คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1
ณ บ้านศิริศร ...
“แม่คะแม่!!!” เสียงดังโวยวายจากเด็กสาวดังขึ้น
“มีอะไร เสียงดังจังเลย” สาววัยกลางคนดังขึ้น
“มีนาสอบชิงทุนได้” เสียงตอบกลับพร้อมน้ำเสียงดีใจดังขึ้น
“อือๆ ห่ะ! สอบชิงทุนได้ จริงหรอเนี๊ย?” น้ำเสียงตกใจผสมกับการดีใจ
“จริงสิแม่ ทำไมแม่ทำหน้าไม่เชื่อมีนาล่ะ” เด็กสาวตอบผู้เป็นแม่ด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
“แม่ลูกคู่นี้เสียงดังโวยวายอะไรกัน” ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาในบ้าน
“พ่อคะ มีสอบชิงทุนได้” เด็กสาววิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ
“จริงหรอ? เขาตรวจสอบผิดหรือเปล่า” น้ำเสียงสงสัยแกมหยอกถามลูกสาวขึ้น
“จริงสิคะ ทำไมทุกคนไม่เชื่อมีนาเลย” เด็กสาวเดินหันหลังให้ผู้เป็นพ่อและแม่
“งอนอะไรอีกล่ะ” เสียงจากชายหนุ่มเดินเข้ามาในบ้านพร้อมเดินไปหาน้องสาว
“มีนาสอบชิงทุนได้ แต่! ไม่มีใครเชื่อเลย” เด็กสาวบอกผู้เป็นพี่ด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
“พี่ก็ไม่เชื่อ” น้ำเสียงนิ่งๆดังขึ้น
“แต่พี่เชื่อ” เสียงดังอีกครั้งจากประตูบ้าน
“พี่กฏ!!! ในที่สุดก็มีคนเชื่อมีนาตั้งคนนึง” น้ำเสียงดีใจดังขึ้นจากเด็กหญิง
“ป้าก็เชื่อหนูคะ หนูมีนาของป้าเก่งขนาดนี้ ไม่ได้ได้ไง” เสียงจากหญิงสูงวัยดังขึ้น
“แบร่! มีนารักป้าแหววที่สุดเลยคะ” เด็กสาวพุ่งเข้ากอดหญิงสูงวัยด้วยความดีใจ
ณ บ้านเอกกฤษณ์โชติ
“คุณหนูของป้า” เสียงจากสาวสูงวัยดังขึ้น
“สวัสดีครับป้าจุ่ม คิดถึงป้าจังเลย”
“คิดถึงป้าหรือคิดถึงอาหารฝีมือป้ากันแน่”
“ป้ารู้ทันผมตลอดเลย”
... ปี๊น ปี๊น ปี๊น
“เดี๋ยวผมไปดูเอง” ชายหนุ่มอาสาไปดูให้
“สวัสดีครับ คุณพ่อ คุณแม่” ชายหนุ่มหน้าใหม่เดินเข้ามาพร้อมกับนที
“อ่าว! ธารา สวัสดีจ๊ะ” ผู้เป็นแม่ของนทีทักทายชายเช้ามาใหม่
“กลับมาไม่คิดโทร.เพื่อนเลยเหรอว่ะ” ธาราซักถามนทีด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ก็กำลังจะโทร.ไปไงว่ะ ว่าแต่รู้ได้ไงว่าฉันกลับว่าแล้ว” นทีตอบผู้เป็นเพื่อน
“พี่โทร.ไปบอกเอง” แก้วน้ำ พี่สาวของนทีตอบขึ้นแทน
ความคิดเห็น