ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The show must go on!!
ตึง ตึง ตึง !! เสียงฝีเท้าของคนกลุ่มหนึ่งกระทบกับพื้นไม้ของบ้านไม้หลังหนึ่งดังไปทั่วบริเวณนั้น ทุกคนในกลุ่มต่างวิ่งเข้าไปหลบอยู่ในห้อง
ซึ่งอยู่หัวมุมบนชั้นสองของตัวบ้าน ก่อนจะปิดประตูดังปั้งและตามมาด้วยเสียงล็อกกลอนประตู ''มันตามมาไหม?'' เสียงของหญิงสาวกล่าวขึ้น แสดงให้เห็นถึงความเหนื่อยของเธอ ''มันคงเห็นเราแล้วหละ ทุกคนอยู่อย่างเงียบๆไว้นะ'' สาวประเภทสองกล่าวขึ้น สีหน้าของเธอดูจริงจังกว่าคนอื่นๆในกลุ่ม ทำไมฉันต้องมาเจอกับเรื่องพวกนี้ด้วยนะ? เธอคิดในใจ ชายใจหญิงคคิดย้อนกลับไปอาทิย์ก่อน วันที่เธอแสดงโชว์คาบาเรต์เป็นครั้งสุดท้าย................
------------------------------------------------------------------------------------- ร่างอวบอั๋นของสาวประเภทสองที่ดูจะไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงเท่าไรยืนอยู่บนเวทีท่ามกลางแสงสปอร์ตไลท์ที่สาดส่องมายังตัวธอชุดที่เธอใส่เป็นชุดที่มาจากMVเพลงRolling In the deep ของ Adela แต่ดูเหมือนจะไม่เข้ากับร่างอวบอั๋นของเธอเลย ที่จริงหล่อนก็ไม่อยากจะใส่ชุดนี่หรอกนะเพราะมันเป็น old fashionไปแล้วแต่พวกกะเทยที่เป็นสตาฟบอกว่าจำเป็นต้องใส่เนื่องจากเป็นธรรมเนียมที่ต้องแต่งตัวให้เหมือนเจ้าของบทเพลงอีกด้วย จากนั้นร่างอันอวบอั๋นก็จับไมโครโฟนข้างกาย พร้อมกับขยับปากแสดงสีหน้าไปตามบทเพลงนั้นท่ามกลางเสียงปรบมือของผู้คนทั่วทั้งโรงละคร
''There's a fire starting in my heart,
Reaching a fever pitch and it's bring me out the dark,
Finally, I can see you crystal clear,
Go ahead and sell me out and a I'll lay your ship bare,
See how I'll leave with every piece of you,
Don't underestimate the things that I will do,
There's a fire starting in my heart,
Reaching a fever pitch and it's bring me out the dark,
The scars of your love remind me of us,
They keep me thinking that we almost had it all,
The scars of your love, they leave me breathless,
I can't help feeling,
We could have had it all,
(You're gonna wish you never had met me),
Rolling in the deep,
(Tears are gonna fall, rolling in the deep),
You had my heart inside of your hand,
(You're gonna wish you never had met me),
And you played it to the beat,
(Tears are gonna fall, rolling in the deep).....''
