คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Plan 5...
Plan 5…
ฮยอกแจนั่งจมอยู่ในห้วงความคิดของตัวจนไม่รู้ว่าร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว ชีวอนมองร่างเล็กที่นั่งนิ่งไม่ไหวติงแววตาดูสับสนแปลกๆ
“กำลังคิดอะไรอยู่ครับ”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมสัมผัสเย็นๆแตะลงที่ไหล่บาง จนฮยอกแจสะดุ้งเฮือกหลุดจากความคิดอันสับสนของตัวเองในทันใด
“อ๊ากกกก! ทำไมนายไม่ใส่เสื้อผ้าออกมาล่ะห๊ะ”ทันทีที่มองร่างสูงเต็มๆตา ฮยอกแจถึงกับร้องออกมาอย่างตกใจ รีบหันหลังให้ชีวอนแทบไม่ทัน ก็ไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะ ก็ตอนนี้ร่างกายของชีวอนมีผ้าขนหนูพันช่วงล่างแค่ผืนเดียวเท่านั้นน่ะสิ ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันแต่นายนี่ไม่อายบ้างหรือไงกันนะ
“ผมลืมหยิบเสื้อผ้าเข้าไปน่ะ”ชีวอนพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา มองท่าทางของร่างบางอย่างขำๆ
“นายมันโรคจิตจริงๆเลย”ฮยอกแจรีบวิ่งออกจากห้องนอนของชีวอนอย่างรวดเร็ว ออกมาสงบสงบใจอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
“ไอหน้าด้าน ไอโรจจิต ไอพวก...”ฮยอกแจพึมพำกับตัวเอง รู้สึกว่าหน้าร้อนวูบวาบไปหมด จนซันนี่ที่เดินออกมาจากห้องนอนข้างๆ มองพี่ชายอย่างแปลกใจ
“เป็นอะไรน่ะพี่ฮยอก”ซันนี่เดินมานั่งลงข้างๆพี่ชายพร้อมกับถามขึ้นแต่ดูเหมือนคนหน้าสวยจะไม่รับรู้ถึงการมาของน้องสาวเลยซักนิดเพราะปากยังคงพึมพำไม่หยุดพลางหน้าแดงไปด้วย จนซันนี่ต้องสะกิดเรียกอีกทีพร้อมกับตะโกนใส่หูเรียกสติพี่ชายตัวเอง
“พี่ฮยอก! เป็นอะไรน่ะ!”
“อ๊ากกก ยัยซันนี่ ตกใจหมด จะตะโกนใส่หูฉันทำไมวะ”ฮยอกแจตกใจแทบตกโซฟาเมื่อเสียงแหลมๆดังทะลุเข้าสู่โสตประสาท ร่างบางหันมาหาน้องสาวตัวดีด้วยสายตาเคืองๆ
“ก็ฉันเรียกพี่แล้วพี่ไม่ได้ยินนี่น่ามัวแต่บ่นอะไรของพี่เนี่ย เอ๊ะ!หรือว่าเกี่ยวกับพี่ชีวอน...นั่นแน่มีอะไรเกิดขึ้นเล่ามาเดี๊ยวนี้เลยนะพี่ฮยอก”พูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆในตอนแรก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงทะเล้น แววตาฉายชัดถึงความสนุกที่ได้ล้อพี่ชาย
โป๊ก!!!
