ยัยจอมเป๋อกะนายปีศาจจอมกวน

ลำดับตอนที่ #2 : 2

2

"ไอ้โซดา ดา ดา ดา"

ฉันได้ยินเสียงเรียกของไอ้ข้าวโพดเป็นแอ๊คโครดังมาแต่ไกล หันไปตามเสียงเรียก

-_-" อ๊ะ ทำไมไม่มีใครอ่ะ

"อ๊ายยยยยยยยยยย อ้ายหลงทิศ ฉันอยู่ข้างขวาแกเว้ย"

ฉันรีนหันหน้าสยายผมดุลนางแบบไปทางขวา

"ไง" ฉันหันไปทักมันแค่ประโยคเดียว แล้วสายตาก็กลับมาจดจ้องลงบนหนังสือการ์ตูนเล่มโปรดของฉัน

"นี่แกนั่งอ่าน คุณหมาป่าที่รักอีกแล้วหรอ"

ฉันเงยขึ้นไปเหล่ไอ้ข้าวโพดอีกหนึ่งที (- -) (_ _) แล้วก็ก้มลงมาสนใจกับการ์ตูนเล่มโปรดของฉันต่อ

ใช่แล้ว ‘คุณหมาป่าที่รัก’ เป็นการ์ตูนเล่มโปรดของฉันเลยนะ (ได้ค่าโฆษณามั่ยอ่ะ -_-") ฉันชอบพระเอกเป็นที่ซู๊ดดดดดดดดด

"ทำม้ายยยย ไม่เห็นมีหมาป่าเท่ๆ มาโผล่อยู่ในห้องฉันบ้างอ่ะแก"

ฉันหันไปคุยกับไอ้ข้าวโพด ที่มันกำลังดูดน้ำสตรอเบอรีปั้นแก้วโปรดของฉัน

"แกอย่ามาปัญญาอ่อนฝันเพ่อภพนะ" แล้วมันก็หันมาว่าฉันแบบนี้แหละ -_-"

"ไอ้คนไม่จิตนาการ" ฉันหันไปขมุบขมิบปากด่ามันก่อนที่จะก้มลงมาสนใจนิยายของฉันต่อ

"ไอ้โซดา ป้าข้างบ้านเข้าจะขายบ้านอ่ะ แล้วเค้ามาถามฉันว่ามีเพื่อนคนไหนเลี้ยงหมาได้มั้ย แกจะยกให้"

"หมา...พันธ์ไลอ่ะ" *O* ฉันหันไปถามมันตาวาว

สาธุ......ขอให้เป็นพวกญาติห่างๆ ของหมาป่าที่เถอะ เพี้ยง!!!!

"ฉันก็ไม่รู้อ่ะแก ฉันยังไม่เคยเห็นหมาข้างบ้านเลย"

อ่าววววววว

ฉันหันไปมองหน้าไอ้เพื่อนฉันตัวเองอย่างผิดหวัง

"แกยังไม่เคยเห็นแล้วมาถามฉันเนี่ยนะ"

"เออ"

"อ๊ะ ใช่ ใช่ แก เมื่อวานฉันฝันด้วยล่ะแถบเมื่อวานเป็นวันขึ้น 9 ค่ำด้วยนะแก" ^^

ฉันคิดถึงฝันเมื่อวานขึ้นได้ ก็รีบหันไปเล่าให้ไอ้ข้าวโพดฟัง เอาน่าถึงมันจะเป็นผันกลางวันก็เหอะ

"แล้วไง" มันหันมาถามฉันอย่างไร้อารมณ์

"ก็เค้าว่ากันว่าถ้าเราฝันตอนขึ้น 9 ค่ำ ความฝันจะเป็นจริงนะแกแล้วก็จะเป็นอะไรที่เร็วด้วย"

ฉันพูดพลางเอามือไปเขย่าตัวมัน

"เออ เออ แล้วแกฝันว่าไงล่ะ"

