คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : I-อะไรคืออยู่มาหลายปีแล้วแต่พึ่งรู้ตัวว่าทะลุมิติ(วะ)คะ
-หลายปีผ่านไป-(โครตเร็ว)
หลังจากที่ฉันถูกนำตัวมา และใช้ชีวิตอยู่อย่างมึนๆ ฉันก็ได้ตรัสรู้(?) ว่าตนเองได้มาอยู่ในการ์ตูนเรื่องกังฟูแพนด้าเสียแล้ว(พึ่งรู้ตัว!?) ส่วนเรื่องที่ว่าอยู่ในภาคไหนนั้น ไม่สามารถทราบได้ อ้อ! ขอแนะนำพ่อบุญธรรมของฉันสักหน่อย ท่านมีชือว่า 'ช่างหลิว' เป็นเสือที่มีร่างกายใหญ่โตกำยำ แถมยังมีขนสีน้ำเงินด้วย! ซึ่งจากความรู้อันน้อยนิดในสมองของฉัน ทำให้ฉันรู้ว่าท่านพ่อน่าจะเป็นเสือมอลตา(Maltese tiger) ซึ่งถ้าหากอยู่ในโลกความจริงล่ะก็ เสือมอลตานั้นเป็นเสือที่หายากที่สุดในโลก ถูกพบที่ มณฑลฝูเจี้ยน ประเทศจีน มีสีขนออกไปทางสีน้ำเงิน ปัจจุบันไม่เคยมีใครพบเสือชนิดนี้อีกเลย* เป็นไงล่ะ เห็นอย่างนี้ฉันก็ความจำดีอยู่นะ
แต่ช่างเรื่องเสือไปก่อน สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือ 'ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?' และ 'ฉันจะกลับไปได้ยังไง' และ 'ตอนนี้ที่โลกความจริงเป็นยังไงบ้าง?' หรือว่าฉันจะไหลตาย แล้วก็ทะลุมิติเข้ามา? บ้าน่า! ฉันก็เข้านอนตามปกตินี่นา แล้วทำไมต้องทะลุมิติมาในเรื่องนี้ด้วย ปกติคนอื่นเขาได้ไปในโลกอนิเมะพร้อมพลังเทพทรูไม่ใช่หรอ แล้วฉันล่ะ มาแบบไม่มีพลัง(ตื๊ด!)าอะไรเลยสักอย่าง แถมยังแขนหักด้วยแ(ตื๊ด!)งเอ้ย ยิ่งคิดคิดก็ยิ่งปวดหัว ไปกินขนมดีกว่า(ได้หรอ)
เดี๋ยวก่อนนะ...นี่ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลยสินะ ฉันมีชื่อใหม่ว่าเฟินเฟิน ถึงแม้ว่าฉันจะเกิดมามีหน้าตาไม่เหมือนชาวบ้านเขา คือเป็นมนุษย์ที่มีหูกับหางเป็นจิ้งจอกแต่อย่างน้อยพ่อก็รักฉัน(แหง่ล่ะ ไม่งั้นเขาคงไม่เก็บแกมาเลี้ยงหรอก) "เฟินเฟิน มาหาพ่อหน่อยลูก" นั่นไง พ่อเรียกแล้ว ยังคุยไม่ทันเสร็จเลยนะเนี่ย "ค่า! เดี๋ยวไป" เอาเป็นว่าฉันไปหาพ่อก่อนดีกว่า
"มีอะไรหรอคะ" ฉันเดินลงมาหาพ่อที่กำลังเก็บร้าน "พ่อได้ยินมาว่าวันนี้จะมีการคัดเลือกนักรบมังกร เราไปดูกันมั้ย" ผู้เป็นพ่อเอ่ยชวน แต่เดี๋ยวก่อน...นักรบมังกร? งั้นก็เข้าสู่เนื้อเรื่องหลักแล้วน่ะสิ อืมมม ไปดูก็คงไม่เสียหาย ยังไงเราก็คงเป็นแค่ตัวประกอบ ไม่มีทางไปเกี่ยวข้องกับพวกตัวหลักหรอก เพราะงั้น"ไปค่ะ!"
