คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7
7
“นายบอกว่าฉันจะขออะไรก็ได้ใช่มั้ย ฉันขอให้นายเลิกกวนฉันซะทีจะได้มั้ย ซัก 5 นาทีก็ได้”
“ได้” -_-
^-^
“ถ้าเธอจะเลิกนินทาฉันนะ ซัก 5 นาทีก็ได้”
^-^: โฮ้...ดูนายนี่มันย้อนดิ เล่นซะฉันยิ้มค้างเลย
“แล้วตกลงนายกินอะไรกันแน่ แล้วกินยังไง เพราะถ้านายยังไม่เลิกกวนฉันนะ ฉันจะไม่มีทางยอมให้นายกินเด็ดขาดเลย”
“ถ้าเธอคิดว่าทำได้ก็ลองสิ”
-_-# โอ๊ย ฉันอยากจะไปสมัครทำงานเป็นหน่วยกู้ชีพจริงๆ เลย จะได้เข้าไปกู้พวกไอ้ตูบที่ถูกขังลืมอยู่ในปากนายปากมอมกำลังสองนี่จริงๆ
“ฉันกินพลังชีวิตเป็นอาหาร”
พลังชีวิต ฟังแล้วคุ้นๆ แฮะ เหมือนเคยอ่านเจอในนิยายรักบ่อยๆ เลย ไอ้เรื่องที่มีนางเอกเซ่อๆ ไปเผลอเรียกปีศาจออกมา แล้วปีศาจต้องกินพลังชีวิตด้วยการเอาปากประกบกันนะ (ไอ้ที่เขาเรียกว่าจูบนั้นแหละ)
“หย่า...ไม่น้า ฉันไม่ยอมเด็ดขาดเลย แง้.......ง...งง จูบแรกของฉัน”
โป๊ก!
>_< อู้ย......
“รู้สึกเธอจะช่างจินตนาการเกินไปแล้วนะ เธอคิดว่าฉันอยากจะจูบกับเด็กอย่างเธอนักหรือไง”
“เชอะ ฉันโตแล้วย่ะ”
“แต่ยังโตไม่พอในสายตาฉัน”
“นี่ นายปากมอม คงจะมีผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่พอสำหรับนายเหลืออยู่หรอกนะโลกนี้”
“มีแน่ แต่คนนั้นคงไม่ใช่เด็กกะโปโลอย่างเธอแน่นอน”
หน็อย!!!!
“เธอก็แค่คอยอยู่ข้างๆ ฉัน ถ้ามันไม่จำเป็นฉันก็ไม่จำเป็นต้องกินทางตรง” -_-
ยะ > <!!!!
“แล้วอย่าคิดว่าฉันลืมสิ่งสำคัญของเธอล่ะ”
พอนายนั้นพูดจบก็เอามือมาจับที่คางของฉัน
^^”
“เวอร์จิ้นของเธอต้องเป็นของฉัน” ^^
O_O!!!!!
“กรี๊ดดอุ๊บ.....”
แล้วอยู่ดีดีนายนั้นก็........
จูบ!!!!
จูบ!!!!!
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จูบแรกของช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ฉันได้แต่นิ่ง อึ้ง กับเหตุการณ์ตรงหน้า
อ๊ะ!!!!!!
นายนั้นถอนริมฝีปากออกไปช้าๆ แล้วเลียที่ริบฝีปากตัวเอง
O_O ฉันได้แต่นิ่ง อึง มองไปไอ้ที่ปีศาจหื่นบันลือโลกตรงหน้า
“เธอจะนิ่ง อึง มองฉันอีกนานมั้ย”
ละ แล้ว มันก็ถามฉันมาแบบนี้
อ๊าย ใครมันพูดวะ ว่าไม่มีวันจูบช้านนนนนนนนนนนนนน
“อันนี้มัดจำไว้ก่อน อย่านึกนะว่าฉันอยากจะทำ”
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พูดไม่ออกบรรยายไม่ถูกเจ้าค้าาาาาาาา
ฮืออออออออออออออออออออออออออออ
จูบ จูบ จูบ จูบ
ป้าจ๊าาาาาา เอามันกลับไปที
Z......z.z.z...........z.z.z.........z.z.z.z.z
ว้าว!!! *o* ดอกไม้ นั่นก็ผีเสื้อ ที่นี่ที่ไหนเนี่ย แต่ช่างมันก่อนเถอะ อ๊ะ ทะเลสาบ อ๊ะมีเงือกอยู่ในทะเลสาบด้วย ฉันค่อยๆ ก้าวขาลงไปในน้ำ
อ๊ะ ขาฉันกลายเป็นหางไปแล้ว
“ยัยเป๋อ........”
เอ๊ะ! เสียงนี้มันคุ้นๆ แฮะ
“ยัยเป๋อ เธอจะนอนอีกนานมั้ย”
ฮะ นอน กรี๊ดพายุไต้น้ำ ฉันจะตายมั้ยเนี่ย
“กรี๊ด!!!!!”
ฉันสปริงตัวขึ้นมาจากเตียงอย่างรวดเร็ว
อ๊ะ ไม่มีน้ำ ขาล่ะขาขา อ๊ะไม่ใช่หาง
“โอ๊ยยัยเป๋อ เป็นอะไรอีกฮะ ตื่นมาก็กรี๊ด ละเมอตอนกลางวันหรือไง”
อ๊ายยยยยยยยย นายไม่มีสิทธ์มาว่าฉันนะยะ ไอ้ปีศาจหน้าหื่น
“นี่ โดนแค่นั้นถึงขั้นสลบเลยหรอ” นายนั้นพูดพลางเอามือมาแตะหน้าฝากฉัน
“อะไร” ฉันปัดมือนายบ้านั้นออก
“แม่เธอมาเรียกให้ลงไปกินข้าว”
ฉันหันไปมองนาฬิกา อ๊ะ 6 โมง
“แล้วก็คงถึงเวลาแล้วมั้งที่เธอต้องแนะนำสมาชิกใหม่”
นายนั้นพูดแล้วก็กลายไปเป็นลูกสุนัขขนสีเท่าออกเงินตัวเล็กอีกครั้ง
โอ๊ยยยยยย เห็นแล้วอยากเหยียบให้จมดินมันไปเลย
เช๊อะ!!! ใครมันจะไปเลี้ยงนายล่ะ
ความคิดเห็น