คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ตำตา
บทที่ 1 ตำตา
<.ตรอกไดแอลกอน.>
"หวัดดีแฮร์รี่"
โรนัน วีสลีย์ เพื่อนสนิทของแฮร์รี่ที่มีอีกชื่อหนึ่งว่า รอน เขาเป็นเด็กหัวแดง หน้าตกกระที่ไม่ความหล่อเลยแต่นั้นมันก็เมื่อ
ก่อน ตอนนี้รอนเป็นหนุ่มมาก เขาสูง และหล่อกว่าแฮร์รี่หลายเท่า และเขายังเป็นนักควิดดิส ตั้งแต่นั้นมาเขาก็เนื้อหอมขึ้นมาทันที
"หวัดดี นายมาสาย"
แฮร์รี่ พอตเตอร์ เด็กผู้รอดชีวิตจากเจ้าศาสตร์มืดซึ่งคุณก็รู้ว่าใครทักทายเพื่อนสนิทซึ่งอยู่ตรงหน้าด้วยอากาสเกรี้ยว
กราดนิดหน่อย แฮร์รี่ในตอนนี้สูงและหล่อ ผมเขายาวขึ้นกว่าเดิมซึ่งวันนี้เขาจะมาตัดที่ตรอดไดแอลกอน ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าร้านอยู่ตรงไหนจึงต้องให้
รอนเพื่อนรักของเขาพามา แต่รอนก็มาสาย
"โทษทีแฮร์รี่ แหะๆ วันนี้นายจะตำรากับอุปกรณ์เลยเปล่า" รอนถามขณะที่พวกเขากำลังออกเดินไปยั้งร้านตดผม
"ก็ว่าจะซื้อเลย"
"งั้นเราก็ต้องไปตัดผมก่อน"
"ทำไม"
"นายไม่รู้อะไรร้านนี้น่ะ จู้จี้จุกจิก ห้ามเอาของเข้าไปในร้านเยอะ"
"อ๋อ หรอ งั้นเราก็ไปตัดผมก่อนก็ได้"
"อือ"
<.ร้านตัดผม.>
"หวัดดีครับ มีใครอยู่บ้างมั้ยครับ" รอนยื่นหัวแดงๆของเขาเข้าไปในร้าน
"ว่าไง"
"ฉันว่าคงไม่มีคนอยู่"
"ฉันไม่อยากมาเสียเที่ยวนะรอน"
"แหะๆ งั้นนายจะลองไปอีกร้านดูมะ รู้สึกเพิ่งจะเปิดใหม่"
"ร้านไหนก็ได้น่า เร็วเข้าเหอะ ฉันต้องกลับก่อน 5 โมงไม่งั้นโดนเชือดแน่"
"คร้าบๆ คุณชาย"
<.ร้านตัดผมอีกร้าน.>
"ยินดีต้อนรับครับคุณลูกค้า" เสียงพนักงานร้านออกมาต้อนรับรอนและแฮร์รี่ ภายในร้านเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่และคนแก่
"หวัดดีครับ คือแฮรืรี่เขาจะตัดผมน่ะครับ" รอนบอกพนักงานร้าน
"แฮร์รี่ แฮร์รี่ พอตเตอร์ใช่หรือเปล่าครับ" เมื่อพนักงานไดยินชื่อนั้นเขาก้มีอาการตื่นเต้นจนน่าตกใจ
"ช...ใช่ฮะ" แฮร์รี่ตอบ
"โอ้ เชิญทางนี้เลยครับเราจะตัดผมให้คุณฟรีเลยครับ"
"เอ่อ ไม่เป็นไรครับผมจ่ายให้ได้"
"ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร เชิญนั่งครับเชิญนั่ง อยากตัดทรงอะไรล่ะครับ"
"เอ่อ.." แฮร์รี่อ้ำอึ้งอยู่นาน เขาเหลือบไปมองรอนและเขาก็ตัดสินใจได้ "เอาทรงที่หล่อกว่าหมอนั้นน่ะครับ"
"อ๋อได้ครับ"
เวลาผ่านไปหลายนาที.......
