ลุ่นรักยัยจอมห้าว

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4

4

“ออกมาซะดีๆเลยใครหมายเลข 4 กับ 10 ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด” เสียงข้าวโพด

เรียกอีกครั้ง

“ควีนเธอได้เลขไรอะ ฉันเลข 9 หวุดหวิดไปเลยไม่งั้นได้จูบกะเพื่อนตัวเองมี

หวังขนลุก” เฟสที่นั้งข้างๆฉันถามขึ้นเพราะเห็นฉันเงียบมั้ง ก็ทุกที่ถ้ามี

คำสั้งอย่างนี้แล้วไม่มีใครออกฉันก็จะเริ่มเป็นหัวหน้าแกนนำโห่เรียกขึ้นมา

แต่ตอนนี้ฉันนั้งเงียบมันก็เป็นนเรื่องที่ผิดปกติมาก เอ๊ะ แล้วใบหมายเลขฉันไป

ไหนอะเมื่อยังอยู่ในมืออยู่เลย

“เฮ้ย ทุกคนไอ้ควีนได้เลข 10 โว้ย” ไอ้ต้าร์ตะโกนบอกทุกคน เวรแล้วไง T^T

“แล้วใครหมายเลข 4 วะออกมาแสดงตัวให้นางสาวควีนได้จุ๊บปากหน่อย”

ไอ้ต้าร์ ไอ้ปากปีจอ

“ฉันเอง -__-/” นั้นมันนายคลีนนี้น่าอย่าบอกนะว่าฉันจะต้องจูบกะนายนั้น

“งั้นก็จูบเลย จูบเลย จูบเลย” เสียงกลองเชียร์ให้กำลังใจกันอย่างดี

“ฉันไม่จูบฉันขอกินเหล้าแทนที่จะจูบกะไอ้บ้านี้” ฉันคัดค้านอย่างหัวชนฝา

“แหวะแล้วนึกว่าฉันอยากจะจูบเธอตายแหละ” ไม่พูดป่าวนายคลีน

ยังทำหน้าเหมือนขยะแขยงฉันมาก ฉันไม่ไช่ขยะนะยะ ชิ

“ป็อดหรอวะ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ต้าร์หัวเราะอย่างสะใจ

“เดี๋ยวก็ไม่โตหรอก” นั้นไม่ใช่เสียงฉันนะบอกไว้ก่อนเพราะฉันไม่เคยพูดจา

โหดร้ายอย่างนั้น ( หรา )

“งั้นฉํนเปลี่ยนคำสั้งละกัน ให้กินเหล้า 2 ใหญ่แล้วจูบ 3 นาทีเคมะ” ข้าวโพด

เสนอความคิดเห็น ที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยยิ่งแย่เข้าไปใหญ่อีก แต่ก็เอา

วะเป็นไงเป็นกัน

“โอเค ฉันตกลงเพราะว่าฉันไม่ป็อด” ฉันพูดพร้อมหันไปหานายคลีน

อย่างท้าทาย

“ก็ได้วะ มาเลย” คลีนหันไปสั้งเด็กชงเหล้า
ปึก !

เหล้าเยือกขนาดใหญ่ 2 เยือกพร้อมอยู่ตรงหน้า เป็นไงเป็นกันฟะ

“เริ่มได้” เสียงยัยข้าวโพดให้คำสั้ง

อึกๆๆๆๆๆ ไม่มีเสียงใดๆนอกจากเสียงของฉันกะนายคลีนที่แข่งกันกิน

อย่างเมามัน

“ฮู้~ หมดสะที่” ฉันพูดแต่ยังเหลืออีกเยือกนึง

“เช่นกัน เฮ้ยเธอหน้าแดงแจ๋แล้วไหวปะเนี้ย” นายคลีนพูดอย่างตกใจ

“หวายยเซ่~ นาย ม้ายยย ต้องง มายุ่ง -\\\\\- ” ฉํนไม่ได้เป็นไรซักหน่อยก็

แค่มึนๆ

อึกๆๆๆ เสียงกินเหล้าของฉันกะของนายคลีนดังขึ้นอีกครั้ง

“เมื่อกินหมดแล้ว ก็จูบกันเลย” ยัยข้างโพดพูดหลังจากที่เห็นพวกฉัน

ดื่มเสร็จแล้ว

“เดี๋ยว ขอทำใจก่อนแป็บนะ” นายพูดแล้วก็เอามือปิดหน้าเพื่อทำใจ

เอ๊ะ แล้วจะทำใจทำไมต้องดีใจสิที่ได้จูบกะสาวสวยอย่างฉัน”

“ไม่ต้องหรอก เข้ามาเลย” ฉันพูดแล้วคว้าหมอนั้นเข้ามาจูบ แต่ฉันทำ

แบบนั้นทำไมอะฉันต้องทำใจสิหรือว่าฉันเมาต้องใช่แน่ฉันเมา

ขนาดนายคลีนยังตกใจตัวแข็งทื่อเลย

“อือ อือ” พอนายคลีนได้สติก็พยายามเอาริมฝีปากมานาบเข้ามาใกล้เรื่อย

เหมือนกับว่ามันจะเข้าใกล้ได้อีก กลิ่นเหล้าคุกเคล้ากะกลิ่นบุหรี่ Marlborc

ติดอยู่ที่ปลายลิ้นฉัน ยอกรับเลยว่าเค้าจูบเก่งแต่ฉันก็จูบเก่งไม่แพ้กัน

ตอนนี้เค้ากะฉันพยายามรุกรานริมฝีปากของกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

เลยก็ว่าได้ นั้นเค้าเตลิดไปที่ซอกคอฉันแล้ว แล้วเค้าก็บรรจงจบอย่างเร้าร้อน

ฉันไม่ยอมให้คอฉันเป็นรอยคนเดียวหรอก พอเค้าผละจากซอกคอฉันแล้วพุ้ง

จรงมาที่ริมฝีปากฉันอีกครั้งแต่ฉันไวกว่าเลยทาบริ้มฝีปากไปที่คอเค้า แล้วมอบ

รอยฝากเค้าไว้อย่งเร้าร้อน

“เฮ้ยพอได้แล้ว นี้มันเลย 3 นาทีมาตั้งนานแล้วนะ” เสียงยัยข้าวโพดเรียกพวก

ฉันอย่างเตือนสติฉันจึงรีบผลักเค้าอย่างไม่รู้ตัว

“ไรวะแค่นี้เคลิ้มกันเลยหรอวะ ฮ่าๆๆๆ” เสียงไอ้ต้าร์พูดอย่างสอดรู้สอดเห็น

จนหน้าตบ แต่ก็จิงอย่างที่มันพูดแหละ ตอนนี้ฉันอายมากเลยหันไปคว้าแก้ว

เหล้ามากินต่อ โดยไม่หันไปมองนายคลีนเลยว่าเค้าจะทำหน้ายังไง