ยัยจอมเป๋อกะนายปีศาจจอมกวน

ลำดับตอนที่ #6 : 6

6

"เออ คือช่วยเล้าอะไรก็ได้เกี่ยวกับตัวนายให้ฟังได้มั้ย ยิ่งนายมาอยู่ตรงหน้าฉันเท่าไร ฉันก็ยิ่งงงมากเท่านั้น ตกลงนายเป็นใคร แล้วเรื่องทั้งหมดนี่มันไม่ใช่ความฝันใช่มั้ย แล้วก็ไอ้เรื่องในรถเมล์อีก"

จริงๆ ฉันว่าฉันควรจะพูดไปนานแล้วล่ะไอ้ประโยคเนี่ย แต่สมองฉันมันเพิ่งมาสังการให้ถามเอาตอนนี้ ฉันเริ่มไม่เข้าใจระบบประมวลในสมองฉันแล้วนะ ^^

ว่าแต่ไอ้ปีศาจปากมอมตรงหน้าฉันเนี่ยเมื่อไรมันจะเลิกเก๊กซักทีฟะ

ฉันว่าฉันเลิกนินทานายนี่ก่อนดีกว่า

อ๊ะ! ว่าแต่นายจะเงียบอีกนานมั้ย

"นายจะเล่ารายละเอียดให้ฉันฟังได้ยัง" ^^

"ฉันจะเล่าก็ต่อเมื่อเธอจะเลิกนินทาฉันในใจซักที" -_-

^^

"ฉันเป็นปีศาจ"

Oo0ไม่ต้องบอกฉันก็รู้

-_-

^-^ แฮะ แฮะ

"เอาเป็นว่าฉันอยู่มานานแล้วเข้าใจ" -_-"

ดูท้านายนี่จะไม่ค่อยอยากจะเล้าเรื่องของตัวเองให้ฉันฟังเลยอ่ะ ฉันว่าฉันเปลี่ยนเรื่องดีกว่า

"นายอยู่กับป้าแกมานานหรือยังอ่ะ" ^^

"เธอนี่อยากจะรู้ทุกเรื่องเลยนะ" ^^

-_-"""

"ฉันอยู่กับป้ามาได้เกือบ 13 ปีแล้ว"

"แล้วนายอายุเท่าไรหรอ"

"แปดร้อยหรือเก้าร้อยมั้ง"

"แก่อ่ะ" ^^

"มีอะไรอยากรู้อีกมั้ย" -_-

นายนั้นหันมาถามฉันแล้วก็เริ่มที่จะอยู่ไม่สุขลุกขึ้นเดินสำรวจห้องของฉันแล้ว

"งั้นนายอยู่มาตั้งนานแล้วทำไมยังไม่โตอีกอ่ะ" ฉันถามนายนั้นตาก็มองตามนายนั้นที่เดินสำรวจห้องฉันทั้งที่ใส่ผ้าเช็ดตัวอยู่ผืนเดียว ในใจก็ภาวนาชอให้มันหลุด เอ๊ย อย่าหลุด แหะแหะ แบบว่าเสียงในใจมันชนะอ่ะ

"ฉันก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าฉันเป็นหมาที่หลงมาเข้ากลุ่มแล้วฉันก็ไม่เคยโต"

ปากนายนั้นพูดไปมือหยิบนั้นหยิบนี่บนโต๊ะเครื่องแป้งฉันมาดู

"แล้วทำไมป้าถึงให้นายกับฉันล่ะ"

"ก็เห็นแกจะป้าจะย้ายบ้าน แล้วที่ใหม่เขาไม่ให้เลี้ยงหมา" นายนั้นพูดไปก็หยิบน้ำแป้งหอมขึ้นมาดม

"อ่าว นายก็กลายร่างแบบนี้ไปอยู่สิ"

"ป้าแกไม่รู้เรื่องนี้หรอก ตอนอยู่ฉันไม่เงยกลายรอง พลังไม่พอ"

"อ่าว แล้วไอ้ตัวใหญ่ๆ ที่ฉันเห็นล่ะ"

-_- นายนั้นหยุดหันมามองฉัน

^^ ฉันส่งร้อยยิ้มอันน่ารักปรานนางฟ้าไปให้

"เธอเห็นด้วยหรอ"

"ฉันไม่ได้ตาบอดนะยะ" -_-

"เธอเห็นตอนไหน"

"ก็ตอนที่เข้าไปนั้นแหละ เห่าซะลั่นบ้าน"

"เธอแน่ใจนะว่าเห็น" -_-"

-_- "ทะ...ทะ....ทำ....มะ...ไม"