"เสร็จแล้วครับ" พนักงานร้านส่งเสียงบอกแฮร์รี่เป้นสัญญารให้เขาสวมแว่นตาได้
"ไหนครับกระจก"
"อ๋อ กระจก ทางร้านเราไม่มีหรอกครับ เพราะทางเรามั่นใจว่ายังไงทุกคนที่ออกจากร้านเราสวยหล่อแน่นอนครับ"
"ฮะ เท่าไรฮะ"
"ผมบอกว่าฟรีไงครับ"
"แต่..."
"ไม่เป็นไรจริงๆครับ ครอบคุณมากนะครับ" แฮร์รี่ทำหน้างงๆ เขาเดินไปหารอนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่
"รอน"
"เสร็จแล้วหรอเพื่อ...หล่อเป็นบ้าเลยว่ะ" รอนร้องด้วยความตะลึง แฮร์รี่ในตอนนี้หล่อได้ใจเขาจริงๆ
"เออ ขอบใจ ไปซื้อของกันเถอะ" พวกเขาเดินออกจากร้านไป
<.ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก"
"ฉันว่านายปีนี้ฮอควอตมีคนเนื้อหอมเพิ่มแน่เลยว่ะ" รอนยังเลิกพูดเรื่องแฮร์รี่ตั้งแต่ที่เดินออกจากร้าน แฮร์รี่รู้ดีว่าตั้งแต่เขาออกจากร้าน
ตัดผมมารู้สึกจะมีสายตาของแม่มดสาว เด็ก แก่ มองมาที่เขากับรอนหลายต่อหลายคู่
"หยุดพูดสักทีเถอะน่า นายพูดประโยคเมื่อกี้ 20 รอบแล้วนะ" แฮร์รี่พูดออกไปด้วยความฉุน
"okok หึหึ แต่นายหล่อ...อ๊ะ!!" รอนเหลือบไปเห็นบางอย่างที่เขาต้องตะลึง เขารีบสกิดให้แอรืรี่หันไปมอง
"อะไร"
"นั้นไงนั้น นายเห็นหรือเปล่า"
"เห็นอะไร ไหน" แฮร์รี่ ตาค้างไปอีกคนเมื่อเขาเห็นมัลฟอย หนุ่มผมบอล์นร่างสูง ที่ดูหล่อขึ้นเป็นกอง แต่ที่ตะลึงมากกว่านั้นคือคนที่เดิน
ข้างมัลฟอยไม่ใช่เฮอร์ไมโอนี่แต่เป็น แพนซี่ พาร์กินสัน แค่นั้นยังไม่พอ ทั้งคู่เดินควงแขนกันด้วย
"แฮร์รี่ นายมีมือถือมั้ยเราต้องรีบโทรบอกเฮอไมโอนี่" รอนร้อง รอนในตอนนี้ทั้งรีบร้อนและดูกระวลกระวายกว่าปกติ
"มะ...ไม่มีว่ะ แต่ นายเป็นป้าแก่ๆหรอไง"
"หะ!!"
"ก็นายทำตัวเป็นป้าแก่ๆแถวบ้านฉันน่ะสิ แบบว่าพอเห็นสามีใครเดินกับสาวๆก็มักจะรีบโทรบอกภรรยาของเขามาจัดการทันทีน่ะสิ"
"หะ!!"
"จริงๆนะ"
"ไอทึ่มเอ๋ย นายโง่หรือบื้อกันแน่เนี่ย"
"หะ!!"
"แฟนเพื่อนเดินมากับอดีตแฟนแบบนี้จะให้ฉันไม่สงสัยได้ไงเล่า"
"อดีต ยัยพากินสันนั้นเป็นแฟนเก่ามัลฟอยหรอไง"
"ก็เออ ซิวะ" รอนตวาดใส่เขาก่อนจะวิ่งออกจากร้านไป รอนหายไปหลายชั่วโมงจนถึงเวลาที่แฮร์รี่ซื้อของเสร็จแล้วเขาต้องรีบกลับบ้าน
ความคิดเห็น