คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [SF] It's All Lies
It’s All Lies
คริสนั่งอยู่ในห้องพักของตนเองในคอนโด พลางคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น
…
อี้ชิงเดินเข้ามาหาเขาพลางกำมือแน่น ดวงตาที่เคยสดใสหม่นหมองลงไปอย่างชัดเจน
“คริส…เรา…” อี้ชิงสูดหายใจเข้าก่อนจะพูดออกมา “เลิกกันเถอะนะ”
คริสเงยหน้าจากงานของตนก่อนจะมองคนตรงหน้า “งี่เง่าจริงๆ”
“แม้แต่จะเลิกกันนายยังไม่พูดคำนั้นเลยสินะ” เลย์เชิดหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้ร่างสูงเห็นน้ำตา “ก็ดีนี่นะ นายจะได้ไปเจอผู้หญิงของนาย”
“พูดอะไร ไร้สาระจัง” คริสส่ายหัวเบาๆ “เอาเถอะ ไม่มีนายก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่มีใครคอยตาม งั้นก็เลิกกันเถอะ”
เลย์มองหน้าคนตรงหน้า น้ำตาของเลย์ทำให้คริสใจกระตุกวูบแต่ก็ต้องแกล้งทำหน้านิ่งเพราะเค้าหยิ่งเกินกว่าจะรั้งไว้ “ฮึก…ฉัน…รัก…นาย…มาก…ฮึก…นะ”
“…” คริสได้แต่นิ่งเงียบ แต่กลับเจ็บที่หัวใจ แล้วปล่อยให้เลย์เดินจากไป ถึงเค้าจะอยากรั้ง แต่ทำไมเค้าไม่กล้าพอที่จะทำ…แล้ววันนี้เค้าก็ต้องมานั่งเสียใจ
…
แอ้ด~ เสียงเปิดประตูดังขึ้น
“อี้…ลู่หานหรอกเหรอ” คริสมองไปทางประตูก่อนจะถอนหายใจ ลู่หานมองเพื่อนสนิทตัวเองก่อนจะส่ายหน้าอย่างระอา “อี้ชิงเป็นไงบ้าง”
ลู่หานเงยหน้าขึ้นจากการทำอาหาร “สบายดี ก็แค่ตาบวม เป็นไข้ เจ็บคอ ไอบ่อย ตัวร้อนมาก หน้าแดง สบายดีมากก”
“นั่นเรียกสบายดีเหรอ” คริสพูดก่อนจะแค่นหัวเราะ “หมอนั่นโง่ชะมัด รู้ตัวว่าอ่อนแอยังไม่ดูแลตัวเอง”
“หึ นายโง่กว่าตั้งเยอะนะคริส” ลู่หานพูดก่อนจะมองหน้าเพื่อน “ถ้ายังรักทำไมไม่ง้อล่ะ?”
“เหอะ ฉันเป็นเดือนของมหาลัยเชียวนะ ทำไมต้องไปง้อ…คนธรรมดาอย่างนั้น” คนธรรมดาที่เค้าเผลอรักหมดใจ แต่ก็หยิ่งเกินกว่าจะเอ่ยคำนั้นออกไป
“คนธรรมดาที่นายว่ามันเป็นเพื่อนสนิทฉันนะ” ลู่หานทำหน้างอนๆ “นายมันหยิ่งจริงๆนะคริส ลดทิฐิลงซะบ้างเหอะ เป็นเดือนแล้วไงอ่ะ สุดท้ายนายมันก็แค่คนธรรมดาคนนึง”
“ยุ่งน่า…” คริสพึมพำเบาๆก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว “มีไรกินอ่ะ รามยอนอีกละ!? ไรว้า ทำได้แค่นี้อ่อ?”
