คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Meeting2
‘หรือว่าคนที่ตะโกนด่าเราเมื่อกี้ จะเป็น……………’
“ฮ่าๆๆๆ”
“ขำอะไรครับ”
“เปล่าน่ะๆ ผมนึกเรื่องเรื่องนึงขึ้นมาก็ขำเท่านั้นเอง ผมขอดูเอกสารหน่อยนะ”
“ : ) ”
ระหว่างที่คีบอมกำลังตรวจดูเอกสารอยู่นั้น เขาไม่รู้เลยว่า มีสายตาคู่นึงกำลังจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา
“เสื้อคุณน่ะ......คือเปลี่ยนอยากเปลี่ยนมันมั้ย ผมจะได้ให้คนเอาเสื้อตัวใหม่มาให้”
“….”
“ทงเฮครับ”
“เอ่อ....ก็ได้ครับๆ”
“ฮัลโหล แทยอน คุณช่วยไปเอาเสื้อสูทที่ห้องของผมให้หน่อยนะ ”
(ได้เลยค่ะ)
เนื่องจากบริษัทของตระกูลคิมนั้นมีถึง32ชั้น และชั้นที่31 ถึง 32 เป็นชั้นส่วนตัวของฮีชอลและคีบอม เวลาที่เขามีงานช่วงดึกๆ จะได้ไม่ต้องขับรถกลับบ้าน และนอนที่บริษัท
“เอกสารเรียบร้อยนะ คุณเซ็นชื่อได้เลย”
“จริงเหรอครับ ผมดีใจมากๆเลยที่จะได้เข้ามาเป็นหุ้นส่วนในบริษัทของคุณ”
“ดีครับ ผมก็ดีใจเหมือนกัน”
ระหว่างที่คีบอมส่งเอกสารให้ทงเฮนั้น มือของเขาทั้งคู่ได้สัมผัสกัน คีบอมมองหน้าของทงเฮ และทงเฮก็มองหน้าคีบอม ทั้งคู่ได้สบตากัน
ก๊อกๆๆๆ
“อุ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”
แทยอนปล่อยเสื้อสูทของคีบอมตกลงพื้นพร้อมทั้งกรีดร้องออกมา เมื่อเขาเห็นคนที่ตนเองรักกำลังจับมือกับลูกค้ารายใหม่ที่ต้องการทำสัญญากับบริษัทตระกูลคิม เมื่อคีบอมเห็นดังนั้น จังปล่อยมือจากทงเฮแล้วทำตัวตามปกติ
“เอ่อ....คุณแทยอนเอาเสื้อมาให้ผมเลยครับ”
“ค่ะๆ...”
แทยอนเดินมาหาคีบอมที่โต๊ะทำงาน พร้อมทั้งส่งเสื้อให้หนุ่มตี๋
“ขอบใจนะ คุณออกไปได้แล้วแหละ เออ...คุณแทยอน วันนี้งานผมมีแค่นี้นะ คุณจะกลับบ้านเลยก็ได้ ขอบคุณที่อยู่ทำงานกับผมนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้างั้นดิฉันขอตัวเลยนะคะ สวัสดีค่ะ”
“ครับ”
คีบอมส่งเสื้อให้ทงเฮ พร้อมทั้งชี้มือไปยังห้องทางขวามือของตน
“คุณไปเปลี่ยนเสื้อในห้องนั้นได้เลยนะ”
“นั่นห้องอะไรเหรอครับ”
“ห้องพักผ่อนน่ะ เวลาผมทำงานเครียดเกินไป ผมก็จะเข้าไปในห้องนั้น ทงเฮ คุณไม่ต้องเรียกผมว่าคุณคีบอมนะ แล้วก็ไม่ต้องครับกับผมด้วย ผมคงจะอายุน้อยกว่าคุณมันไม่เหมาะ”
“แต่ว่า......”
