คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Oneshot EP TOP-BOM EP.4 END
2 ปี ผ่านมาแล้วที่ ท็อป พยายามเอาใาม้อ บอม มาลอแ่ บอม ็ยัไม่ใอ่อนยโทษให้ ท็อป ัทีเธอยันิ่เยๆ และสนิทสนมใล้ิับ ีย มาึ้นว่าเ่าเสียอี แถมยัอบใ้ออะไรเหมือนันอีน ท็อป เริ่มะถอใแล้วิว่า บอม ับ ีย อาะอบันึ้นมาริๆแล้ว็ไ้ เป็นเพราะเ้าเอนั่นแหละที่ยื่น้อเสนออะไรบ้าๆนั้นออไปเลยทำให้เรื่อเป็นแบบนี้
และในระหว่าที่ ท็อป ำลันั่ิอะไรไปเรื่อยเปื่อยสายาอเ้า็ไปสะุับ ร่าบาทีุ่้นเยำลัยิ้มและหัวเราะุยับ ลีเอร์อ วอย่ามีวามสุรอยยิ้มที่เ้าอิา ีย มาลอ รอยยิ้มที่เ้าไม่เยไ้รับาเธอเลยัรั้มันถึเวลาแล้วใ่ไหมที่เ้าวระัใาเธอและยอมรับผลรรมที่เ้าไ้ทำไว้ับเธอ
หลายวันผ่านไปแล้วที่ บอม ไม่เห็นหน้า ท็อป เลยเธอไ้แ่ิในใว่าเ้าหายไปไหนไม่เห็นมา้อมาเอาใเธอเหมือนทุๆวัน้วยวามเหม่อลอยทำให้ บอม เินนเ้าับ ท็อป ที่เินออมาาห้อประธานเ้าอย่าัน บอม ล้มลไปนั่ับพื้นมือหน้าอ ท็อป รีบึัว บอม ึ้นมาาพื้นทันที
“เ็บรไหนหรือป่าว”
เ้าถามเธอพร้อมับับัวเธอหมุนไปมา
“ไม่เ็บปล่อยไ้แล้ว”
บอม แะมือ ท็อป ออทันทีแม้เธอะีใที่ไ้เอเ้า็เธอ็ยัโรธและยัไม่ยอมใอ่อนับเ้าอยู่ี
“อโทษ”
ท็อป อบ บอม เพียสั้นๆ่อนะเินผ่านเธอไปโยไม่ยอมสบา บอม เลย บอม ไ้แ่มอามหลั ท็อป ไป้วยวามแปลใในท่าทาอเ้า
และเมื่อ ท็อป ลับมาถึหอพัเ้า็รีบเ้าไปเ็บ้าวอเรื่อใ้ส่วนัวแล้วออาหอพัไปทันทีโยที่ไม่มีสมาินไหนรู้เลยว่าเ้าะไปไหน
ผ่านมาแล้ว 3 อาทิย์ สมาิในว่าไม่มีใรรู้ว่า ท็อป ไปไหนไม่มีใรสามารถิ่อ ท็อป ไ้เลยมีเพียท่านประธานเท่านั้นที่รู้ว่า ท็อป หายไปไหน
ีย เินเ้ามาหา บอม ที่นั่เหม่อลอยอยู่ที่าฟ้าอหอพัอพวเ้าและเธอพี่สาวนสวยอเ้าเป็นแบบนี้มาั้แ่ ท็อป ฮยอ หายัวไปโยที่ไม่บอใรเลย
“ิถึ ท็อป ฮยอหรอฮะ”
บอม หันหน้ามามอหน้า ีย พร้อมับ่อนะส่ยิ้มบาๆให้ ีย เพียแ่ ีย มอาอ บอม เ้า็เห็นวาสั่นไหวพร้อมับมีน้ำาลอที่วาู่สวยนั้น ีย เอื้อมมือไปลูบที่หัวอ บอม เบาๆ เพียเท่านั้น บอม ็ปล่อยโฮออมา ีย ึัว บอม เ้ามาไว้ในอ้อมอทันที