“คริส ฉันยุ่งจะตายอยู่แล้ว แต่ต้องมานั่งเทียวไปเทียวกลับเพื่อทำอาหารให้เพื่อนอย่างนายกินอ่ะนะ ถ้าเบื่อนักก็ไปอ้อนให้อี้ชิงมาทำให้สิ ให้ตายเหอะ” ลู่หานพูดอย่างหัวเสีย แน่ล่ะ เค้าต้องมานั่งทำอาหารให้เพื่อนอย่างคริสทำเพื่อแลกกับการไปค้างนอกหอกับแฟนหนุ่มของตน “ฉันไปล่ะ นัดเซฮุนไว้”
“เออ ไปเหอะๆ” คริสโบกมือไล่ก่อนจะก้มหน้ากินรามยอน
30 นาทีผ่านไป…
คริสเดินลงมาจากหอเพื่อไปหาอะไรกินแน่ล่ะ รามยอนถ้วยเดียวจะไปอิ่มอะไร เขาเดินไปเรื่อยๆจนถึงภัตราคารหรู แต่เค้าเลือกที่จะเดินผ่านมันไปทั้งที่ปกติเค้าก็ชอบที่จะกินที่นี่แท้ๆ แต่หลังจากที่เค้าคบกับเลย์ คนตัวขาวชอบที่จะให้เค้ากินอาหารตามร้านเล็กๆจนเค้าติดใจ แต่ตอนนี้คนๆนั้นกลับไม่อยู่ซะแล้ว
คริสส่ายหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านก่อนจะเดินเข้าไปในร้านโจ๊ก “เอาโจ๊กหมูใส่ไข่ 1 ถ้วยครับ”
“อ่าว พ่อหนุ่มแล้วแฟนไปไหนล่ะ” เจ้าของร้านทักทายอย่างคุ้นเคย คงเป็นเพราะเค้าโดนอี้ชิงลากมากินที่นี่บ่อยจนเจ้าของร้านจำได้ “นี่จ้า ได้แล้ว อ้อๆ” ป้าเจ้าของร้านเหมือนจะนึกอะไรได้ จัดการล้วงในกระเป๋าแล้วยื่นบางอย่างขึ้นมา “อันนี้ คราวที่แล้วแฟนพ่อหนุ่มทำตกไว้ ป้าว่าจะเอาคืนแต่แฟนพ่อหนุ่มไม่มาเลย ฝากคืนให้ทีนะจ๊ะ”
คริสยิ้มบางๆก่อนจะหยิบกล่องของขวัญสีขาวเล็กๆจากป้าพร้อมกับจดหมายอีกอัน “ครับ ^^”
20 นาทีผ่านไป…
คริสเดินไปจ่ายเงินก่อนจะถือของทั้งสองอย่างมา “บ้านหมอนั่นอยู่ไหนกันนะ ให้ตายสิ” ร่างสูงบ่นพึมพำก่อนจะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาแล้วกดโทรออก
(Rabbit Lay) ปลายสายดังอยู่ชั่วครู่ก่อนจะกดรับ (สวัสดีครับ…แค่ก…)
“…” คริสเงียบลงเพราะเสียงของปลายสายมันช่างเบาบางและแหบแห้งเสียจนรู้สึกเจ็บปวดในใจ
(คริส…แค่ก…ว่าไง) ยิ่งคุยเสียงของอี้ชิงยิ่งสั่น
“โง่จริงๆ ป่วยขนาดนี้ทำไมไม่นอน” คริสอยากจะตบปากตัวเองจริงๆ ทำไมเค้าไม่เคยพูดอะไรดีๆกับเลย์ซักทีนะ “บ้านอยู่ไหน”
(…แค่ก…) เลย์ไม่ตอบอะไรแต่แค่ไอเบาๆออกมา
“ฉันถามว่า บ้าน – อยู่ – ไหน” คริสพูดเสียงเรียบ ร่างบานกวนประสาทเค้าจริงๆ ให้ตายสิ
30 นาทีต่อมา…
คริสยืนอยู่หน้าบ้านเลย์ เขากดกริ่งสองสามครั้งก่อนที่แม่บ้านร่างอวบจะมาเปิดประตูให้ “ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าอี้ชิงอยู่ไหนเหรอครับ”
“อ๋อ คุณหนูอยู่ตรงสวนหลังบ้านน่ะค่ะ” แม่บ้านตอบกลับก่อนจะยิ้มกว้าง “คุณอู๋ฟานรึเปล่าคะ”
คริสพยักหน้าเล็กน้อย “ใช่ครับ ทำไมเหรอครับ?”
