[FicExo] 4direction [Krisfan,Adisontao or Kristao,Adisonfan]

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

ติ๊ดๆ

เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือเครื่องน้อยที่แผดเสียงลั่นทำให้มือเรียวหยิบมันไปปิดอย่างรำคาญ ก่อนที่สายตาจะเหลือบเห็นว่าแฟนที่รักส่งข้อความมาให้ จื่อเทาลอบยิ้มก่อนจะกดเข้าแอพพลิเคชั่นสีเขียวชื่อดังเพื่อตอบข้อความ

Kris'S : ตื่นรึยัง (07.32)

Panda-Tao: ตื่นแล้ว (08.00)

Kris'S : ตื่นสายจัง จะไปทันมั้ยเนี่ย ให้เฮียไปรับมั้ย (08.00)

เทาเหลือบมองนาฬิกาก่อนจะตอบชายผู้ที่เป็นรักแล้วได้ข้อสรุปว่าจะมารับ แต่ยังไม่ทันที่ร่างเพรียวจะได้ก้าวลงจากเตียง ท่อนแขนแกร่งก็ดึงรั้งเอวคอดลงไปนอนกอดเสียก่อน 

"จะรีบไปไหนล่ะเทา"ผมสีแดงเพลิงดุดันกดมุดที่ไหล่สูดดมกลิ่นหวานเต็มปอด พร้อมเสียงที่ขุ่นเคืองเพราะเหมือนจะเช้าเกินไปสำหรับผู้ชายคนนี้

"วันนี้เทามีเรียนเช้า เดี๋ยวพี่คริสจะมารับแล้ว"

"คำก็คริส สองคำก็คริส พี่น้อยใจแล้วนะ"ร่างหนาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อพลิกคร่อมร่างน้องชายไว้ เอดิสันปัดผมสีบลอนด์ที่ปรกหน้าผมคนใต้ร่างออกก่อนจะกดจูบลงแก้มนิ่มอย่างเอาแต่ใจ ปลายจมูกไล้มาเรื่อยจนถึงซอกคอขาวน่าทำรอย แต่ทั้งเขาทั้งน้องชายรู้ดี เขาจะทำรอยอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

"อื้อ... พี่เอดิสันปล่อยก่อน เทาต้องอาบน้ำแล้วนะ"มือยกดันอกผู้เป็นพี่ชายออกห่างแต่นอกจากจะไม่ได้ผลแล้ว มือหนายังลูบต่ำลงมายังต้นขาเพรียวแล้วจับแยกออกกว้าง 

"อ๊ะ...พี่เอดิสัน เมื่อคืนก็ทั้งคืนแล้วนะ พอแล้ว..."เทาส่งเสียงห้ามดังกว่าเดิม เอดิสันรีบตะปบปากน้องชายเอาไว้ เพราะกลัวว่าเสียงเล็กจะโผล่ลอดประตูออกไปเรียกใครเข้ามา ร่างโปร่งที่ยังดิ้นขยุกขยิกไปมาไม่เลิกทำเอาผ้าห่มเลื่อนลงหมิ่นเหม่ เอดิสันแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองด้วยแววตาหื่นกาม ก่อนจะกระซิบข้างหูน้องชาย

"นี่ใครครับน้องเทา พี่เอดิสันร้อยท่าห้าวินะ ขอต่ออีกซักสิบนาทีนะคนดี"

.

.

.

.

.

"สวัสดีครับแม่"คริสจอดรถไว้หน้าบ้านหลังพอดีตัวของแฟนหนุ่ม แล้วรีบโค้งทักคุณแม่ที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน ผู้หญิงสูงยิ้มให้แฟนตัวสูงของลูกชายคนเล็กก่อนจะเปิดประตูบ้านให้

"แม่ว่าจื่อเทายังไม่ตื่นเลยมั้ง ตาคริสรอข้างในก่อนนะลูก เดี๋ยวแม่ขึ้นไปตามให้"

"ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวผมขึ้นไปตามเองดีกว่า"คริสยิ้มโค้งอย่างนอบน้อมก่อนจะเดินเข้าบ้านมาแล้วตรงขึ้นชั้นสองมายังหน้าห้องของจื่อเทาทันที แต่ยังไม่ทันที่คริสจะได้เปิดประตู ประตู็เปิดสวนออกมาซะก่อน