ระหว่างทางมาฉันรู้สึกได้ว่าตาขวากระตุกหลายครั้งมาก มีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องขึ้น เมื่อมาถึง แทนที่ท่านพ่อจะไปนั่งที่สำหรับผู้ชม เขากลับเดินไปกลางสนาม! เดี๋ยวๆๆ ท่านพ่อ คงไม่ใช่ว่ารู้จักกันหรอก ใช่มั้ย? ใช่ม้ายยย "อรุณสวัสครับท่านอาจาร์ยอูเกว ไม่เจอกันนานนะชิฟู" เรือหายละไง คิดไม่ผิดจริงๆด้วย ท่านพ่อสนิทกับพวกเขาหรอถึงมาทักทายกันน่ะ ไม่ได้การล่ะ ต้องเข้าโหมดไร้ตัวตนซะแล้ว โดยการหลบอยู่ด้านหลังท่านพ่อเงียบๆ ดีนะที่ท่านพ่อตัวสูง บังฉันซะมิดเลยเนี่ย
"อ้าว!ช่างหลิว เป็นไงบ้างล่ะเนี่ย กิจการร้านข้าวผัดน่ะ" อาจาร์ยชิฟูถามอย่างสนิทสนม ยังดีที่ไม่มีใครสังเกตุเห็นฉั--"นี่ลูกเจ้างั้นหรอ" เขาชี้มาทางฉันที่พยามทำตัวให้เล็กที่สุด ด้วยความตกใจฉันจึงอุทานออกไปว่า.."(ตื๊ด)ยเอ้ย.." ก่อนจะเอามือปิดปากทันที "เฟินเฟิน เมื่อกี้ลูกพูดว่าอะไรนะ" ท่านพ่อหันมาถาม อ..เอาไงดีวะ งั้นใช้สกลิลแถ(แตหลอ)ที่เรียนมาจากโลกก่อนละกัน "เปล่านี่คะ...ท่านพ่อหูฝาดไปหรือเปล่า" ฉันตอบกลับพร้อมกับทำหน้ามึนใส่
"หึๆ เป็นเด็กที่น่าเอ็นดูจริงๆ ช่างหลิว...เด็กคนนี้....มีแววอยู่นะ" อาจาร์ยอูเกวยิ้มให้ฉันบางๆ ก่อนจะหันไปบอกท่านพ่อ ฉันสังเกตเห็นว่าท่านเลิกคิ้วนิดนึง มีอะไรกันน่ะ แต่สักพักก็ทำสีหน้าให้เป็นปกติได้ "จริงสิ นี่ลูกสาวข้า ชื่อเฟินเฟิน" พ่อพูดแนะนำพร้อมผายมือมาทางฉัน เฮ้อออ สุดท้ายก็หลบไม่พ้นสินะ ฉันเลยต้องจำใจออกมาจากด้านหลังท่านพ่ออย่างช่วยไม่ได้"สวัสดีค่ะ.." ทั้งสองพยักหน้ารับ สักพักก็มีคน..ไม่ใช่สิ สัตว์ต่างหาก กระโดดออกมาจากทางด้านหลัง พวกเขาคือ5ผู้พิทักษ์นั่นเอง...เอง.....เอง....