ก่อนที่เธอจะร้องขึ้นท่อนต่อไป ประตูทางออกของโรงละครก็ถูกกระแทกอย่างแรงจนเปิดออก ก่อนจะมีร่างของสาวประเภทสองประมาณ 5-6 คนวิ่งเข้ามาภายในโรงละครอย่างรวดเร็วพร้อมเสียงกรีดร้อง ทำให้จุดสนใจของเหล่าผู้ชมเปลี่ยนไปทางกลุ่มของชายใจหญิงที่วิ่งเข้ามา อะไรกันเนี่ยพวกกะเทยพวกนั้นจะขัดขวางของของชั้นหรอ? สาวประเภทสองบนเวทีคิดในใจ แต่ก็ยังขยับปากไปตามเสียงเพลง Rolling in the deep เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
The Show must go on! ระหว่างที่เหล่าผู้ชมกำลังมองไปทางกลุ่มกะเทยที่วิ่งเข้าไปหลังเวที ก็มีร่างสะบักสะบอมร่างหนึ่งยืนจั้งก้าอยู่หน้าประตูที่ถูกเหล่าสาวประเภทสองกระแทกเข้ามาเมื่อกี้ ร่างนั้นวิ่งเข้าไปหาเหล่าผู้ชมก่อนจะกัดเข้าที่ร่างของชายคนหนึ่ง ทำให้ผู้ชมแถบนั้นกรีดร้องกรีดร้องก่อนจะวิ่งออกไปจากโรงละครทางประตูที่ร่างนั้นเดินเข้ามา แต่วิ่งออกไปได้ไม่ถึงนาทีก็วิ่งกลับเข้ามาอีกครั้ง เพราะสิ่งที่ขวางประตูก็คือร่างของหญิงสาวกำลังกัดแทะซากศพของสาวประเภทสองผู้เคราะห์ร้ายตรงทางออก เกิดเหตุชุลมุนขึ้นภายในไม่กี่นาที สาวประเภทสองบนเวทีวิ่งออกจากแสงสปอร์ตไลท์ไปหลังเวทีทันที เธอวิ่งลงบันไดก่อนจะกลับไปที่ห้องแต่งตัวหลังเวที ตอนนี้ห้องแต่งตัวเหมือนจะเป็นเหมือนตรงทางออกของโรงละครไปแล้ว ร่างของสาวประเภทสองในชุดราตรีสีแดงกำลังถูกกัดแทะจากเหล่าปีศาจร้ายในร่างซากศพ สาวประเภทสองร่างท้วมวิ่งปรี่เข้าไปในห้องส่วนตัวของเธอล็อกลูกบิดประตูขังตัวเองอยู่ในห้อง มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ทำไมนังสมหญิงถึงถูกพวกวิปริตคล้ายซากศพแทะอย่างนั้น? เธอคิดอยู่ในหัว ทันใดนั้น
เธอก็ตกใจเนื่องจากเสียงเคาะประตูห้องอย่างหนักหน่วงก็ดังขึ้น ''พี่จริยาเปิดประตูหน่อย พวกมันมาแล้ว มันจะมาหาหนูแล้ว'' เสียงร้องให้ช่วยของผู้ชายแอ๊บหญิงยังไม่เนียนพอร้องเรียกอยู่หน้าประตู จริยาวิ่งเข้าไปเปิดทันที ร่างของสาวประเภทสองประมาณสามคนวิ่งเข้ามาในห้องทันที ''นังดาวเด่นเกิดอะไรขึ้น ทำไมนางสมหญิงถึงถูกพวกวิปริตแทะอย่างนี้'' จริยาถามด้วยน้ำเสียงจริงจังแฝงด้วยความหวาดกลัว ''ไม่รู้เหมือนกันพี่ หนูนั่งเม้าท์กับนังไผ่ นังคิตตี้อยู่ในห้องแต่งตัวอยู่ก็มีเสียงคนมาตะกุยตะกาย พอหนูเปิดมันก็วิ่งเข้าไปครอบนังสมหญิงทันที หนูเลยแอบอยู่ในห้องเก็บของกับนัง2ตัวนี่ พอได้ยินเสียงพี่วี๊ดว้ายหนูก็เลยออกมาหาเจ๊นี่แหละ'' ดาวเด่นเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ จริยาแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อกี้เธอกำลังแสดงโชว์ปกติของเธออยู่เลย วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ดาวเด่นเปิดโทรทัศน์ในห้องของจริยาหารายการ เรื่องเล่าเป่าปี่ ซึ่งเป็นรายการข่าวชั้นนำของไทย ภาพที่เปิดขึ้นเป็นรูปคุณสรย้วยกำลังรายงานข่าวเหตุจราจลที่เกิดขึ้นในกรุงเทพ''ท่านผู้ชมครับ ตอนนี้มีเหตุจราจลเกิดขึ้นแทบทุกบริเวณในประเทศไทย ทางรัฐบาลนางสาวยิ่งเลิฟออกมาประกาศให้ประชาชาห้ามออกมานอกที่พักอาศัยของท่าน หากไม่มีเหตุจำเป็นอย่าเปิดประตูให้ใครเข้าภายในบ้านของท่านโดยเด็ดขาด ต่อไปเราจะไปดูรายงานภาคสนามเหตุจราจลบริเวณสี่แยกราชประสงค์นะครับ เชิญคุณเจนจิราด้วยครับ'' สิ้นเสียงของคุณสรย้วยผู้ประกาศข่าวชื่อดัง รายการก็ตัดภาพไปที่คุณเจนจิราที่อยู่หลังบังเกอร์ของเหล่าทหาร
''ขณะนี้ดิฉันเจนจิรา ปราถนา รับหน้าที่สำรวจภาคสนามบริเวณสีแยกราชประสงค์ค่ะ ตอนนี้เหล่าทหารได้วางกำลังล้อมบริเวณสีแยกราชประสงค์เพื่อหยุดยั้งเหตุจราจลแล้วค่ะ'' สิ้นเสียงของคุณเจนจริยาเหล่าทหารก็ยิงกระสุนใส่เหล่าผู้ก่อจราจลทันที จริยาทนไม่ไหวกับเหตุการ์ณอย่างนี้ เธอกดปิดโทรทัศน์ก่อนจะบอกให้เหล่าสาวประเภทสองในห้องให้รู้ ''เราต้องหนีกันแล้วหละถึงอยู่ที่นี่ไม่รู้พวกเราจะอยู่ได้นานแค่ไหนพวกมันอาจจะพังประตูห้องเข้ามาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้''
''แต่พวกเราจะไปที่ไหนกันดีหละ?'' ดาวเด่นพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง ก่อนจะมองไปทางคิตตี้และไผ่ที่กำลังกอดกันร้องให้อยู่หน้าประตู ''ฉันไม่รู้แต่ว่าเราต้องรอดให้ได้'' คำพูดที่ดูเหมือนจะให้กำลังใจแต่น้ำเสียงเศร้าสร้อยของจริยาเปล่งออกมา ไม่ทันที่เด่นดาวจะพูดต่อประตูห้องก็ถูกทำลายลง เหล่าซากศพอออยู่ตรงทางเข้า 5-6 ตัวดูเหมือนพวกมันจะพังประตูด้วยตัวเอง เด่นดาววิ่งนำหน้าจริยากระโดดลงทางหน้าต่าง สาวประเภทสองที่เหลือไม่รีรอกระโดดลงไปเช่นกันจริยาเห็นดังนั้นก็ทำตาม โชคดีที่ด้านล่างเป็นคลองทำให้ไม่ได้รับบาดเจ็บจากแรงกระแทกที่ตกจากหน้าต่างซักเท่าไหร่ ถึงจะเปียกแต่ขอให้รอดก็พอคร๊าาา
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณท่านผู้อ่านที่อ่านมาถึงตอนนี้แล้วนะครับ ผมยังไม่ค่อยมีประสบการณ์จากการแต่งนิยายซักเท่าไหร่แต่อยากจะมาลองแต่งดู อยากให้ท่านผู้อ่านช่วยวิจารณ์ถึงข้อผิดพลาดด้วยนะครับ ผมจะได้นำไปปรับปรุงในครั้งหน้าให้นิยายเรื่องนี้ดีขึ้นกว่าเดิมอีก หากมีข้อผิดพลาดประการใด ผมก็ขออภัยท่านผู้อ่านด้วยนะครับ ส่วนใครอยากฟังเพลง Rolling in the deep เชิญลิ้งค์นี้เลยนะครับ http://www.youtube.com/watch?v=rYEDA3JcQqw
ซึ่งอยู่หัวมุมบนชั้นสองของตัวบ้าน ก่อนจะปิดประตูดังปั้งและตามมาด้วยเสียงล็อกกลอนประตู ''มันตามมาไหม?'' เสียงของหญิงสาวกล่าวขึ้น แสดงให้เห็นถึงความเหนื่อยของเธอ ''มันคงเห็นเราแล้วหละ ทุกคนอยู่อย่างเงียบๆไว้นะ'' สาวประเภทสองกล่าวขึ้น สีหน้าของเธอดูจริงจังกว่าคนอื่นๆในกลุ่ม ทำไมฉันต้องมาเจอกับเรื่องพวกนี้ด้วยนะ? เธอคิดในใจ ชายใจหญิงคคิดย้อนกลับไปอาทิย์ก่อน วันที่เธอแสดงโชว์คาบาเรต์เป็นครั้งสุดท้าย................