แกร็ก

ชายหนุ่มผมแดงขมวดคิ้วมองชายหนุ่มตัวสูงไล่เลี่ยกันตรงหน้า สายตาบ่งบอกความไม่พอใจอย่างชัดเจน นี่แหละแฟนของเจ้าน้องชายของเอดิสัน แม้จะหงุดหงิดมากก็ตามที แต่เขาจะทำไปอะไรได้นอกจากพยักเพยิดเข้าไปในห้องแล้วเดินสวนคริสไปห้องฝั่งตรงข้ามที่เป็นห้องของตัวเอง

คริสลอบมองตามเขารู้ว่านั่นคือพี่ชายของเทาที่ชื่อเอดิสัน คริสไม่ค่อยได้คุยด้วยเท่าไหร่ ไม่สิ ไม่เคยคุยกันเลยต่างหาก อาจเป็นเพราะเด็กน้อยของเขาไม่ยอมตื่น พี่ชายคนนั้นเลยต้องมาปลุกถึงที่สินะ ขี้เซาซะจริง ส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจแต่ปากยังลอบยิ้ม ขายาวเดินก้าวเข้าห้องแล้วปิดประตูอย่างเงียบเชียบหันมองรอบห้องนอนสีหวาน ก่อนจะพบว่าคนรักของตัวเองยืนหันหลังให้ที่หน้าประตูตู้เสื้อผ้า แขนสองข้างเลือกเสื้อเป็นพัลวันทั้งที่ยังมีแค่ผ้าขนหนูพาดอยู่ที่เอวเท่านั้น คริสกลืนน้ำลายอึกใหญ่มองร่างโปร่งสวยของแฟนที่ผ้าขนหนูจะหลุดอยู่ร่อมรอ 

มันน่าจับฟัดซักยกก่อนไปเรียนจริงๆ

ว่าแล้วก็รวบเอวคอดเข้าหาตัวกดใบหน้าซุกที่ซอกคอขาวทันที คนในอ้อมกอดเหมือนจะสะดุ้งเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าคนที่พุ่งมากอดนั้นเป็นใคร มือเล็กก็จับที่แขนยาวที่พาดอยู่ที่เอวแทน

"มาตอนไหนครับเนี่ยเฮีย เทายังแต่งตัวไม่เสร็จเลย"

"มาเมื่อกี้แหละครับ เทามีเรียนกี่โมงบ้างนะครับวันนี้"คริสพยายามปรับเสียงให้สั่นน้อยที่สุดเพราะอารมณ์ของเขาที่เริ่มพุ่งพล่าน แต่เหมือนกับจื่อเทาจะไม่ได้รับรู้เลยว่าแฟนหนุ่มกำลังเริ่มเข้าข่ายเป็นตาลุงหื่นกามซะแล้ว

"ก็มีเก้าโมง แล้วก็มีอีกทีบ่ายสองครับ"

"วิชาเก้าโมงนี่เรียนอะไร"

"ก็..เรียนสื่อสาร.. เฮียเป็นอะไรรึเปล่าครับ อ๊ะ!"จื่อเทาร้องอย่างตกใจเมื่อถูกแฟนหนุ่มกระชากพลิกตัวกลับมาแล้วดันเข้าประตูตู้เสื้อผ้าอย่างแรง ขาเรียวสองข้างถูกยกขึ้นเกี่ยวรั้งเอวสอบอย่างเอาแต่ใจทำให้ผ้าขนหนูหล่นไปกองที่พื้น เสียงแหบพร่ากดกระซิบชิดริมหูบางพร้อมเสียงซิบกางเกงที่ตามมา

"ไม่ใช่วิชาหลักของเทานี่ครับ.. ขาดเรียนอีกซักหนคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง"

เสียงกระทบตึงตังในห้องดังขึ้นแผ่วเบาอย่างต่อเนื่อง หลังกว้างเอนแนบกับประตูห้องนอนผู้เป็นน้องชาย หัววางกดแนบกับประตูห้องจนได้ยินเสียงครางอยู่เนืองๆ เอดิสันก้มมองมือตัวเองที่กำเข้าหากันแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมา ทั้งที่ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้คนที่สอดแทรกร่างกายเป็นเขา ทั้งที่เสียงครางหวานนั้นเป็นของเขาแท้ๆ 

โธ่เว้ย!!