“โอ๊ย! พี่เขกหัวฉันทำไมอ่า~”แทนที่จะได้รับคำตอบกลับกลายได้มะเหงกจากพี่ชายตอบแทนมาหนึ่งที
“ก็ใครให้มาล้อฉันล่ะห๊ะ แล้วอีกอย่างแกไปเป็นญาติฝ่ายไหนของนายนั่นถึงได้เรียกว่านายนั่นว่าพี่ชีวอน”ฮยอกแจไม่สนใจน้องสาวที่ทำหน้าตาโอดครวญอยู่ ก่อนจะพูดอย่างไม่พอใจในสรรพนามที่น้องสาวใช้เรียกร่างสูง
“ก็เป็นตอนนี้ไงล่ะครับ”ชีวอนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องบังเอิญได้ยินบทสนทนาระหว่างพี่น้องพอดี จึงเอ่ยขึ้นเรียกสายตาไม่พอใจจากฮยอกแจในทันที
“ฉันไม่อยากนับญาติกับนาย”ฮยอกแจพูดเสียงแข็งใส่ ชีวอนกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ยื่นหน้าเข้าใกล้ใบหน้าหวานจนจมูกสัมผัสกันก่อนจะพูดประโยคเรียกเลือดฝาดบนแก้มขาวของร่างบาง
“คุณไม่อยากนับญาติกับผมเพราะถ้าเราสองคนเป็นญาติกัน คุณกับผมก็จะเป็นแฟนกันไม่ได้ใช่มั้ยล่ะครับ”
“ใครเค้าคิดอย่างนั้นกันล่ะห๊ะ เอาหน้าของนายไปไกลๆฉันเดี๊ยวนี้”ฮยอกแจดันใบหน้าคมออกให้ออกห่างใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อของตัวเอง ชีวอนยอมละใบหน้าออกห่างแต่โดยดี ก่อนจะไปนั่งข้างซันนี่ที่กำลังมองพี่ชายเขินอย่างสนใจ
‘พี่ฮยอกไม่เคยเขินแบบนี่นี่น่า ถ้าคนอื่นมาทำแบบนี้พี่ฮยอกสอยร่วงไปแล้ว แต่ทำไมกับพี่ชีวอนถึงเขินล่ะ มันชักจะยังไงๆอยู่น่า?’
“เมื่อคืนหลับสบายไหมครับน้องซันนี่”เสียงทุ้มนุ่มถามขึ้นซันนี่จึงเลิกสนใจพี่ชายตัวเองแล้วมาตอบคำถามร่างสูงด้วยรอยยิ้มกว้าง
“หลับสบายมากค่ะ แล้วเมื่อวานพี่ฮยอกดื้ออะไรหรือป่าวคะ”ฮยอกแจตวัดสายตาเย็นๆให้น้องสาวตัวดีทันที ชีวอนหัวเราะร่วนกับคำถามของหญิงสาว แต่ยังไม่ทันที่ใครจะได้เอ่ยอะไรออกมาเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นขัดเสียก่อน
“เดี๊ยวผมไปเปิดประตูก่อนนะครับ”ชีวอนเอ่ยกับทั้งสองคนก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตู แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นผู้มาเยือน
“ทำไมทำหน้าตกใจอย่างนั้นล่ะคะ หรือว่าไม่ดีใจที่โบอามาหา”น้ำเสียงหวานปนจริตเอ่ยขึ้นอย่างงอนๆ ร่างสูงจึงรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะส่งยิ้มหวานให้หญิงสาวทันที
“ทำไมผมจะไม่ดีใจที่ที่รักมาหาผมล่ะครับ ผมก็แค่แปลกใจว่าทำไมวันนี้ที่รักมาเช้าจัง เดี๊ยวผมไปเอาน้ำเย็นๆมาให้นะครับ”ชีวอนใส่น้ำเสียงออดอ้อนเล็กน้อย กลบเกลื่อนอาการของตัวเองได้อย่างแนบเนียน
