Special Life

ลำดับตอนที่ #2 : s c l 2 วันสบายๆของเหล่าไอดอล

>>>> s c l 2 วันสบายๆของเหล่าไอดอล <<<<



 @ บ้านพักSHINee/7.00 pm

วันนี้เป็นวันพักผ่อนของSHINee ซึ่งนานๆทีจะมี พวกเขาจึงปาร์ตี้เล็กๆในบ้านโดยมีแค่พวกเขา5คนเท่านั้น

ในปาร์ตี้ของเขาอบอวนไปด้วยบรรยากาศที่ครื้นเครง พวกเขานั่งอย่างผ่อนคลายอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก พวกเขาต่างทำกิจกรรมต่างๆ นั่งคุยกันบ้าง นั่งนินทาเพื่อนต่างวงบ้าง มีเพียงอนยูเท่านั้นที่ยืนอยู่ในเคาเตอร์และ หมกมุ่นอยู่กับถุงป๊อปคอร์นในมือของเขา 

“ไอ้เจ้านี่มันแกะยังไงเนี่ย” อนยูพึมพำอยู่คนเดียวโดยไม่มีใครสนใจคำพูดของเขาสักนิด

“ฉันจะกินแกได้ยังไงเนี่ย ......” เขายังพึมพำต่อไป และเพื่อนๆยังคงทำกิจกรรมต่างๆไม่สนใจเขาเช่นเดิม

      ปั้ง ....!!!!!!!  เสียงปริศนาดังขึ้นจากเคาเตอร์ครัว ทุกคนหันไปมองด้วยความตกใจ.....

อยยูใช้มือตบถุงขนมจนแตก.....ทำไห้เกิดเสียงดังมาก

“พี่ทำอะไรน่ะ” o.O ! แทมินสะดุ้งโหยง....และหันมาถามด้วยความตกใจ 

“ฉันแค่จะเปิดถุงขนมเอง ....... ทำไมหรอ” อนยูเงยหน้าขึ้นมาถามด้วยหน้าตาเหรอหราและยังไม่เข้าใจในสถานการณ์ 

[ไรเตอร์:แก.....บ้ารึเปล่าเนี่ย]

“นายจะบ้าหรอ !!!!!!” คีย์หันขวับไปตะหวาดเสียงแหลม....

อนยูยังคงยืนทำตาปริบๆและงงอยู่ตรงนั้น ....

“นายวางถุงนั่นซะ แล้วหยิบพริกไทยให้ฉันดีกว่านะ” มินโฮถือโอกาสใช้ทันที

ได้ยินดังนั้นอนยูก็มองหาขวดพริกไทยบนเคาเตอร์และควานหาอย่างงงงวยและบ้าคลั่ง จนไปชนกับข้าวอื่นของที่วางอยู่หล่นกระจุยกระจาย

“ดู.....ดูเขาทำสิ่........เฮ้ออออออ” = = ; มินโฮพุดพลางส่ายหน้าและถอนหายใจเฮือกใหญ่

“โอ๊ยยยยยย......ยย ...... ฉันทนดูไม่ได้” คีย์เบือนหน้าหนีก่อนพูดมันออกมา

“มินโฮ....นายคิดถูกแล้วหรอที่ใช้เขาน่ะ” - - ; จงฮยอนหันไปถามมินโฮ ซึ่งนั่งอยู่ไกล้ๆ

“ฉันก็คิดอยู่...... ” มินโฮหันมาตอบจงฮยอนด้วยสีหน้าเบื่อโลก

“อ๋า ...ฮ่าๆ.... ฉันว่านะนายไปหยิบทีเถอะ จง ” คีย์หัวเราะเสียงแหลมและหันมาพูดกับจงซึ่งนั่งอยู่ข้างๆเขา

