คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : HH วายร้าย 2
ณ คฤหาสน์ ตระกูลโอ แม่บ้านและคุณนายหญิงของบ้านช่วยกันจัดเตรียมสถานที่พร้อมอาหารเพื่อใช้ต้อนรับแขกคนสำคัญ
เซฮุนที่พึ่งตื่นนอน ลงมาด้านล่างถึงกับงง ว่านี่แขกคนนี้ มันใครกัน สำคัญขนาดที่ทำให้คุณแม่ของเขาต้องลงมือมือเตรียมการเอง
“อ่าว เซฮุนทำไมไม่พักผ่อนละลูก”
“เออพอดีนอนไม่ค่อยหลับสงสัยเวลาที่โน้นกับที่นี่ไม่ค่อยตรงกันเลยไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่ครับ แม่ครับว่าแต่พ่อละครับตั้งแต่กลับมายังไม่ได้เจอท่านเลย”
“อ่อ พ่อแก่จะมีอะไรก็ทำงานตามเคย แม่ก็บอกว่าพักบ้างแต่ก็ไม่ยอมบอกถ้าไม่ทำแล้วใครจะทำ ว่าแต่แกตาฮุนกลับมาครั้งนี้ก็ช่วยเข้าไปดูแลบริษัท ช่วยพ่อแก่บ้างนะเห็นว่า จีดีพี ของบริษัทขึ้นจนนักลงทุนต่างชาติอยากเข้ามาทำงานกับเรากันหลายรายเลย”
“ครับแม่”
ไม่ว่าอย่างเดียวเข้าไปหอมคุณแม่ของตัวเองอีกฟอด
“แม่ครับว่าแต่ ทำไมวันนี้แม่ลงมาจัดงานข้างล่างเองเลยละครับ แขกคน “สำคัญ” คนนี่นี่ใครกันที่ทำให้แม่ของผมต้องลงมือจัดเตรียมงานเอง”
“เดี๊ยวแก ก็รู้ว่าใคร สำคัญมากไหม เจอกันแกก็จะรู้เอง”
“ ทำไมแม่พูดแปลกๆ”
เซฮุนสบถในใจ หรือเขาจะรู้จักกับคน คนนั้นงั้นเหรอ เออแต่ก็ช่างเถอะ เซฮุนไม่สนใจใครก็ช่าง
“ตาฮุนนี่ก็อีกว่างสินะ งั้นมาช่วยแม่เตรียมของดีกว่า”
“ ได้ครับว่าแต่จะให้ผมช่วยทำอะไรละครับ…”
ลู่หานที่นอนไม่หลับ หลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาก็ขึ้นมานอนบนเตียงแต่ก็นอนไม่หลับ มีรู้เป็นอะไร ในหัวคิดถึงแต่อีตา “มนุษย์โรคจิตจอมหื่นกาม” นี่ทำไมเราต้องไปคิดถึงหมอนั้นด้วยเนี่ย มาขโมยจูบแรกของเขา แล้วยังจะเข้ามาหลอกหลอนเค้าในสมองอีก โอ้ยลู่หานเครียดดดดดดดดด หาอะไรทำดีกว่าจะได้ลืมหมอนั่นสะที่ ว่าพลางก็หยิบรีโมทเปิดรายการโปรดของตัวเอง รายการ EXO showtime ที่เค้าชอบ ลู่หานนะติ่งวงนี้เลยนะ รักทุกคนเลย ทั้ง 12 คนลู่หานรักหมดเลย ในขณะที่ตาก็ดูรายการโปรดมือก็หยิบป๊อปคอร์นใส่ปากเคี้ยวจนแก้มตุ่ย <0> ลู่หานนอนดูรายการโปรดอย่างสนุกหัวเราะบ้างเป็นบางที่ จนตอนนี้ลู่หานรู้สึกว่าตังเองตาไม่ค่อยลืมละ หาวจนปากกว้างเป็นการยืนยันได้ดีว่าเขานะง่วงนอนแล้วจริงๆ
