คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [fic sf] BUMYE-เพราะเธองอน ฉันจึงยั่ว
ชื่อเรื่อง: เพราะเธองอน ฉันจึงยั่ว
คู่นี้ที่แต่ง: KIBUM x YESUNG [BUMYE]
ผู้แต่ง: TorToiSe
เหอะ! คนอะไรขี้งอนเป็นบ้า อย่าได้หวังว่าฉันจะง้อคนอย่างนายอีกเลย คิมคิบอม!
ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆเมะคนอื่นๆเค้าไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย นี่เมะภาษาอะไรขี้งอนอย่างกับเคะ
อ๊ะ! พวกคุณอย่าพึ่งงงว่านี่ใคร ผมเยเซองเองครับ แฟน(ภรรยา)ไอ้บอมบ๊องมัน แหะๆ ผมกับคิบอมเป็นแฟนกันได้ 4 เดือนแล้วครับ ตอนแรกๆก็ดีอยู่หรอก แต่พักหลังๆนี่สิ ไอ้บอมบ๊องมันเป็นอะไรไม่รู้งอนผมได้ทุกเวลาจริงๆ จนไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว = =
ผมทำอะไรให้มันน่างอนนักหนาเนี่ย เท่าที่มีก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลยนะ ก็แค่พวกน้องๆพี่ๆทั้งในวงนอกวง ชอบมากอดมาหอม แล้วผมก็เล่นด้วย แค่นั้นเอง
“พี่เยเย่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ฟอดดดด
“เฮ้ย! ทำไรนะมิน O_o”
อยากจะบ้า! จู่ๆซองมินก็มาหอมผม กำลังเหม่อคิดเรื่องไอ้บอมบ๊องอยู่ดีๆเลย แล้วนี่มาหอมผมทำมายยยยยยย T^T
ถ้าเกิดมันมาเห็นจะทำไง มันยิ่งงอนผมง่ายๆอยู่
“พี่เย่!”
นั่นไง พูดยังไม่ทันขาดคำ T^T ฮือๆ บอมบ๊องอย่างอนเค้าเลยนร้า
“จ๋า” ผมค่อยๆหันไปตามเสียงเรียก
“ผม งอน พี่ แล้ว!”
ว่าแล้วมันก็สะบัดหน้าเป็นเคะแตก โวเย~ ผมกำลังมีสามีเป็นเคะ ดีใจจัง เฮ้ย! ไม่ใช่สิ ต้องรีบไปง้อ ผมไม่ยอมมีสามีเป็นเคะหรอก ชิชะ!
“บอมบ๊องจ๋า อย่างอนเค้าเลยนร้า มินหอมแบบพี่แบบน้องไง ใช่มั๊ย มินมิน”
ผมหันไปหาซองมิน เพื่อให้ยืนยันความบริสุทธิ์ของผม แต่ว่า...ซองมินหายไปแล้วววว 0[]0 ทีอย่างนี้หายไปไวจริง = =^
“ฮึ!”
“บอมบ๊อง”
“ผมขอตัว!”
“T^T”
เฮ้อ ผมว่าจะไม่ง้อแล้ว ก็ง้ออีกจนได้ อย่างนี้แหละนะ ความรัก อิอิ (มันใช่เวลามั๊ย = =^ : ไรท์เตอร์) เอาล่ะ ผมว่าต้องไปปรึกษากับคนอื่นให้ช่วยซะหน่อยล่ะ ง้อไม่ไหวล่ะ ไอ้เจ้าบอมบ๊องเอ๊ย
“เอาไงดี ช่วยคิดหน่อยสิ ผมไม่รู้จะง้อไงแล้ว” ผมหน้าหงอย พอนึกถึงเรื่องการงอนของคิบอม และวิธีการจะง้อของผม
“อืม เอาไงดีล่ะ ช่วงนี้ทำไมไอ้บวมมันงอนบ่อยจัง” เป็นพี่อีทึก พี่ใหญ่ของพวกเรานั่นเอง ช่วยผมทีเถอะพี่ T^T
“นั่นสิ ทำไมไอ้บวมมันงอนแกง่ายจังว่ะ ไอ้เปา” พอพี่อีทึกพูดขึ้นมา เจ๊ฮีชอลก็พูดตามบ้าง รักกันดีจังนะคู่นี้
“ผมก็ไม่รู้ T^T”
“รึว่า...” คราวนี้ไอ้หมีคังเพื่อนรักมันพูดขึ้นมาบ้าง แถมยังเอาหน้ามาใกล้ผมอีก กะ แกจะทำไรว่ะ
“อะ อะไร?”
