คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love Project จะรักทั้งทีอย่าติสได้ป่ะ ! (บทนำ)
“สวัสดีค่ะ นักเรียนที่รักทุกคน ยินดีต้อนรับสู่ Indulgent School ขอให้วันนี้เป็นวันที่เปิดเทอมที่ดีที่สุดของนักเรียนนะค่ะ” นี้เป็นเสียงตามสายของทางโรงเรียน Indulgent School โรงเรียนแห่งนี้ เป็นโรงเรียนมัธยมปลายและที่โรงเรียนแห่งนี้ก็มีสาขาให้เลือกเรียนต่างๆนาๆ ไม่ว่าจะวาดรูป ศาสตร์วิทย์ ศาสตร์คณิต ภาษา คอมพิวเตอร์ จะว่าไปที่นี้ก็คล้ายๆมหาวิทยาลัยก็ว่าได้ ฉันเองก็เป็นหนี่งในนักเรียนของที่นี้ ฉันเป็นนักเรียนปีสองหรือเรียกว่า ม.5 ก็ว่าได้ ฉันเป็นนักเรียนของคลาสดนตรีมีเพื่อนมากมายแต่ยังเป็นนักดนตรีเร่ร่อนไร้วงไร้สังกัด วันๆก็เรียนๆเล่นๆไม่มีที่ให้ซ้อมเอาเสียเลย และที่นี้ก็มีนักเรียนมากมายเต็มไปหมดมองๆไปก็ลายตาจะเป็นลม - -
ปึกกกกก !
“โอ๊ย เดินยังไงฟ่ะ” ฉันสบถอย่างหงุดหงิด คนบ้าอะไรชนทีปลิวเลย
“โทษๆพอดีรีบอ่ะ”
พอได้ฟังเสียงอันคุ้นหูก็รีบเงยหน้ามองชายร่างสูงผู้นั้นทันที และต้องเบิกตากว้างเพราะผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคือคู่อริตั้งแต่เด็กยันโต
“นี้นายขอโทษดีๆเป็นป่ะจ๊ะ” ฉันทำน่ายียวนกวนประสาท
“ขอโทษครับ!!!!!!! พอใจยัง”
“ยัง”
“งั้นฉันไปล่ะ”
“เอ้า เฮ้ย ฟาร์โรๆๆเดี๋ยวก่อนดิ”
นายฟาร์โรเพื่อนสมัยเด็กของฉันที่เป็นคู่กัดกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรก็รีบเดินจ้ำๆไปทางด้านตึก Magic Music ตึกนี้ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดีเลยล่ะ ก็แหมเรียนมาตั้งหนึ่งปีไม่คุ้นก็บ้าแล้ว
“แหม ยัยเซนกิมายืนบื้ออยู่นี้นี่เอง” เสียงนุ่นๆหวานๆของยัยไอด้าเพื่อนเลิฟดังมาแต่ไกลเลย
“แหม ใครจะยืนสวยเหมือนแกล่ะจ๊ะ -..- ว่าแต่แกมีไรรึเปล่า” ฉันพูดจาประชดประชันเพื่อนสาวสุดรัก
“อ่อ เออ ฉันเกือบลืม โปรเจคที่อาจารย์ให้ทำเกี่ยวกับเล่นดนตรีเพื่อน้องไรเนี่ย แกทำยัง”
“เฮ้ย แก ฉันลืมว่ะ ทำไงดีอ่ะส่งเดือนหน้าแล้ว T^T” ฉันทำน่าเบะเหมือนคนจะร้องไห้ เพื่อนเลิฟเห็นฉันทำน่าแบบนั้นจึงรีบเข้ามาปลอบ
“ใจเย็นแก เดี๋ยวฉันให้พี่กิรินช่วย”
“แฟนแกอ่ะเหรอ ฉันเกรงใจว่ะ”
“ไม่เป็นไรๆ แกเพื่อนฉันนะ”
“ขอบใจแกนะ ฮือๆ”
ฉันกับไอด้าเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เข้ามาที่นี้ปีแรก แต่ไอด้าเรียนด้านนาฏศิลป์ เราจึงได้เจอกันแค่ช่วงเวลาว่างเท่านั้น ส่วนฉันก็แทบไม่มีเพื่อนในศาสตร์ที่เรียนอยู่เลย เพราะที่นี้มีแต่ลูกคุณหนู เข้าใจยาก พูดคนล่ะเรื่องส่วนใหญ่ฉันเลยอยู่คนเดียว หรือไม่ก็อยู่กับเพื่อนผู้ชาย เช่น เบสมือเบสของวง Absolute วงที่รุ่นพี่กิรินหรือแฟนยัยไอด้าเป็นหัวหน้าวง เอ้อและนายฟาร์โรเพื่อนสุดแค้นแสนรักของฉันก็เป็นมือกลองอยู่วงนี้ด้วย พูดถึงนายนั้นแล้ว หดหู่ (ใครใช้ให้พูดล่ะ -,.-)
กริ๊ง งงงงง !