“งั้นโบอาไปรอในห้องนั่งเล่นนะคะ รีบๆมานะ”หญิงสาวฉีกยิ้มหวานไม่สงสัยท่าทีของชีวอน ก่อนจะเดินกรีดกรายไปยังห้องนั่งเล่น
ทางด้านในห้องนั่งเล่นสองพี่น้องตระกูลลีก็กำลังต่อล้อต่อเถียงกันอย่างสนุกสนานต่ดูเหมือนคนที่สนุกจะมีซันนี่อยู่คนเดียว -_-^^^
“พี่ฮยอกสารภาพมาซะดีๆว่าชอบพี่ชีวอนเข้าแล้ว”
“ชอบบ้าชอบบออะไรล่ะเพิ่งจะเจอกันไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์เลยนะ”ฮยอกแจปฏิเสธเสียงแข็งกลบเกลื่อนอาการแปลกๆที่เกิดขึ้นกับตัวเอง โดยหารู้ไม่ว่าเลยว่าคำพูดของตัวเองเป็นการเปิดช่องให้น้องสาวได้จู่โจมเล่นงานตัวเองอย่าง่ายดาย
“ฮันแน่!แสดงว่าถ้าเจอกันมาเป็นเดือนพี่คงชอบพี่ชีวอนไปแล้วใช่มั้ยล่า~คิคิ”ซันนี่พูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียนก่อนหัวเราะคิกคักอย่างน่ารักสำหรับคนอื่น แต่สำหรับพี่ชายอย่างฮยอกแจไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยออกแนวรู้สึกหมั่นไส้มากกว่า -*-
“ฉันบอกไม่ได้ชอบก็ไม่ได้ชอบสิ”
“ยอมรับมาเหอะน่าพี่ฮยอกว่าชอบพี่ชีวอนเข้าแล้ว”ซันนี่ยังคงเอ่ยด้วยน้ำเสียงล้อเลียนต่อไปไม่สนใจพี่ชายที่กำลังหน้าแดงไม่รู้เป็นเพราะว่าโกรธหรือเขินกันแน่
“ฉันไม่ได้ชอบ”
“ชอบ”
“ไม่ชอบ”
“พี่ฮยอกชอบพี่ชีวอน”
“ฉันไม่ได้ชอบนายนั่น”
“พี่ฮยอ...”
“นี่พวกเธอสองคนเป็นใครแล้วเข้ามาอยู่ในนี้ได้ไงห๊ะ” ก่อนที่สงครามพี่น้องตระกูลลีจะดำเนินไปยืดยาวกว่านี้ เสียงแหลมๆของผู้หญิงก็ดังขัดขึ้นมาเสียก่อนจนทั้งสองคนหยุดเถียงกันแล้วหันไปหาหญิงสาวร่างเพียวระหงที่ยืนมองทั้งสองคนอย่างสงสัยปนไม่พอใจ
“ฉันถามว่าพวกเธอเป็นใครถึงเข้ามาอยู่ในห้องคนรักของฉันได้”เสียงหวานแหลมถามย้ำอีกครั้งโดยจงใจเน้นคำว่า”คนรัก”อย่างชัดเจนจนฮยอกแจใจกระตุกวูบ
ต่อ
คือเราสองคนเป็นแฟนคลับของคนชีวอนน่ะค่ะแล้วเมื่อวานหลังคอนเสิร์ตจบเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อยน่ะค่ะ คุณชีวอนเค้ากลัวว่าจะเกิดอันตราย เราสองคนเลยต้องมาอยู่ที่หนึ่งคืนเพื่อความปลอดภัย”ซันนี่อธิบายให้หญิงสาวฟังก่อนจะเหลือบมองพี่ชายตัวเองที่อยู่ดีๆก็เงียบไป
“ก็แค่แฟนคลับ แล้วทำไมยังไม่กลับบ้านอีกล่ะหรือว่าอยากอยู่กับชีวอนต่อ”โบอาพูดน้ำเสียงเหยียดๆ จนคนฟังทั้งสองรู้สึกไม่พอใจ
“ฉันไม่ได้เป็นแฟนคลับของนายนั่นและฉันก็ไม่มีเหตุอะไรที่อยากจะอยู่กับนายนั่นต่อ อีกอย่างอย่ามาทำน้ำเสียงแบบนั้นใส่ฉัน”ฮยอกแจบอกเสียงเรียบพลางมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่สบอารมณ์ ซึ่งโบอาก็จ้องใบหน้าที่สวยราวกับผู้หญิงอย่างไม่ถูกชะตาเช่นกัน ยอมรับเลยว่าผู้ชายคนนี้ใบหน้าสวยจนเค้าอิจฉา แต่ผู้ชายก็คือผู้ชายจะสู้ผู้หญิงแท้ๆอย่างเค้าได้อย่างไร