เซฮุนที่ช่วยแม่ของเขาทำโน้นทำนี่ จนใกล้เสร็จ ก็บอกกับคุณแม่ของเขาว่า
“แม่ครับผมช่วยแม่ทำงานเสร็จแล้วผมขอตัวขึ้นห้องไปพักผ่อนก่อนนะครับสงสัยว่าจะเพลียละครับ ทำงานจนตอนนี้เริ่มล้าแล้วอะครับ ผมไปพักผ่อนก่อนนะครับ”
จุ๊บแม่ที่นึงก่อนขึ้นไปนอน
เชฮุนที่พึ่งขึ้นมาถึงห้องก็ถอดเสื้อผ้า หยิบผ้าขนหนูมาพันช่วงล่างแล้วเดินเข้าห้องน้ำชำไป หลังอาบน้ำเสร็จ เซฮุนก็พึ่งนึกได้ว่าเขานะพึ่งได้หนังเด็ดของญี่ปุ่นมาใหม่ (หนังอะไรนะ…)
ว่าพลางก็หยิบซีดีหนังขึ้นมาพร้อมใส่เข้ากับเครื่องเล่นวีดีโอราคาหลายแสน พร้อมเดินไปล็อกประตูห้องแล้วก็ขึ้นไปนอนดูบนเตียงของเขา ในขณะที่ดูเซฮุนนี่ก็งง
“ทำไมต้องเห็นหน้านางเอกเป็น ยัยคุณหนูว้ายร้าย กันด้วยนะ นี่เค้าเป็นอะไรดูยังไม่ถึงครึ่งเรื่อง”
เซฮุนก็ต้องรีบวิ่งเข้าห้องนั้นไปอย่างรีบเร่ง…(เข้าไปทำไมนะเซฮุน แกเข้าไปปลดปล่อยอะไรกันนะ 555) หลังออกมาจากห้องน้ำอย่างหมดแรงเซฮุนก็จำใจต้องปิดหนังที่เขาดูเพราะทนไมไหวขนาดดูแค่นิดเดียวยังขนาดดนี้ถ้าจบนี่คงไม่หมดแรงตายเลยเหรอ
“เออว่าพลางก็คิดว่าตั้งแต่กลับมาเกาหลีเขายังไม่ได้ไปเปิดหูเปิดตาเลยนะเนี่ย”
(เซฮุน แกพึ่งกลับมาได้ไม่ถึงวันแกจะไปไหน)
“เดี๋ยวไว้พรุ่งนี้ค่อยนัดไอ้จงอินไปดื่มสักหน่อยดีกว่า”
นี่เขากลับมามันต้องยังไม่ทันข้ามวันเย ในขณะที่คิดอะไรเพลินๆ เค้าก็ต้องวิ่งเข้าห้องน้ำไปอีรอบจนได้ หนังเรื่องนี้นี่เด็ดจริงๆ อาจไม่ได้เป็นเพราะหนังก็ได้อาจเป็นคนที่ เขานึกถึงเวลาดูก็เป็นได้
“ทำไมต้องไปคิดถึงหน้ายัยคุณหนูนั่นด้วย”
นี่เค้าเรียกว่าอยากได้รึเปล่าเซฮุน
“นี่งงจริงๆว่าตัวเองเป็นอะไร”
“ในใจคิดถ้าเจอกันอีกรอบนะ จะจัดให้สักที่สองที่ อย่าคิดลึก จูบครับจูบวันนั้นยังจูบไม่คุ้มกับที่มาชนจนทำให้เขาล้มเลยแต่ก็เถอะนะถ้าหากมันตัวและหัวใจไม่ไหวบางที่ก็….”