“ทำไมต้องฉันล่ะ ....” จงฮยอนหันควับไปถามคีย์ทันที

“ก็เพราะฉันขี้เกียจไงล่ะ ....” - -  คีย์หันไปตอบ

จงฮยอนทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แต่เขาก็ยอมลุกไปทำตามที่คีย์บอก เขาเดินไปที่เคาเตอร์ครัว และแทรกตัวผ่านอนยูซึ่งยืนอยู่ก่อนหน้านั้นอนยูจึงผลักเขาออกไป

“นายเข้ามาทำไมเนี่ย ? ” อนยูถาม

“ถ้าผมปล่อยให้พี่หาต่อไป.....บ้านคงพังแน่” จงฮยอน หันมาตอบอนยูแล้วผงกหัวงักๆแล้วทำหน้าตากวนประสาทใส่อนยู [ไรเตอร์:นั่นปากหรือน่ะจง] [อนยู:กวน teen หรอ ==?]

“นายเอาเวลาไปนั่งเฝ้าแฟนนายดีกว่า” อนยูพดออกมา

ทุกคนหันไปมองที่อนยู ส่วนจงฮยอนยืนบิดตัวเป็นเกลียว ... [ไรเตอร์:เป็นไรของแกเนี่ยอิเป็ด] 

“พี่พูดบ้าอะไรของพี่น่ะ” ><!

“ก็พูดตามที่ฉันเห็นไง”อนยูหันไปตอบ

ในขณะเดียวกันคีย์ก็ก้มหน้าเขี่ยขนมที่อยู่ในจานบ้นโต๊ะข้างหน้าเขาด้วยความเขิล

“โอ๊ะ....พี่คีย์เป็นอะไรน่ะ”แทมินพูดพร้อมเอื้อมมือไปจับหน้าของคีย์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามให้เงยหน้าขึ้
น

“อะไรกันเล่า.....ฉันไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย” o///o คีย์เอ่ยขึ้นแบบเขินๆพร้อมปัดมือของแทมมินออกช้าๆ

มินโฮเอื้อมมือมาหยิบขนมที่จานทางด้านซ้ายมือของคีย์แต่หยิบไม่ถึงจึงเขยิบเข้ามาหาคีย์เพื่อหยิบขนมในจาน

ส่วนแทมินที่ไม่สนใจโลกยังคงนั่งปอกแอปเปิ้ลในมือของเขาต่อไป

   ~Hello Hello…~เสียงโทรศัพท์ของคีย์ดังขึ้น

“อ๊า....ฉันจำได้ว่าเขาไม่เคยเมมเบอร์ฉันนะ.. นายคุยที่ซิ่”-*- คีย์พูดจบและยัดโทรศัพท์ใส่มือมินโฮทันที

“ฮะ...ฮัลโลครับ ชเว มินโฮพูดครับ”เขารับโดยที่ไม่รู้ว่าใครพูดอยู่

“อ่ะ มินโฮหลอ? ฉันนึกว่านี่เบอร์คีย์ซะอีก”ชเวจินเอ่ยขึ้น

“.....”

“เอ่อๆชั่งเหอะ ฉันมีงานให้พวกนายทำ พรุ่งนี้มาที่Smตอน8โมงห้ามสาย”เขาพูดเร็วเป็นจรวดและตัดสายทันที

“อ่ะ...อ่ะ...”(- -)  มินโฮพูดต่อไม่ทัน

“มีไรหลอ หมอนั่นว่าไงมั่ง” คีย์หันมาถามมินโฮที่ถือโทรศัพท์อยู่

“เขาบอกว่า พรุ่งนี้ให้ไปที่Smตอน8โมง ห้ามสาย!!!เขาว่ามีงานให้ทำน่ะ” มินโฮตอบ

“อะไรกัน!!!ไหนบอกว่าตารางงานเราหมดแล้วไง” เสียงแหลมๆของจงฮยอนพูดขึ้นอย่างดัง

“เหอะๆ นี่แหละ ชเวจิน นายยังไม่ชินกันอีกหลอ ว่าแต่อนยูทำไมเค้าไม่โทรเข้าเครื่องนายล่ะ”คีย์ถาม - -?

