ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เข้าใจผิด
                    เพี้ย
เเรงตบของมาริกะทำเอามุซาชิหน้าหันเลยทีเดียว
                    “ มุซาชิ ฉันไม่คิดเลยนะว่านายจะเป็นคนอย่างนี้  ชั้นไม่คิดเลย TT_TT  ”
                    “ไอ้มุซาชิไอ้ชั่วชั้นบอกนายแล้วใช่มั้ยไอ้เลวว่า อย่าทำให้มาริกะเสียใจแล้วชั้น จะเลิกยุ่งกับมาริกะ จะยกมาริกะให้นายแต่ในเมื่อนายยังเป็นแบบนี้ ชั้นก็จะคอยดูแลมาริกะไม่ให้มาริกะเสียใจอีก ”
                      “ของอย่างงี้มันอยู่ที่มาริกะนะเฟ้ยว่าจะเลือกใคร ”
                      “ ชั้นเลือกโยสุเกะ  ชั้นยอมรับว่าชั้นเคยชอบนายแต่โยสุเกะน่ะดีกว่านายเยอะ ”
                เมื่อมุซาชิเดินจากไป  มาริกะก็ได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญอย่างเดียวทำเอาการไปเที่ยวครั้งนี้หมดสนุกไปเลย
                      “ มาริกะอย่าไปรักมุซาชิมันเลยนะรักชั้นดีกว่าชั้นจะทำให้เธอมีความสุข ชั้นจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก ”  โยสุเกะพูดแล้วกอดมาริกะไว้แน่นตอนแรกมาริกะก็เขินเหมือนกันแต่ตอนหลังกลับกลายเป็นว่ามาริกะซบอกโยจิไปซะด้ายจากนั้นโยสุเกะก้อพามาริกะไปส่งที่บ้าน
              วันต่อมา
                    “ มาริกะจัง  เร็วๆสิ ”  เช้านี้โยจิมารับมาริกะอีกแล้วแต่มาเช้ากว่าเดิม
           
                    “ จ้า  เข้ามารอข้างในก้อด้ายนะ  เพราะว่าชั้นหวีผมอยู่น่ะ ”  มาริกะตะโกนเสียงดัง
               
                    “ เอาล่ะ  ถึงแล้วนะ ”
                    “ โยสุเกะมารับฉันไม่เหนื่อยหรอขี่จักรยานแล้วมีคนซ้อนท้ายอย่างฉันน่ะ ”
                    “ ก็เหนื่อยเหมือนกันแต่ว่าเพื่อเธอน่ะฉันทำได้ ^^ หรือว่าเธอไม่ชอบฮะของฟรีน่ะ ”
                  “ ก็ชอบแหละแต่ก็สงสารนายเหมือนกัน  กลัวนายลำบากน่ะ ”
                    “ไม่หรอก .เอ๊ะนั่นมุซาชินี่  มาริกะแกล้งทำร่าเริงเหมือนปกติเข้าไว้ แล้วก็เกาะไหล่ฉันไว้ด้วยนะ ”
                      “ ไม่นะชั้นจะทำได้งัย  -_-“ ”  มาริกะส่ายหน้าปฏิเสธ
                        “ เอาเหอะน่า ”
                        “ เฮ้ มุซาชิหวัดดีนะวันนี้ไปกินข้าวกับพวกเรามั้ย ”  มาริกะเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อนทำให้โยจิไม่ทันตั้งตัวเลย
                          “ ใช่แล้ว  มุซาชิไปกินข้าวกับพวกเราเถอะ ” 
                     
                    โยสุเกะกับมาริกะพูดเหมือนวันเสาร์ที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดทำให้มุซาชิรู้สึกเหมือนโดนเหยียดหยามอย่างแรงแต่ก็ต้องตอบตกลงไปเพื่อไม่ให้มีใครสงสัย
                      ในระหว่างกินข้าวมาริกะกับโยสุเกะก็คอยพูดแต่คำหวานเลี่ยนเพื่อให้มุซาชิอิจฉาตลอดจนมุซาชิทนนั่งแทบไม่ไหว
                        “ ขอตัวก่อนล่ะกันนะฉันจะรีบไปซ้อมบาส ”  ความจริงแล้วมุซาชิเสียใจตั้งหาก
                      “ ชั้นก็อยู่ชมรมบาสเหมือนกันแหละทำไมชั้นไม่เห็นต้องรีบเลยล่ะหรือนายอึดอัดที่ผู้หญิงไม่สนนาย ”
     
