ปลายปากกา

ลำดับตอนที่ #3 : ระบาย

เจนรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้า 

เด็กหญิงนั่งขดตัวอยู่ที่มุมห้อง มือเล็กทึ้งเส้นผมตัวเองแรงๆ หวังให้เสียงน่ากลัวในหัวหยุดลง ถึงอย่างนั้นเสียงกรีดร้องฟังไม่ได้ศัพท์ก็ยังคงก้องอยู่ในหูสองข้าง

'ช่วยด้วย' เสียงเล็กแหลมพึมพำเบาๆ ทั้งที่รู้ดีว่าคงไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ

มันเป็นแบบนี้เสมอ ความรู้สึกสิ้นหวังเอ่อล้นในจิตใจ เสียงก้องที่ไม่มีใครได้ยินยังคงดังต่อไป

"ช่วยด้วย"