“แกไม่ยอมส่งการบ้าน มันเลยงอนแกบ่อยๆ”
โป๊ก!!!
“โอ๊ย!”
ผมตบหัวมันไปทีนึง ไอ้นี่นิ่ พูดมาได้ ผมไม่ยอมส่งการบ้าน ตูส่งทุกคืนโว๊ย :X
“ไอ้บ้า!”
“แล้วมันจริงมั๊ย?” ทุกคนถามผม ถ้าถามเฉยๆจะดีมาก แต่นี่ทำไมทุกคนต้องจ้องมาที่ผมด้วยยยย T^T
“บ้า! ทุกคนบ้าที่สุดเลย ผมให้มาช่วยผมนะ ไม่ใช่มาจับผิดผมอย่างนี้” ว่าแล้วผมก็สะบัดหน้าเป็นเคะแตกเหมือนไอ้บอมบ๊องมันบ้าง แล้วก็เดินหนีไอ้พวกบ้าๆนี่ไป เชอะ!
“อ่า ไอ้เปางอนไปแล้ว = =”” ทุกๆคน ณ เหตุการณ์จริง
แล้วจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย ไอ้บอมบ๊อง ฉันจะง้อแกไงดี Y^Y
เฮ้อ เอาไงดีหว่า
“นี่ ไอ้เปา”
“ มีอะไรกับผมอีกล่ะ”
“พูดให้ดีๆหน่อยสิเฟ้ย พวกฉันมาช่วยแกนะ”
“หรา ไอ้หมี - -+”
“เออ”
“แล้วจะช่วยยังไง”
“ก็...หึหึ”
“= =?”
หลังจากนั้นทุกคนก็มารุมล้อมผม ซุบซิบอะไรไม่รู้ น้ำลายกระเด็น ว๊ากกกกกกกก
เวลาผ่านไป~~~
“จะเอาอย่างนั้นจริงอ่า”
“จริงดิ รับรองไอ้บอมมันหายงอนแกแน่ หึหึ” จะให้ตูทำจริงอ่ะ ไอ้หมี
“ใช่เลย ไอ้เปา ไอ้บวมบอมไม่หายงอนแกก็ให้มันรู้ไป”
“ไม่ดีมั้ง เจ๊ซิน”
“จะดีหรือไม่ดี แกก็ต้องทำ หึหึ” ง่ะ เจ๊ซิน อย่าทำร้ายผมอย่างนี้ T^T
จะให้ผมทำอย่างนั้นจริงๆหรอ ให้ผมไป...ยั่ว ไอ้บอมบ๊องนี่นะ บ้าน่า -///- แต่ถ้ามันหายงอนจริงๆล่ะ?