“ถ้าไม่ใช่แฟนคลับแล้วจะอยู่ต่อทำไมล่ะ”โบอากอดอกเชิดหน้าพูดเชิงไล่กลายๆ
“งั้นเราสองคน ขอตัวก่อนกลับนะคะ”ซันนี่ดึงพี่ชายให้ลุกขึ้นก่อนจะก้มหัวเล็กน้อยเป็นเชิงลาตามมารยาททั้งที่ไม่อยากจะมีมารยาทกับผู้หญิงจอมหยิ่งคนนี้เลย
“พี่ชีวอน ซันนี่กับพี่ฮยอกขอตัวกลับก่อนนะคะ”ซันนี่บอกกับชีวอนที่กำลังเดินออกมาจากห้องครัวพอดี
“แล้วจะกลับกันยังไงล่ะ เดี๊ยวพี่ให้ชินดงไปส่งดีกว่า รอพี่ตรงนี้ก่อนนะครับ”ชีวอนเดินเข้าห้องนอนไปอีกครั้ง
“พี่โทรไปบอกชินดงแล้ว ตอนนี้คงรออยู่ที่ลานจอดรถ”ชีวอนบอกหลังจากเข้าไปโทร.หาชินดงให้ทำหน้าที่สารถี ก่อนจะลงไปส่งสองสาว(?)ที่ลานจอดรถซึ่งชินดงได้รออยู่ที่รถแล้ว
“อ่า...ซันนี่มีความสุขมากเลยที่ได้ใกล้ชิดกับพี่ชีวอนขนาดนี้ เสียดายจังที่ต้องกลับแล้ว หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกครั้งนะคะ”ซันนี่เอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แตกต่างจากฮยอกแจที่ยืนนิ่งเสมองไปทางอื่น
“เช่นกันครับน้องซันนี่ เราคงได้เจอกันอีกนะครับคุณฮยอกแจ”ชีวอนส่งยิ้มเอ็นดูให้ซันนี่ ก่อนจะหันไปพูดกับร่างบางที่ยืนนิ่ง
“แต่ฉันไม่อยากเจอนายอีก”พูดเพียงประโยคเดียวแล้วก้าวขึ้นรถไป ชีวอนไม่คิดมากกับคำพูดของฮยอกแจเพราะเขารู้แล้วล่ะว่าจะต้องได้รับการตอบกลับแบบนี้ แต่ก็ยังดีที่ฮยอกแจยอมพูดกับเค้าถึงมันจะไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่ก็ตาม - -*
“ซันนี่ไปก่อนนะคะ”หญิงสาวเอ่ยลาพร้อมกับโค้งเล็กน้อยแล้วก้าวขึ้นรถไปนั่งข้างพี่ชาย ชินดงออกรถทันทีที่ทั้งสองขึ้นรถเรียบร้อย เมื่อรถขับออกไปพ้นสายตา ชีวอนก็ได้พูดเบาๆแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“ถึงคุณไม่อยากเจอผม แต่เราได้เจอกันอีกครั้งแน่นอน ลีฮยอกแจ”
“ไปไหนมาคะ”เสียงโทนแหลมดังขึ้นทันทีที่ชีวอนก้าวเข้ามาในห้อง นี่เค้าลืมโบอาไปเลย
“คือผมลงไปส่งสองคนนั้นที่รถมาน่ะ”ชีวอนเดินไปนั่งที่โซฟาก่อนจะตอบ โบอาก็ชักสีหน้าไม่พอใจทันที
“คุณจะให้ความสำคัญกับสองคนนั้นทำไมก็แค่แฟนคลับธรรมดาๆ”น้ำเสียงเหยียดเอ่ยยามที่พูดถึงคนที่เค้าไม่ถูกชะตาด้วย
“ก็เพราะเป็นแฟนคลับของผมไงครับที่รัก ผมถึงต้องใส่ใจเขาอีกอย่างผมเป็นคนทำให้สองคนนั้นเดือดร้อนผมก็ต้องใส่ใจเขา ไม่งั้นเขาจะเกลียดผมเอาได้นะ”ชีวอนอธิบายอย่างใจเย็น ถึงจะไม่พอใจที่โบอาใช้น้ำเสียงแบบนั้นก็ตาม
