Shadow Basely แผนร้าย แก้แค้นหัวใจให้ได้รัก

ลำดับตอนที่ #1 : Intro ...ท้าทาย...

 Shadow Basely แผนร้าย แก้แค้นหัวใจให้ได้รัก Intro ...ท้าทาย... . . . “แม่ง! มึงก็เปลี่ยนแฟนไปเรื่อยๆ แล้วเมื่อไหร่มึงจะคบกับกูว่ะ กูรอจนรากงอกแล้วเหอะ!” คนร่างสูงพูกลั้วหัวเราะ ทำเหมือนไม่ได้จริงจังอะไรมากมายกับสิ่งที่ตัวเองบ่น แต่คนฟังคงไม่รู้ว่า คนพูด...จริงจัง “มึงก็มาให้กูรุกมึงสิ แล้วกูจะคบกับมึง” เพื่อนหน้าสวยตบตูดแน่นแรงๆ ทั้งสองคนเป็น เพื่อนสนิท ...ที่คนหนึ่งแอบคิดไม่สื่อ “กูไม่คิดจะรับเว้ย เจ็บครั้งเดียวพอ” .. ‘เมะแม่งเหี้ย!’ มันเป็นคำที่เขาเคยพูด แต่ตอนนี้ ธาม ก็แค่เมะเหี้ยๆ คงเป็นเพราะอดีตที่ไม่น่าจดจำก็เลยเปลี่ยนคนที่ยิ้มง่าย เป็นคนที่ ยิ้มไม่เป็น “กูไม่เอาหรอก เป็นเพื่อนมึงก็ดีอยู่แล้ว” ธามยักคิ้วให้ เอ็ม คนตัวเล็กได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ . . . วันนั่นที่กูขอมึงคบ กับวันนี้ที่มึงคบกับมัน กับไอ้เหี้ยนัท! [“ทำไมมึงทำแบบนี้ว่ะ!? มึงบอกว่ามึงเป็นรุกไม่ใช่รึไงแล้วไอ้นี้มันอะไรว่ะเอ็ม” เสียงตะวาดดังลั่นมาตามสายทำเอาคนตัวเล็กทรุดตัวลงนั่งร้องไห้ โดยที่มีใครอีกคนค่อยกอดและปลอบประโลมไม่ห่าง “อึก!..ฮึก...มึงเข้าใจกูหน่อยสิว่ะ กูรักเขา...ฮือ.. มึงเป็นเพื่อนกูนะธาม” เพื่อนคำก็เพื่อนสองคำก็เพื่อน เขาไม่อยากได้ยินไอ้คำบ้าๆ นี้อีกแล้ว [“งั้นกูก็คงเป็นแค่เพื่อนเลวๆ เลวที่หลงรักเพื่อนตัวเองได้เป็นปีๆ ต่อไปนี้กูกับมึง คงเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้วว่ะเอ็ม” กูคงไปมองหน้ามึงแบบสนิทใจไม่ได้แล้ว... “มึงอย่าเป็นแบบนี้ดิ มึงอย่าตัดเพื่อนกับกูสิว่ะ” Turrrr Turrr “นัท..ฮือ..” เอ็มโผ่เข้ากอดนัทไว้แน่น ปล่อยโฮให้น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย “ไม่เป็นไรนะเราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน” หนุ่มตาดุทำได้แค่กอดปลอบประโลม ไอ้เพื่อนคนนี้มันยังไงนะ เห็นที่เขาต้องหาเวลาไปคุยซ่ะแล้ว “อื้อ เอ็มจะเชื่อนัทนะ เอ็มรักนัทมากๆเลย” ร่างบางกอดคนตัวหนากว่าไว้แน่น “นัทก็รักเอ็มนะ” ​ หลังจากที่กล่อมคนตัวเล็กจนหลับไปได้แล้ว นัทก็รีบกลับมาที่บ้านของตัวเองและ กดโทรออกหาคนๆหนึ่งทันที วันนี้ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่อง มาทำนิสัยแบบนี้ได้ยังไงกัน (“ใคร”) เสียงปลายสายดูเหมือนคนพึ่งร้องไห้มาทำให้นัทชะงักนิดๆ “นัท” (“อ่อ ผัวเอ็ม”) ธามพูดเสียงเยาะๆ พูดแบบนี้ได้ยังไงไม่ให้เกียรติ์กันเลยสักนิดเขากับเอ็มยังไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันแม้แต่ครั้งเดียว (“ขอให้รักกันไปจนวันตายนะ”) “เออ แน่อยู่แล้ว” นัทยกยิ้มเหยียดๆ ...แค่พวกเพื่อนที่แอบรักเพื่อน (“...”) สายของธามเงียบไปสักพัก ก่อนที่เสียงเย็นจะเอ่ยขึ้นมาอีกรอบ (“กูจะทำให้มึงเลิกกันเพื่อนกูให้ได้... มึงทำกูเจ็บมึงต้องเจ็บมากกว่ากู”) “เหรอ? กูจะรอนะ” นัทตอบออกไปอย่างอวดดี โดยที่ไม่รู้เลยว่าเกมแค้นเริ่มขึ้นแล้ว! (“แล้วเจอกัน”) ​