พวกเขาคุยกันสักพักโดยที่ไม่ทันเห็นฉัน เพราะว่าฉันได้ทำการหลบไปไกลๆ ฉันจะไม่มีทางไปยุ่งกับพวกตัวละครหลักไปมากกว่านี้แน่ๆ ไม่มีทาง! "ข้ารู้สึกได้ถึงนักรบมังกรที่แข็งแกร่ง" อาจาร์ยอูเกวพูดขึ้นมาพร้อมทำท่าจะชี้นิ้ว ทำให้ทุกคนพากันเงียบสงบ แต่เดี๋ยวสิ! นี่ไม่มีใครได้ยินเสียงโปที่กำลังพยายามเข้ามาเลยหรอ อีกเดี๋ยวเขาก็จะนั่งเก้าอี้ติดดอกไม้ไฟเข้ามา แล้วก็จะถูกเลือกให้เป็นนักรบมังกร ฟิ่ววววววว นั่นไง! มาแล้---
[บรรยาย]
ผลั่ก! "แอ่ก!" ทุกคนกำลังตกอยู่ในภาวะตกตะลึงกับหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งเรื่องที่มีแพนด้าตัวอ้วนตกลงมาจากไหนก็ไม่รู้ หรือจะเรื่องที่ลูกสาวอดีตอาจาร์ยกังฟูชื่อดัง ถูกแพนด้าที่ถูกกล่าวถึงเมื่อครู่กระแทกเข้าเต็มๆ จนล้มหน้าทิ่มพื้น แต่ถ้าจะให้พีคที่สุดก็ต้องเป็นเรื่องที่แพนด้าตัวเดิมได้รับเลือกให้เป็นนักรบมังกรนี่แหละ จนกระทั่งเสียงระฆังดังขึ้นมา ก็เริ่มมีเสียงโหวกเหวกโวยวายเรื่องที่โปหรือแพนด้าที่ทำคนทั้งงานตะลึง เอ่อออ เว้นท่านช่างหลิวคนนึงละกัน เพราะเขารีบมาประคองลูกสาวตัวเองทันที
"เฟินเฟิน! เป็นอะไรมากมั้ยลูก" เขาจับหน้าเฟินเฟินหันซ้ายขวาเพื่อดูว่าใบหน้าที่แสนบอบบาง(?)ของเธอจะเป็นอะไรไป โชคดีที่แค่หน้าผากแดงเท่านั้น ไม่มีอะไรให้เป็นห่วงมาก "ท..ท่านพ่อคะ เรากลับกันเถอะค่ะ" เด็กสาวบอกด้วยสีหน้าซีดเซียว การที่หัวกระแทกพื้นเมื่อกี้ทำให้เธอเริ่มจะมึนๆแล้ว
ระหว่างทาง ช่างหลิวได้ถามบางอย่างกับเฟินเฟิน ทำเอาฝ่ายลูกสาวสตั๊นไปชั่วขณะ "เฟินเฟิน ลูกอยากเรียนกังฟูมั้ย"
"....." เธอนิ่ง ไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมา ก่อนจะเม้มปากอย่างครุ่นคิด "ไม่จำเป็นต้องฝึกให้เก่งก็ได้ อย่างน้อยก็พอเอาตัวรอดจากสถานการ์ณแย่ๆได้" ผู้เป็นพ่อถามอีกครั้ง 'เอาไงดีล่ะ....เราก็ไม่ค่อยอยากยุ่งเรื่องกังฟูสักเท่าไหร่ แต่มันก็จริงอย่างที่ท่านพ่อบอกนี่นะ' เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบอย่างหนักแน่นว่า "ก็ได้ค่ะ! ข้าจะฝึก" นั่นทำให้ช่างหลิวยิ้มบางๆอย่างพอใจ "งั้นก็รีบกลับไปเก็บของซะ เราจะไปกันวันนี้เลย" พูดจบก็เดินนำไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันได้ยินเสียงของลูกสาวที่พึมพัมตามหลังมา
"ท่านพ่อรีบหรอคะ..?"( ﾟдﾟ)
----------------------------------------------
1คอมเม้น=1ล้านกำลังใจ
ป.ล. ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมไรท์ถึงได้เริ่มเนื้อเรื่องที่ภาค1 เพราะยังไงนางเอกก็มีบทบาทแค่นี้ ส่วนช่วงที่เหลือก็ไปฝึกกังฟูกับพ่อ กลับมาอีกทีก็ภาค2พอดีค่ะ(^o^;
*ข้อมูลจาก https://www.doonee.com/inside/749_10
------------------------------------------------
ความคิดเห็น