-ห้องนอน-
“บอมบ๊องจ๋า หายงอนเถอะนะ นะๆ”
“เหอะ! หายงอน”
“ทำไมอ่า ฉันทำไรผิดนักหรอ”
“พี่ไม่ได้ทำไรผิดเลยครับ แค่พี่ชอบไปยุ่งกับคนอื่น ให้คนอื่นมายุ่ง และไม่เคยเห็นผมเป็นแฟนแค่นั้นเอง”
“ฉันเนี่ยนะ ไม่เคยเห็นนายเป็นแฟน เอาหัวไหนคิดเนี่ย”
“เอาหัวใจไงครับ” (แหวะ จะอ้วก: ไรท์เตอร์)
“ง่ะ พูดงี้เค้าเขินนะ -///-“
“ไปเขินกับคนอื่นเถอะครับ”
“โธ่ บอมบ๊อง กับคนอื่นก็แค่พี่แค่น้องเท่านั้นแหละ อย่าคิดมากซิ”
“พูดอย่างนี้แล้ว อย่าคิดว่าผมจะหายงอนนะครับ”
“หึ งั้นฉันจะทำให้นายหายงอน”
“จะทำไรครั..” ผมเอานิ้วชี้แตะไปที่ปากของคิบอมก่อนที่จะพูดจบ อ่า ครั้งแรกที่ยั่ว แต่ผมจะทำให้ดีจนคิบอมไม่กล้างอนผมอีกเลยล่ะ หึหึ
NC
อ๊ะ! ยังไม่จบหรอกนร้า
ไอ้พวกตัวดีทั้งหลายที่มาแนะนำวิธีแบบนั้น พวกคุณคิดหรอว่าจะแนะนำเฉยๆ ไม่มีทางซะล่ะ 555
“นี่ ไอ้หมี แกตัวก็ใหญ่บังประตูหมด แล้วยังจะมาแย่งพวกฉันฟังอีก ออกไปเลยนะ!”
“โห เจ๊ ขอนิดหน่อยน่า ก็คนมันอยากรู้ เวลาไอ้เย่มันยั่ว จะเป็นยังไง”
“แล้วแกคิดว่าพวกฉันไม่อยากรู้รึไง?”
- -+++ (ชิ้ง++) >>>>สายตาของทุกๆคน (สงสัยจะอยากรู้กันมาก = =” : ไรท์เตอร์)
“โอเคคร้าบบ”
“หึ ดีมาก พวกฉันลงทุนยอมช่วยตามแผนไอ้บวมไปซะเยอะ มันต้องได้อะไรกลับมาบ้าง วะฮ่าๆ”
เอิ่ม เจ๊ = =
ไปฟังกันต่อดีกว่านะไรท์เตอร์ว่า
“อ๊ะ อ๊ะ อ่า ขยับแรงๆตรงนั้นแหละ อา”
“อา อืม พี่รัดผมแน่นเกินไปแล้วนะ อ่า”
“อะ อ๊ะ อ๊ะ/อา อืม อ่า”
ตอนนี้พวกที่แอบฟังอยู่หน้าประตูต่างหน้าแดงกันเป็นแถบๆ ใช่ว่าจะเขินอายอะไร แต่ว่ามันเริ่มเกิดอารมณ์แล้วต่างหาก ไอ้คิบอม เมียแกนี่เด็ดจริงๆ ไม่ดูถูกอีกแล้วคร้าบ
(และนี่คือเหตุผลที่คิบอมมันงอนเย่บ่อยๆนี่เอง ที่แท้ก็คือแผน = =^)
จบ.
NC ทิ้งเมลล์ไว้นะค่ะ ^-^
ว๊ากกก เป็นอย่างไรกันมั้งกับการแต่ง NC ครั้งแรก ของไรท์เตอร์ แต่ไม่ได้แต่งฟิคครั้งแรกนะเออ
กราบขออภัยคนที่ติดตามเรื่องที่แล้ว ถึงแม้ว่าจะแต่งไม่ดีก็ยังอ่าน ขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ด้วย แต่ที่ต้องขอโทษคือว่าไรท์เตอร์ลบไปโดยไม่บอก ขอโทษคร้า
คราวนี้จะไม่ลบแล้ว จริงๆนะ
มีเรื่องติเรื่องชมอะไร เม้นท์บอกกันได้เลย ข้าพเจ้ายินดีรับฟัง ^-^
NC นี้ติดเรทเท่าไหร่ไรท์เตอร์เองก็ไม่รู้นะ เพราะว่าไม่เคยสนใจว่ามันจะเรทเท่าไหร่ อ่านอย่างเดียว ฮ่าๆๆ
สุดท้าย.ขอบคุณที่อ่านค่ะ
ใครว่าบอมเย่ไม่มีจริง
ความคิดเห็น