“นักเรียนทุกคนได้เวลาเข้าคลาสเรียนแล้วค่ะ” เสียงตามสายประกาศให้นักเรียนทุกระดับชั้นเข้าเรียน
ติ๊กกกก มีมือคู่ปริศนามาสะกิดที่ไหล่ของฉันจากข้างด้านหลัง
“( - -)(- - )” ฉันหันซ้ายหันขวามองหาคนที่สะกิด
“แบร่ :P”
“กริ๊ดดด…” ฉันกริ๊ดสุดเสียงแต่ก็ต้องเงียบเสียงลงเพราะมีมือของใครบางคนปิดไว้
“ฮ่าๆ แกล้งแค่นี้ ตุ๊ดแตกเลยอ่อ ห้าวนักนิ เจอแค่นี้ทำเป็น” เสียงหัวเราะอย่างชอบใจของนายฟาร์โรทำฉันหงุดหงิดเป็นบ้า
“เล่นบ้าอะไรของนาย ฉันตกใจหมดเลย”
“โอ๋ๆ พี่ล้อเล่นนะน้องนะ” โอ๋ไม่พอนายฟาร์โลก็เอาฝ่ามือใหญ่ๆหนาๆของเขามาลูบที่หัวฉัน
“เหอๆ เอามือของนายออกไปเลยนะ อย่ามาลูบหัวคนอื่นตามใจชอบสิ” ฉันรีบปัดมือของนายฟาร์โรออกทันที
“โธ่ เล่นด้วยทำเป็น” ฟาร์โรทำน่าล้อเลียนฉันอย่างสนุกสนาน
“หน็อย!” ฉันง้างมือทำท่าจะต่อยหน้าไอ้คู่อริขี้แกล้งคนนี้ แต่ทว่าผู้ชายย่อมไวกว่านายฟาร์โรเอามือใหญ่ๆแขนยาวๆของเขามาดันหัวฉันให้ออกห่างจากตัวเขา
“ไม่ได้แอ้มฉันหรอกเบบี๋”
“ไอ้…บ้า ฮื้อ” ฉันทำท่าทางเหมือนเด็กโดนแย่งของเล่น ได้แต่กระทืบเท้าที่ทำอะไรนายฟาร์โรไม่ได้เลย
“ไปเรียนกันได้และ อาจารย์เดินมานู้นแล้ว” พูดจบนายฟาร์โรจอมเจ้าเล่ห์ก็เอามือของเขามาจับที่มือของฉันแล้วพาเดินเข้าคลาสเรียนอย่างใจเย็น แล้วเขาก็พาฉันมานั่งที่โต๊ะเรียนประจำของฉัน
“นั่งสิ” ฉันมองหน้าเขางงๆตั้งแต่เกิดมาไม่ใครเลยลากเก้าอี้มาให้นั่งแบบนี้เลย
“ขอบคุณนะ^^”
ตุบบบบบบ
“ฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ยย ขำว่ะ” ท่าทางหัวเราะของนายฟาร์โรคู่อริสุดแค้นทำฉันแทบคลั่ง
“ไอ้บ้า กริ๊ดดด นายแกล้งฉันเหรอ”
“เปล้า”
“จะมีสักครั้งไหมที่นายไม่แกล้งฉันน่ะ” อยู่ๆนายฟาร์โรก็โน้มหน้าลงมาใกล้ๆหน้าฉันแล้วพูดว่า “ไม่มีวัน แบร่:P”
“อ๊ากกกกกก คอยดูเหอะ ฉันกับนายได้เห็นดีกัน” ว่าแล้วนายฟาร์โรก็เดินผิวปากอย่างมีความสุขแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะของเขาพร้อมหันหน้ามายักคิ้วให้ฉัน
ความคิดเห็น