                      “ มันจะมากไปแล้วนะ ”    มุซาชิกระชากคอเสื้อของโยสุเกะแล้วตะโกนลั่นจนแทบทุกคนในโรงอาหารหันมามอง
                      “ ไม่มากหรอก  รู้ไว้ด้วยว่ามาริกะจังชอบชั้นเค้าไม่ได้สนใจนายเลย  อย่ามายุ่งกับมาริจังอีกนะ ”
                        “ ก็ได้  แต่นายน่ะชั้นไม่รับประกันความปลอดภัย ”  มุซาชิกัดฟันพูดด้วยความโกรธ
                        “ ชั้นก็รู้ว่านายไม่ใช่บริษัทประกันภัยไม่ต้องรับประกันหรอกนะ ^O^ ”
                          “ ฝากไว้ก่อนเถอะนะ ”
                        “ ก็ได้แต่ก็รีบมาเอานะ  ไม่อยากเก็บอะไรเลวๆไว้นาน ”
                    การทะเลาะกันในตอนนี้ไม่มีใครยุอะไรทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นมิคิโกะศัตรูเก่าจากแก็งค์seven  seeds หรืออะไรก็ตามแต่ตอนนี้ทั้งสองคนทะเลาะกันอย่างรุนแรงจนมิตรภาพทุกอย่างของมุซาชิกับโยสุเกะที่สร้างมาตั้งแต่อยู่โรงเรียนนาซาเบะ( โรงเรียนเก่า เป็นโรงเรียนระดับประเทศ )  ขาดสะบั้นเพราะมาริกะ
                          “ โยจิ  เราไปหาที่ๆไม่ค่อยมีใครอยู่คุยกันหน่อยได้ไหม ”  มาริกะกระซิบเบาๆข้างหูของโยจิ
                          “ อือ  ได้ ”
                          “ ฮือ  ฮือโยจิฉันไม่คิดว่ามุซาชิจะเป็นคนอย่างนี้เลยแล้วก็ไม่คิดด้วยว่าชั้นจะแกล้งเค้าได้TT_TT ”
               
                        “ ชั้นเข้าใจการที่เรา ทำให้คนรักเจ็บน่ะเราจะเจ็บกว่าแค่ไหน เหมือนชั้นงัยเธอเจ็บแต่ชั้นก็เจ็บกว่า นะอย่าร้องไห้เลยนะ ”
                          “ อือ  ต่อไปชั้นจะไม่ร้องไห้แล้ว ” 
                          “ ดีแล้วล่ะเข้าเรียนกันเถอะ ”
                วันต่อๆมา
                            โยจิก็ยังไปรับมาริกะตอนเช้าเช่นเดิมเหมือนทุกวันแต่เช้าวันนี้มาริกะกับโยจิไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอด
          ทางด้านของโยจิ
                    “ โยจิคุงจ๊า  มิคิโกะ  ตามหาโยจิคุงซะทั่วเลยที่แท้ก็อยู่ที่นี่เอง ”  มิคิโกะพูดออดอ้อนโยสุเกะสุดฤทธิ์
                  “ มีอะไรรีบพูดมา ”
                  “ อย่ารีบซิ  เสาร์นี้เธอต้องไปเที่ยวกับชั้นไม่งั้น .”
     