"ก็ฝันว่ามียายแก่ๆ เอาหินสีสวยๆ มาให้"

"แล้วมันตรงยังไงวะ"

"ก็ยายแก่ๆ ที่ฉันฝันอาจหมายถึงยายข้างบ้านแกก็ได้นะเว้ย แล้วไอ้หินสีสวยๆ ก็อาจจะเป็นหมาที่ยายแกจะให้ฉันก็ได้นะ แล้วถ้ามันเป็นแบบนั้น หมาตัวนี้อาจจะต้องถูกใจฉันมากๆ แน่เลย"

"อืม...." ไอ้ข้าวโพดพยักหน้าพลางกระดกน้ำสตรอเบอรีฉันหมดแก้ว

อ๊ะ ไอ้นี่ ฉันยังไม่ได้กินเลยนะ

"งั้นไปบ้านฉันกัน"

พอไอ้ข้าวโพดมันพูดจบก็ลากฉันไปบ้านมันทันที

"ไงจ๊ะหนู" ผู้หญิงวัยชราแต่งตัวรุ่มร่ามคลายพวกยิปซียืนหน้าออกมาจากประตู้ไม้เก่าๆ ของตึกแถวสามชั้นเก่าๆ

^^ ฉันสงยิ้มไปทักทายคนที่เอยทักฉันจากประตูตึกแถวเก่าๆ

"ป้าคะ นี่โซดาเพื่อนหนูคะ"

ไอ้ข้าวโพดแนะนำฉันกับป้าแก

"หวัดดีคะคุณป้า" -/I\- ฉันยกมือไหว้ทักทายไป

"เข้ามาก่อนสิ มาเจอกับจ้าวหมาของป้า"

ป้าแกพูดพลางเชื้อเชิญให้เราเข้าไปในบ้านแก

ว่าแต่เมื่อกี่ป้าแกพูดว่าเจ้าหรือจ้าวอ่ะ

อู้!!!! O_O

ฉันจ้องมองภาพอย่างตะลึงๆ ห้องภายในตกแต่งไปด้วยพวกลูกปักห้อยระย้าเต็มไปหมด

ว้าววววววว มีลูกแก้วตั้งโชว์ด้วย ฉันว่ายายแกต้องชอบพวกยิปซีแน่เลย

โฮ้งๆ โอ้งๆ ฉันได้ยินเสียงเห่าอันหน้าเกรงขามดังมาจากในบ้าน

เฮอๆ ข้อให้ฉันชะโงกหน้าไปมองแล้วกลายเป็นหมาป่าร่างยักษ์สีดำใส่ตางหูข่างเดียวด้วยเตอะ สาธุ๊!!!!

ฉันชะโงกหน้าไปมอง

โฮ้งๆ โฮ้งๆ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตรงสเป็ค

^^ ฉันสงยิ้มไปให้พระเอกสีขาของฉัน

โฮ้งๆ โฮ้งๆ

กรี๊ดดดดดดด เท่ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย (อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะ หนอนน้อยไม่ได้คิดจะเขียนเรื่องพิลึก แต่แค่มีนางเอกไม่ค่อยเต็มคะ^^)

"อ๊ะ นี่จ๊ะ " ป่าแกพูดพลางวางสุนัขสีเทาตัวเท่าแมวขี้เรื้อนบนโต๊ะ

-_- ฉันมองไอ้ลูกหมาตัวนั้นด้วยหางตา

"อ๊ายยยยยยยย น่าร้ากกกกกก อ๊ะแก" ไอ้ข้าวโพดอุ้มขึ้นไปกอด

แหวะ! ไม่เอ่าอ่ะ ฉันจะเอาไอ้ตัวใหญ่ๆ อ่ะ

"น่าร้ากกกก> <!!! แกก็รับไปเลี้ยงดิ-_-" ฉันหันไปพูดกับมัน

"อ๊ะ ไม่ได้หรอกแก แม่ฉันไม่ยอมให้เอาหมาเข้าร้าน"