“ โบอาหายโกรธก็ได้ค่ะเห็นว่าคุณมีเหตุผลพอ แต่อย่าให้มีแฟนคลับหรือคนอื่นมาอยู่ในห้องคุณอีกนะ ไม่งั้นโบอาไม่ให้อภัยแน่ๆ แล้ววันนี้คุณไม่มีงานที่ไหนใช่มั้ยคะ”ถึงยังมีความไม่พอใจหลงเหลืออยู่แต่ก็เลือกที่จะเอ่ยแบบนั้นออกไปก่อนจะเขยิบตัวนั่งบนตักของร่างสูงน้ำเสียงยั่วยวนบวกกับแววตาที่เชื้อเชิญทำให้ชีวอนรู้ความหมายของหญิงสาวทันทีถ้าเป็นเมื่อก่อนเค้าคงตอบสนองร่างเพรียวระหงแต่ตอนนี้เค้ากลับรู้สึกอึดอัดอยากสลัดผู้หญิงตรงหน้าให้ออกจากตัวเค้า
และแล้วก็เหมือนพระเจ้าจะรับรู้ความต้องการของชีวอน เมื่อโทรศัพท์มือถือของตัวเองดังขึ้น โบอาจิ๊ปากอย่างขัดใจ
“ลงจากตักผมก่อนได้ไหมครับที่รัก”บอกด้วยน้ำเสียงปกติทั้งที่ดีใจแทบตาย โบอาลงมาจากตักชีวอนมานั่งข้างๆด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ ชีวอนรีบรับโทรศัพท์ทันทีอยากขอบคุณคนที่โทรมาได้จังหวะจริงๆ
“ฮัลโหล สวัสดีครับ”
“ไอวอน ท่านประธานเรียกตัวแกด่วนและอย่าคิดจะหนีนะเช็คดูแล้วว่าแกไม่มีตารางงานที่ไหน”ปลายสายเอ่ย ชีวอนรู้ทันทีว่าใครเป็นคนโทรมาเรียกเขาอย่างนี้ไม่มีใครที่ไหนหรอกนอกจากไอฮันเพื่อนของเขา
“พ่อเรียกฉันไปพบ มีเรื่องไรวะ หรือว่า...”
“เรื่องสองแฟนคลับนั่นแหล่ะ รีบมานะเว้ยถ้าพ่อแกองค์ลงขึ้นมาฉันไม่ช่วยนะเพราะฉันมีงาน โชดคดีล่ะ”อวยพรเพื่อนเสร็จก็กดตัดสายทันที
‘ไอฮันไอเพื่อนเวรจะไม่คิดช่วยเพื่อนเลยหรือไงวะเนี่ย’ สบถในใจอย่างอารมณ์เสีย เค้าคงโดนเทศน์ยาวเป็นมหากาพย์แน่ๆ = =
“โดนเรียกตัวด่วนหรอคะ”โบอาถามขึ้นเพราะนั่งอยู่ข้างๆจึงได้ยินบทสนทนาบ้าง
“อืม คุณเอารถมาใช่มั้ยผมคงไปส่งคุณที่บ้านไม่ได้”ถ้าให้เค้าไปส่งโบอาที่บ้านก่อนคงจะไม่ทันแน่ๆ
“โบอาเอารถมาค่ะ ไม่ต้องห่วงคุณรีบไปเถอะค่ะ โบอากลับเองได้”
“งั้นผมเดินไปส่งคุณที่รถก่อนแล้วกันนะครับ”โบอาพยักหน้ารับคำ ก่อนทั้งสองคนจะออกจากห้องไปลานจอดรถข้างล่าง
“กลับดีๆนะครับ”เอ่ยกับหญิงสาว โบอายิ้มรับก่อนจะหอมแก้มร่างสูง ชีวอนเพียงแค่ยิ้มบางๆส่งไปให้ไม่หอมแก้มหญิงสาวกลับเหมือนเคยก่อนจะเดินไปที่รถตัวเอง โบอาไม่สงสัยท่าทีที่เปลี่ยนไปของคนรักเพราะคิดว่าคงรีบจริงๆขัดใจนิดๆที่มีคนโทรมาขัดจังหวะความสุขเค้าแต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะยังมีคนที่ทำให้เค้ามีความสุข อีกคน
*********************************
:) Shalunla
ความคิดเห็น