คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : s c l 10 บทสัมภาษณ์ยามเช้า
>>>s c l 10 บทสัมภาษณ์ยามเช้า<<<
@สถานที่ถ่ายทำ Smสเปเชี่ยล ทริป/9.00pm <ห้องนั่งเล่น>
เหล่าไอดอลนั่งล้อมวงกันโดยมีโต๊ะเล็กๆอยู่ตรงกลางเพื่อวางอาหาร และแน่นอนในเวลาสายๆแบบนี้บรรยากาศรอบนอกดูอบอุ่นแม้หิมะจะโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย
“อ๊ะๆๆๆผมจองชิ้นนี้นะ”มินฮวานพูดใช้ตะเกียบของเขากดเนื้อชิ้นใหญ่ที่ฮงกิกำลังจะคีบขึ้นมา
“จะบ้าหลอ!!...นายเขียนป้ายจองไว้ตอนไหนล่ะ”ฮงกิพูดพร้อมใช้ไหล่เบียดตัวของมินฮวานที่ซ้อนตัวเขาอยู่
“แต่ผม....ผมจะกินนี่”มินฮวานพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนจนน่าขนลุก พร้อมกระแสะฮงกิแบบ.....[ไรเตอร์:สิงกันเลยมั้ย - -!]
“อ่า.....ก็ได้ นี่ถ้านายไม่ใช่น้องฉันนี่.....นายอย่าหวัง”ฮงกิพูดก่อนจะคีบเนื้อชิ้นนั้นมาป้อนมินฮวานที่อ้าปากรออยู่
โดยที่สายตาของเหล่าไอดอลที่นั่งร่วมวงอยู่ด้วยจับจ้องมาที่พวกเขาสองคน
“นี่ๆๆๆพอเถอะฉันอยากจะอ้วก”มินโฮพูดทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปากด้วยความหมันไส้
“นายหุบปากไปเถอะน่า.....พูดทั้งๆที่ข้าวเต็มปาก ไม่มีมารยาทเลย”ฮงกิเงยหน้าขึ้นมาตอบทันที
“o[]o”มินโฮที่ได้ฟังถึงกับอึ้งทันที
“..นี่นาย...”มินโฮเอื้อนเอ่ยด้วยอารมที่เริ่มพรุกพร่าน
“.เอ้า..กินซะ...แล้วก็หุบปากซะ...ทั้งคู่เลย..”คีย์เอ่ยพร้อมหยิบขนมปังเอื้อมไปยัดปากมินโฮซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“.....”มินโฮนั่งอึนซักพักก็เคี้ยวขนมปังเข้าไปในขณะที่ที่ฮงกิยิ้มเยาะอยู่
“นายก็ด้วยกินซะ”คีย์พูดและหยิบขนมปังยัดใส่ปากฮงกิเช่นกัน
“นายกินนี่ซิ่....มันอร่อยดีนะ”มินโฮพูดพร้อมยื่นขนมชิ้นหนึ่งมาเพื่อป้อนคีย์ แต่!!!!ปากแหลมๆโผล่พรวดเข้ามางับมันตัดหน้าคีย์ทันที
“ o[]o ฉันไม่ได้ให้นาย”มินโฮตะหวาดเสียงดังจนทุกคนหันมามอง
“ก็ฉันอยากกิน...ไม่ได้หลอ”จงฮยอนพูดพร้อมส่ายดิ๊กๆ ซึ่งมันดูกวน(ตรีน)มากๆ
@สถานที่ถ่ายทำ Smสเปเชี่ยล ทริป/10.00pm <ห้องนั่งเล่น>
หลังอาหารเช้าทุกคนก็มารวมตัวกันที่ห้องโถงเดิมกับพิธีกรเดิมและบรรญากาศเดิม