“ถ้ารัเ้าให้อภัยเ้าแล้ว็ามไปิฮะ”
บอม เยหน้าึ้นมาหา ีย ้วยแววาสสัย
“นายรู้หรอว่า ท็อป หายไปไหน”
ีย พยัหน้าพร้อมับส่ยิ้มให้ บอม
ร่าหนาเหม่อมอไปนอหน้า่าหิมะสีาวที่ำลัปลลุมถนนนหนา ท็อป เหม่อมอออไปแบบไรุ้หมาย่อนะถอนหายใออมา มือหน้าระับเสื้อันหนาวในแนบแน่นับัวไว้่อนะเินลับเ้ามานั่ที่เียนอนให้ห้อนอนอัวเอ ั้แ่เ้ามาถึที่อเมริาเ้า็แทบะไม่ไ้้าวาออาห้อสี่เหลี่ยมแห่นี้เลยัวันนระทั่เสียเาะประูห้อัึ้น ท็อป มวิ้ว้วยวามสสัย ่อนะเินไปเปิประูแล้ว็้อาโเมื่อเห็นหิสาวร่าบายืนัวสั่นอยู่ที่หน้าห้ออเ้า ร่าบาที่แม้ะใส่เสื้อหนาวและผ้าพันอนปิบัใบหน้านมิิ แ่เ้าำไ้แม่ยำว่าเธอือใร
ร่าบาแทรัวเ้ามาในห้ออเ้าอย่าไม่รอให้เ้าเิ่อนะถอหมวและผ้าพันอออ
“ะให้ยืนหนาวายอยู่้านอหรือไ”
เธอบ่นพึมพำอยู่นเียว ท็อป มอ บอม นิ่ยัใที่อยู่ีๆ หิสาว็มาโผล่ที่หน้าห้ออเ้า
“นูน่า มาไ้ยัไฮะ”
เ้าถามเธอโยไม่ล้าเยหน้าึ้นสบาู่สวยู่นั้น บอม เินมาหยุยืนรหน้า ท็อป แ้มทั้สอ้าป่อออมา้วยวามอน และน้อยใ
“แ่น็็เลิพยายามไหนบอะเอานะใั้นให้ไ้ไแล้วนี่หนีมาแบบนี้ไม่บอใรหมายวามว่าไนบ้า ั้นเลียนาย ั้นเลียนาย ไ้ยินไหม”
บอม ทุบไปที่ออ ท็อป หลายรั้นเ้า้อรวบมือทั้สอ้าอเธอเอาไว้แล้วรวบัว บอม เ้ามาไว้ในอ้อมอ
“ผมอโทษไ้โปรอย่าพูำว่าเลียับผมเลยนะฮะ นูน่า “
ท็อป อ บอม ไว้แน่นมือหนาลูบไปที่ศรีษะอเธอเบาๆ้วยวามรั
“แล้วหนีมาแบบนี้ทำไม”
บอม ยััพ้อ ท็อป ใบหน้าหวานบอยู่ที่แผออ ท็อป
“นูน่าให้อภัยผมแล้วหรอฮะ”
ไม่มีำอบออาปาอ บอม ใบหน้าหวานุลบนออ ท็อป อีรั้พร้อมับพยัหน้า รอยยิ้มเิึ้นบนใบหน้าอ ท็อป ทันทีเมื่อรับรู้ในสิ่ที่หิสาวทำร่าหนา่อยๆันร่าอ บอม ออใบหน้ามโน้มลไปุมพิที่ริมฝีปาอิ่ม อย่าโหยหาานุ่มนวลลายเป็นเร่าร้อนูบที่ทัู้่โหยหามาลอ 2 ปี ูบที่ บอม เ็มใะมอให้ับผู้ายรหน้าอเธอ
*****************************************************END**************************************************
ความคิดเห็น