.

.

.

.

.

สุดท้ายแล้วเทาก็ได้มาเรียนอีกทีตอนบ่ายสองจนได้ มันน่าตีพี่คริสจริงๆ จื่อเทาแทบจะเดินไม่ไหวจนคณะเพื่อนโห่แซวกันเข้าให้ ก็นึกว่าจะแค่รอบเดียว แต่เขาดันลืมซะได้ คนอย่างพี่คริสเคยมีคำว่ารอบเดียวซะที่ไหน

"รับอะไรดีครับ"เสียงพนักงานต้อนรับร้านขนมเค้กร้านโปรดของเทาปลุกให้สติกลับมา ตอนนี้เลิกเรียนและอยู่ระหว่างทางกลับบ้าน ตอนแรกเขาก็กะจะงอนเจ้าแฟนตัวดีต่อทั้งคืน ถ้าไม่โดนง้อด้วยขนมเค้กร้านนี้ก่อนล่ะนะ ตากลมมองผ่านตู้กระจกบานใสที่โชว์เค้กเรียงกันมากมาย ก่อนจะจิ้มเลือกชีสเค้กของโปรดเขาแล้วหันไปมองแฟนหนุ่มที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ข้างตัวก่อนจะตัดสินใจเลือกชีสเค้กอีกก้อนให้อีกคน

"เอากลับบ้านนะครับพี่ซูโฮ"

"ไม่ลองชิฟฟ่อนสูตรใหม่บ้างเหรอครับ พี่เพิ่งคิดเมื่อตอนเที่ยงนี้เอง"พนักงานต้อนรับที่ควบตำแหน่งเจ้าของร้านยิ้มให้เทาอย่างทุกครั้งที่มาที่นี่ เทาชอบกินเค้กร้านนี้เอามากๆ จนถึงขั้นกับสนิทกับเจ้าของร้านกันเลยทีเดียว แต่ใครบางคนไม่ค่อยซักเท่าไหร่

"แค่ชีสเค้กก็พอ นี่เงินครับไม่ต้องทอน"คริสพูดเสียงแข็งก่อนจะรับถุงเค้กมาจากเจ้าของร้านที่หน้าเจื่อนเข้าไปทุกที มือหนาคว้าขมับที่แขนเรียวกระชากเบาๆให้เดินตามตัวเองออกจากร้านมา

"เฮีย! ทำแบบนี้อีกแล้ว พี่ซูโฮเขาหน้าเสียหมดแล้วนะ"

"แล้วไง เฮียบอกว่าเฮียไม่ชอบ ขึ้นรถไปค่อยเคลียร์ครับเทา"ไหล่หนาชนปึ้กเข้ากับลูกค้าที่เดินสวนเข้ามา ทำเอาร่างโปร่งถึงกับเซแทบจะล้มแต่ก็ได้รับแค่คำขอโทษจากคู่รักสองคนที่ดูเหมือนจะเริ่มทะเลาะกันก็เท่านั้น มือขาวปัดไหล่ข้างที่โดนชนแล้วเดินเข้าไปมาที่หน้าเคาน์เตอร์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตามปกติ

"วันนี้มีอะไรแนะนำบ้างเหรอพี่ซูโฮ"

"พี่เพิ่งลองทำชิฟฟ่อนสูตรใหม่ครับ น้องอี้ฟานจะลองมั้ย?"

ค่าาา เหมือนหลายคนอาจจะงงเมื่อตอนอินโทร แต่งเองยังงงเองค่ะ (ลืมเนื้อเรื่อง)

ตัวละครเจอกันหมดแล้วนะคะ แค่เขาอาจจะยังไม่มีบทบาทต่อกันมากมายเท่าไหร่

คริสกับอี้ฟานเป็นคนละคนนะคะ แล้วก็ไม่ใช่ฝาแฝดหนา มโนให้เป็นคนละคนไปค่ะ 5555555