“สวัดดีค่ะ..หนุ่มๆหลับสบายดีไหมคะ”จูรีถามคำถามเดิม
“ครับ...”ทุกคนก็ตอบเช่นเดิม
“....ผมไม่ประทับใจตอนตื่นท่าไหร่...แต่ก็ดีกว่าวันแรกนะฮ่าๆๆ”อนยูพูดขึ้นและเพื่อนๆก็หัวเราทันทีที่เขาพูจบ
“เอาหล่ะค่ะ...วันนี้เป็นเทปที่สองแล้วนะ...”จูรีเอ่ย
“ค่ะวันนี้เราก็มีกิจกรรมให้ทำเหมืนเคยนะคะ ทุกๆคนเป็นนักร้องเสียงดีใช่ไหมคะ ก็ต้องมีคนมากมายชื่นชอบในบทเพลงของพวกคุณ ดังนั้น เราก็เลยอยากรู้ว่า พวกคุณมีบทเพลงที่ชอบกันไหม เพลงอะไร แต่มีข้อแม้ว่าต้องไม่ใช่เพลงของตัวเองนะคะ ฮ่าๆๆ แล้วก็เป็นเพลงของเพื่อนๆที่อยู่ในที่นี้ด้วยค่ะ” จูรีเอ่ยขึ้นเพื่ออธิบาย
“อ๋อ...ครับ...ผมชอบเพลง because i don't know how to love ครับ”จฮยอนพูดขึ้น
“อ๋อ...FT…”จูรีเอ่ย
“ครับผมชอบท่อนที่ร้องว่า มันทำให้ผมเป็นบ้าเพราะผมไม่รู้จริงๆว่าจะเเสดงความรักยังไง
เเล้วผมก็ไม่รู้วิธีที่จะกอดคุณให้นุ่มนวลด้วย” จงฮยอนพูดและร้องเพลงโดยที่หันไปสบตาคีย์ตลอดเวลา
“แต่ถ้าเป็นผม...ผมชอบ Only One Person นะครับตรงท่อนฮุกหน่ะครับผมชอบมาก” แทมินเอ่ยเสนอความคิดเห็นของตัวเอง
“โอ๊ะ...นายร้องซิฮงกิ”อึนฮยอกหันไปพูดกับฮงกิ
“อะไรกันนายไม่รู้จักเพลงของฉันหรอ...”ฮงกิพูดขึ้นด้วยสีหน้าตกใจ
“..ฮึๆๆ..”อึนฮยอกหัวเราะและยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความเขิน
“......”ฮงกิถึงกับนึ่งไปชั่วครู่เมื่ออึนฮยอกไม่รู้จักเพลงของเขา
“ แต่..นายชอบเพลงนั้น...เข้าใจมันหรอถึงชอบหน่ะ” ฮงกิเอ่ยถามแทมิน
“....”แทมินยิ้มและทำตาปริบๆและไม่ตอบอะไร
“ นั่นสิ่....เพลงนั้นหน่ะความหมายฟังดูเศร้าๆนะฉันว่า...ทำไมนายถึงชอบล่ะ”มินโฮเอ่ยถามขึ้นบ้าง
“..นี่นายร้องไห้ฟังหน่อยสิ่”อึนฮยอกพยายามตื๊อให้ฮงกิร้องไห้ได้
“....”ฮงกิมองหน้าอึนฮยอกแบบงอนนิดๆ
“...เพียงเพราะผมรู้เเค่วิธีที่จะรักเพียงคนๆเดียว… เพียงเพราะผมรู้เเค่วิธีที่จะรอเพียงคนๆเดียว… เพราะผมไม่สามารถเอาใครมาเเทนที่ในหัวใจได้ ถ้าไม่ใช่คุณ ก็ไม่มีสิ่งไหนที่จะเรียกได้ว่าความรัก... ความรักคือคุณเท่านั้น ผมกำลังรอคุณอยู่ตรงนี้ ……” ฮงกิร้องเพลงขึ้นในที่สุด
