ตุ๊กตาในโลกไซเบอร์

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 4 การเปิดเผยข้อมูลส่วนตัว

วันต่อมาผมก็ทำงานตามปกติ แล้วก็เปิดโปรแกรม เธอก็ออนไลน์เช่นเดิม วันนี้เราคุยกันด้วยภาษาไทย
เธอเรียกผมว่า พี่นัท ครับ ส่วนผมเธอบอกว่าให้เรียกเธอว่า ตุ๊กตา ผมถามว่า นั่น เป็นชื่อของเธอจริงหรือ เธอตอบว่าถ้าเชื่อมันก็จริง ผมบอกไม่ถูกว่าตอนนั้นผมรู้สึกอย่างไร แต่ผมบอกได้คำเดียว ว่าตอนนั้น
ผมไม่เชื่อเลยซักนิด!!!
วันนั้นเราคุยกันออกรส ผมถามว่าทำไมเธอถึงต้องข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนไกลถึงเมืองนอกเมืองนา บ้านเรามหาวิทยาลัยดีๆก็มีออกมากมาย หรือว่าเธอได้ทุน
เธอตอบว่า เธอเกลียดระบบการศึกษาของไทย ผมไม่อยากบอกถึงเหตุผลว่าทำไม เพราะคงไม่ดีแน่ๆหากใครในกระทรวงศึกษามาอ่านเข้า
ผมไม่รู้อะไรมาเข้าสิง มาดลใจ ผมบอกได้เลยว่า ผมไม่มีอะไรปิดบังเลยแม้แต่น้อย ผมบอกความจริงกับเธอทุกเรื่อง เรื่องบางเรื่องแม่ผมยังไม่รู้เลย แต่เธอก็ได้รู้!
ผมไม่เคยเห็นรูปเธอ แต่เธอเห็นรูปผม เพื่อนผมถ่ายไว้ตอนที่ผมกำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ เธอเคยบอกว่าผมเป็นคนหน้าตาดี แต่เสียดายที่ท่าทางคงจะยิ้มยาก ผมถามว่าทำไม เธอบอกว่าเพราะผมคงจะเครียดกับการทำงานทั้งวัน เธอเจอผมวันละ 3 ครั้ง เธอบอกว่าทุกครั้งก็เห็นผมใส่ว่า busy ถ้าไม่ได้ทำงานหนัก เครียดมาก ก็คงไม่ใส่ไว้แบบนั้น และคนเครียดก็มักไม่ยิ้ม ผมบอกว่าไม่จริง ผมยิ้มออกบ่อยไป แต่เธอไม่เห็นเอง
เธอบอกว่า อย่ามาโกหก เธอรู้สึกได้…