้ำไปหมด "
" หกล้มพลาดตกบันไดเมื่อวานอะจ๊ะ พอดีข้างล่างไฟมันมืดอรเลยเดินพลาดนะ
" แหม อรนี่ยังซุ่มซ่ามไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ จำได้มั๊ยสมัยเรียนที่เราลงแล็บผ่ากบ อรยังทำพลาดเกือบทำแล็บพังเลย คิดแล้วก็ขำนะ "
" แต่ชั้นไม่ขำ.."
" อรว่าอะไรนะ " ปรารถนาถามอีกครั้ง
" อ๋อ..ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ.. ชักตื่นเต้นแล้วสิว่าห้องทำงานใหม่จะเป็นยังไง รีบพาอรไปดูเร็ว ๆ นะ
" ได้จ้า จะสปีดเดี๋ยวนี้แหละ " หญิงสาวเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็ว
" ว๊าย..ยัยปลา ไม่บอกกันซักคำเลย ตกใจหมด " อรดีพูดค้อนปรารถนา
รถยนต์วิ่งกลับเข้าสู่กลุ่มหมู่อาคารเรียนอีกครั้ง คราวนี้แล่นมาจอดบริเวณอาคารเรียนสามชั้น ที่ตั้งตระหง่านอยู่ ด้านหน้าจัดเป็นสวนดอกไม้ สวนหิน และลานน้ำพุขนาดเล็ก มีรูปปั้นของนักวิทยาศาสตร์เอกหลายคนตั้งอยู่ ถัดไปเป็นทิวแถวของต้นหลิว ใต้ต้นหลิวจัดเป็นที่นั่งม้าหินอ่อนสำหรับนักเรียน
" ถึงแล้วจ้า ตึกวิทยาศาสตร์ของเรา อรเดินตามปลามาเลยนะ " อรดีเดินตามเพื่อนรักเข้าสู่ทางเดินอาคาร ผ่านชั้น 1 และ 2 ตามลำดับ จนถึงชั้นบนสุด
" นี่ละจ้าห้องทำงานของอร ห้องนี้เป็นแล็บเคมีนะ ส่วนห้องถัดไปเป็นแล็บชีววิทยา เครื่องไม้เครื่องมืออะไรอรใช้ได้ตามสะดวกเลยนะจ๊ะ
อรดีมองสำรวจห้องแล็บเคมีอย่างสนอกสนใจ ในตู้ด้านติดผนังเป็นที่เก็บขวดสารเคมีเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ ถัดไปเป็นตู้เก็บอุปกรณ์ทดลอง หญิงสาวเอื้อมมือไปเปิดแล้วหยิบขวดบิกเกอร์ขึ้นมาดู
กว่าสามเดือนแล้วสินะ ที่ครูสาวไม่ได้สัมผัสกับห้องแล็บและอุปกรณ์วิทยาศาสตร์ที่เธอรัก
อรดีเดินต่อไปยังอีกหนึ่งห้องซึ่งเป็นห้องแล็บชีววิทยา ห้องนี้มองไปทางไหนก็เต็มไปด้วยขวดโหลบรรจุสารพัดสิ่งมีชีวิตที่ถูกนำมาดองเพื่อการศึกษา โครงกระดูกจำลองถูกแขวนไว้ที่เสาด้านหนึ่ง ถัดไปเป็นหุ่นจำลองโครงสร้างอวัยวะภายในของมนุษย์ นักเรียนส่วนใหญ่ไม่ชอบมาเพ่นพ่านแถวห้องวิทยาศาสตร์มากนัก โดยเฉพาะในเวลาเย็น ก็เพราะมีสิ่งเหล่านี้แหละ แต่อรดีไม่แคร์ กลับดีซะอีก เธอจะได้มีเวลาสงบ ๆ ในการค้นคว้าทางวิทยาศาสตร์ บางครั้งเธอก็ชอบที่จะนั่งทำงานที่แล็บวิทย์จนดึกดื่นเสมอ
ปราถนาเดินตามเพื่อนสาวเข้ามา
" นี่อร เดี๋ยวปลาจะเอาแฟ้มโครงการสอนมาให้นะ รู้สึกจะอยู่ในลิ้นชักโต๊ะทำงานด้านโน้น อรดูอะไรตามสบายไปก่อนนะ เดี๋ยวปลาจะเอามาให้ "
" จ๊ะ ขอบใจมาก "
อรดีเดินไปที่ตู้เก็บอุปกรณ์ของแล็บชีววิทยา เธอค่อย ๆ หยิบอุปกรณ์ขึ้นมาดูทีละชิ้นอย่างพิจารณา คีม กรรไกรปลายแหลม และมีดขนาดเล็ก อรดีจับมีดขึ้นมาดู พลิกกลับด้านไปมา ราวกับมันเป็นอุปกรณ์คู่ใจของเธอ ความแวววับ แสงสะท้อนจากมีดปลายแหลมกระทบเข้าตาของอรดี
วาบ.........................