“โอโห....ฟังดูเจ็บปวดจังแฮะ...แทมินนายอายุเท่าไหร่น่ะ”อึนฮยอกพูดและหันไปถามแทมิน
“เอ๋...ผมหรอฮะ 18 ครับ” แทมินตอบ
“นายเคยมีความรักที่เจ็บปวดรวดร้าวด้วยหรอ”ฮีซอลเอ่ยขึ้นและทุกคนก็อึ้งกับคำถามนั้นชั่วครู่
“...”แทมินเงียบและยิ้มอยู่อย่างนั้น
“...นั่นสิคะ..แทมินชอบเพลงนี้เพราะใครรึเปล่า ....” จูรีเอ่ยขึ้นแบบแซวๆ
“...ความลับครับ...”แทมินพูดและอมยิ้ม
“โอ้.....”เพื่อนๆในห้องอุทานขึ้นพร้อมมองด้วยสายตาที่มีเรศนัย
“ งั้น...ผมคงชอบเพลง Blue Tomorrow ครับ...นายคงชอบเหมือนฉันแทมิน”ฮงกิพูดขึ้น
“ครับ...เพลงนั้นก็ด้วย..ผมชอบครับ”แทมินพูดขึ้น
“ครับ...ผมชอบท่อนที่ร้องว่า หยุดเวลาเอาไว้ จนกว่าคุณจะกลับมา เวลาของผมเดินต่อไปไม่ได้ถ้าทุกๆวันไม่มีคุณ
ผมจะรักคุณไม่เปลี่ยนแปลง ผมจะรักคุณตลอดไป..” ฮงกิพูดและร้องเพลงขึ้น
“เอ๊ะเดี๋ยวนะ....นายนี่ยังไงนะแทมิน...ฉันว่านายคงมีความหลังฝังใจอะไรแน่ๆเลย”ฮงกิเอ่ยและมองตาหยีใส่แทมินในขณะที่เพื่อนๆหัวเราะขึ้นลั่น
“เป็นเพลงที่เพราะนะครับผมชอบครับ”ฮงกิกล่าวเสริมเมื่อเสียงหัวเราะเงียบลง
“ครับของผมชอบเพลง ROMANTIC ครับผมว่ามันเพราะดีครับ”อึนฮยอกพูดขึ้น
“ผมชอบท่อนที่ร้องว่า Still, I have ROMANTIC in my heart หน่ะครับแบบว่ายังโรแมนติก….ฟังแล้วผมรูสึกว่า...อยากกลับไปหาใครซักคนหน่ะครับ...แต่ผมดันไม่มีใครให้กลับไปหาหน่ะสิ่ แย่จัง”อึนฮยอกพูดขึ้นและทุกก็หัวเราะลั่นกับคำพูดของเขา
“อ่า...ค่ะ...ได้บอกความชื่นชอบของบทเพลงไปแล้วนะคะ งั้นเรามาบอกความชื่นชอบในบุคลิกันบ้างดีว่าค่ะ ข้อแม้ให้บอกว่าชอบใครบ้างเลือกหนึ่งคนในวงของตัวเองค่ะ และเลือกหนึ่งคนในวงของเพื่อนๆ”จูรีเอ่ยขึ้น
“ผมชอบคีย์ครับ...”จงฮยอนพูขึ้นทันควันในขณะที่เพื่อนๆเริ่มส่งเสียงฮือฮาราวกับจะแซวทั้งคู่
“คีย์เป็นคนอบอุ่นครับ...มากว่าที่ใครๆจะรู้ได้”จงฮยอนเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“เอ๊....ถ้าอย่างนั้นคุณรู้ก็แปลว่าคุณพิเศษกว่าคนอื่นๆหน่ะสิ่”จูรีพูดขึ้นและมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“.....ครับ...”จงฮยอนพูดขึ้นและหันไปสบตาคีย์ในขณะที่ทุกคนส่งเสียงประหลาดแซวอยู่ไม่ขาด