                  “ ไม่งั้นอะไรล่ะ ”
           
                  “ นายก็รู้นะ  ชั้นน่ะรู้จักกับพวกโรงเรียนชูโตคุเยอะถ้านายไม่ไปมาริกะโดนรุมโทรมแน่  ว่างัยล่ะนายจะยอมไปเดทกับชั้นหรือจะยอมให้ยัยมาริกะโดนรุมโทรม ”
                    “ ก็ได้ ชั้นจะไปเดทกับเธอ ”
                แล้วก็เป็นจังหวะพอดีที่มาริกะเดินมา  พอมาริกะได้ยินประโยคคำพูดของโยจิว่าจะไปเดทกับมิคิโกะ  มาริกะก็วิ่งออกไปจนเจอกับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง
                         
                        “  เอ่อ  สวัสดีครับ  คุณชื่อมาริกะใช่มั้ยครับผมชิมาดะนะครับคือว่าช่วงนี้ชมรมวาดภาพมีประกวดวาดเจ้าหญิงในฝันน่ะครับ ผมก็เลยมาขอให้คุณเป็นแบบให้หน่อยน่ะครับ ”
                        “ เอ่อก็ได้ค่ะ ”
                        “ งั้นตอนเย็นเจอกันที่ห้องชมรมวาดภาพนะครับ  คุณคนสวย ” 
         
              ทันใดโยจิก็โผล่มาพอดีแต่ได้ยินแค่ประโยคหลังเท่านั้นจึงนึกว่ามีคนมาจีบมาริกะ  ตอนนี้โยจิจึงโมโหสุดขีด
                      “ มาริกะ  เธอคุยอะไรกับใครน่ะ  มีฉันคนเดียวไม่พอรึยังไงฮะ ”
______________________________________________________________________________________________________
                                                            มาริกะกับโยสุเกะจะปรับความเข้าใจกันอย่างไรติดตามตอนต่อๆไปค้า
    แนะนำตัวละคร
( ตัวร้าย )
ชื่อจริง  :    คาวาฮาระ  มิคิโกะ
ชื่อเล่น  :    มิคิโกะจัง
ส่วนสูง  :    168
อายุ  :    17
นิสัย  :  ชอบทำตัวคิกขุ( ต่อหน้าผู้ชาย ),หลงตัวเอง,,มีกิ๊กเยอะ,ขี้อิจฉา
งานอดิเรก  :    ชอบหาเรื่องคนอื่นโดยเฉพาะมาริกะ
ความสามารถพิเศษ  :  หลอกคนเก่งมาก
                    “ มุซาชิ ฉันไม่คิดเลยนะว่านายจะเป็นคนอย่างนี้  ชั้นไม่คิดเลย TT_TT  ”
                    “ไอ้มุซาชิไอ้ชั่วชั้นบอกนายแล้วใช่มั้ยไอ้เลวว่า อย่าทำให้มาริกะเสียใจแล้วชั้น จะเลิกยุ่งกับมาริกะ จะยกมาริกะให้นายแต่ในเมื่อนายยังเป็นแบบนี้ ชั้นก็จะคอยดูแลมาริกะไม่ให้มาริกะเสียใจอีก ”
                      “ของอย่างงี้มันอยู่ที่มาริกะนะเฟ้ยว่าจะเลือกใคร ”
                      “ ชั้นเลือกโยสุเกะ  ชั้นยอมรับว่าชั้นเคยชอบนายแต่โยสุเกะน่ะดีกว่านายเยอะ ”
                เมื่อมุซาชิเดินจากไป  มาริกะก็ได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญอย่างเดียวทำเอาการไปเที่ยวครั้งนี้หมดสนุกไปเลย
                      “ มาริกะอย่าไปรักมุซาชิมันเลยนะรักชั้นดีกว่าชั้นจะทำให้เธอมีความสุข ชั้นจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก ”  โยสุเกะพูดแล้วกอดมาริกะไว้แน่นตอนแรกมาริกะก็เขินเหมือนกันแต่ตอนหลังกลับกลายเป็นว่ามาริกะซบอกโยจิไปซะด้ายจากนั้นโยสุเกะก้อพามาริกะไปส่งที่บ้าน
              วันต่อมา
                    “ มาริกะจัง  เร็วๆสิ ”  เช้านี้โยจิมารับมาริกะอีกแล้วแต่มาเช้ากว่าเดิม
           