ขนาดแค่คิดนะเซฮุน นี่แกนี่เซ้นต์ดีเว่อรู้ได้ไงว่าจะได้พบกันอีกอาจไม่ใช่ครั้งเดียวด้วยนะอาจจะหลายครั้งหรืออาจจะทั้งชีวิต
ณ คฤหาสตระกูลโอ คุณนายโอที่รอรับเตรียมตัวจะปรอรับแขกคนสำคัญก็ใช้ให้คนรับใช้ขึ้นไปตามเซฮุนที่เมื่อแต่งตัวอยู่บนห้อง พล่างบ่น
“ช้าจริงเด็กคนนี้เดี๋ยวแขกก็มากันพอดี”
ในขณะที่คุณนายโอบ่น เซฮุนที่ลงมาพอดี วันนี้เซฮุนเสือใส่สูทแต่ไม่ใส่เน็กไทล์ สีดำกับกางเกงแสกสีดำ พร้อมกับสีผมที่เข้ากันเป็นอย่างดี
“นี่ตาฮุนทำไมช้านักหะเดี๋ยวคนสำคัญมาแล้วนะมัวแต่งตัวสินะ เออว่าแต่วันนี้หล่อจริงนะตาฮุน แม่คอนเฟิร์ม”
“นี่ก็ใกล้เวลาละเดี๋ยวอีกสักพักก็คงถึงกันนะ”
ลู่หานและแม่ของเขาที่นั่งคุยกันอยู่บนรถ อย่างสนุกสนาน พลางถามคุณแม่ของเขาว่า
“แม่ครับทำไมต้องให้เสี่ยวลู่มาด้วยละครับ งานนี้มันสำคัญยังไงเหรอครับ”
“ก็เค้าจะมาเป็น….”
“อะไรนะครับผมฟังไม่ทัน.”
“ เดี๋ยวแก่ก็รู้เองน่า”
วันนี้ลู่หานเลือกแต่งตัวเบาๆ แค่ใส่สูทสีกรมกับหูกระต่างสีเทาที่เข้ากับลู่หานได้เป็นอย่าดี ถือว่าวันนี้แต่งตัวสวยเลยทีเดียว “เค้าก็ไม่อยากใส่ชุดนี้เท่าไหร่หลอกนะแต่คุณแม่บังคับ เค้าอุสาต์บอกแม่เค้าไปแล้วว่าชุดนี้มันไม่เข้ากับเขาออกจะสวยเกินไปเพราะลู่หานนะแมนนะ”
ที่ไปฝรั่งเศสนี่ก็ไม่ได้อะไรหลอกไปซ๊อปนาฬิกาแบรนหรูที่ไปเปิดประมูลที่โน้นบางรุ่นก็ลิมิเต็ดมีแค่เรือนเดียวนี่ก็ไปมาได้ไม่ก็เรือนหลอกนะแต่บอกเลยลู่หานนะเลือกประมูลเฉพาะรุ่นลิมิเต็ดเท่านั้นนะเพราะไม่อยากใช้ของซ้ำกับคนอื่น
“ลู่หานนี่ลูก ถ้าแม่จะขอร้องอะไรกับลูกสักอย่างได้ไหม”
“ทำไมจะไม่ได้ละครับอะไรที่แม่ขอลู่หานให้ได้หมดหละแม่ก็รู้อยู่ว่าลู่รักแม่มากแค่ไหน”
“เออว่าแต่แม่จะขออะไรกับลู่เหรอ”
“เมื่อถึงเวลาแกก็จะรู้เองว่าแม่จะขออะไร แกอย่าลืมก็แล้วกันว่าแกเคยพูดไว้ว่าไง”
“ผมไม่ลืมหรอกครับ”
เมื่อรถของตระกูลเสี่ยวแล่นมาได้สักพักก็มาจอดอยู่ตรงคฤหาสน์ลังหนึ่ง ซึ่งลู่หานรู้สึกว่ามันคุ้นๆๆเหมือนเคยมาที่นี่ยังไงไม่รู้ หรืออาจจะเป็นแค่ความรู้สึกแปลกที่เกิดขึ้นแค่แวบแรกที่ได้เห็นคฤหาสน์ลังนี้เมื่อรถแล่นเข้าไปจอดยังหน้าคฤหาสน์ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ของเขาและก็ผู้ชายตัวสูงที่แค่เห็นแวบเดียวผ่านกระจกทำไมรู้สึกคุ้นหน้าเหมือนเคยเจอที่ไหนสักแห่ง
ต้อนนี้ไรท์ก็ไม่ค่อยว่างแต่จะอัพบ่อยๆ ถ้าชอบเม้นต์รัวๆๆๆ จนทำให้ไรท์ต้องมาอัพกดดันอิไรท์เลย 55555
ความคิดเห็น