“...ฉันก็ชอบนายนะ..”คีย์พูดขึ้นและจ้องตาของจงฮยอนอย่างสุดซึ้ง
“...ฉันก็ชอบนายนะคีย์...อนยูกับแทมินก็ด้วย....”มินโฮเอ่ยขึ้น
“ฉันก็ชอบพวกนาย...อะไรเนี่ย”คีย์เอ่ยขึ้นแบบเขินๆ ในขณะที่เพื่อนๆหัวเราะเยอะคีย์ที่ทำตัวไม่ถูก
“อืมแล้วก็เพื่อนต่างวงผมชอบมินฮวานครับ”แทมินเอ่ยขึ้น
“คงเป็นเพราะมินฮวานเป็นคนสนุกเรียบง่ายครับแล้วอายุเราก็ไล่เลี่ยกันด้วย”แทมินเอ่ยเสริม
“หา....นายชอบฉันหรอ....”มินฮวานร้องลั่นและทำตาโต
“อื้ม...ทำไมล่ะ”แทมินถามขึ้น
“...เปล่าหรอกฉันแค่แปลกใจเท่านั้นเอง..”มินฮวานพูดและยังคงทำสีหน้าแปลกประหลาด
“ฮ่าๆๆ...อย่าสนใจเลยแทมิน....เขาตกใจเพราะปกติมีแต่คนรำคาญน่ะ...ฮ่าๆๆ”ฮงกิพูดและหัวเราะร่า
“ส่วนตัวผมชอบแทมินนะครับ เป็นเพราะเขาดูเรียบร้อยดีครับน่ารักดี”ฮงกิเอ่ยขึ้น
“แล้วนายเคยถามไหมว่าเขาชอบนายรึเปล่า”มินโฮถามขึ้นทันควัน
“ทำไมล่ะ...ฉันไม่ได้บอกว่าชอบนายซะหน่อยจะเดือดร้อนทำไม”ฮงกิพูดเร็วปานจรวด
“...โอ๊ยยยพอเถอะครับ...”แทมนร้องเสียงหลงเพื่อเบรกสงครามที่กำลังเกิดขึ้น
“..นายไม่ชอบฉันหรอ..”ฮงกิพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนและทำหน้าเหมือนลูกหมาใส่แทมิน
“.....”แทมินนั่งยิ้มและทำอะไรไม่ถูก
“...มุกนี้ใช้ไม่ได้ผลหรอกน่าฮงกิ”มินโฮเอ่ยขึ้น และฮงกิหุบยิ้มทันทีที่มินโฮพูด
“โถ่พี่....หยุดเถอะ”แทมินพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนยิ่งกว่าเดิม
“...ผมชอบพี่ฮงกิครับ...ได้ยินไหมพี่ฮงกิ”มินฮวานพูดและหันไปยิ้มหน้าแป้นแล้นใส่เขา
“..นายกำลังทำฉันขนลุก...”ฮงกิพูดกับมินฮวานด้วยสีหน้านิ่งสนิด และเพื่อนๆต่างหัวเราะออกมาลั่นห้องอัด
“...อืม....ผมชอบฮงกิเหมือนกันนะครับ...ได้ยินไหมฮงกิฉันชอบนายนะเพราะฉะนั้นเลิกพูดจาจิกกัดกันซักทีเหอะ”อึนฮยอกพูดและหันไปมองตาเขียวใส่ฮงกิ จนทำไห้ฮงกิอดไม่ได้ที่จะขำจนน้ำตาเล็ด
“....นายพูดมั่งสิ่ฮีซอล..”อึนฮยอกหันไปพูดกับฮีซอล
“.....”ฮีซอลนั่งนิ่งไปชั่วครู่หนึ่ง
“...คงเป็นนายแหละมั้ง...”ฮีซอลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“....โว้ว....”อึนฮยอกร้องขึ้นด้วยความแปลกใจ
ความคิดเห็น