คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2
ณ บ้านศิริศร
“เชื่อฉันยังว่าไม่มีใครเชื่อแก สวัสดีคะคุณพ่อคุณแม่” เสียงจากสาวน้อยคนใหม่เข้ามาทักทายสมาชิกในบ้าน
“จ๊ะ ปลายฟ้า” เมษาและธันวาตอบกลับ
“แล้วของแกล่ะ” มีนาทักทายสาวผู้เข้าใหม่
“เหมือนของแกนั้นแหละ ไปดูหนังกันไหม ”
“ก็ได้”
ณ บ้านเอกกฤษณ์โชติ
“ออกไปเที่ยวด้วยกันไหมว่ะ” ธาราชักชวนนทีไปด้านนอก
“เออ! ผมออกไปเที่ยวนะครับ” นทีหันไปถามเพ็ญจิตรทันที
“ไปเถอะลูก” เพ็ญจิตร
ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
“เดินให้มันเร็วหน่อยได้ไหม” ปลายฟ้าเร่งมีนาอย่างรีบเร่งเมื่อหนังที่เธอจะดูกำลังเข้า
“รู้แล้วน่า อย่าดึงได้ไหม” มีนาพยายามยื้อการดึงของปลายฟ้า
“ปลายฟ้าระวัง!!!” มีนาพยายามเตือนปลายฟ้าแต่!เหมือนจะไม่ทัน
พลัก!!!
“โอ๊ยยยยย!!! เดินไงว่ะ” เสียงโวยวายดังมาจากนที
“นายนั้นแหละเดินยังไง”
“เธอนั้นแหละเดินยังไง ฉันเดินมาของฉันดีๆเธอนั้นแหละเดินไม่ดูทาง”
“พอๆ เลิกเถียงกันได้แล้ว ผิดมันทั้งคู่นั้นแหละ คุณเดินไม่ดูทาง ส่วนแกยัยปลายฟ้าจะรีบไปไหน? ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ คุณ…” มีนารีบตัดปัญหา
“นที”
“คะ คุณนที ขอโทษด้วยนะคะ”
“มีนา แกจะไปขอโทษทำไม?” ปลายฟ้ามีท่าทีจะไม่ยอม
“ไปเถอะแก หนังจะเข้าแล้วเดี๋ยวไม่ทัน” มีนาดึงปลายฟ้าออกจากที่เกิดเหตุ
“เฮ้ย!!! น่ารักว่ะ” ธารามองตามมีนาและปลายฟ้า
“ยัยปลายฟ้าเนี๊ยน่ะ” นทีทำหน้าสงสัยและมองตามีนาและปลายฟ้า
“ไม่ใช่! มีนา ต่างหาก”
“เออว่ะ” นทีมีท่าทีเหมือนเห็นด้วย
“หยุดเลยนะเว้ย! คนนี้ฉันจอง แกห้าม!!!” ธารารีบสั่งนทีทันที
“รู้แล้วน่า รีบไปเถอะ”
... ทั้ง 4 คนเข้าไปดูหนัง ...
“หนังสนุกเป็นบ้าเลย พระเอกก็หล๊อ หล่อ ว่าไหมแก” ปลายฟ้าเดินยิ้มออกมาจากโรงหนัง
“อืมๆ แล้วแต่แก” มีนา
“หนังอะไรว่ะ ปัญญาอ่อน พระเอกหน้าอย่างกับตุ๊ด!!!”
“ตุ๊ด!!! บ้านน้องสาวป้านายหรอ” ปลายฟ้าโวยวายทันที
“อ่าว! หลอกด่าแม่ฉันหรอเนี๊ย” นทีเริ่มเปิดศึก
“ฉลาดช้าไปเนี๊ย ไอ่น้อง” ปลายฟ้าไม่มีท่าทีจะยอม
“คิดว่าใคร? เธอนี่เอง มโนเก่งจังเลยน่ะ” นทียี่ยวนกวนประสาทปลายฟ้า
“โอ๊ย!!! คู่นี้ พอๆๆ เจอกันที่ไรกัดกันทุกที” มีนาพยายามห้ามศึก
“นั้นน่ะสิ แกก็ไปหาเรื่องปลายฟ้า ขอโทษด้วยนะครับคุณมีนา”
“คะ ไม่เป็นไรค่ะ คุณ...”
“ธาราครับ”
“คะ คุณธารา”
“จะคุยกันอีกนานไหมยัยมีนา ฉันหิว” ปลายฟ้ารีบตัดบท
“รู้แล้วน่า ขอตัวก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวก่อน!!! ใครผมเลี้ยงข้าว ถือว่าเป็นการไถ่โทษนะครับ” นทีพูดก่อนทั้งสองสาวจะไป
“หน้าอย่างนายเนี๊ยน่ะ จะเลี้ยงข้าวโทษฉัน” ปลายฟ้าทำหน้าตาสงสัย
“ไม่ใช่เธอ แต่! เป็นมีนาต่างหาก แต่! เธอจะไปก็ไม่ว่าน่ะ
“ขอบคุณคะ” มีนาตอบรับ
“งั้นเราก็ไปกันเถอะ” ธาราเดินนำไป
ความคิดเห็น