                    “ จ้า  เข้ามารอข้างในก้อด้ายนะ  เพราะว่าชั้นหวีผมอยู่น่ะ ”  มาริกะตะโกนเสียงดัง
               
                    “ เอาล่ะ  ถึงแล้วนะ ”
                    “ โยสุเกะมารับฉันไม่เหนื่อยหรอขี่จักรยานแล้วมีคนซ้อนท้ายอย่างฉันน่ะ ”
                    “ ก็เหนื่อยเหมือนกันแต่ว่าเพื่อเธอน่ะฉันทำได้ ^^ หรือว่าเธอไม่ชอบฮะของฟรีน่ะ ”
                  “ ก็ชอบแหละแต่ก็สงสารนายเหมือนกัน  กลัวนายลำบากน่ะ ”
                    “ไม่หรอก .เอ๊ะนั่นมุซาชินี่  มาริกะแกล้งทำร่าเริงเหมือนปกติเข้าไว้ แล้วก็เกาะไหล่ฉันไว้ด้วยนะ ”
                      “ ไม่นะชั้นจะทำได้งัย  -_-“ ”  มาริกะส่ายหน้าปฏิเสธ
                        “ เอาเหอะน่า ”
                        “ เฮ้ มุซาชิหวัดดีนะวันนี้ไปกินข้าวกับพวกเรามั้ย ”  มาริกะเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อนทำให้โยจิไม่ทันตั้งตัวเลย
                          “ ใช่แล้ว  มุซาชิไปกินข้าวกับพวกเราเถอะ ” 
                     
                    โยสุเกะกับมาริกะพูดเหมือนวันเสาร์ที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดทำให้มุซาชิรู้สึกเหมือนโดนเหยียดหยามอย่างแรงแต่ก็ต้องตอบตกลงไปเพื่อไม่ให้มีใครสงสัย
                      ในระหว่างกินข้าวมาริกะกับโยสุเกะก็คอยพูดแต่คำหวานเลี่ยนเพื่อให้มุซาชิอิจฉาตลอดจนมุซาชิทนนั่งแทบไม่ไหว
                        “ ขอตัวก่อนล่ะกันนะฉันจะรีบไปซ้อมบาส ”  ความจริงแล้วมุซาชิเสียใจตั้งหาก
                      “ ชั้นก็อยู่ชมรมบาสเหมือนกันแหละทำไมชั้นไม่เห็นต้องรีบเลยล่ะหรือนายอึดอัดที่ผู้หญิงไม่สนนาย ”
     
                      “ มันจะมากไปแล้วนะ ”    มุซาชิกระชากคอเสื้อของโยสุเกะแล้วตะโกนลั่นจนแทบทุกคนในโรงอาหารหันมามอง
                      “ ไม่มากหรอก  รู้ไว้ด้วยว่ามาริกะจังชอบชั้นเค้าไม่ได้สนใจนายเลย  อย่ามายุ่งกับมาริจังอีกนะ ”
                        “ ก็ได้  แต่นายน่ะชั้นไม่รับประกันความปลอดภัย ”  มุซาชิกัดฟันพูดด้วยความโกรธ
                        “ ชั้นก็รู้ว่านายไม่ใช่บริษัทประกันภัยไม่ต้องรับประกันหรอกนะ ^O^ ”
                          “ ฝากไว้ก่อนเถอะนะ ”
                        “ ก็ได้แต่ก็รีบมาเอานะ  ไม่อยากเก็บอะไรเลวๆไว้นาน ”
                    การทะเลาะกันในตอนนี้ไม่มีใครยุอะไรทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นมิคิโกะศัตรูเก่าจากแก็งค์seven  seeds หรืออะไรก็ตามแต่ตอนนี้ทั้งสองคนทะเลาะกันอย่างรุนแรงจนมิตรภาพทุกอย่างของมุซาชิกับโยสุเกะที่สร้างมาตั้งแต่อยู่โรงเรียนนาซาเบะ( โรงเรียนเก่า เป็นโรงเรียนระดับประเทศ )  ขาดสะบั้นเพราะมาริกะ
                          “ โยจิ  เราไปหาที่ๆไม่ค่อยมีใครอยู่คุยกันหน่อยได้ไหม ”  มาริกะกระซิบเบาๆข้างหูของโยจิ
                          “ อือ  ได้ ”
                          “ ฮือ  ฮือโยจิฉันไม่คิดว่ามุซาชิจะเป็นคนอย่างนี้เลยแล้วก็ไม่คิดด้วยว่าชั้นจะแกล้งเค้าได้TT_TT ”
               
