~~~!!!มาเรียนภาษาจีนกันเถอะ!!!~~~

ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่3>>วรรณยุกต์ Pinyin

วรรณยุกต์ใน PINYIN

声调  shēngdiào  เซิงเตี้ยว

วรรณยุกต์

                วรรณยุกต์ของจีนมีทั้งสิ้น 4 เสียงโดยแต่ละเสียงจะใช้เครื่องหมายวรรณยุกต์และมีชื่อเรียกเฉพาะ  แต่ ณ ที่นี้ จะขอเรียก ว่าเสียงที่ 1  เสียงที่ 2  เสียงที่ 3 และ เสียงที่ 4 พร้อมทั้งอธิบายเปรียบเทียบกับเสียงวรรณยุกต์ไทย เพื่อสะดวกต่อการเรียนรู้แบบจานด่วน    ดังนี้            

  เสียงที่ 1                           เสียงที่ 2                  เสียงที่ 3                 เสียงที่ 4

     ā                       á                            ǎ                            à

สามัญ                          ๋                          ่                       ้

อา                       อ๋า                          อ่า                          อ้า

กฎของการเติมวรรณยุกต์

1.        เครื่องหมายวรรณยุกต์จะใส่ไว้ตรงสระเท่านั้น ห้ามใส่ไว้บนพยัญชนะ

2.        ห้ามใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ไว้บน –n  –ng

3.        ตำแหน่งการใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ จะใส่ไว้ตามลำดับสระพี่น้องดังนี้

1 ( คนโต )	2	3	4 ( ฝาแฝด )		5
a อา	o โอ	e เออ	i อี	u อู	ü อวี

EX:               bāo gěi   liè   nüē   tū

                  เปา        เก่ย         เลี่ย         เนวีย      ทู

4.        กรณีที่เป็นสระ i (อี)ให้ใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ทับจุด  เช่น  lī (ลี)

5.        กรณีที่เป็นสระ ü (อวี) ให้ใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ไว้ข้างบนจุดจุด  เช่น   nǚ (หนวี่) 

6.        กรณีที่เป็นสระฝาแฝด ( i อี  u อู) ให้วางวรรณยุกต์ไว้ที่สระด้านหลังเสมอ   เช่น    duī (ตุย)  diū (ติว)

7.          กรณีที่เสียงวรรรยุกต์เสียงที่ 3 เจอเสียงวรรณยุกต์เสียง    ที่ 3 ด้วยกัน เสียงข้างหน้าจะเปลี่ยนเป็นเสียงที่ 2  เช่น

                                       nǐhǎo ออกเสียงเป็น níhǎo                               

                                           (หนี่ห่าว)                        (หนีห่าว)