------------------------------------------------------------------------------------- ร่างอวบอั๋นของสาวประเภทสองที่ดูจะไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงเท่าไรยืนอยู่บนเวทีท่ามกลางแสงสปอร์ตไลท์ที่สาดส่องมายังตัวธอชุดที่เธอใส่เป็นชุดที่มาจากMVเพลงRolling In the deep ของ Adela แต่ดูเหมือนจะไม่เข้ากับร่างอวบอั๋นของเธอเลย ที่จริงหล่อนก็ไม่อยากจะใส่ชุดนี่หรอกนะเพราะมันเป็น old fashionไปแล้วแต่พวกกะเทยที่เป็นสตาฟบอกว่าจำเป็นต้องใส่เนื่องจากเป็นธรรมเนียมที่ต้องแต่งตัวให้เหมือนเจ้าของบทเพลงอีกด้วย จากนั้นร่างอันอวบอั๋นก็จับไมโครโฟนข้างกาย พร้อมกับขยับปากแสดงสีหน้าไปตามบทเพลงนั้นท่ามกลางเสียงปรบมือของผู้คนทั่วทั้งโรงละคร
''There's a fire starting in my heart,
Reaching a fever pitch and it's bring me out the dark,
Finally, I can see you crystal clear,
Go ahead and sell me out and a I'll lay your ship bare,
See how I'll leave with every piece of you,
Don't underestimate the things that I will do,
There's a fire starting in my heart,
Reaching a fever pitch and it's bring me out the dark,
The scars of your love remind me of us,
They keep me thinking that we almost had it all,
The scars of your love, they leave me breathless,
I can't help feeling,
We could have had it all,
(You're gonna wish you never had met me),
Rolling in the deep,
(Tears are gonna fall, rolling in the deep),
You had my heart inside of your hand,
(You're gonna wish you never had met me),
And you played it to the beat,
(Tears are gonna fall, rolling in the deep).....''