“เปล่าหรอกค่ะ เดินตรงไปเลยนะคะ เดี๋ยวก็เจอคุณหนู” คริสก้มหัวให้ก่อนจะเดินไปโดยไม่คลายความสงสัย เค้าคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแต่สุดท้ายทุกความคิดก็มลายหายไปเพียงเพราะเห็นร่างบาง เลย์ใส่เสื้อกล้าม กางเกงผ้ายืด ยั่วกันชัดๆ คริสส่ายหัวเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างบางที่นั่งเหม่อมองดอกไม้
“นาย ไม่ควรจะมานั่งอย่างนี้ตอนไม่สบายนะ” คริสบ่นพึมพำพร้อมกับถอดเสื้อโค้ตแล้ววางไว้บนตัวของร่างบาง “เข้าไปในบ้านได้มั๊ย”
“พี่…แค่ก…คริส” เลย์น้ำตาระรื้นอีกครั้งแค่เห็นหน้าของร่างสูง “ฮึก…ฮือ”
“นายนี่มันขี้แยจริงๆเลยน้า~” คริสลูบหัวของร่างบางอย่างเอ็นดูก่อนจะกอดเลย์ “อย่าร้องไห้ได้มั๊ย ฉันไม่ชอบที่นายร้องไห้เลย” คริสนั่งลงก่อนจะปาดน้ำตาให้ร่างบาง “อย่าร้องไห้สิครับคนดี ดูสิ ไม่สวยเลย หืม~”
“ฮึก. . .พี่คริสทำดีกับผมทำไม” คริสส่งยิ้มบางๆให้ เค้าว่าเค้าคงรู้ใจตัวเองแล้วล่ะ แค่เห็นน้ำตาของคนธรรมดาอย่างอี้ชิงมันก็ทำให้เค้าเจ็บขนาดนี้ เค้าคงหลงรักคนธรรมดาซะแล้วล่ะ “ฮึก. . .เข้าไป. . .อื้ม~”
คริสประกบปากของตนกับอี้ชิงทันที ก่อนจะถอนริมฝีปากออกภายในเสี้ยววินาที “พี่รักอี้ชิง วันนั้นที่พี่พูดไป พี่ขอโทษ พี่มันขี้ขลาด ไม่กล้าแม้แต่จะบอกรักนาย พี่ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษนะอี้ชิง” คริสกอดอี้ชิงไว้แน่น
“ฮือ. . .ผมก็รักพี่ ผมรักพี่ รัก รัก รักที่สุดเลย ฮือ” อี้ชิงปล่อยโฮออกมาเต็มที่ก่อนจะสวมกอดคริส ทั้งสองคลายกอด อี้ชิงส่งยิ้มให้คริสก่อนจะจับมือร่างสูงไว้แน่น “พี่ดูผอมๆไปนะฮะ ผมทำอาหารให้มั๊ย ^-^”
“อ่า. . .พี่ก็ คิดว่าอย่างนั้นแหละ” คริสส่งยิ้มแหยๆ “อ้อ นี่ คุณป้าร้านข้าวต้มฝากมา เห็นบอกว่านายลืมไว้”
“หือ ว้าว!คิดว่าจะหาไม่เจอซะแล้ว” เลย์หยิบกล่องของขวัญและจดหมายมาก่อนจะยิ้มกว้าง “นี่ ของขวัญพี่ฮะ”
“เนื่องในโอกาสอะไรเหรอ?” คริสถามก่อนจะมองของขวัญกล่องเล็กๆในมือ
เลย์ที่กำลังทำอาหารอยู่หันมาตอบ “อ๋อ ผมอยากให้เฉยๆน่ะฮะ แหะๆ”
“นายน่ารักเกินไปแล้วนะเลย์. . .แค่นี้ก็รักจะแย่อยู่แล้ว” เลย์ได้ฟังแล้วยิ้มเขินๆ คริสเปิดกล่องของขวัญก่อนจะพบกับสร้อยรูปมังกรที่เขาเคยอยากได้มันมาก “นาย ไปหาซื้อจากไหน. . .?”
“อ๋อ นี่อ่ะเหรอฮะ ก็ผมจำได้ว่าพี่เคยอยากได้ ผมเลย ไปหาซื้อมาน่ะฮะ กว่าจะไปเบียดซื้อมาได้ แหะๆ” เลย์วางจานอาหารลง ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับคริส “พี่ชอบมั๊ยฮะ”
“. . .พี่ชอบมันมากเลย ขอบคุณนะเลย์ พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้ให้อะไรเลย์เลย” คริสพูดก่อนจะมุ่ยหน้า เค้านี่เป็นแฟนที่แย่จริงๆ เค้าคงจะได้รับตำแหน่งแฟนยอดแย่แห่งปีเลยนะเนี่ย
เลย์หัวเราะเบาๆ “แค่พี่ให้ความรักกับผมมันก็มากพอแล้วล่ะฮะ”
“นายอย่าทำให้พี่อยากกินนายมากกว่ากินอาหารสิ” คริสพูดหยอก เลย์หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ ก่อนจะบอกให้คริสกินข้าวต่อ
ในจดหมายของเลย์ที่เขียนให้คริส
มันถูกเขียนเป็นข้อความสั้นๆว่า
‘You Are My Every Thing’
----------------------------END----------------------------
จบแล้ว เอา SF มาฝาก วันนี้อารมณ์ดี เลยแต่งจนจบได้ ขอโทษที่หายไปนานน้า รีดเดอร์ไม่โกรธเค้าใช่มั๊ยอ่า เค้าจะรีบปั่นฟิคให้เสร็จนะ ต่อไปเป็นคู่ไคโด้ แม่ยกไคโด้ก็รอนิสนึงเนอะ >w<
ความคิดเห็น