“ก็.....ฉันปิดเครื่องน่ะ ฮ่าๆๆๆ”อนยูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมพูดแล้วยิ้มหน้าบาน ^o^

“นายปิดเครื่องหลอ!!!” o[]o คีย์ว๊ากเสียงดัง

“ก็ฉันอยากให้นายคุยกับเขานิ่ ดูเขาน่ะห่วงนายที่สุดในวงแล้วนะ”อนยูพูดเสียงเศร้าใส่คีย์

“ไอ้บ้าเอ่ย!!!ฉันจะฆ่านายยยยยยย” คีย์ว๊ากอีกครั้งและวิ่งไล่จับอนยู

@ หอพักFT.island9.00 am

ฮงกิเพิ่งกลับมาถึงบ้านด้วยความอ่อนล้า เขาวางกระเป๋าใบหนักลงที่เตียงนอนและทิ้งตัวลงบนเตียง

“เฮ้อออออ...เหนื่อยเป็นบ้า”ฮงกินอนบ่นอยู่บนเตียง

“อ๊ะ...พี่กลับมาแล้วหลอ.......”มินฮวานโผล่ออกมาจากห้องน้ำโผลเข้ามากอดฮงกิทันที

“เฮ้ย!!!นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ”ฮงกิพูดขึ้นพร้อมเหวี่ยงมินฮวานจนหล่นไปกองกับพื้น

“อารายยกานน...พี่ไม่ชอบผมหลอ โอ๊ะ เจ็บปวด” T^T มินฮวานดิ้นอยู่กับพื้นเหมือนเด็กโดนแย่งของเล่น

“นายไปไกลๆฉันเลย  ฉันจะคุยโทรศัพท์นายห้ามจุ้นจ้านเข้าใจมั้ย”^^ 

ฮงกิพูดพร้อมใช้นิ้วเคาะที่หัวของมินฮวานพูดจบเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาฮีซอลทันที

“อันฮยองงงง”^^- ฮงกิทักทายปลายสายด้วยเสียงอันร่าเริง

“......”  (- -)*

“พี่ว่างคุยหรือป่าวน่ะ”ฮงกิถาม

“อืม...มีไร”ฮีซอลตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“คือผมอยากคุยกับพี่เรื่องงาน Smน่ะ” -*- ฮงกิพูดพร้อมเอามือปัดหน้าของมินฮวานที่เอาหูแนบกับโทรศัพท์ของฮงกิตลอดเลา

“อื้ม....เสียงอะไรน่ะ” ฮีซอลเอ่ยถาม

“ปะ..ป่าวนี่”ฮงกิตอบ พร้อมใช้เท้ายันมินฮวานไว้ไม่ให้ยุ่งกับโทรศัพท์ที่เขาคุยอยู่

“อ่ะ..ย๊ะ...ย๊ากกกก!!!!”นั่นคือเสียงสุดท้ายของมินฮวาน ก่อนที่เขาจะโดนฮงกิถีบร่วงเตียง  โครม !!!!!

         [ไรเตอร์:o[]o]     [มินฮวาน:T^T]

“นายไม่ได้อยู่คนเดียวหรอ” น้ำเสียงเย็นชาของฮีซอลแผ่วผ่านสายโทรศัพท์

“ครับ....? ...เอิ่มมม...” ฮงกิพูดติดๆขัดๆ

“งั้นเดี๋ยวฉัน.....ค่อยโทรไปใหม่แล้วกัน” ฮีซอลพูดจบก็ตัดสายทิ้งทันที

“....” ฮงกินั่งอึ้งซักพัก

“ทำไมอ่ะ...เขาไม่คุยกับพี่หรอ”มินฮวานถามด้วยความไม่รู้  [ไรเตอร์:ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยย]

“นายนี่มัน.......ฮึ้มมม”ฮงกิพูดพูดพร้อมมองตาเขียวใส่มินฮวาน.......