ก่อนที่เธอจะร้องขึ้นท่อนต่อไป ประตูทางออกของโรงละครก็ถูกกระแทกอย่างแรงจนเปิดออก ก่อนจะมีร่างของสาวประเภทสองประมาณ 5-6 คนวิ่งเข้ามาภายในโรงละครอย่างรวดเร็วพร้อมเสียงกรีดร้อง ทำให้จุดสนใจของเหล่าผู้ชมเปลี่ยนไปทางกลุ่มของชายใจหญิงที่วิ่งเข้ามา อะไรกันเนี่ยพวกกะเทยพวกนั้นจะขัดขวางของของชั้นหรอ? สาวประเภทสองบนเวทีคิดในใจ แต่ก็ยังขยับปากไปตามเสียงเพลง Rolling in the deep เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
The Show must go on! ระหว่างที่เหล่าผู้ชมกำลังมองไปทางกลุ่มกะเทยที่วิ่งเข้าไปหลังเวที ก็มีร่างสะบักสะบอมร่างหนึ่งยืนจั้งก้าอยู่หน้าประตูที่ถูกเหล่าสาวประเภทสองกระแทกเข้ามาเมื่อกี้ ร่างนั้นวิ่งเข้าไปหาเหล่าผู้ชมก่อนจะกัดเข้าที่ร่างของชายคนหนึ่ง ทำให้ผู้ชมแถบนั้นกรีดร้องกรีดร้องก่อนจะวิ่งออกไปจากโรงละครทางประตูที่ร่างนั้นเดินเข้ามา แต่วิ่งออกไปได้ไม่ถึงนาทีก็วิ่งกลับเข้ามาอีกครั้ง เพราะสิ่งที่ขวางประตูก็คือร่างของหญิงสาวกำลังกัดแทะซากศพของสาวประเภทสองผู้เคราะห์ร้ายตรงทางออก เกิดเหตุชุลมุนขึ้นภายในไม่กี่นาที สาวประเภทสองบนเวทีวิ่งออกจากแสงสปอร์ตไลท์ไปหลังเวทีทันที เธอวิ่งลงบันไดก่อนจะกลับไปที่ห้องแต่งตัวหลังเวที ตอนนี้ห้องแต่งตัวเหมือนจะเป็นเหมือนตรงทางออกของโรงละครไปแล้ว ร่างของสาวประเภทสองในชุดราตรีสีแดงกำลังถูกกัดแทะจากเหล่าปีศาจร้ายในร่างซากศพ สาวประเภทสองร่างท้วมวิ่งปรี่เข้าไปในห้องส่วนตัวของเธอล็อกลูกบิดประตูขังตัวเองอยู่ในห้อง มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ทำไมนังสมหญิงถึงถูกพวกวิปริตคล้ายซากศพแทะอย่างนั้น? เธอคิดอยู่ในหัว ทันใดนั้น
เธอก็ตกใจเนื่องจากเสียงเคาะประตูห้องอย่างหนักหน่วงก็ดังขึ้น ''พี่จริยาเปิดประตูหน่อย พวกมันมาแล้ว มันจะมาหาหนูแล้ว'' เสียงร้องให้ช่วยของผู้ชายแอ๊บหญิงยังไม่เนียนพอร้องเรียกอยู่หน้าประตู จริยาวิ่งเข้าไปเปิดทันที ร่างของสาวประเภทสองประมาณสามคนวิ่งเข้ามาในห้องทันที ''นังดาวเด่นเกิดอะไรขึ้น ทำไมนางสมหญิงถึงถูกพวกวิปริตแทะอย่างนี้'' จริยาถามด้วยน้ำเสียงจริงจังแฝงด้วยความหวาดกลัว ''ไม่รู้เหมือนกันพี่ หนูนั่งเม้าท์กับนังไผ่ นังคิตตี้อยู่ในห้องแต่งตัวอยู่ก็มีเสียงคนมาตะกุยตะกาย พอหนูเปิดมันก็วิ่งเข้าไปครอบนังสมหญิงทันที หนูเลยแอบอยู่ในห้องเก็บของกับนัง2ตัวนี่ พอได้ยินเสียงพี่วี๊ดว้ายหนูก็เลยออกมาหาเจ๊นี่แหละ'' ดาวเด่นเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ จริยาแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อกี้เธอกำลังแสดงโชว์ปกติของเธออยู่เลย วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ดาวเด่นเปิดโทรทัศน์ในห้องของจริยาหารายการ เรื่องเล่าเป่าปี่ ซึ่งเป็นรายการข่าวชั้นนำของไทย ภาพที่เปิดขึ้นเป็นรูปคุณสรย้วยกำลังรายงานข่าวเหตุจราจลที่เกิดขึ้นในกรุงเทพ''ท่านผู้ชมครับ ตอนนี้มีเหตุจราจลเกิดขึ้นแทบทุกบริเวณในประเทศไทย ทางรัฐบาลนางสาวยิ่งเลิฟออกมาประกาศให้ประชาชาห้ามออกมานอกที่พักอาศัยของท่าน หากไม่มีเหตุจำเป็นอย่าเปิดประตูให้ใครเข้าภายในบ้านของท่านโดยเด็ดขาด ต่อไปเราจะไปดูรายงานภาคสนามเหตุจราจลบริเวณสี่แยกราชประสงค์นะครับ เชิญคุณเจนจิราด้วยครับ'' สิ้นเสียงของคุณสรย้วยผู้ประกาศข่าวชื่อดัง รายการก็ตัดภาพไปที่คุณเจนจิราที่อยู่หลังบังเกอร์ของเหล่าทหาร
''ขณะนี้ดิฉันเจนจิรา ปราถนา รับหน้าที่สำรวจภาคสนามบริเวณสีแยกราชประสงค์ค่ะ ตอนนี้เหล่าทหารได้วางกำลังล้อมบริเวณสีแยกราชประสงค์เพื่อหยุดยั้งเหตุจราจลแล้วค่ะ'' สิ้นเสียงของคุณเจนจริยาเหล่าทหารก็ยิงกระสุนใส่เหล่าผู้ก่อจราจลทันที จริยาทนไม่ไหวกับเหตุการ์ณอย่างนี้ เธอกดปิดโทรทัศน์ก่อนจะบอกให้เหล่าสาวประเภทสองในห้องให้รู้ ''เราต้องหนีกันแล้วหละถึงอยู่ที่นี่ไม่รู้พวกเราจะอยู่ได้นานแค่ไหนพวกมันอาจจะพังประตูห้องเข้ามาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้''
''แต่พวกเราจะไปที่ไหนกันดีหละ?'' ดาวเด่นพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง ก่อนจะมองไปทางคิตตี้และไผ่ที่กำลังกอดกันร้องให้อยู่หน้าประตู ''ฉันไม่รู้แต่ว่าเราต้องรอดให้ได้'' คำพูดที่ดูเหมือนจะให้กำลังใจแต่น้ำเสียงเศร้าสร้อยของจริยาเปล่งออกมา ไม่ทันที่เด่นดาวจะพูดต่อประตูห้องก็ถูกทำลายลง เหล่าซากศพอออยู่ตรงทางเข้า 5-6 ตัวดูเหมือนพวกมันจะพังประตูด้วยตัวเอง เด่นดาววิ่งนำหน้าจริยากระโดดลงทางหน้าต่าง สาวประเภทสองที่เหลือไม่รีรอกระโดดลงไปเช่นกันจริยาเห็นดังนั้นก็ทำตาม โชคดีที่ด้านล่างเป็นคลองทำให้ไม่ได้รับบาดเจ็บจากแรงกระแทกที่ตกจากหน้าต่างซักเท่าไหร่ ถึงจะเปียกแต่ขอให้รอดก็พอคร๊าาา
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณท่านผู้อ่านที่อ่านมาถึงตอนนี้แล้วนะครับ ผมยังไม่ค่อยมีประสบการณ์จากการแต่งนิยายซักเท่าไหร่แต่อยากจะมาลองแต่งดู อยากให้ท่านผู้อ่านช่วยวิจารณ์ถึงข้อผิดพลาดด้วยนะครับ ผมจะได้นำไปปรับปรุงในครั้งหน้าให้นิยายเรื่องนี้ดีขึ้นกว่าเดิมอีก หากมีข้อผิดพลาดประการใด ผมก็ขออภัยท่านผู้อ่านด้วยนะครับ ส่วนใครอยากฟังเพลง Rolling in the deep เชิญลิ้งค์นี้เลยนะครับ http://www.youtube.com/watch?v=rYEDA3JcQqw
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น