ไอ้ข้าวโพดพูดพลางมองไอ้ลูกหมาตัวเท่าแมวด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์

คือบ้านไอ้ข้าวโพดเป็นร้านขายเค๊กอ่ะ ฉันล่ะโคตรอิจฉามันเลย แต่มันกลับตอบฉันมาว่า

‘ฉันโคตรเกลียดกลิ่นของหวานเลย ชวนอวก’

โอ๊ยยยยยยย ไอ้บ้า ไอ้คนไม่มีความหวานในหัวใจ

"อ๊ะ อันนี้ของใช้สวนตัวของจ้าวหมาจ๊ะ"

"จ้าวหมา ชื่อหรอค่ะ"

"อ๊ะ ไม่ใช่จ๊ะ จ้าวยังไม่มีชื่อ"

อ่าวววว สงสัยจะเป็นการเรียกหมาแบบของป้าแก

("- -) ฉันหันไปเหล่ไอ้จ้าวหมาอีกครั้ง

เนี่ยอ่ะนะ หินสีสวยๆ ที่ฉันฝันถึง

"มันเป็นพันธ์อะไรหรอคะ"

ไอ้ข้าวโพดหันไปถามป้าแกที่มัวแต่วุ่นกับการจักข้าวของใส่ตะกร้าส่วนมือมันก็ลูบหัวจ้าวหมาไป

"เออ ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน อยู่กันมา 4 ปี ป้าก็เห็นตัวแค่นี้มาตั้งนานแล้ว" ป้าแกหันมาตอบแล้วก็หันกลับไปวิ่งไล่ตามกระปุกกำมะยี่ที่กลิ้งตก

ตกลงมันเป็นหมาแคระ -_-!!!

"น่ารักนะแก ขนนิ่มด้วย" ไอ้ข้าวโพดหันมาบอกฉัน

"ป้าคะแล้วขนจะยาวได้มากกว่านี้มั้ยคะ" แล้วมันก็หันไปคุยกับป้าแกต่อ

"อ๊อ ได้จ๊ะ" ป้าแกหันมาตอบ

"รู้สึกว่ามันจะมีเชื่อสายของหมาป่าด้วยนะ" ป้าหันมามองพลางวิ่งตามลูกแก้วที่กลิ้งตกพื้นเพราะศอกของแกไปชนตอนที่หันมาตอบไอ้ข้าวโพด -_-

ฉันหันไปเหล่ไอ้จ้าวหมาอีกครั้ง

ให้ตายสิ ไอ้เปียกนี่นะ เชื่อสายหมาป่า -_-

"อ๊ะ เรียบรอยแล้วจ๊ะ" ป้าแกพูดพลางวางตระกล้าหวายบนโต๊ะ

ฉันชะเง้อคอเหลือกตามองเข้าไปในตะกร้า

หือ ผ้าขนหนูสีดำแล้วก็หนังสือเก่าๆ เล่มหนึ่ง

"อ๊ะ หนูเอามันไปได้เลยจ๊ะ" ป้าแกพูดพลางอุ้มไอ้จ้าวหมาลงไปในตะกร้าหวาย

อะไรนะ เอาไปได้เลย > <~!!!

ฉันยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะรับเลี้ยงไอ้เปียกเนี่ย

"ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะ ถ้าไม่มีหนูป้าคนแย่แน่" ^^

-_-" งั้นหนูขอรับไอ้ตัวใหญ่นะคะ

"คือว่าหนูก็ยังไม่คอยมั่นใจว่า....."

"จากที่ป้าเห็นหนูหนูก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไร ออกจะเป็นคนน้ำใจดีด้วยซ้ำ"^^

-_-""

"หนูก็คงไม่ปล่อยให้จ้าวตัวเล็กต้องหายไปจากโลกหรอกใช่มั้ย" ^^

-_-"""

^^

"คะ งั้นหนูขอบคุณมากนะคะ" ^^"""