“เชื่อผมเถอะ”
“ก็ได้...คีบอม” ทงเฮผงกหัวรับแล้วเดินไปยังห้องที่คีบอมชี้มือเมื่อครู่
‘น่ารัก................................เป็นกันเองสุดๆ เลย’
ณ คอนโดหรูแห่งหนึ่ง
“ไอ้หมี คืนนี้มึงว่างป่ะวะ กูว่าจะไปดื่มหน่อยว่ะ วันนี้โคตรเครียดเลย”
“ว่างดิ มึงเครียดเรื่องไรวะ”
“กูอึไม่ออกมาห้าวันแล้วเนี่ย!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เรื่องแค่นี้ ไปๆ ได้แดกเหล้าเดี๋ยวก็ดีขึ้นเองอ่ะ” ชายหนุ่มเรื่องอวบหัวเราะตาหยี พร้อมทั้งลุกออกจากโซฟาที่ตนนั่งอยู่แล้วเดินไปตรงยังตู้เสื้อผ้า
“หัวเราะห่าไร กูไม่ขำนะเนี่ย”
“เออน่ะๆ ไอ้เย่ วันนี้มึงจะคั่วสาวกลับมาป่ะวะ”
“ไม่รู้”
“งั้นกูไปอาบน้ำก่อนนะ”
“เดี๋ยวคังอิน...มึงอาบเสร็จแล้วเปิดน้ำไว้ให้กูด้วยนะ เอาอุ่นๆ”
“เออๆ ยังจะคิดแช่อีกนะ”
“เรื่องของกู เผื่อแช่น้ำอุ่นแล้ว อึอาจจะออก”
“มึงมั่วจริงๆ คิมเยซอง” คังอินส่ายหัวแล้วเดินไปยังห้องอาบน้ำ
ก๊อกๆๆๆๆ
“ใครวะ” เยซองพูดออกมาแล้วเดินไปยังประตูหน้าห้องเขามองลอดผ่านช่องตาแมวออกไป สิ่งที่เขาพบเห็นคือชายหนุ่มตาหวานและชายอีกคนที่ตัสูงกว่ายืนอยู่หน้าห้อง
เยซองเปิดประตูออกไป ชายหนุ่มตาหวานที่ยืนอยู่ส่งยิ้มให้เขา
“คุณเป็นใคร”
“คือผมเพิ่งย้ายมาน่ะ อยากรู้จักเพื่อนข้างห้องซะหน่อย คุณชื่ออะไรเหรือครับ”
“แล้วคุณล่ะ”
“คุณบอกก่อนสิ”
“ผมชื่อ..................”
“พี่อีทึกกกกกกกกกกกกก!!!พวกผมมาแล้วววววววว”
หนุ่มตาหวานและชายที่ยืนอยู่ข้างเขาและเยซองหันไปมองตามเสียงเรียก เผยให้เห็นผู้ชายสองคนที่กำลังวิ่งมาพร้อมทั้งหอบของพะรุงพะรังวิ่งหอบแหกๆ มาทางเขา
“ซองมิน” บุคคลที่ชื่ออีทึกเอ่ยขึ้น
“เรียววุค” ชายอีกคนเรียกชื่อชายร่างเล็กที่ยืนอยู่หน้าเขา
“นี่ใครครับ หน้าเหมือนซาลาเปาเลย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆ”
“หัวเราะอะไรกัน!!ผมชื่อเยซองไม่ใช่ซาลาเปา”
“ก็คุณหน้าเหมือนซาลาเปานี่นา”
“ฮื่ยยยยยยย!!”
“อิอิ ผมชื่อเรียววุคครับ”
“นี่พวกคุณสี่คนเป็นพี่น้องกันเหรอ ทำไมหน้าไม่เหมือนกันเลย”
“เปล่าน่ะๆ คือว่าพอดีพวกเราเป็นเพื่อนกันคนนี้ชื่อฮันคยองเขาเป็นคนจีนแต่พอพูดเกาหลีได้ อายุเท่าผมด้วย ส่วนซองมินและเรียววุคเขาเป็นรุ่นน้อง ที่พวกเรามารวมตัวกันได้ เพราะว่าเราเคยไปร้องเพลงด้วยกันน่ะ”
“อ่อ...ก็เลยสนิทกัน”
“ใช่ ว่าแต่คุณอยู่คนเดียวเหรอคุณ...”