                        “ ชั้นเข้าใจการที่เรา ทำให้คนรักเจ็บน่ะเราจะเจ็บกว่าแค่ไหน เหมือนชั้นงัยเธอเจ็บแต่ชั้นก็เจ็บกว่า นะอย่าร้องไห้เลยนะ ”
                          “ อือ  ต่อไปชั้นจะไม่ร้องไห้แล้ว ” 
                          “ ดีแล้วล่ะเข้าเรียนกันเถอะ ”
                วันต่อๆมา
                            โยจิก็ยังไปรับมาริกะตอนเช้าเช่นเดิมเหมือนทุกวันแต่เช้าวันนี้มาริกะกับโยจิไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอด
          ทางด้านของโยจิ
                    “ โยจิคุงจ๊า  มิคิโกะ  ตามหาโยจิคุงซะทั่วเลยที่แท้ก็อยู่ที่นี่เอง ”  มิคิโกะพูดออดอ้อนโยสุเกะสุดฤทธิ์
                  “ มีอะไรรีบพูดมา ”
                  “ อย่ารีบซิ  เสาร์นี้เธอต้องไปเที่ยวกับชั้นไม่งั้น .”
     
                  “ ไม่งั้นอะไรล่ะ ”
           
                  “ นายก็รู้นะ  ชั้นน่ะรู้จักกับพวกโรงเรียนชูโตคุเยอะถ้านายไม่ไปมาริกะโดนรุมโทรมแน่  ว่างัยล่ะนายจะยอมไปเดทกับชั้นหรือจะยอมให้ยัยมาริกะโดนรุมโทรม ”
                    “ ก็ได้ ชั้นจะไปเดทกับเธอ ”
                แล้วก็เป็นจังหวะพอดีที่มาริกะเดินมา  พอมาริกะได้ยินประโยคคำพูดของโยจิว่าจะไปเดทกับมิคิโกะ  มาริกะก็วิ่งออกไปจนเจอกับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง
                         
                        “  เอ่อ  สวัสดีครับ  คุณชื่อมาริกะใช่มั้ยครับผมชิมาดะนะครับคือว่าช่วงนี้ชมรมวาดภาพมีประกวดวาดเจ้าหญิงในฝันน่ะครับ ผมก็เลยมาขอให้คุณเป็นแบบให้หน่อยน่ะครับ ”
                        “ เอ่อก็ได้ค่ะ ”
                        “ งั้นตอนเย็นเจอกันที่ห้องชมรมวาดภาพนะครับ  คุณคนสวย ” 
         
              ทันใดโยจิก็โผล่มาพอดีแต่ได้ยินแค่ประโยคหลังเท่านั้นจึงนึกว่ามีคนมาจีบมาริกะ  ตอนนี้โยจิจึงโมโหสุดขีด
                      “ มาริกะ  เธอคุยอะไรกับใครน่ะ  มีฉันคนเดียวไม่พอรึยังไงฮะ ”
______________________________________________________________________________________________________
                                                            มาริกะกับโยสุเกะจะปรับความเข้าใจกันอย่างไรติดตามตอนต่อๆไปค้า
    แนะนำตัวละคร
( ตัวร้าย )
ชื่อจริง  :    คาวาฮาระ  มิคิโกะ
ชื่อเล่น  :    มิคิโกะจัง
ส่วนสูง  :    168
อายุ  :    17
นิสัย  :  ชอบทำตัวคิกขุ( ต่อหน้าผู้ชาย ),หลงตัวเอง,,มีกิ๊กเยอะ,ขี้อิจฉา
งานอดิเรก  :    ชอบหาเรื่องคนอื่นโดยเฉพาะมาริกะ
ความสามารถพิเศษ  :  หลอกคนเก่งมาก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น