" เหมือนทุกอย่างหยุดชั่วขณะ หญิงสาวเกิดอาการตาพร่ามั่ว "
วูบบบบบบบ..........................
อรดีลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอยังคงอยู่ที่ห้องเดิม สิ่งที่รู้สึกได้คือมือยังคงถือมีดไว้กระชับแน่น มันค่อย ๆ ถูกยกขึ้นมา ช้า ๆ อรดีจ้องเขม็งไปยังสิ่งที่มือเธอจับเอาไว้แน่น ตาเบิกโพลงเส้นเลือดปูดโปน เมื่อวัตถุแหลมคมนั้นใกล้ใบหน้าของหญิงสาวเรื่อย ๆ โดยที่อรดีไม่สามารถควบคุมอะไรในร่างกายได้เลย ยกเว้นลูกตา
ทำไมชั้นถึงควบคุมตัวเองไม่ได้................
" อย่านะ .....ช่วยด้วย." ปากที่อยากจะกรีดร้องขอความช่วยเหลือ ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้แต่คำเดียว
ของมีคมวาววับถูกยกขึ้นมาจ่อบริเวณลำคออันขาวเนียนของหญิงสาวเคราะห์ร้าย อรดีหลับตากลั้นหายใจเฮือกสุดท้าย...................
" อร.!!! "
เคล้ง!!........ วัตถุมีคมกลิ้งตกใกล้ ๆ ปลายเท้า อรดีหน้าซีดเผือด
ปรารถนารีบวิ่งเข้ามาประคองเพื่อนักที่กำลังเป็นลมทรุดตัวลง
" อร เป็นอะไร "
อรดีค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาขึ้นมามองเพื่อนรัก
" ชั้น...ไม่เป็นไร "
" อืม.. ไม่เป็นไรก็ดีละ อรนั่งพักก่อนนะ " หญิงสาวประคองเพื่อนสาวไปนั่งที่เก้าอี้
" พอดีปลาไปหาแฟ้มโครงการสอนเจอแล้วนะ ยังไงอรเอาไปศึกษาที่บ้านละกัน วันนี้อรคงเหนื่อยละ เดี๋ยวปลาจะพาไปส่งบ้านนะ
หญิงสาวพยักหน้ารับแทนคำพูด
" พอจะเดินไหวไหม "
" ไหวอยู่จ๊ะ อรเดินได้ "
อรดีเดินตามหลังปรารถนาออกมาจากแล็บวิทยาศาสตร์ ก่อนจะพ้นประตูห้องเธอยังคงประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น หญิงสาวเหลือบสายตากลับไปมองอีกครั้ง เหมือนมีสายลมอ่อน ๆ พัดอยู่รอบตัวเธอ เธอรู้สึกได้ว่า สายลมนั้นกระซิบบอกเธอเบา ๆ ว่า
" แล้วกลับมาอีกนะ "
ความคิดเห็น