ฉันเกิดอาการติดอ้างขึ้นมาทันที

"ก็มันตายก่อนที่เธอจะไปเหยียบที่นั่นตั้งอาทิตย์" ^^

นายนั่นหันมาตอบฉันอย่างอารมณ์ดี

ตะ...ตาย.....ตายแล้วก็เป็น........-_-

ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ TTT_TTT

"นี่เธออย่ากรี๊ดอีกนะ มันหนวกหู" แล้วนายนั่นก็หันมาสั่งฉันก่อนที่จะเดินมานั่งข้างฉันอีกที

TT_TT

"แล้วก็เรื่องที่เธอถามฉันไว้ที่บรรทัดแรกของตอน ฉันจะตอบเธอแล้วนะ" ^^

นายนั้นหันมายิ้มเยาะเยิ้ยฉัน

"เรื่องเมื่อวานไม่ใช่ความฝัน ทุกอย่างเป็นความจริงถ้าไม่เชื่อรองไปอ่านหนังสือพิมพ์ดูก็ได้ แต่ฉันช่วยเธอเอาไว้แรกกับสิ่งสำคัญของเธอ" ^^ นายนั่นตอบพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน

"สะ....สิงสะ...สำคัญ" ฉันถวนคำอย่างไม่ค่อยไว้ใจ

^^ แล้วนายนั้นก็ส่งยิ้มกลับมาให้ฉันอีกครั้ง

อึ้ย!!!! เหมือนมีลมเย็นๆ พัดผ่านหลัง

อ๊ะ ของสำคัญ

^^ ฉันสงยิ้มตอบกลับไป

"งั้นนายก็เอาพี่แพนด้าของฉันไปก็ได้นะ นี่แหละของสำคัญของฉัน"

ฉันพูดพลางยัดพี่แพนด้าตุ๊กตาหมาหน้าประหลานใส่หน้าของนายปากมอม

นายนั้นดึงตุ๊กตาไปแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดี แล้วนายนั้นก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีก

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

"ละ...แล้วฉันต้องรู้อะไรอีกมั้ย" ฉันพูดพลางเอามือไปดันอกไอ้ปีศาจหน้าหื่น

"มี ตอนนี้เธอเป็นเจ้านายฉันเธอจะขออะไรฉันก็ได้ที่เธอต้องการ"

^^

"แต่ถ้าฉันไม่เต็มใจจะทำให้ก็ไม่"

=_=

"เธอต้องเป็นอาหารให้ฉัน"

=_=:"

"ฉันไม่จับเธอฉีกกินหรอก"

^^

"ฉันชอบกินของสุกๆ"

^^"

"ล้อเล่นน่ะยัยเป๋อ"

"แล้วนายกินอะไรอ่ะ คะ...คง...มะ...ไม่ใช่..ละ.....เลือกนะ"^^

ฮู้ย...พูดแล้วก็หยองหยองยังไงไม่รู้แฮะ นี่ฉันบอกทุกคนไปยังเนี่ย ว่าฉันกลัวเข็มอะ

"ถ้าเธออย่างให้ฉันกินฉันก็ยินดีรับไว้

"ซีก....! ตกลงมันเป็นยุงใช่มั้ย ถ้าฉันอยู่ใกล้ๆ นายนี่มากๆ ฉันจะเป็นไข้เลือดออกมั้ยเนี่ย แต่ถ้าฉันเป็นไข้เลือดออกฉันก็ต้องโดนฉีดยาดิ ไม่เอาน้า............................

โป๊ก!!

"โอ๊ย!!" "สม"

ยังมีหน้ามาว่าอีก ถือวิสาสะแอบฟังชาวบ้านเขานินทาตัวเองในใจแล้ว ยังมีหน้ามาทำร้ายร่างกายกันอีก

"แล้วตงลงนายกินอะไรอ่ะ"

ฉันพูดไปพลางเอามือลูบหัวตัวเองไป นี่มันจะกระทบกระเทือนสมองฉันมั้ยเนี่ย โถ่สมองอันมีค่าของฉาน

"นี่ยัยเป๋อต่อให้เธอโดนรถสิบล้อหล่นใส่หัวมันก็ไม่กระทบต่อสมองอันน้อยนิดตามซอกกะโหลกของเธอหรอก"

หน่อย ไอ้ปีศาจปากมอม นี่ตกลงนายกินพวกไอ้ตูบเป็นอาหารใช่มั้ยเนีย นอกจากนายจะเป็นปีศาจหมาแล้วนายยังเป็นเครื่องดูดตูบอัตโนมัติอีกหรอ

โป๊ก!!!!

"โอ๊ยยยยยยยยยย"

อ๊ายยยยยยยย อีกแล้วนะ > <!!!