“เยซองๆ เรียกผมเย่ก็ได้ ผมอยู่กับหมี”
“หมี!!!!!” อีทึกฮันคยองซองมินและเรียววุคตะโกนขึ้นพร้อมหน้าพร้อมตา เพราะทุกคนต่างตกตะลึงที่ชายหน้าซาบาเปาข้างหน้าเพิ่งบอกออกมาว่าเขาอยู่กับหมี
“ฮ่าๆๆๆๆๆ บ้าน่า ใครที่ไหนจะอยู่กับสัตว์ป่าน่ากลัวแบบนั้น นั่นมันก็แค่ฉายาน่ะ มันตัวใหญ่แข็งแรงเหมือนหมีผมก็เลยเรียกมันว่าหมี”
“อ่อ โล่งอกไป” หนุ่มชาวจีนนามฮันคยองเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งถอนหายใจออกมายาวๆ
“ผมอยู่ห้องข้างๆคุณนี่แหละนะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” อีทึกเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“อืมๆ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ ว่างๆเดี๋ยวผมจะพาไอ้หมีอวบไปทำความรู้จักกับทุกคน ผมขอตัวก่อนแล้วกัน เพราะว่าเดี๋ยวจะไปทานข้าวน่ะ”
“ครับ ตามสบาย” ว่าแล้วอีทึกก็หันหลังแล้วเดินกลับห้องไป พร้อมกับเพื่อนอีกสามคน
เมื่อเยซองเดินกลับเข้าห้องมานั่น ก็ต้องพบร่างอันเปลือยกายของเพื่อนซี้ของตนที่กำลังจัดทรงผมอยู่หน้ากระจก
“ไอ้คัง!!!”
“เห้ย!!!” คังอินรีบเอาผ้าขนหนูมาปิดส่วนล่างของตนไว้
“จะถ่ายนูดเหรอมึง”
“บ้ารึไง เข้ามาก็ไม่บอกันซักคำ”
“หนอนมึงใหญ่ว่ะ”
“ห่า!!!มึงบ้าไปแล้ว”
“ใหญ่ตามตัวเลยนะมึง”
“เออ!!!”
“ฮ่าๆๆ” เยซองหัวเราะแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“นา...อิลปุยโกชุลดา เทโวโซราโด ชีคยอชูโกชิพพอ” คังอินแต่งตัวแล้วร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี
“เออไอ้เย่!! เมื่อกี๊ใครมาวะ กูได้ยินมึงคุย” คังอินตะโกนถามเพื่อนของตนที่กำลังอาบน้ำอยู่
“เพื่อนข้างห้องโว้ยยยย!! เขาย้ายมาอยู่ใหม่ มีคนนึงนะมึง สวยโคตร ขนาดเป็นผู้ชายนะ อีกคนนึงก็น่ารัก อีกคนก็......เขาด่ากูหน้าซาลาเปา อีกคนก็ดูดี”
“ฮ่าๆๆๆ ซาลาเปา”
“ขำเข้าไปๆ”
“เสร็จยังวะ นานชิบเป๋งเลย”
“เออๆ เสร็จแล้ว เดี๋ยวกูจะพามึงไปทำความรู้จักกับพวกเขาด้วย”
“พวกเขา?? พวกไหนวะ”
“ก็พวกที่เขามาอยู่ใหม่ไง”
“อืมๆ กูออกไปรอข้างนอกก่อนนะอย่าลืมล็อคกุญแจล่ะ”
ขณะที่คังอินกำลังออกไปข้างนอกนั้นเขาได้ชนกับคนๆ นึงจนคนๆ นั้นลงไปนั่งกองกับพื้น
“เห้ยยย!!”
____________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น